Το τουρκοκυπριακό καθεστώς μαριονέτα στα Κατεχόμενα απειλεί με τον τουρκικό Στρατό εμμέσως πλην σαφώς τους χιλιάδες Τουρκοκύπριους πολίτες που εξεγέρθηκαν με αφορμή την επιβολή της μαντίλας στα σχολεία, με τα αίτια όμως να είναι βαθύτερα και πιο σοβαρά.Οεπικεφαλής της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτρέψει κινήσεις κατά της Τουρκίας στο νησί, αφού το ψευδοκράτος συγκλονίστηκε από διαδηλώσεις τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή την χρήση μαντίλας στα σχολεία.
Οι διαδηλώσεις που συγκλονίζουν την Τουρκία, επεκτάθηκαν και στην Κατεχόμενη Κύπρο, στην οποία χιλιάδες Τουρκοκύπριοι ζητούν ακόμα και την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων και του Τούρκου πρέσβη, ο οποίος κάνει ουσιαστικά κουμάντο στην περιοχή ως Ανθύπατος του Ερντογάν.
Η Κύπρος στο περιθώριο: Η πολιτική εγκατάλειψη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Η πρόσφατη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στο Κυπριακό ζήτημα επιβεβαιώνει, δυστυχώς, εκείνο που πολλοί είχαν από καιρό καταλάβει: ότι η Κύπρος δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Και δεν μιλάμε για μια «επιλογή τακτικής», αλλά για μια πολιτική εγκατάλειψη – πλήρη και κυνική. Την ώρα που ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ προκαλεί ανοιχτά, δηλώνοντας πως η μόνη «λύση» είναι η διχοτόμηση και η αναγνώριση του ψευδοκράτους, η Αθήνα αντιδρά με χλιαρές ανακοινώσεις και ανούσιες διπλωματικές ευγένειες. Ο Μητσοτάκης περιορίζεται σε γενικόλογες δηλώσεις περί «σεβασμού του διεθνούς δικαίου» και «επανένωσης της Κύπρου», δίχως όμως καμία ουσιαστική πίεση ή ενέργεια.
Η μεγάλη σιωπή
Από τη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε συστηματικά να θέσει το Κυπριακό στην κορυφή της εθνικής ατζέντας. Ούτε στις συνόδους της Ε.Ε. το έθεσε ως βασικό ζήτημα, ούτε άσκησε πολιτική πίεση για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Κι όταν η Λευκωσία φωνάζει για τις τουρκικές προκλήσεις στην ΑΟΖ, η Αθήνα απαντά με σιωπή ή αόριστη συμπαράσταση. Πού είναι η «μητέρα πατρίδα» όταν η Κύπρος δέχεται καθημερινή απειλή; Πού είναι η ελληνική ηγεσία που κάποτε μιλούσε για «εθνική γραμμή» και «δόγμα ενιαίου αμυντικού χώρου»; Έχει αντικατασταθεί από γραβάτες, χαμόγελα σε Βρυξέλλες και επενδυτικά φόρουμ.
Ο κυνισμός της «ρεαλιστικής» εξωτερικής πολιτικής
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκπροσωπεί την πολιτική σχολή του «ρεαλισμού», εκείνη που λέει πως δεν αξίζει να «σπαταλάμε διπλωματικό κεφάλαιο» για ένα ζήτημα που «δεν έχει λύση». Είναι η ίδια λογική που βλέπει την Τουρκία ως «εταίρο» και τον Ερντογάν ως συνομιλητή, την ίδια στιγμή που αυτός στήνει στρατόπεδα στα Κατεχόμενα.
Με λίγα λόγια: η Κύπρος αφέθηκε μόνη της. Για ακόμα μια φορά. Η Ελλάδα, υπό τον Μητσοτάκη, δεν είναι απλώς απούσα από την πρώτη γραμμή στήριξης – είναι απούσα από τη συζήτηση. Και αυτή η απουσία ισοδυναμεί με εγκατάλειψη.
Και η Ιστορία;
Η Ιστορία δεν συγχωρεί. Η πολιτική ηγεσία που γυρίζει την πλάτη στην Κύπρο θα κριθεί σκληρά – όχι μόνο από τους Ελλαδίτες και τους Κυπρίους, αλλά από την ίδια τη μνήμη του Ελληνισμού. Το Κυπριακό δεν είναι «διμερές πρόβλημα» – είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής. Και όποιος παριστάνει ότι δεν το βλέπει, είναι συνένοχος στη διατήρηση αυτής της ντροπής.
