Άπειρες κυριολεκτικά είναι οι πυρηνικές δοκιμές που έχουν λάβει χώρα στα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη από τη στιγμή που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, αν και συνήθως είναι απόρρητες ή βαρετές στην εξέλιξή τους.
Μιλάμε βέβαια για κολοσσιαίες εκρήξεις που λαμβάνουν χώρα υπογείως ή στην ατμόσφαιρα, κι έτσι όλο και κάτι μένει από δαύτες που αξίζει να περάσει στο ατομικό ανθολόγιο.
Καυτές ιστορίες πυρηνικών δοκιμών λοιπόν που δείχνουν πόσο διαφορετικός ήταν άλλοτε ο κόσμος…
Πυρηνική καταιγίδα μαίνεται για δεκαετίες πάνω από την Κίνα
Από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και του 1980, η κινεζική κυβέρνηση έκανε μια σειρά πυρηνικών δοκιμών πάνω από την επιφάνεια της Γης στις ερήμους της αχανούς χώρας. Οι δοκιμές απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών σωματιδίων στον αέρα, τα οποία έλουζαν τους χωριανούς των γύρω κοινοτήτων με τη μορφή ραδιενεργών καταιγίδων.
Ο πληθυσμός δεν είχε φυσικά ιδέα από τι αποτελούνταν η βροχή και μέσα στην άγνοιά του καλωσόριζε τις πυρηνικές δοκιμές στην επαρχία του, μιας και είχε πειστεί για την ανάγκη της πυρηνικής ενέργειας, καμαρώνοντας μάλιστα πως η τελευταία λέξη της τεχνολογίας λάμβανε χώρα στα δικά του εδάφη.
Το αποτέλεσμα ήταν ωστόσο τραγικό: η συγκέντρωση ραδιενέργειας ξεπέρασε ακόμα και τα επίπεδα του Τσέρνομπιλ κατά τη διαβόητη έκρηξη! Οι επιστήμονες εκτίμησαν αργότερα ότι τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι πέθαναν στα επόμενα χρόνια από την πυρηνική βροχή, καθώς ακόμα και σήμερα οι καρκίνοι είναι στην επαρχία τουλάχιστον 30% συχνότεροι από τον εθνικό μέσο όρο της Κίνας…
Τα χαλασμένα φιλμ της Kodak που αποκάλυψαν τις απόρρητες πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ!
Το φιλμ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην ακτινοβολία και οι εταιρίες παραγωγής του ήταν αναγκασμένες να φτάνουν πολύ μακριά για να διασφαλίσουν ότι τα κουτάκια που τα συσκεύαζαν θα ήταν εντελώς καθαρά από οποιαδήποτε ποσότητα ραδιενέργειας. Η Kodak την είχε πάθει μάλιστα πολλάκις, καθώς χρησιμοποιούσε ανακυκλωμένο χαρτί για τις συσκευασίες, το οποίο ήταν συχνά μολυσμένο από την πυρηνική ακτινοβολία, και πλέον είχε κάνει συμφωνίες με βιοτεχνίες χάρτου της Ιντιάνα που επέλεγαν πολύ προσεκτικά τις πρώτες ύλες τους.
Λίγο πριν από την ατομική της Χιροσίμα της 6ης Αυγούστου 1945, η Kodak άρχισε να παρατηρεί και πάλι κηλίδες στο φιλμ της και ήξερε πια καλά ότι κάποια πυρηνική δραστηριότητα είχε λάβει χώρα εκεί κοντά. Σε αμερικανικό έδαφος δηλαδή! Και είχε δίκιο, μιας και στις 16 Ιουλίου 1945 είχε δοκιμαστεί η πρώτη πυρηνική βόμβα (Trinity) στο Νέο Μεξικό.
Οι δαιμόνιοι επιστήμονες της Kodak ανακάλυψαν ότι η δραστηριότητα στο Νέο Μεξικό είχε μολύνει ένα ποτάμι, από το οποίο έπαιρναν νερό οι μύλοι της Ιντιάνα που συνεργαζόταν η εταιρία. Εξαιτίας μάλιστα της απόρρητης φύσης των δοκιμών, η Kodak περίμενε μέχρι το 1949 για να αποκαλύψει στον κόσμο ότι είχε πάρει μυρωδιά τα δοκιμαστικά της ατομικής βόμβας ήδη από τα γεννοφάσκια της!
Η Kodak εγκατέστησε αναγκαστικά νέα φίλτρα στον εξαερισμό της για να κρατά μακριά τη βλαβερή για το προϊόν της ραδιενέργεια…
Ατομική μπίρα;
Για να μελετήσει τις επιπτώσεις της πυρηνικής ενέργειας στα αλκοολούχα ποτά και τα αναψυκτικά, αν θα ήταν ασφαλή για κατανάλωση σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου δηλαδή, η αμερικανική κυβέρνηση παρήγγειλε ένα πείραμα το 1957 που ονομάστηκε «Οι επιπτώσεις των πυρηνικών εκρήξεων σε συσκευασμένα ποτά». Κουτάκια και μπουκάλια μπίρας και αναψυκτικών, ανθρακούχο και φυσικό νερό και άλλα πολλά τοποθετούνταν σε διάφορες αποστάσεις μακριά από το σημείο μηδέν για να ελεγχθούν οι επιπτώσεις.
Τα ποτά είτε θάβονταν είτε τοποθετούνταν σε κιβώτια πάνω από το έδαφος, ενώ άλλοτε τα ακουμπούσαν απλώς πάνω στο χώμα. Η κοντινότερη απόσταση που έφτασαν ποτέ από το σημείο της έκρηξης ήταν τα 300 μέτρα. Τι βρήκε η ειδική ερευνητική ομάδα; Ότι αφού έσκαγε η βόμβα των 30 κιλοτόνων, τα περισσότερα μπουκάλια παρέμεναν άθικτα (κάποια έσπαγαν από την έκρηξη ή την εκτόξευση υλικών πάνω τους), την ίδια ώρα που όλα τους θεωρήθηκαν ασφαλή για κατανάλωση, παρά τα ελαφρώς τσιμπημένα επίπεδα ραδιενέργειας.
Ασφαλή για κατανάλωση σε επείγουσες συνθήκες φυσικά! Η ακτινοβολία άλλαζε επίσης τη γεύση της μπίρας, δίνοντάς της μια δυσάρεστη πικράδα…
Πετώντας μέσα στα ραδιενεργά «μανιτάρια»
Η «Επιχείρηση: Σταυροδρόμι» ήταν μια σειρά κοινών πυρηνικών δοκιμών το 1946 μεταξύ του αμερικανικού Στρατού και Ναυτικού με σκοπό να εξακριβωθεί τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στο τρομακτικό «μανιτάρι» που ακολουθούσε μια πυρηνική έκρηξη. Παρά το πρώιμο της εποχής, οι αμερικανοί επιτελάρχες είχαν κάποια αίσθηση φόβου και απειλής για τη ραδιενέργεια, γι’ αυτό και εμφανίζονταν απρόθυμοι να στείλουν πιλότους κατευθείαν μέσα στο «μανιτάρι».
Γι’ αυτό και ξαπέστελναν drones! Ναι, drones! Που τότε τα έλεγαν φυσικά τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη. Το Ναυτικό τροποποίησε καταλλήλως τα μαχητικά του F6F, ενώ ο Στρατός επέλεξε το δικό του B-17. Ειδικά τα B-17, που ήταν τα πιο πετυχημένα, μπορούσαν να απογειωθούν και να προσγειωθούν με τηλεχειρισμό χωρίς την ανάγκη ανθρώπινου χειριστή, ένας εντυπωσιακότατος τεχνολογικός άθλος για τον καιρό.
Πιλότοι χρησιμοποιήθηκαν δυστυχώς για να κατευθύνουν με τα δικά τους αεροσκάφη τα ρομποτικά αεροπλάνα, τα οποία ορμούσαν μέσα στο πυρηνικό νέφος λίγα λεπτά μετά την έκρηξη…
Τα δοκιμαστικά των βομβών με υδρίδιο του ουρανίου
Άλλο ένα πνευματικό παιδί του «δρος ατομική βόμβα» Ρόμπερτ Οπενχάιμερ από το 1939, η βόμβα υδριδίου του ουρανίου θα ήταν υποτίθεται ένας επαναστατικός τύπος πυρηνικού όπλου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο «πατέρας» της υδρογονοβόμβας Έντουαρντ Τέλερ προώθησε ολόθερμα την ιδέα του Οπενχάιμερ, την οποία θεωρούσε ιδιαιτέρως αποδοτική και συμπαγή.
Η βόμβα υδριδίου του ουρανίου ήταν μάλιστα το πρώτο σχέδιο που εκπόνησε ποτέ το περιβόητο σήμερα Lawrence Livermore National Laboratory, το οποίο έξι μήνες μετά την ίδρυσή του την είχε πανέτοιμη και έτοιμη για δοκιμή. Ήταν Μάρτιος του 1953 όταν στήθηκε ένας μεταλλικός πύργος 90 μέτρων και τοποθετήθηκε η βόμβα στην κορυφή του.
Οι επιστήμονες περίμεναν έκρηξη 1,5-3 κιλοτόνων, αν και η συσκευή απέδωσε μόλις 0,2 κιλοτόνους, αποτυγχάνοντας να καταστρέψει ακόμα και την εύθραυστη κατασκευή! Οι επιστήμονες ντροπιάστηκαν, υπέστησαν καζούρα από την κοινότητα αλλά και το προσωπικό του γειτονικού Λος Άλαμος και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, καθώς το νέο όπλο του δρος Οπενχάιμερ δεν ήταν εφικτό…
