Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο μια νέα εποχή στον τρόπο διεξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων, με τα drones να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο. Ο παραδοσιακός ρόλος των τανκς και των μεγάλων θωρακισμένων μονάδων φαίνεται να μειώνεται, καθώς οι επιθέσεις με drones προσφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία, χαμηλότερο κόστος και την ικανότητα να πλήττουν στόχους με ακρίβεια από μεγάλες αποστάσεις.
Στην Ουκρανία, τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία βασίζονται όλο και περισσότερο σε drones για κατασκοπεία, στοχοποίηση και καταστροφή στρατιωτικών θέσεων. Ο εξοπλισμός με drones-καμικάζι (όπως τα ιρανικά Shahed-136) και drones παρακολούθησης αλλάζει τη δυναμική στο πεδίο της μάχης. Τα παραδοσιακά τανκς έχουν καταστεί ευάλωτα, καθώς συχνά καταστρέφονται από φθηνά και ευέλικτα drones, γεγονός που αποδεικνύει τη μετατόπιση από τον κλασικό πόλεμο στις ασύμμετρες τακτικές.
Η αλλαγή αυτής της στρατιωτικής πραγματικότητας θέτει την Ελλάδα μπροστά σε κρίσιμες προκλήσεις όσον αφορά την άμυνά της, ειδικά αν εμπλακεί σε σύγκρουση με την Τουρκία.
Η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στον τομέα των drones, με το περίφημο Bayraktar TB2 να έχει αποδείξει την αξία του σε πολλαπλά πεδία μαχών. Η Ελλάδα, αν και έχει ξεκινήσει να αναπτύσσει drone συστήματα (όπως το πρόγραμμα «Αρχύτας»), υστερεί σημαντικά. Χρειάζεται επειγόντως να επενδύσει σε τεχνολογία drones, τόσο για επιθετικές όσο και για αμυντικές επιχειρήσεις.
Η ανάπτυξη συστημάτων αντι-drone (όπως το ελληνικό σύστημα «Κένταυρος» ή ισχυρότερα όπως το ισραηλινό Iron Dome) είναι κρίσιμη. Οι επιθέσεις σμήνους drones μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές απώλειες και να αποδιοργανώσουν κρίσιμες υποδομές.
Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλο αριθμό σύγχρονων αρμάτων μάχης, όπως τα Leopard 2, τα οποία όμως πρέπει να συνοδεύονται από ισχυρά αντι-drone συστήματα για να παραμείνουν αποτελεσματικά. Χωρίς αυτήν την υποστήριξη, τα τανκς μπορεί να καταστούν εύκολοι στόχοι.
Σε ένα περιβάλλον όπου τα drones χρησιμοποιούνται ακόμη και στη θάλασσα (ναυτικά drones), η Ελλάδα πρέπει να προστατεύσει τις κρίσιμες ναυτικές δυνάμεις της στο Αιγαίο, επενδύοντας σε ηλεκτρονικά αντίμετρα και ενσωματώνοντας μη επανδρωμένα θαλάσσια οχήματα.
Το μέλλον των πολέμων βασίζεται στον έλεγχο του ηλεκτρονικού φάσματος. Η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει σε τεχνολογίες που μπλοκάρουν ή αποσυντονίζουν τα τουρκικά drones και τις επικοινωνίες τους.
Η Ελλάδα πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα εποχή πολέμου που φέρνουν τα drones. Επενδύοντας σε συστήματα αντι-drone, ηλεκτρονικό πόλεμο και εγχώρια ανάπτυξη UAV, η χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα στρατιωτική πραγματικότητα και να ανταποκριθεί στις τουρκικές προκλήσεις. Ο χρόνος και η προετοιμασία θα είναι οι καθοριστικοί παράγοντες για την επιτυχία.
Σε αυτό το περιβάλλον, η ολοκλήρωση και η παραγωγή του «Αρχύτας» πρέπει να αποτελέσει εθνική προτεραιότητα. Ο εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων με εγχώρια drones θα ενισχύσει την αμυντική θωράκιση της χώρας, ενώ παράλληλα θα τονώσει τη θέση της Ελλάδας στην αμυντική τεχνολογία διεθνώς. Επιπλέον, η ανάπτυξη συνεργασιών με άλλες χώρες της ΕΕ για κοινά προγράμματα drones θα μπορούσε να δώσει περαιτέρω ώθηση στην προσπάθεια.
Η επιτυχία του προγράμματος θα στείλει μήνυμα ότι η Ελλάδα μπορεί να καινοτομεί και να προσαρμόζεται στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής.
