Άρθρο – καταπέλτης κατά Άγκυρας στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Σοζτζού»
«Μηδέν εις το πηλίκο» χαρακτηρίζει την πολιτική του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, στον Έβρο -με την προσπάθεια παράνομης προώθησης στην Ελλάδα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων- ο Τούρκος δημοσιογράφος Εμίν Τσολασάν.
Με άρθρο του στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Σοζτζού», με τίτλο: «Τι συνέβη στα ελληνικά σύνορα» ο Τσολασάν στηλιτεύει τις μεθοδεύσεις της τουρκικής κυβέρνησης, αποδομώντας πλήρως του ισχυρισμούς της Άγκυρας για τα όσα υποτίθεται πέτυχε στον Έβρο, τα fakenews και τους αριθμούς που δεν έχουν καμία σχέση με όσα ανακοίνωναν Τούρκοι αξιωματούχοι το προηγούμενο διάστημα.
Ο Τούρκος δημοσιογράφος επισημαίνει πως στόχος του Ερντογάν στον Έβρο, και με την προσπάθεια να εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, ήταν αποκλειστικά η χώρα μας, την ίδια ώρα που στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα δεν κουνιόταν φύλλο. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η «Ελλάδα κινήθηκε έξυπνα» και έπραξε ότι θα έκανε κάθε χώρα που θα ήθελε να προστατεύσει την επικράτειά της. Το άρθρο καταλήγει με αναφορές στην πανδημία του κορωνοϊού, που οδήγησε τελικά τις τουρκικές Αρχές να απομακρύνουν άρον άρον τους μετανάστες από τα σύνορα, αλλά και στην «καμένη γη» που άφησαν αυτοί στην περιοχή του Παζάρκουλέ.
Το άρθρο του Τσολασάν στην «Σοζτζού»
Όλα άρχισαν από μια ομιλία του κυρίου Ρετζέπ. Επέκρινε την ΕΕ για την αρνητική της συμπεριφορά απέναντι στην Τουρκία, έλεγε πως δεν αντέχουμε άλλο και γκρίνιαζε για λεφτά. Και τότε πέταξε μία ιδέα: «Θα ανοίξουμε τα σύνορά μας με την Ελλάδα και θα επιτρέψουμε στους μετανάστες να πάνε σε αυτή την χώρα. Ας παιδευτούν λίγο και αυτοί και βλέπουμε!».
Εννοείται το έμαθαν οι πάντες σε κάθε γωνιά της Τουρκίας. Συνέρρευσαν στα σύνορα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από κάθε φυλή και κάθε χώρα. «Όποιος θέλει ας έρθει, να περάσει στην Ελλάδα». Και για όσους δεν είχαν τη δυνατότητα με όχημα, τους κανόνισαν λεωφορείο. Όποιος είχε λεφτά έπαιρνε ταξί από την Κωνσταντινούπολη κι έτρεχε στα σύνορα. Όμως αυτές οι διευκολύνσεις(!) προσφέρονταν μόνο για την Ελλάδα. Δεν μας βόλευε να ενοχλήσουμε την άλλη γειτονική μας χώρα τη Βουλγαρία που είναι επίσης μέλος της ΕΕ. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν στα σύνορα για να εκπληρώσουν το μεγαλύτερό τους όνειρο. Να βρουν μια δουλειά στην Ευρώπη. Αλλά η Ελλάδα δεν τους άφηνε.
O στόχος των διοικούντων μας ήταν να τους στείλουν πακέτο στην Ελλάδα και να μεταφέρουν εκεί όλο το υλικό και ηθικό βάρος. «Ας τους σκεφτούν κι αυτοί λίγο», λέγανε. Αλλά η Ελλάδα ήταν ξύπνια. Δήλωσε ότι δεν θα αφήσει κανέναν και έκλεισε τα σύνορα της. Αυτό που συνέβη πέρα από τα σύνορα αποτελεί παράδειγμα για ολόκληρο τον κόσμο. Στην περιοχή στήθηκαν αμέσως σκηνές. Αλλά άγνωστο πως/πού έβρισκαν αυτές τις σκηνές, ειδικά οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έρχονταν από την Κωνσταντινούπολη, και ποιος τους οργάνωνε. Πιο σωστά… Όλοι γνώριζαν την αλήθεια αλλά δεν την έλεγαν.
Κάποιοι πρόσφυγες προσπάθησαν να περάσουν απέναντι κολυμπώντας από το ποτάμι του Έβρου. Κάποιοι που πέρασαν γρήγορα στην άλλη πλευρά, συγκρούστηκαν με τον ελληνικό στρατό και την αστυνομία. Ρίξανε καπνογόνα, δακρυγόνα, ύψωσαν συρματοπλέγματα. Έτρεξε πολύ αίμα. Και όλα τα κανάλια μας και η ρεπόρτερ των εφημερίδων μας συνωστίστηκαν στα σύνορα και όλα τα media το ανέδειξαν φυσικά σε πρώτη είδηση της χώρας.
Οι δικοί μας οι επίσημοι τρίβοντας τα χέρια τους δηλώνανε. «Τα καταφέραμε. Τώρα να σκεφτεί η Ελλάδα αυτό το πρόβλημα. Εμείς αρκετά ζοριστήκαμε με τους πρόσφυγες, ξοδέψαμε δισεκατομμύρια δολάρια. Ας ξοδευτούν λίγο και οι Έλληνες τώρα».
Αμέσως μετά, όπως γίνεται σε κάθε σημαντικό γεγονός. άρχισε η ψεύτικη προπαγάνδα. «Η τακτική μας πέτυχε και πέρασαν στην Ελλάδα 135 χιλιάδες άνθρωποι». Εμείς είπαμε «μην το κάνετε αυτό βρε αδελφέ, μην δίνετε ψεύτικα νούμερα και ξεσηκώνετε το λαό», αλλά δεν εισακουστήκαμε. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατά μήκος του Έβρου πεινούσαν και ζούσαν μέσα στα σκουπίδια μετατρέποντας τα χωράφια σε ανοιχτές τουαλέτες ή τσουβαλιάζονταν μέσα στις σκηνές. Ανοίγαμε καινούριους μπελάδες στο κεφάλι μας. Είχαν προβλήματα υγείας. Έπρεπε να τους ταΐσουμε. Η νομαρχία και η δημαρχία της Αδριανούπολης ενεπλάκησαν. Αρχίσαμε να ξοδέψουμε πάλι δικά μας λεφτά.
Και μετά τί έγινε; Έσκασε ο κορωνοϊός. Και τότε έφτασε μια νέα είδηση στους ανθρώπους που περίμεναν στα σύνορα. «Ως εδώ κυρίες και κύριε. Τώρα τα μαζεύετε. Θα γυρίσετε πίσω, εκεί από όπου ήρθατε». Το κράτος από το ταμείο του νοίκιασε εκατοντάδες λεωφορεία και πήρε τους μετανάστες πίσω. Κάποιους στην Κωνσταντινούπολη, κάποιους σε διάφορες εστίες σε επαρχίες κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Δεν έκαναν ούτε ένα τεστ για το αν έχουν κορωνοϊό ή όχι. (Δεν το λέω γιατί το γνωρίζω, αλλά κατ’ εμένα είναι αδύνατο να μην υπήρχαν κρούσματα)
Και τώρα ποια είναι η κατάσταση; Αφού έστειλαν πίσω δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, ξεκίνησε ο απολογισμός. Τα χωράφια καταστράφηκαν. Η καλλιεργήσιμη γη μετατράπηκε σε στείρα. Το περιβάλλον έγινε μια μεγάλη χωματερή και μία ανοιχτή μεγάλη τουαλέτα. Κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα; Μπορεί να πέρασαν γύρω στα 100-200 άτομα. Αλλά όχι 130-150.000, όπως έλεγαν οι δικοί μας.
Φτάσαμε στο τέλος και γυρίσαμε πάλι στην αρχή. «Ας δυσκολέψουμε λίγο και την Ελλάδα» είπαν αλλά αποδείχτηκε μία τρύπα στο νερό. Τώρα κάποιοι λένε : «Α μωρέ αν δεν έβγαινε ο κορωνοϊός, θα τους είχαμε εξοντώσει». Αποτέλεσμα: Μηδέν εις το πηλίκο. Κρίμα για αυτούς τους ανθρώπους, κρίμα για τις πηγές της χώρας μας και κρίμα για την αξιοπρέπεια της χώρας μας».
