Το “Πόπη”, στις 27 Νοεμβρίου του 1934, εξώκειλε στη νησίδα “Κασίδι”, που απέχει τριακόσια περίπου μέτρα από τις βραχονησίδες “Φλέβες”, και ένα μίλι μετά το ακρωτήριο “Μικρό Καβούρι”, που δεν είναι άλλο από το ακρωτήριο που εκτείνεται μετά το Λαιμό της Βουλιαγμένης.
Το πλοίο ήταν φορτωμένο τουλάχιστον επισήμως με 122 επιβάτες (τόσα ήταν τα εισιτήρια που είχαν εκδοθεί, ενώ αργότερα θα αποδειχθεί, ότι οι επιβάτες έφταναν τους 140 -καθώς πολλοί είχαν εκδώσει εισιτήριο μέσα στο πλοίο) αλλά και με εμπορεύματα -μεταξύ των οποίων και τυριά- και πλοίαρχο τον Γεώργιο Πιλάλη.
Το πλοίο θα εκτελούσε το δρομολόγιο Πειραιάς, Σύρο, Πάρο, Νάουσα Πάρου, Νάξο, Φολέγανδρο, Σίκινο, Οία, Ίο, Θήρα, Ανάφη, Αμοργό, Αιγιάλη, Σχοινούσα, Ηρακελιά, Κουφονήσια – και επιστροφή μέσω Νάξου, Πάρου, Σύρου, για να καταπλεύσει κάποτε στον Πειραιά από όπου αναχώρησε!
Όταν το “Πόπη” προσέκρουσε, τόσο οι αξιωματικοί του πλοίου όσο και το πλήρωμα, φρόντισαν να δώσουν “προτεραιότητα” στην εκφόρτωση των τυριών, που το πλοίο μετέφερε πάνω στη βραχονησίδα …παρά στη διάσωση των επιβατών.
Παρότι το πλοίο ουδέποτε βυθίστηκε ολόκληρο, έντεκα επιβάτες πνίγηκαν, από τον πανικό που επικράτησε.
Τρεις χωροφύλακες που βρέθηκαν να συνοδεύουν κρατουμένους στην Ανάφη, άναψαν κλεφτοφάναρα με τα οποία ο κόσμος κατάφερε να δει και να εξέλθει.
Αρκούσε μια οδηγία και μόνο για να εξέλθουν οι επιβάτες και να αποβιβαστούν, στην κυριολεξία, περπατώντας απλά στη διπλανή στεριά της βραχονησίδας του “Κασιδιού”.
Σημειωτέον ότι το ατμόπλοιο “Πόπη” δεν διέθετε συσκευή ασύρματου τηλέγραφου.
Η προσάραξη του Α/Π “Πόπη” όπως παρουσιάζεται στην Εφημερίδα “Σφαίρα”, στις 28 Νοεμβρίου 1934
Καθώς λοιπόν της “Πόπης” τα κατορθώματα λάμβαναν διαστάσεις, ο κόσμος απέφευγε να ταξιδεύει με αυτό το πλοίο, αφού ένιωθε ανασφαλής.
Οι επιβάτες, που είχαν γνωρίσει την “εμπειρία” ενός ταξιδιού με το “Πόπη”, εξιστορούσαν τις εμπειρίες τους από το… “παραλίγο” μοιραίο ταξίδι τους.
Τότε, το πλοίο άλλαξε, για να “αποσυνδεθεί” από το κακό ιστορικό του και μετονομάσθηκε σε “Ήπειρος”. Με την ονομασία αυτή, αποτέλεσε ένα από τα πλοία της εταιρείας “Ηπειρωτική”, στην οποία, επίσης. την περίοδο του Μεσοπολέμου, ανήκαν και τα πλοία “Ελβίρα”, “Κίμων”, “Πέτρος”, “Τάσος” και “Φωκίων”.
Όμως, οι επιβάτες, για να το “ξεχωρίζουν” (λόγω του κακού του ιστορικού), συνέχιζαν να το αποκαλούν με το αρχικό του όνομα, “Πόπη”, αφού αποτελούσε πλέον… “φόβητρο” σε όποιον ταξίδευε με αυτό.
