Στις 15 Ιουνίου του 1945, στη χαράδρα του Φάγγου στον Αχελώο ποταμό, ο Άρης Βελουχιώτης έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο Βελουχιώτης, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Θανάσης Κλάρας, ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του αντιστασιακού αγώνα που ρήμαξε την πατρίδα. Ο άνθρωπος που οργάνωσε το αντάρτικο, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ (Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Αγώνα) και στέλεχος του ΚΚΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα που έπνιξε στο αίμα την ήδη ματωμένη από τον Β’ Π.Π Ελλάδα. Η δράση του στην αντίσταση ήταν πλούσια σε δολοφονίες ανυπεράσπιστων ανθρώπων.
Την περίοδο πριν από την αυτοκτονία, ο Βελουχιώτης ήταν σε ρήξη με το ΚΚΕ
Είχε διαφωνήσει με τη συμφωνία της Βάρκιζας, αν και την υπέγραψε, όπου οι κομμουνιστές παρέδωσαν τον οπλισμό τους και αποστρατεύτηκαν. Ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ) και τον νέο ΕΛΑΣ με στόχο τον αγώνα εναντίον των Άγγλων. Η δράση του ήταν ενάντια στην απόφαση του κόμματος το οποίο κατηγορούσε ότι «πρόδωσε τον απλό αντάρτη». Ανέβηκε στα ορεινά της κεντρικής Ελλάδας, ενώ ο Ζαχαριάδης τον χαρακτήρισε «τυχοδιωκτικό και ύποπτο στοιχείο» βγάζοντας απόφαση με σύνθημα «ούτε φαϊ, ούτε νερό στον Άρη». Το σίγουρο είναι ότι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ήταν κυνηγημένος από πολυάριθμο στρατό και ένιωθε προδομένος από τους συντρόφους του και την κομματική γραμμή, την οποία θεωρούσε λανθασμένη….
Η αυτοκτονία
Στις 15 Ιουνίου ο Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί δυτικά και ανατολικά στο φαράγγι του Φάγγου, μαζί με κάποιους πιστούς συντρόφους του. Τον καταδίωκαν ομάδες της Εθνοφυλακής, αλλά και τμήμα του Ελληνικού Στρατού. Η ομάδα του ήταν ολιγάριθμη και το μέρος ήταν τέτοιο που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Ο Βελουχιώτης διαισθανόμενος το τέλος, όπως ανέφεραν αργότερα οι σύντροφοί του, αυτοκτόνησε πριν τον συλλάβουν.
Για τον τρόπο που ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ έδωσε τέλος στη ζωή του, υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές. Η επικρατέστερη είναι ότι αυτοπυροβολήθηκε και η δεύτερη υποστηρίζει ότι σκοτώθηκε με χειροβομβίδα. Ακόμα και οι ακριβείς λόγοι που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία δεν έχουν αποσαφηνιστεί, μιας και ο ίδιος δεν άφησε πίσω του κάποιο στοιχείο που να εξηγεί τη σκέψη του. Μία από τις επίσημα καταγεγραμμένες εκδοχές για τις τελευταίες στιγμές του Βελουχιώτη, είναι αυτή του συντρόφου και αυτόπτη μάρτυρα της αυτοκτονίας, Βαγγέλη Γκονέζου. Ο Γκονέζος μετά τον θάνατο του αρχηγού του, περιέγραψε όσα έζησε σε μέλη του κόμματος. Λίγους μήνες αργότερα, αφηγήθηκε την ιστορία στον Αλέκο Κουτσούκαλη, ο οποίος την κατέγραψε στο βιβλίο: «Η Εθνική αντίσταση του νομού Άρτας 1940-5» και το 1976 η διήγηση δημοσιεύτηκε στα «Νέα», μετά από συνέντευξη που έδωσε στον Δημήτρη Γουσίδη. Σύμφωνα με τον Γκονέζο:…
«Το μεσημέρι 15-6-45 έφθασε ο στρατός κι έπιασε όλα τα γύρω υψώματα. Βρεθήκαμε τώρα κυκλωμένοι. Η κατάσταση μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ο ήλιος είχε βασιλέψει και περιμέναμε με αγωνία πότε θα νυχτώσει για να κινηθούμε και να βγούμε από τον κλοιό. Ο εχθρός μας πρόλαβε. Έπιασε τους δυο παρατηρητές χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Φαίνεται πως παραδόθηκαν. Γιατί ενώ ήσαν δυο, η σύνδεση γινόταν κάθε μισή ώρα κι ο εχθρός βρισκόταν στα γύρω υψώματα, νομίζω πως όταν κινδυνεύει κανείς δεν κοιμάται εύκολα. Κι ακόμα το μέρος τους επέτρεπε να σημειώσουν την κίνηση του εχθρού με μια τουφεκιά και να συμπτυχθούν εύκολα. Ο εχθρός χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα αυτό και με τη βοήθεια των παρατηρητών, μας πλησίασε και μας αιφνιδίασε με τα πυρά του. Το μέρος ήταν ακατάλληλο για άμυνα. 0 Άρης ψύχραιμα δίνει εντολή: Σημείο συγκέντρωσης κάτω στο ποτάμι. Όλοι κατηφορίσαμε, ο καθένας όπως μπορούσε γρηγορότερα χωρίς να- διαλέγει δρομολόγιο και να κοιτάζει πού βρίσκεται ο διπλανός του και τούτο για ν’ αποφεύγουμε τα πυρά του εχθρού. Δέκα εννέα σύντροφοι μας είχαν φτάσει στο ποτάμι όταν εμείς οι πέντε, Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας κι εγώ, βρισκόμαστε πολύ ψηλά στη ρεματιά της Κερασιάς. Αργοπορήσαμε γιατί κατεβαίνοντας το απότομο και βραχώδες αυτό μέρος, ο Άρης έπεσε και χτύπησε πολύ άσχημα στη σπονδυλική στήλη. Όσο το χτύπημα ήταν ζεστό προχωρούσε μόνος του, στη συνέχεια τον βοήθησα κι εγώ, ώσπου φθάσαμε και σταματήσαμε σ’ ένα σημείο της ρεματιάς που βρίσκεται κάτω από το ύψωμα που λέγεται Μούλκες. Η ώρα θα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι πλευρά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πολυβόλο χτυπούσε κατ’ άξονα τη ρεματιά. Μπροστά μας σκοτώνεται ο γερο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων, από ένα κομματάκι νικελίου εκρηκτικής σφαίρας, στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα. Για μια στιγμή ακούω από το στόμα του Άρη να λέει: «Έζησα 42 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κοιτάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας». Βγάζει το πιστόλι του κι αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του, ούτε και να αντιδράσω. Ύστερα από το ανεπάντεχο αυτό γεγονός, την αυτοκτονία του Άρη, προχωρήσαμε με τον Λέοντα λίγα μέτρα πιο κάτω και συναντήσαμε τον Τζαβέλλα. «Γιάννη, του είπα, ο αρχηγός αυτοκτόνησε». Αμέσως ο Τζαβέλλας, που ψυχή του ήταν ο Άρης, γύρισε πίσω κι αφού σταμάτησε αριστερά από το νεκρό αρχηγό, άνοιξε μια χειροβομβίδα, την κράτησε στα χέρια του κι αυτοκτόνησε. Στο σημείο αυτό της ρεματιάς και κάτω από το υψωματάκι Μούλκες, έμειναν για πάντα οι τρεις σύντροφοι» μας. Οι Άρης και Τζαβέλλας πεσμένοι στο δεξιό μέρος της ρεματιάς κι ο γερο Κόζιακας μέσα στο νερό….
Ο αποκεφαλισμός του νεκρού Βελουχιώτη και η διαπόμπευση
Την ίδια (ή την επομένη σύμφωνα με άλλες πηγές) ημέρα του θανάτου του Βελουχιώτη, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε την επίσημη διαγραφή του από το κόμμα. Η απόφαση είχε ληφθεί νωρίτερα σε ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ο Βελουχιώτης είχε πληροφορηθεί την αποκήρυξή και ήταν ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία, χωρίς αυτό να είναι τεκμηριωμένο. Την επομένη του θανάτου του Άρη Βελουχιώτη ακολούθησε η βεβήλωση του πτώματος, τόσο του ίδιου όσο και του συντρόφου του Τζαβέλα. Τα άψυχα σώματα, μετά την αναγνώριση, αποκεφαλίστηκαν. Τα δύο κεφάλια περιφέρθηκαν σε διάφορα χωριά, όπου γίνονταν γλέντια για να καταλήξουν στην πλατεία Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα. Εκεί τα κρέμασαν και ακολούθησε μεγάλη γιορτή με νταούλια και χορούς….
Ο Βαγγέλης Γκονέζος περιγράφει το περιστατικό: «Την άλλη μέρα, 16.6.45, πρωί-πρωί κατέβηκε στη ρεματιά μια Διμοιρία στρατού με τους δυο παρατηρητές μας. Περάσανε από κοντά μας σε απόσταση ενός μέτρου, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Τους μετρήσαμε, ήταν 33 τον αριθμό. Τους δικούς μας, φαίνεται πως τους πήραν για ν’ αναγνωρίσουν τους νεκρούς. Ύστερα από αρκετή ώρα κι αφού τελείωσαν το βρώμικο έργο τους, ξαναγύρισαν από το ίδιο μέρος κι έφυγαν. Εκεί μέσα μείναμε 52 ώρες. Από 15 μέχρι 17 Ιούνη. Το βράδυ στις 17.6.45, μόλις νύχτωσε βγήκαμε και προχωρήσαμε προς τους νεκρούς. Φθάνοντας, είδαμε ένα τρομερό θέαμα. Εδώ η αντίδραση έδειξε όλη την απανθρωπιά, την κακία και το μίσος στους νεκρούς αγωνιστές του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Θέλησε, χωρίς σεβασμό προς τους νεκρούς, να τους εκδικηθεί με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Τον Άρη, αφού τον ξεγύμνωσαν και του πήραν τη στολή και τον οπλισμό του, του κόψανε το κεφάλι, τα χέρια από τους ώμους και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Του Τζαβέλλα του κόψανε το κεφάλι και το δεξί χέρι. Πραγματικά φριχτό θέαμα. Τα πτώματα είχαν αρχίσει να μυρίζουν. Θέλαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να τους θάψουμε, γιατί δεν είχαμε κανένα εργαλείο, ούτε και μπορούσαμε να βρούμε στο ερημικό αυτό μέρος. Κι έτσι έμειναν άταφοι, τροφή για τους λύκους και τα όρνια»….
Τον Ιούνιο του 2011 το ΚΚΕ αποκατέστησε πολιτικά τον Βελουχιώτη λέγοντας μεταξύ άλλων ότι, «είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας»….
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Πηγή βίντεο: updrones
Ο παππους μου εθνικοσοσιαλιστης οπαδος της Χουντας και του Χιτλερ και δεν το κρυβει και μαγκια του οχι σαν καποιους αλλους που εβγαζαν φωτογραφιες μπροστα στην ναζιστικη σημαια και μετα επειδη εγιναν βουλευτες αποποιηθηκαν παρελθον και ιδεολογια..
Ο παππους μου μου ειπε πως ο Βελουχιωτης αυτους που σκοτωσε για παραδειγμα στον Μελιγαλα τους σκοτωσε επειδη ηταν συνεργατες των Ναζι…Και πως στον εμφυλιο πολεμουσαμε υπο την σκεπη της Βρετανιας και πως το οτι οι ανταρτες του Βελουχιωτη υπηρετουσαν τα συμφεροντα των Σοβιετικων ηταν ενα ψεμα…Αν η Σοβιετικη Ενωση ηθελε την Ελλαδα κανενας Αγγλος και κανενας Αμερικανος δεν θα μπορουσε να την σταματησει και σιγουρα δεν περιμεναν απο τους ανταρτες του Βελουχιωτη να υλοποιησουν τα σχεδια τους…
Μου ειπε πως αν οι Ελληνες δεν αντιστεκονταν στους Γερμανους, θα περνουσαν ζαχαρη καθως οι Γερμανοι οπου εβρισκαν συμμαχους οι συμμαχοι καλοπερνουσαν οπως και ο τοτε Γερμανικος λαος…Τετοια χλιδη δεν εζησε ποτε κρατος οσο η Ναζιστικη Γερμανια..
Βασικα με απλα λογια μου ειπε πως καποιων Ελληνων ηταν επιλογη τους να τα πηγαινουν καλα με τους Ναζι και να καλοπερνουν και καποιων να αντιστεκονται, να εναντιωνονται στο νεο καθεστος και να πληρωνουν τις πραξεις τους…Ειτε οι ιδιοι ειτε αυτοι που τους βοηθουσαν…
Μετα οταν εφυγαν οι Γερμανοι, ηρθαν οι Αγγλοι και οσοι ηταν συμμαχοι και συνεργατες των Γερμανων εγιναν συμμαχοι και συνεργατες των Αγγλων…Και πρωτος στοχος ηταν η αναγκη για εξολοθρευση των κομμουνιστων επειδη ηταν επικινδυνοι να συνεχισουν την αντισταση και να εχουμε τα ιδια που ειχαμε με Γερμανους…Και το τελος ειναι γνωστο…
Αλλες εποχες τοτε, πιστευω ειναι λαθος να χρησιμοποιειται ο ορος προδοτης…Βεβαια συμφωνα με τον παππου μου το κακο καποιων Ελληνων ειναι πως προδωναν καποιους συγχωριανους τους που βοηθουσαν τους ανταρτες και οι Γερμανοι εκαναν μαζικες εκτελεσεις στα συγκεκριμενα χωρια ή τα εκαιγαν…
Ομως αλλες εποχες τοτε διαφωνω με τον χαρακτηρισμο προδοτες…Τοτε ειχες μια ιδεολογια ησουν φανατισμενος και ακολουθουσες τα πιστευω σου…Δεν ηταν θεμα πατριδας…Αν ο Βελουχιωτης δεν ηταν κομμουνιστης θα ηταν με τους Γερμανους…Δεν ηταν θεμα ουτε πατριωτισμου ουτε Ελλαδας vs Γερμανιας…
Σφαγεας του κερατα πηρε αυτο που τιυ αξιζε…ειχε κατασφαξει τον κοσμακη το κερατο το βερνικομενο…ενας δειλος που αυτοκτονησε πρωφανος γιατι θα του κανανε τα ιδια αυτοι που θα τον πιανανε..δυστηχως ο βλακολαος ψηφησε απογονους κατσιαπλιακιδων τσιπρα πασοκ κλπ ..αλλα οσο και να το κρειψουν η αληθεια παντα λαμπει….κρινα στιυς ανθρωπους που εσφαξε το καθαρμα….το οτι του κοψαν το κεφαλι ενω ηταν νεκρος λογο δηλειας..ηταν πολυ καλητερα απο το να σου κοβουν το κεφαλι ζωντανος…
Για να καταλάβετε τι πρεσβεύει η ανόθευτη αριστερά, όχι τα τσιπράκια,
για να αντιληφθείτε τη σχέση της με την Πατρίδα και το Έθνος, όχι την πατριδοκαπηλεία και τον τυφλό εθνικισμό:
o Άρης ήταν αρχηγός του ΕΛΑΣ (Ε θ ν ι κ ο ύ Λαϊκού Απελευθερωτικού Αγώνα), το Έθνος πάλευαν να απελευθερώσουν, σκοπό είχαν «…να οργανώσουν τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας», καλώντας «τον ελληνικό λαό, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις του σ’ ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης» (απόφαση ολομέλειας Ε.Α.Μ. 1941).
Όταν μάλιστα πρότειναν στον αρχηγό των Φιλελευθέρων, Στυλιανό Γονατά, κοινό μέτωπο για να αποδιώξουν τους Γερμανούς, ο Γονατάς αποκρίθηκε «αυτό είναι καθαρή τρέλα» και τους προειδοποίησε ότι αν προχωρήσουν στην ίδρυση αυτής της οργάνωσης, θα καλέσει τους αξιωματικούς να οργανώσουν στρατιωτικά τμήματα, κάτω από τον Τσολάκογλου, για να συντρίψουν την «ανταρσία» αυτή, όπως τη χαρακτήρισε.
Μετά τη Βάρκιζα, συνέχισε δονκιχωτικά να πολεμά κατά των Άγγλων και των Ταγματασφαλιτών.
ΥΓ. Φυσικά κατέσφαξε κόσμο (όσους νενέκους θεωρούσε ότι συνεργάστηκαν με τη ναζιστική μπότα για να εμποδίσουν την απελευθέρωση του τόπου), φυσικά κατέκλεψε, ακόμα και το βιος φτωχών βιοπαλαιστών της υπαίθρου (για κότες και αρνιά μιλάμε, όχι για ρολόγια και δαχτυλίδια, όχι για χρήματα που δεν κατείχαν τότε οι Έλληνες), για να συντηρήσει το αντάρτικο, όμως, όχι για να πλουτίσει, το ίδιο βάρβαρα και πάνθρωπα φέρθηκαν και οι του Ε.Δ.Ε.Σ. Πέθανε έχοντας μηδενική περιουσία, δεν ντίλαρε με τη ζίμενς….
Ο καθένας ας τον κρίνει, λοιπόν.
Πλάκα μας κάνεις ; ΄Ηταν “ήρωας” που βίαζε μικρά παιδιά, που ξεκοίλαζε εγκύους γυναίκες, που δολοφονούσε ύπουλα και άναδρα ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ του Ελληνο-αλβανικού μετώπου, που κατέσφαζε ανήμπορους και ανυπεράσπιστους γέρους, που έκλεβε περιουσίες νοικοκυραίων ;;;
΄Ανοιξε κανα βιβλίο, ρε κακομοίρη επιβήτορα, να κατατοπιστείς ιστορικά, που θα μας πεις ότι “πέτσωνε τους γερμανούς και τους ΄Ελληνες συνεργάτες τους” … Οι γερμανοί, ρε, είχαν τσακιστεί και είχαν φύγει, μαζί με τους εδώ συνεργάτες τους, από το φθινόπωρο του 1944 … Ποιούς “πέτσωνε”, κρατώντας ένα κόκκινο πανί για σημαία του, από τότε που φύγανε οι κατακτητές μέχρι τον Ιούνιο του 1945, που ψόφησε ;;; Ποιούς έσφαζαν οι “σύντροφοί” του μέχρι το φθινόπωρο του 1949 ;;; Πηγαίνετε να αυτοκτονήσετε, ρε ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ και ΨΕΥΤΕΣ , που θα μας βγάλετε και “ήρωες” τους μισέλληνες φονιάδες που γεμίσανε τα ρέματα με αθώους ανθρώπους … άντε στο διάολο αμόρφωτα και εγκεφαλοπλυμένα του κκε …
Δεν ειμαι , ουτε ημουν ποτέ κομμουνιστης . Ωστόσο ο αποκεφαλισμός και η βεβήλωση του πτώματος είναι αηδιαστική ,φρικαλέα πράξη κανιβαλισμού που δεν συνάδει με την εννοια της ανθρωπινης υπαρξης και την καταδικαζω απεριφραστα . Τα εγκληματα του Βελουχιωτη δεν μπορουν να μπουν στη ζυγαρια και να δικαιολογησουν αυτην την αποτροπαια πραξη του αποκεφαλισμου και της βεβηλωσης του πτωματος του . Ειναι μια κηλιδα στον ανθρωπινο πολιτισμο που πρεπει καποιος να γυρισει αιώνες πίσω για να ξαναδει τετοια πραξη .
Μιλάς για πολιτισμό, την εποχή της ανείπωτης βίας και της αποκτήνωσης που ήταν απόρροια των αποτρόπαιων εγκλημάτων που βίωσαν οι άνθρωποι της γενιάς αυτής, όχι μόνον από χέρι εχθρικό, αλλά και από χέρι «αδελφικό» …
Πάντως, αυτή η βέβηλη και φρικιαστική, όντως, πράξη του αποκεφαλισμού και της σκύλευσης του σώματος ενός νεκρού, την εποχή αυτή, δε γινόταν με σκοπό να ατιμασθεί ο νεκρός … Ο κόσμος, τότε, όσο οι αρχηγοί των αντάρτικων ομάδων κυκλοφορούσαν ασύλληπτοι και οπλοφορούντες, ήταν «στα κάγκελα» (ανάστατος, ανήσυχος, κατατρομαγμένος, φοβισμένος, κλειδωμένος στα σπίτια) … Ο μόνος τρόπος καθησυχασμού του κόσμου (κυρίως στην Ελληνική ύπαιθρο), ήταν να δουν οι πολίτες ιδίοις όμμασι και να πεισθούν ότι ο κίνδυνος εξέλιπεν … Οι τοπικές αρχές διαβεβαίωναν τον κόσμο για τον θάνατο κάποιου αντάρτη που δραστηριοποιείτο στην περιοχή, αλλά ο κόσμος δεν επείθετο. Τοποθετούσαν, λοιπόν, το κεφάλι του αρχιδολοφόνου σε δημόσια θέα, για να βεβαιωθεί ο κόσμος για τον θάνατό του και να μπορεί έτσι, χωρίς φόβο, να πηγαίνει στις δουλειές του που ήταν σε απομακρυσμένα και έρημα μέρη (χωράφια, μαντριά, κλπ.) … Παρόμοια περίπτωση είχε συμβεί στην περιοχή μου με κάποιον άλλον «καπετάνιο» του ελας (ο επονομαζόμενος “Κρόνος” ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής), που το κεφάλι του είχε τοποθετηθεί μέσα σε ταγάρι και έμεινε ακουμπισμένο στο παράθυρο του σχολείου του χωριού, για 2- 3 ημέρες … Μόνον όταν οι χωρικοί είδαν το κεφάλι του, ησύχασαν …
Αυτό το τέλος αξίζει στους εχθρούς της φυλής τους και του γένους τους, να μείνουν άταφοι και να τους φάνε τα όρνεα. Σύμφωνα με τον Όμηρο τους άθαφτους νεκρούς ούτε ο άδης δεν τους δέχεται. Γι’ αυτό οι αρχαίοι ήρωες παρακαλούσαν τους συντρόφους τους να τους θάψουν αν πάθουν κάτι, γιατί μετά γυρνάνε σαν σκιές που δεν βρίσκουν ανάπαυση στο κόσμο των ζώντων.
Δυστυχώς δεν βγαίνουν τέτοιοι ήρωες πλέον. Είχε πετσωσει για τα καλά Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους
Διάβασε ρε αριστερε επιβήτορα τό πως χαρακτήριζαν οι ξένοι αξιωματικοί των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της κατοχής όταν πολεμούσαν μαζί, τον Άρη Βελουχιώτη και μετά μας λες τις παπαριές σου.
Οσο για τον αγωνιστή ήρωα του κώλου Τζαβέλλα ( προσωπικό γιουσουφάκι του Άρη) ..ο πάτος του ήταν πιο φαρδύς απ’ το φαράγγι που τους πιάσανε.
Τους γερμανούς τους πέτσωσε που;
μια μάχη έχεις να μας παραθέσεις; ένα χωριό το οποίο απελευθέρωσαν από τους γερμανούς;
Ρε το σφαγεα σουλτάνα…
Είναι ανώμαλος και έχει κάνει εγκλήματα που δεν τα χωράει ανθρώπινος νους. Εκτενή τα δημοσιεύματα και οι αναφορές.
η λουλου με τα στρατιωτικά ρουχα κι το μουσι
Πριονοκορδελα σε περνουσε για πλακα λουλου
Γράμμο
Βιτσι
Απλυτε
Μία απορία : Τον Ιούνιο του 1945, σε ποιόν «εθνικο-απελευθερωτικό» αγώνα, συμμετείχαν οι «σύντροφοι» ;;; ΄Ηδη από τον Οκτώβριο του 1944 η Ελλάδα είχεν απελευθερωθεί από τον αδίστακτο εχθρό – κατακτητή (γερμανούς, ιταλούς και τα δεκανίκια τους, αλβανούς, βουλγάρους) …
Προφανέστατα, ο «σύντροφος» Γκονέζος, που θεωρεί «ασέβεια» την σκύλευση των πτωμάτων των νεκρών συντρόφων του, αυτών που επί χρόνια βασάνιζαν, βίαζαν, έσφαζαν ανελέητα τον άμαχο Ελληνικό πληθυσμό (άοπλους γέρους, νέους, γυναίκες, παιδιά, βρέφη), επειδή δεν τους ακολουθούσαν στον βρόμικο ανταρτοπόλεμό τους εναντίον της Πατρίδος, ως «εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα», εννοεί την σύμπραξή τους με τους αλβανούς, τους γιουγκοσλάβους, τους βουλγάρους και τους λοιπούς κομμουνιστές κατσαπλιάδες, σε έναν ανήθικο αγώνα εναντίον των Ελλήνων, για να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα μας και να χαρίσουν στους πραγματικούς της εχθρούς, τα ματωμένα μέλη της (την ΄Ηπειρο στον χότζα, την Μακεδονία στον τίτο, την Θράκη στον δημητρώφ), προσδένοντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία της (Ελλάδος) στο σοβιετικό άρμα του αιμοσταγούς πατερούλη στάλιν …
«Ωραίος» αγώνας (!!!) … Να φύγουν οι άγγλοι (που πολέμησαν μαζί με τους ΄Ελληνες τον κατακτητή), για να μείνει το πεδίο ελεύθερο να μας κατσικωθεί ο σοβιετικός κομμουνισμός με όλα τα οδυνηρά συνεπακόλουθά του (φασισμός, φίμωση, πείνα, δυστυχία, πορνεία, κατάντια), το «μεγαλείο» του οποίου απεκαλύφθη, μετά την πτώση του, αναδεικνύοντας τα εκατομμύρια των αθώων θυμάτων του …
«ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ» έγραψεν ο, αριστερών πεποιθήσεων και ηγετικό στέλεχος του κκε, Τάκης (Φιλάρετος) Λαζαρίδης, ξεδιπλώνοντας κάθε πτυχή του άθλιου και αδυσώπητου αγώνα των πρώην συντρόφων του, που δεν δίστασαν να στραφούν, με τις πιο ειδεχθείς πράξεις (άγριες σφαγές, ανατριχιαστικά βασανιστήρια, ανάλγητα παιδομαζώματα, αρπαγές, κλοπές, ληστείες), εναντίον του Ελληνικού Λαού …
Aκριβως οπως τα λες ειναι !!!!Αυτη ειναι η μια και μοναδικη αληθεια!!! Και ΖΗΤΩ και δοξα το θεο που υπαρχουν ακομη ανθρωποι που γνωριζουν την πραγματικη αληθεια…γιατι απο το 1974 και μεχρι στο σημερα εχει επικρατησει η προπαγανδα της αριστερας …και τιποτα αλλο…
Ακριβώς έτσι.
Δυστυχώς όμως η μεταπολεμική Ελλάδα είχε ένα κόμπλεξ για τις λογικότατες διώξεις κατά των κομμουνιστών σαν αποτέλεσμα οι τελευταίοι να καταλάβουν κυριολεκτικά και απόλυτα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τέχνες και εκπαίδευση.
Σήμερα αν δεν είσαι κομμουνιστής υπάλληλος της Νέας τάξης πραγμάτων και υποδούλωση του σιωνισμού (είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα και τα τρία) δεν μπορείς να σταθείς ούτε σαν δημοσιογράφους ούτε σαν καλλιτέχνης ούτε σαν εκπαιδευτικός.
Τέλος…και ύστερα από δεκαετιών πλύση εγκεφάλου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ο Έλληνας ψηφίζει μία κομμουνιστική κυβέρνηση η οποία υπέγραψε την προδοσία των Πρεσπών αυτό δηλαδή που διακαώς ήθελαν οι κατσαπλιάδες συμμορίτες.
Δεν θα τα περιέγραφα καλύτερα πατριώτη!
Δεν θα τα περιέγραφα καλύτερα πατριώτη. Εύγε!
Ο τρυπιος κλαρας αυτο το λεσι εαν ζουσε στην εποχη της μυλονου θα αυτοκτονουσε απο τους πολλους λουτσους που θα ετρωγε
Τιμη και δοξα στα ψηλα δεντρα στο Γραμμο και το Βιτσι, που ακομα τρεφονται με το λιπασμα των κατσαπλιαδων…