Έκθεση Ντράγκι: Να σταματήσουμε τον αργό θάνατο της Ευρώπης

Η Έκθεση Ντράγκι, ένα κείμενο 400 σελίδων, μία εξαιρετική ανάλυση με ιδιαίτερη βαρύτητα, αποτυπώνει τεκμηριωμένα τη σημερινή τελματώδη και παρακμιακή κατάσταση που έχει περιέλθει η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και διατυπώνει προτάσεις, προκειμένου να βγει  απ’ το δραματικό αδιέξοδο, την υπαρξιακή απειλή για την ίδια.

Η Έκθεση Ντράγκι είναι ένα κείμενο ανάλογου επιστημονικού βάρους, αυτών που προηγήθηκαν και αποτέλεσαν τη βάση  για τα μεγάλα ευρωπαϊκά “άλματα προς τα εμπρός”, όπως η Ενιαία Αγορά, η ΟΝΕ, η διεύρυνση. Με βάση την ανάλυση και τις προτάσεις εκείνων, οι τότε πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, άλλων πολιτικών μεγεθών και αναστημάτων απ’ τις σημερινές, έκαναν πράξη τις απαραίτητες πολιτικές, που διαμόρφωσαν την πρόσφατη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και οικοδόμημα.

Σύμφωνα με την Έκθεση Ντράγκι, μετά την ολοκλήρωση αυτών των αλλαγών που συνέθεσαν το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ιδιαίτερα μετά το 2000, με εξαίρεση το μικρό διάλειμμα για το ξεπέρασμα της νομισματικής κρίσης 2008-2012, η Ευρώπη γνώρισε μακρά περίοδο ευημερίας. Συνεχώς μειούμενης ανεργίας, μείωσης των ανισοτήτων, ανάπτυξης του κοινωνικού κράτους, αύξησης του ποσοστού των γυναικών στην αγορά εργασίας, νέες αγορές για τις ευρωπαϊκές  επιχειρήσεις, τεράστιες επενδύσεις ανάπτυξης Υποδομών.

Η Ευρώπη επωφελήθηκε από ένα ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον, όπου το διεθνές εμπόριο διέπονταν από διεθνείς κανόνες, στα πλαίσια των Διεθνών Οργανισμών. Είχαμε μια σταθερή γεωπολιτική πραγματικότητα, σε περιβάλλον ασφάλειας και ειρήνης, όπου κανείς δεν απειλούσε κανέναν.  Στην Ευρώπη, ξεχνιόνταν παλιές έχθρες, κάνοντας αχρείαστες τις υψηλές Αμυντικές Δαπάνες.

Αυτές που με στοιχεία της Έκθεσης διατηρούνταν πολύ ψηλότερα του2% στα χρόνια του Ψυχρού πολέμου, ενώ μετά  την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων, αυτές έπεσαν πολύ κάτω του 2% για τις Ευρώπη, εκτός της χώρας μας λόγω της τουρκικής απειλής. Αυτές ανεβαίνουν πάλι ραγδαία τα τελευταία δύο χρόνια, για να ξεπεράσουν πάλι το 2%, μετά το νέο τείχος του πρωτοφανούς διχασμού της Ευρώπης, πολύ χειρότερο του ψυχρού πολέμου που της επεβλήθει και αποδέχθηκαν υποτακτικά οι σημερινές ηγεσίες της.

Σε καμία αμερικανική ομπρέλα δεν οφείλονταν οι χαμηλές αμυντικές δαπάνες στο μέχρι πρόσφατα νεκρό εγκεφαλικά ΝΑΤΟ. Πράγματι, για 30 χρόνια ζήσαμε όλοι την επανένωση της Ευρώπης, απ’ τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, με συνεχώς αυξανόμενες αμφίδρομες σχέσεις στην οικονομία, το εμπόριο, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον τουρισμό, χωρίς κανένα φόβο εξάρτησης που ανακαλύψαμε όταν μας επεβλήθη τώρα. Αυτονόητες σχέσεις Φιλίας και Συνεργασίας όλων των Χωρών Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης.

Μέχρι να έρθει η κυβέρνηση Μπάϊντεν  που ανέκοψε την παραπάνω πορεία,  προκαλώντας μία καταστροφική περίοδο για την Ευρώπη, της φόρτωσε έναν αχρείαστο πόλεμο να διαχειριστεί καθώς και την ήττα απ’ αυτόν, με 14 αυτοκτονικά πακέτα οικονομικών κυρώσεων που κατέστρεψαν την οικονομία της.

Αμερικανόδουλοι τηλεοπτικοί φελλοί, στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και θεσμούς, υπηρετούν τυφλά τους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς για υποταγή της Ρωσίας, αδιαφορώντας για την τραγωδία και πλήρη καταστροφή της Ουκρανίας. Κάνουν πολιτική καριέρα πάνω στην υποδούλωση της Ευρώπης, απαγγέλοντας όπου βρεθούν τη δήλωση της δουλοπρέπειας: “Συνεχίζουμε τον πόλεμο μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία”.

Σύμφωνα με την Έκθεση όλα τα παραπάνω τελείωσαν τώρα, η εποχή των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης τελείωσε, ο ανταγωνισμός στις Διεθνείς Αγορές έγινε σκληρότερος, με προφανή τεχνολογική υστέρηση όπου μόνον 5 ανάμεσα στις 50 κορυφαίες Επιχειρήσεις στον Κόσμο είναι Ευρωπαϊκές. Ξαφνικά έχασε τον πλέον σημαντικό προμηθευτή ενέργειας τη Ρωσία, με αποτέλεσμα οι Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να πληρώνουν τιμές ρεύματος δυο-τρεις φορές υψηλότερες αυτών στις ΗΠΑ και 4-5 φορές στο φυσικό αέριο. Ανάλογες είναι και οι διαφορές με την Κίνα.

Η πληθυσμιακή συρρίκνωση, το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα δημιουργεί συνεχείς ελλείψεις εργατικού δυναμικού, που θα φανούν εντονότερα στην επόμενη δεκαετία κοντά στο 2040. Στατική βιομηχανική δομή, έλλειψη δυναμισμού στο βιομηχανικό τομέα, με στάσιμες δαπάνες έρευνας, με μόνον παραδοσιακές βιομηχανίες και αυτές με μεγάλες δυσκολίες. Μία κατακερματισμένη αμυντική βιομηχανία, που εμποδίζει τις οικονομίες κλίμακας, με έλλειψη ενιαίων προτύπων και διαλειτουργικότητας. 12 διαφορετικοί τύποι τανκς στην Ευρώπη έναντι ενός στις ΗΠΑ.

Πλήρης εξάρτηση των αμυντικών προμηθειών 78% από προμηθευτές εκτός ΕΕ, απ’ τις οποίες 63% στις ΗΠΑ. Οι χώρες του ΝΑΤΟ, αποτελούν τη μεγάλη μονοπωλιακή αγορά για τις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, όπου ο πόλεμος και η κατασκευασμένη ρωσοφοβία τη διευρύνουν συνεχώς. Παρά την ανύπαρκτη ρωσική απειλή, οι πολίτες με τη ρωσοφοβική διαφήμιση-προπαγάνδα, πείθονται για τα αναγκαία και απαραίτητα όπλα και οι κυβερνήτες τους, δίνουν την παραγγελία αγοράς.

Εκτεταμένη αναφορά γίνεται στην Έκθεση για την τεράστια γραφειοκρατία, τις αγκυλώσεις, τους δυσκίνητους μηχανισμούς που προκαλούν τεράστια διοικητικά βάρη, που κάνουν την ΕΕ περισσότερο ευάλωτη χωρίς ευελιξία σε γεωπολιτικές διαταραχές και ξαφνικά προβλήματα στο εμπόριο. Μόνον οι εντολές των ΗΠΑ για τον πόλεμο, εφαρμόζονται ταχύτατα, σαν αποφάσεις  που έχουν ληφθεί πριν τη συνεδρίαση του Συμβουλίου.

Η Ευρώπη χρειάζεται ριζοσπαστικές αλλαγές, για να γίνει πολύ περισσότερο παραγωγική, ανταγωνιστική απέναντι στις ΗΠΑ και την Κίνα, χρειάζεται εκτίναξη των επενδύσεων απ’ το 22% του ΑΕΠ ετησίως που είναι σήμερα, στο 27% τα επόμενα χρόνια. Αξίζει να αναφέρουμε, πως το αντίστοιχο ποσοστό στη χώρα μας φθάνει το 14%. Απαιτούνται  πρόσθετες επενδύσεις 750-800 δισ. ετησίως, που θα χρηματοδοτηθούν με έκδοση κοινού χρέους και κύριο ρόλο του δημόσιου τομέα.

Χωρίς αυτές, θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει φιλοδοξίες για ηγετική θέση στις νέες τεχνολογίες, την ευθύνη της για διατηρήσιμη περιβαλλοντική προστασία, να αποτελεί ανεξάρτητο παίκτη στη διεθνή σκηνή, να χρηματοδοτήσει το κοινωνικό της κράτος. Η Ευρώπη βαδίζει σε αργό θάνατο, αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή.

Όπως αναφέρει η Έκθεση, οι ευρωπαϊκές αξίες είναι: Ευημερία, Ισότητα, Ελευθερία, Ειρήνη, Δημοκρατία, Διατηρήσιμη Περιβαλλοντική Προστασία. Αν δεν μπορεί να διασφαλίσει αυτές τότε θα έχει χάσει το λόγο της ύπαρξής της. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με την εξαιρετική ανάλυση, τις τεκμηριωμένες επισημάνσεις και προτάσεις της Έκθεσης, η οποία θα συζητηθεί σε κάποιο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ενώ  άμεση υπήρξε η αρνητική αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης.

Όμως, φαίνεται να αγνοεί χωρίς καμία αναφορά στο κύριο πρόβλημα της Ευρώπης, κύριο θέμα των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων τα δύο τελευταία χρόνια που είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Σ’ αυτόν οφείλονται κατά κύριο λόγο, οι τελματώδεις ρυθμοί ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας, όταν σύμφωνα με το ΔΝΤ στις ΗΠΑ είναι 4 φορές υψηλότεροι, 6 φορές υψηλότεροι στη Ρωσία και 10 φορές στην Κίνα.

Πώς θα ανταγωνιστεί η Ευρώπη χωρίς χειραφέτηση και ανεξαρτησία επιλογών, τον έναν ανταγωνιστή της τις ΗΠΑ, που είναι και κηδεμόνας της; Που της καταστρέφει τις ενεργειακές υποδομές αδιαμαρτύρητα, που της απαγορεύει κάθε συνεργασία με τη Ρωσία και αξιοποίηση αυτού του μεγάλου γεωστρατηγικού της πλεονεκτήματος δεκαετιών, που στήριξε την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα και ευημερία; Πού την σέρνει σ’ έναν πόλεμο που δεν είναι δικός της, να διαχειρισθεί μια ήττα που δεν είναι δική της, έχοντας ξοδέψει περίπου 200 δις πολύτιμων πόρων σε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια ως τώρα, στη μαύρη τρύπα της Ουκρανίας.

Η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως ειρήνη, επανένωση με το ανατολικό της τμήμα, πρωτοβουλίες άμεσου τερματισμού του πολέμου με διαπραγματεύσεις. Μόνον χειρότερα μπορεί να περιμένει, έχοντας εκχωρήσει την Εξωτερική και Αμυντική της πολιτική, στη συμμορία των πλέον αντιδραστικών κύκλων συνέχισης της καταστροφικής πορείας του πολέμου,  επιστρατεύοντας 52 χώρες αμερικανικής κυριαρχίας κατά της Ρωσίας.

Το τεράστιο πρόβλημα της Ευρώπης είναι πολιτικό. Καμία ελπίδα δεν έχει με τις σημερινές ανίκανες ηγεσίες, προϊόντα τηλεοπτικής χειραγώγησης. Η απογοήτευση και αποδοκιμασία των πολιτών είναι κραυγαλέα. Είτε απέχει, είτε αναζητεί άλλες πολιτικές δυνάμεις, που στιγματίζονται συλλήβδην ως ρωσοφοβικές και ακροδεξιές, προκαλώντας τη μοναδική ανησυχία των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών δυνάμεων, που τρέμουν να πουν ακόμη και την απαγορευμένη πλέον λέξη ειρήνη.

πηγή: slpress.gr