Δεδομένου ότι ο πρόεδρος Τραμπ έχει στριμώξει τουλάχιστον 100 ημέρες δράσης σε λίγες μόλις εβδομάδες – μόλις 30 μέρες συμπληρώνονται από την ορκωμοσία του – ας κάνουμε από τώρα έναν προκαταρκτικό απολογισμό των 100 ημερών του.
Σε τρία από τα τέσσερα ζητήματα που είναι κεντρικά για την αποκατάσταση της αμερικανικής κυριαρχίας και των αξιών – την ασφάλεια των συνόρων, την εξάλειψη της WOKE ατζέντας σε θεσμικό επίπεδο και την επιστροφή της λογικής στη βιολογία – ο Τραμπ λαμβάνει τον υψηλότερο δυνατό βαθμό. Έχει κινηθεί γρήγορα, δυναμικά και με σύνεση.
Ακόμη βέβαια και όταν η κυβέρνηση επιδιώκει στόχους με τους οποίους συμφωνούν οι περισσότεροι Αμερικανοί, πρέπει να συμμορφώνεται με το Σύνταγμα και τον ομοσπονδιακό νόμο.
Σε ό,τι αφορά τον τερματισμό του ρόλου της κυβέρνησης στη λογοκρισία, ήταν μέχρι τώρα πιο προσεκτικός – αλλά όχι αδρανής. Εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα για να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε ομοσπονδιακό κυβερνητικό αξιωματούχο, υπάλληλο ή πράκτορα να «περιορίζει αντισυνταγματικά την ελευθερία του λόγου οποιουδήποτε Αμερικανού πολίτη» και έδωσε εντολή για έρευνα ως προς τα προγράμματα λογοκρισίας της κυβέρνησης Μπάιντεν.
Έκλεισε μέρος της επιχείρησης λογοκρισίας του Μπάιντεν και ορισμένες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης περιόρισαν τις πρακτικές «μετριοπάθειας» που εφαρμόζουν. Υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν για να εξαλειφθεί η λογοκρισία από την κυβέρνηση και τους οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση.
Ο Τραμπ λαμβάνει υψηλό βαθμό και για το ότι έθεσε σε κίνηση τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για την προστασία των Χριστιανών και των Εβραίων, για τον περιορισμό της πράσινης ατζέντας και την αποκατάσταση της επιλογής των καταναλωτών, καθώς και την αναζωογόνηση της εξερεύνησης και της εξόρυξης ορυκτών καυσίμων. Πρέπει να επαινεθεί για την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συμφωνία των Παρισίων για το κλίμα και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Η κυβέρνηση Τραμπ τώρα, θα πρέπει να επιδιώξει να καταστήσει τις πολιτικές της μόνιμες. Ενώ οι Δημοκρατικοί στη Γερουσία θα χρησιμοποιήσουν την κωλυσιεργία για να μπλοκάρουν την ατζέντα του Τραμπ, κάποια νομοθεσία μπορεί να κινηθεί μέσω της διαδικασίας συμφιλίωσης του προϋπολογισμού, η οποία απαιτεί μόλις 51 ψήφους. Οι διακανονισμοί των δικαστικών διαφορών της εποχής Μπάιντεν μπορούν επίσης να κλειδώσουν αποτελέσματα που δεν μπορούν να αναιρεθούν χωρίς τη συγκατάθεση των προηγουμένως αντίθετων μερών και δικαστών.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε το σωστό, σηματοδοτώντας ότι θα ερευνήσει τους αξιωματούχους που χρησιμοποίησαν ως όπλο το υπουργείο εναντίον του Τραμπ – και εναντίον των Χριστιανών και των συντηρητικών. Πάει όμως πολύ μακριά το να στοχοποιεί πράκτορες του FBI που είχαν αναλάβει να συμμετάσχουν στην έρευνα της 6ης Ιανουαρίου, εκτός εάν οι πράκτορες αυτοί παραβίασαν σαφώς κανόνες ή νόμους.
Η αμνηστία που έδωσε ο Τραμπ σε ακτιβιστές υπέρ της ζωής (pro-life) που διώχθηκαν άδικα βάσει του νόμου για την ελεύθερη πρόσβαση στις κλινικές, του αποφέρει σημαντικά πολιτικά κέρδη, όπως και η απόφασή του να αποσύρει τις παράλογες κατηγορίες κατά του Δρ Ίθαν Χάιμ, ο οποίος αποκάλυψε την παραπλανητική πολιτική για τους τρανσέξουαλ στο Νοσοκομείο Παίδων του Τέξας στο Χιούστον.
Εις ό,τι αφορά τους διαδηλωτές της 6ης Ιανουαρίου, έπραξε άριστα με τη χορήγηση χάρης σε εκείνους που δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να εισέλθουν απλά και να περιηγηθούν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ – αν και σε εκείνους που διέπραξαν βία εκείνη την ημέρα θα έπρεπε το πολύ να έχουν μειωθεί οι ποινές φυλάκισης και όχι να δοθεί χάρη. Ο Τραμπ είναι ένας άνθρωπος που βιάζεται, πράγμα που είναι καλό, αλλά σε αυτή την περίπτωση, η επίλυση των καταδικαστικών αποφάσεων για τους βίαιους παραβάτες κατά περίπτωση θα ήταν καλύτερη.
Η κατά πολλούς εξωπραγματική πρόταση του προέδρου να αναλάβουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ιδιοκτησιακό ενδιαφέρον για τη Γάζα και να βοηθήσουν στη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων, πολλοί από τους οποίους θα πέθαιναν για το πεδίο των ερειπίων τους, είναι κλασική περίπτωση Τραμπ. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, ούτε θα έπρεπε να αποτελεί ευθύνη των ΗΠΑ. Και σε μια στιγμή που θυμίζει Μπάιντεν, οι βοηθοί του Τραμπ πήραν αμέσως πίσω τις δηλώσεις του. Μένει να δούμε αν η παράξενη ιδέα του δημιουργεί διαπραγματευτικό μοχλό πίεσης με τους Άραβες ηγέτες και άρα ο Αμερικανός Πρόεδρος έριξε απλά «άδεια για να πιάσει γεμάτα».
Αντίθετα, η αποχώρηση του Τραμπ από τον Οργανισμό Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η έκκληση για επανεξέταση της χρηματοδότησης των Ηνωμένων Εθνών από τις ΗΠΑ, η επιβολή κυρώσεων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και στους αξιωματούχους του, ο εναγκαλισμός με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου ως του πρώτου ξένου ηγέτη που προσκαλείται στον Λευκό Οίκο, η επανέναρξη των αποστολών όπλων στο Ισραήλ, ο χαρακτηρισμός των Χούτι ως τρομοκρατικής οργάνωσης και η εκστρατεία μέγιστης πίεσης στο Ιράν, παίρνουν «άριστα».
Ο Τραμπ λαμβάνει επίσης υψηλή βαθμολογία για τον τερματισμό της ριζοσπαστικής αριστερής ατζέντας της USAID. Η USAID διαχειρίζεται επίσης προγράμματα που προωθούν τις αμερικανικές αξίες. Μπορεί να τα διαχειρίζεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή μια USAID σωστού μεγέθους.
Μπορεί να μην ακούγεται σημαντικό για εμάς, αλλά στις ΗΠΑ ακόμη και όταν η διοίκηση επιδιώκει στόχους με τους οποίους συμφωνούν οι περισσότεροι Αμερικανοί, πρέπει να συμμορφώνεται με το Σύνταγμα και τον ομοσπονδιακό νόμο. Το αντεπιχείρημα ότι πρόκειται απλά για οπισθοδρομική σκέψη του βούρκου της Ουάσινγκτον δεν αρκεί. Κατά συνέπεια, το DOGE (Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητος) θα πρέπει να διενεργεί ελέγχους, να διατυπώνει συστάσεις προς τη διοίκηση και να εκτελεί αποφάσεις για το IT και τις επιχειρήσεις κάθε φορέα. Η διοίκηση μπορεί να επικρατήσει στις αγωγές κατά των δραστηριοτήτων του DOGE και να επιτύχει τους στόχους του Τραμπ, ακολουθώντας αυτή τη συνταγή και κάνοντας καλύτερη δουλειά σε σχέση με την επικοινωνία των περιορισμών της εξουσίας του DOGE.
Η εξαγορά των υπαλλήλων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στέλνει ένα καταπληκτικό μήνυμα, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα διαφημιστικό κόλπο, αν οι περισσότεροι από αυτούς που το αποδέχονται θα είχαν φύγει ούτως ή άλλως σε ένα ή δύο χρόνια. Η διακήρυξη για τον τερματισμό του Δικαίου του Εδάφους θα καταλήξει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Το νομοθετικό ιστορικό και η κοινή λογική υποστηρίζουν τη θέση του Τραμπ, αλλά μπορεί να είναι πολύ ριζοσπαστική ιδέα για να την καταπιεί το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το τρολάρισμα του Τραμπ σχετικά με το να γίνει ο Καναδάς η 51η πολιτεία έχει εξαντλήσει τον κύκλο του. Η απειλή της Γροιλανδίας και της Δανίας πρέπει να σταματήσει. Αν και ο Παναμάς μπορεί να έχει παραβιάσει το σύμφωνό του με τις Ηνωμένες Πολιτείες και η κινεζική εμπλοκή να απειλεί την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, περισσότερη διπλωματική επιδεξιότητα για τα επόμενα βήματα θα ήταν παραγωγική.
Ο Τραμπ πρέπει να τερματίσει τα εμπόδια του Καναδά, της Κίνας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις αμερικανικές επενδύσεις και εξαγωγές, καθώς και τις προσπάθειες της ΕΕ να επιβάλει τις ESG (Οι πολιτικές ESG αναφέρονται σε πλαίσια ή οδηγίες που υιοθετούν οι εταιρείες για να αντιμετωπίσουν ζητήματα Περιβάλλοντος, Κοινωνίας και Διακυβέρνησης) και άλλες ευρωπαϊκές πολιτικές στις παγκόσμιες δραστηριότητες των αμερικανικών εταιρειών. Αν χρειάζονται δασμοί για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αυτοί θα είναι πιθανότατα καλοδεχούμενοι, όχι μόνον από τον Τραμπ και το επιτελείο του, αλλά και από τις αμερικανικές επιχειρήσεις.
Ο Τραμπ βέβαια δεν παίρνει και σε όλα καλό βαθμό. Η απαίτηση από υπερπόντιους ομοσπονδιακούς εργαζόμενους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μέσα σε μόλις 30 ημέρες είναι ένα «μάθημα» στο οποίο μάλλον κόβεται. Η ανάκληση από τον Τραμπ του προσωπικού ασφαλείας για τον Μάικ Πομπέο, τον κορυφαίο σύμβουλό του, Μπράιαν Χουκ και τον Τζον Μπόλτον θεωρείται ακόμη και από το στενό του περιβάλλον επαίσχυντη και πρέπει να ακυρωθεί. Αυτός είναι και ο μοναδικός βαθμός κάτω από τη βάση στις προσωπικές του επιδόσεις.
Συνοψίζοντας, ο Τραμπ έχει σημειώσει εξαιρετική πρόοδο. Εάν παραμείνει σε αυτό το πολιτικό μονοπάτι και κάνει μερικές αναπροσαρμογές στα μηνύματα που εκπέμπει και στην εφαρμογή των πολιτικών του, η κυβέρνηση θα επικρατήσει τελικά έναντι των περισσότερων νομικών αμφισβητήσεων και ο Τραμπ θα είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς προέδρους στην ιστορία των ΗΠΑ.
