Ένας σπουδαίος ηθοποιός στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου έθεσε βέτο όταν του ζητήθηκε να γυρίσει ερωτικές σκηνές με τη Ζωή Λάσκαρη.
Βαθύτατα ανθρωπιστής και αλληλέγγυος σε κοινωνικούς αγώνες, ο Μάνος Κατράκης διακρίθηκε στον κινηματογράφο κυρίως σε ερμηνείες στις οποίες ενσάρκωνε χαρακτήρες που βρίσκονται πολύ ψηλά στην κοινωνική πυραμίδα.
Συνήθως ήταν ο σκληρόκαρδος, πολλές φορές και αδίστακτος πλούσιος που εκμεταλλευόταν τους «κατώτερούς» του. Και συχνά εμφανιζόταν να μην έχει άλλον Θεό από το χρήμα και το πάθος του για την εξουσία.
Ήταν πάντοτε τόσο πειστικός που δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν το λάθος να πιστέψουν ότι κάπως έτσι συμπεριφερόταν και στην προσωπική ζωή του.
Σε πολλές περιπτώσεις πλήρωσε με εξορίες και διωγμούς τα πιστεύω του, χωρίς ποτέ να υπογράψει και το περίφημο «χαρτί» με το οποίο θα κέρδιζε την ελευθερία του με αντάλλαγμα την αποκήρυξη της ίδιας της ιδεολογία του.
Το «όχι» στις ερωτικές σκηνές με τη Ζωή Λάσκαρη
Στο σινεμά, όμως, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Όταν ο Γιάννης Δανιαλίδης ακόμη έγραφε το σενάριο για το φιλμ «Ιστορία μιας ζωής», είχε αυτόν και μόνον αυτόν στο μυαλό του για τον ρόλο του Μικέ Παπαδήμα.
Τον ρόλο ενός μεγαλοαστού με τεράστια οικονομική επιφάνεια που ουσιαστικά αγοράζει την αγάπη της νεαρής Μαριγώς, η οποία καταφτάνει ατιμασμένη στην Αθήνα από το χωριό και τον παντρεύεται, σε έναν γάμο από ανάγκη.
Για την Μαριγώ η επιλογή επίσης δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Ζωή Λάσκαρη. Έχοντας περάσει τα 20 χρόνια της, η Ελληνίδα ηθοποιός αποτελούσε ήδη το απόλυτο θηλυκό του ελληνικού κινηματογράφου. Συνδύαζε το υποκριτικό ταλέντο της με την άνεσή της να ποζάρει στον φακό χωρίς ντροπές. Ακόμη και στις πιο σκανδαλώδεις (για την εποχή) σκηνές.
Όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης έστειλε το σενάριο στον Μάνο Κατράκη, ο δεύτερος διαπίστωσε ότι υπήρχαν αρκετές τέτοιες σκηνές ανάμεσα στον ίδιο και τη Ζωή Λάσκαρη. Δίχως πολλή σκέψη, το επέστρεψε πίσω ως απαράδεκτο. Ξεκαθάρισε στον σεναριογράφο και σκηνοθέτη ότι απέρριπτε χωρίς συζήτηση την πρότασή του.
Μάταια ο Δαλιανίδης επιχείρησε να τον μεταπείσει. Ο Μάνος Κατράκης έμεινε ανένδοτος. Η προσωπική ηθική του δεν του επέτρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο. Όταν γυριζόταν η ταινία εκείνος ήταν ήδη 58 ετών και η Ζωή Λάσκαρη μόλις 24. Θεωρούσε ότι αυτή η πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας δεν θα ήταν σωστό να έχει ως «περιτύλιγμα» σκηνές με γυμνό. Σκηνές που δεν θα προσέδιδαν τίποτα στην υπόθεση.
Όταν τελικά ο Δαλιανίδης αντιλήφθηκε ότι ο Κρητικός ηθοποιός δεν θα έκανε πίσω, συνθηκολόγησε. Έτσι γύρισε το φιλμ στο οποίο υπάρχουν μόνο μερικές τρυφερές αγκαλιές ανάμεσα στο ζευγάρι και τίποτα περισσότερο. 
κομουνιστής με καπιταλιστικές τσέπες…….
Κομμουνιστής και καλός ούτε νεκρός.
Όλα αυτά εκ των υστέρων. Χωρίς documenta ένας κοινός είναι και τίποτα άλλο. Όσοι ασπάζονται τον κομμουνισμό είναι άξιοι της μοίρας τους ή έχουν μεγάλα συμφέροντα.
Ο πατριάρχης να ήμουν σκηνή με τη Ζωίτσα δε θα την απέρριπτα :D. Εξαιρετικός ηθοποιός ο κύριος Κατράκης.
Αλογομούρης πρώτης ο “ανθρωπιστής”μανολάκις, θηλυδρίας, κλασοφηρεύς, τυμβωρύχος κ.α.π.
μεχρι και τον Κατρακη βριζουν οι τρελοχουνταιοι :))
Ρε μπας και ήταν φούστης;
Να μην ξεχνάνε οι νεοπουστες κομμούνες οτι οι παλαιοί ηταν ιδεολόγοι με ιδανικα αισθηση δικαιοσυνης και καλοι χριστιανοί χωρις ρουσφέτια και λαμογιές…..
Πραγματικος αντρας..αγνος ιδεολογος…αν και ιδεολογικος αντιπαλος αξιζει τον απολυτο σεβασμο σε αντιθεση με κατι δεξιους και ακροδεξιους λακεδες…