Ένα αντεθνικό, αντιλαϊκό, διεφθαρμένο και βίαιο σύστημα

Μέσα στην περίοδο των Χριστουγέννων, ένας συμπατριώτης μας 57 ετών, στην Ελευσίνα, απελπισμένος που έχανε το σπίτι του από τα funds, αφού αρχικά έκαψε το σπίτι του, στην συνέχεια τίναξε τα μυαλά του στον αέρα… Γι’ αυτήν την βία το πολιτικό σύστημα δεν νοιάστηκε καθόλου και τα ΜΜΕ το ανέφεραν στα «ψιλά» των ειδήσεων.

Η αεθνική παγκοσμιοποίηση, οι ντόπιες ελίτ και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους έχουν καταδικάσει την Ελλάδα και τους Έλληνες στην ανασφάλεια και σε ένα ζοφερό μέλλον, που ως μόνη προοπτική έχει την ανεργία, την ανέχεια και την ξενιτιά. Αυτό αποτελεί μια μορφή βίας από το σύστημα προς το κοινωνικό σώμα, που προφανώς έχει και ως αποτέλεσμα βίαιες εκδηλώσεις, όπως την προαναφερόμενη «αυτοκτονία» (ουσιαστικά δολοφονία) του 57χρονου. Ταυτόχρονα, υπάρχουν και άλλες μορφές βίας που ξεδιπλώνονται πάνω στο κοινωνικό σώμα, όπως η κρατική καταστολή, η χειραγώγηση, η πολιτική περιθωριοποίηση, τα ναρκωτικά και η νάρκωση -επίσημη και ανεπίσημη-, η συστημική ενσωμάτωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η αγοραπωλησία ελπίδας, τα επιδόματα – χαρτζιλίκια κ.ο.κ. Αυτή η βία επιστρέφεται, και μάλιστα με τυφλό τρόπο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και ποιος είναι ο δημιουργός της και από που πηγάζει.

Παράλληλα, το κοινωνικό σώμα καθημερινά «βιάζεται» από τις πολιτικές που του εξασκούνται, καθημερινά του διδάσκουν «πάτα επί πτωμάτων για να επιβιώσεις-αναρριχηθείς» (π.χ. η προκλητική προώθηση της εμετικής και τρισάθλιας «μουσικής τραπ») και μετά εντελώς υποκριτικά το κατακρίνουν και το δικάζουν οι υπεύθυνοι – ανεύθυνοι, γιατί έπραξε αυτό ακριβώς που του πρότειναν, ακριβώς αυτό που κάνουν και αυτοί. Απλά, εκείνοι έχουν την εξουσία και τον πλούτο για να βρίσκονται υπεράνω του νόμου…

Όλες αυτές οι πολιτικές δημιουργούνται και προέρχονται από το σύστημα μέσα στο οποίο (επι)βιώνουμε, το φιλελεύθερο – καπιταλιστικό, που έχει ως εγγενές στοιχείο του την πολύμορφη κοινωνική βία που ξεδιπλώνεται γύρω μας. Ένα σύστημα, που η μόνη «ιδεολογία» που προσφέρει είναι του αεθνισμού, του κοσμοπολιτισμού, της επικράτησης του οικονομικά ισχυρότερου, του απόλυτου ατομικισμού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της μιζέριας. Ένα σύστημα, που αρνείται να προσφέρει και καταφεύγει σε κάθε είδους βία και εξαναγκασμό για να κρατήσει τον έλεγχο μιας κοινωνίας που το ίδιο καταστρέφει. Ένα σύστημα, που όσο μεγαλώνει την επίθεσή του, λόγω της κρίσης που βιώνει, τόσο θα εντείνει και τα ποικίλα προβλήματα που προκύπτουν ως αποτέλεσμα των πολιτικών του. Που όσο πιο πολύ σπρώχνει τους Έλληνες -ειδικά την νεολαία- στο περιθώριο, που όσο πιο πολύ τους απορρίπτει από την κοινωνική – πολιτική και οικονομική ζωή, τόσο αυξάνονται οι «εύκολες» διέξοδοι, όπως η αυτοκτονία, τα ναρκωτικά, ο χουλιγκανισμός, ο συμμοριτισμός. Που όσο τους μαθαίνει ότι «ο εχθρός» είναι ο οπαδός ενός άλλου Συλλόγου, ο νεολαίος του διπλανού προαστίου ή της γειτονικής πόλης, ο ίδιος τους ο εαυτός, τόσο περισσότερο θα εξαπλώνεται και θα διαχέεται αυτή η βία μέσα στην κοινωνία.

Ένα σύστημα, που αντί να προσφέρει Εθνική Συνείδηση, Εργασία, Χώρους Έκφρασης και Δημιουργίας, Ελεύθερο Χρόνο, Πολιτισμό, δίνει ανθελληνισμό, αντιλαϊκή εκμετάλλευση, βία και διαφθορά.

Γιώργος Μάστορας