Δεκέμβρης του 1992. Η είδηση της ληστείας της τότε Τράπεζας Εργασίας, στο κατάστημα του Νέου Κόσμου ταξίδεψε από την μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη με την ταχύτητα σφαίρας. Διότι, βλέπετε, η συγκεκριμένη ληστεία δεν έμοιαζε με καμία άλλη: 301 θυρίδες (από τις 1151) της τράπεζας αδειάστηκαν από τους κλέφτες, σε μια επιχείρηση που έμεινε στην ιστορία ως «το ριφιφί του αιώνα».
Πρωτίστως επειδή κανείς δεν ξέρει ακόμα την ακριβή ημερομηνία της μεγάλης ληστείας: το μόνο σίγουρο είναι πως έγινε το Σαββατοκύριακο μεταξύ 18 και 20 Δεκεμβρίου. Οι δράστες μπούκαραν στην τράπεζα από το υπόγειό της σπάζοντας τον τοίχο, ο οποίος είχε κατασκευαστεί από ατσάλι υψηλής αντοχής.
Και εδώ ξεκινάει το… καλύτερο: τα «παιδιά» έφτασαν στον τοίχο του υπογείου μέσα από ένα τούνελ που είχε μήκος 20 μέτρων και το οποίο έσκαψαν μόνοι τους περνώντας μέσα από υπονόμους! Η αστυνομία κατάφερε να βρει τα εργαλεία που είχαν χρησιμοποιηθεί για να σκαφτεί του τούνελ και ανάμεσά τους ήταν και ένα βαγονέτο!
Το σχέδιο των ληστών ήταν εξαιρετικά οργανωμένο: ενώ τρυπούσαν τον τοίχο της Τράπεζας, ο συναγερμός χτυπούσε, ωστόσο, εφόσον ήταν Σαββατοκύριακο και το υποκατάστημα ήταν κλειστό και χωρίς εξωτερικά ίχνη παραβίασης, το γεγονός θεωρήθηκε τυχαίο.
Με άλλα λόγια, η αστυνομία άκουσε τον συναγερμό αλλά βεβαιώθηκε πως η τράπεζα ήταν κλειστή και τον απέδωσε σε λάθος! Έτσι, οι ληστές την κοπάνησαν ανενόχλητοι, αρπάζοντας κοσμήματα, τιμαλφή, ράβδους χρυσού και χρήματα που σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς ανέρχονταν στα τρία δισεκατομμύρια δραχμές!
Διάφορες φήμες έλεγαν πως σε κάποιες θυρίδες βρίσκονταν σημαντικές ποσότητες κοκαΐνης και πως αυτός ήταν ο αρχικός στόχος των δραστών, όμως κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.
Η αστυνομία δεν κατάφερε, παρά το «λυσσαλέο» κυνηγητό της, να βρει τους δράστες, ενώ o πρόεδρος της τράπεζας τους επικήρυξε για 200 εκατομμύρια δραχμές! Δύο μήνες μετά τη ληστεία πάντως, η θάλασσα ξέβρασε στη Βραυρώνα ομόλογα και μετοχές που είχαν κλαπεί από τις θυρίδες της τράπεζας!
Όμως ούτε αυτό το στοιχείο βοήθησε σε κάτι τις αρχές.
Ενάμιση χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 1994, η υπόθεση ήρθε και πάλι στο φως της επικαιρότητας καθώς ο φυλακισμένος Τζουμάχ Χαλίντ κατονόμασε τους υπεύθυνους για το «ριφιφί του αιώνα».
Ο Χαλίντ είπε πως ήταν και ο ίδιος μπλεγμένος στην υπόθεση, μιας και είχε αναλάβει να σχεδιάσει τα υποστυλώματα που χρησιμοποιήθηκαν στα λαγούμια έναντι 30.000.000 δραχμών. Ωστόσο μετά τη ληστεία του έδωσαν μόλις τρία εκατομμύρια, κάτι που τον οδήγησε στο να τους «καρφώσει».
Ο κρατούμενος υπέδειξε τον υποδιευθυντή του υποκαταστήματος Αναγνώστη Καλαφάτη, τον υπάλληλο των ΕΛΤΑ Λάμπρο Κότσαλο και τους επιχειρηματίες Στέλιο Κολοβό, Διονύσιο Παπασταμάτο και Εμμανουήλ Σπανουδάκη. Αποδείξεις ωστόσο για την ενοχή τους δεν βρέθηκαν ποτέ.
Φήμες λένε πως στη ληστεία ήταν μπλεγμένα γνωστά ονόματα από διάφορους χώρους και ότι τελικά, όλους -της αστυνομίας συμπεριλαμβανομένης- τους βόλευε να ξεχαστεί η υπόθεση….
