Σε όσα γράφονται για την καταγωγή του Μανώλη Ρασούλη μέσα από μια μακροσκελή ανάρτησή της απάντησε η κόρη του Ναταλία Ρασούλη. Ο μεγάλος Έλληνας καλλιτέχνης και δημιουργός πέθανε τον Μάρτη του 2011 από καρδιακή προσβολή και πολλοί είναι αυτοί που αναφέρονται σε αυτόν χαρακτηρίζοντάς τον ως Θεσσαλονικιό, γεγονός που ενοχλεί την κόρη του.

Θέλοντας να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και να τονίσει πως ο πατέρας της γεννήθηκε Κρητικός και θεωρούσε «ιερή» την Κρήτη έγραψε στο Facebook:

«Συχνά πυκνά διαβάζω για την σχολή τραγουδιού Θεσσαλονίκης, ή όπως είδα πρόσφατα να αναφέρεται ο Μανώλης Ρασούλης ως Θεσσαλονικιός δημιουργός. Διαβάζω ότι γεννήθηκε στην Κρήτη, αλλά ήταν θρέμμα της Θεσσαλονίκης. Πολλοί νομίζουν ότι και εγώ ζω στην Θεσσαλονίκη.

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μια και καλή γιατί έχει μεγάλη σημασία και γιατί κοντεύουμε λίγο να το χάσουμε το νήμα.

Ο Μανώλης Ρασούλης ήταν, όπως δήλωνε και ο ίδιος, ένας Κρητικός ελληνικής καταγωγής. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός παγκόσμιου Κρητικού. Αλλά Κρητικού. Μιλούσε για την Κρήτη όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν, γιατί για εκείνον ήταν μέρος ιερό. Η Κρήτη ήταν για εκείνον η μεγάλη Μητέρα.

Ήρθε στην Αθήνα στα 18 του για να δουλέψει και να σπουδάσει σκηνοθεσία. Έφυγε για την Αγγλία και έμεινε εκεί 7 χρόνια. Ξαναγύρισε στην Αθήνα. Μαζί μ΄ εμένα και τη μητέρα μου. Ζήσαμε όλοι μαζί στα Πατήσια και τη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι τον χωρισμό τους. Συνέχισε να ζει στην Αθήνα. Στα Εξάρχεια, στο Μετς, στην Κυψέλη. Όλη του η οικογένεια έμενε στην Αθήνα, εκτός από τον παππού και την γιαγιά που ήρθαν και εκείνοι τελικά. Η εκδίκηση της γυφτιάς, τα Δήθεν, τα τραγούδια της Χαρούλας, και όλοι του οι δίσκοι εκτός από 2-3, σφυρηλατήθηκαν στην Αθήνα. Η Εκδίκηση και τα Δήθεν ηχογραφήθηκαν στην Θεσσαλονίκη λόγω του στούντιο του Νικόλα του Παπάζογλου.

Ο Μανώλης νοίκιαζε σπίτι στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πάντα όμως όλες του τις δουλειές τις έκανε στην Αθήνα. Από τις εφορίες του, μέχρι τους δίσκους του. Εκτός από τις εμφανίσεις του που ήταν παντού. Όμως και τον τελευταίο χρόνο νοίκιαζε και στην Αθήνα. Έμενε ΚΑΙ εκεί, όπως έμενε και στην Αθήνα ΚΑΙ στην Κρήτη αλλά και αλλού. Έμενε παντού και πουθενά. Όσο και αν δεν του φαινόταν, ο Μανώλης ήταν πολύ δεμένος με την οικογένειά του. Οι οποίοι ζούμε όλοι στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια για τον μόνο που κρατούσε ακόμα το σπίτι στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο δεν έμεινε και ιδιαίτερα, ήταν ο Πασχαλάκος που λάτρευε.

Ο Μανώλης αγάπησε τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης. Η πόλη τον απογοήτευσε. Όπως απογοητευμένος ήταν από την πορεία όλης της χώρας. Προσπάθησε αφού δεν μπορούσε να δώσει στην Αθήνα έναν μπούσουλα, να τον δώσει στη Θεσσαλονίκη. Έλεγε πως δεν το κατάφερε.

.

Μένει η αγάπη που τον ένωσε με τους Θεσσαλονικείς που τον αγκάλιασαν.

Άρα, δεν μπορείς τον Μανώλη να τον χαρακτηρίσεις ούτε σχολή της Θεσσαλονίκης σαν τον Νιόνιο, το Νικόλα, τον Μάλαμα, τον Ζήκα, τον Κουγιουμτζή όπως διάβασα στο δελτίο τύπου της Γλυκερίας και της Κανά (μέχρι και τον Νικολόπουλο έχουν μέσα ως σύγχρονο δημιουργό της Θεσσαλονίκης), ούτε σύγχρονο δημιουργό της. Είχε ήδη διαμορφωθεί πολύ πριν νοικιάσει το σπίτι εκεί. Την αγάπησε πολύ. Όπως και το Λονδίνο που έλεγε ότι ήταν τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής του όπως γράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του και όπου εκεί άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια και διηγήματα. Δεν θα τον χαρακτηρίζαμε σύγχρονο Άγγλο δημιουργό.

Εγώ ζω στην Αθήνα και τους αγώνες μου για εκείνον τους κάνω εδώ. Το Ηράκλειο ζει σε ένα δικό του κόσμο, εκτός από μία συναυλία και βέβαια εξαιρώ το δήμο Μυλοποτάμου και τον ΟΦΗ που τίμησαν τον Μανώλη με αφιερώματα και τις δύο προτομές του, και την πλατεία στον δρόμο του πατρικού του σπιτιού. Η Θεσσαλονίκη δεν έχει κάνει τίποτα για εκείνον και οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς μου το λένε με παράπονο. Εξαιρούνται φυσικά οι στενοί του φίλοι και συνεργάτες που τον τιμούν όποτε μπορούν με κάποιο αφιέρωμα. Προτάσεις που έχουμε στείλει για αφιέρωμα εκεί δεν έχουν γίνει. Και έρχονται οι εκπλήξεις από άλλα μέρη της Ελλάδας με αφιερώματα για εκείνον με δική τους πρωτοβουλία. Η Ξάνθη, η Λαμία, η Βέροια, το Ναύπλιο και άλλα μέρη στα οποία δεν έμεινε, αλλά αγαπήθηκε πολύ και να που έρχεται να κάνει την μεγάλη έκπληξη η Σκιάθος με την πρότασή της για το Φεστιβάλ «Μανώλης Ρασούλης». Και φυσικά δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά γιατί είναι μια σπουδαία και συγκινητική τιμή.

Γιατί ο Μανώλης παρέμεινε μέχρι το μεδούλι του Κρητικός αλλά πάνω απ’ όλα παρέμεινε στο μεδούλι του παγκόσμιος».