Το να πηδήξεις από ένα αεροπλάνο με αλεξίπτωτο είναι αρκετά επικίνδυνο. Το να πηδήξεις, όμως, από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο, ε, αυτό δεν υπάρχει επίθετο που να το χαρακτηρίζει.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί αεροπόροι αναγκάστηκαν, λόγω εξαιρετικής ανάγκης, να πηδήξουν από τα αεροπλάνα τους που πέταγαν χιλιάδες πόδια ψηλά στον αέρα, χωρίς αλεξίπτωτα· οι περισσότεροι σκοτώθηκαν κατά την πρόσκρουση στο έδαφος, όμως υπάρχουν και οι λίγοι τυχεροί που επέζησαν σαν από θαύμα· οι περισσότεροι ήταν μέλη πληρώματος βομβαρδιστικών αεροσκαφών.
Για τους μαχητές των Δυτικών Συμμάχων στην Ευρώπη, λίγες υπηρεσίες ήταν πιο επικίνδυνες από εκείνη σε βομβαρδιστικό αεροπλάνο. Ειδικά την εποχή που τα συμμαχικά μαχητικά μειονεκτούσαν στην εναέρια κυριαρχία, οι απώλειες των αεροσκαφών ήταν τρομακτικές.
Για παράδειγμα, το 1943 ομάδες βομβαρδιστικών της 8ης αεροπορικής μοίρας των ΗΠΑ επιφορτίστηκαν με 25 αποστολές. Τα περισσότερα αεροσκάφη δεν κατάφεραν ποτέ να φθάσουν στην πέμπτη αποστολή τους! Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τα βρετανικά πληρώματα βομβαρδιστικών. Από το σύνολο των 125.000 ανδρών που πέταξαν γι αλογαριασμό της RAF, πάνω από 55.000 σκοτώθηκαν: ποσοστό θανάτου 44,4%, ενώ άλλοι 8400 τραυματίστηκαν και σχεδόν 10.000 αιχμαλωτίστηκαν, με συνολικό ποσοστό απωλειών 58%. Όμως μέσα στο μακελειό, υπήρχαν και κάποιες εκπληκτικές ιστορίες επιβίωσης, όπως αυτές των αεροπόρων που, κατά κάποιο τρόπο, επέζησαν από πτώσεις χωρίς να έχουν καν αλεξίπτωτα.
Τον έσωσαν τα δένδρα!
Ο σμηνίας της RAF Νίκολας Στέφεν Άλκεμεϊντ , ο οποίος τη βραδιά της 24ης Μαρτίου του 1944, υπηρετούσε ως πυροβολητής σε ένα βομβαρδιστικό Avro Lancaster, επέστρεφε από μια επιδρομή στο Βερολίνο, όταν δέχθηκε επίθεση από εχθρικό Ju 88. Από την επίθεση χτυπήθηκε το αεροπλάνο του Άλκεμεϊντ και άρχισε να πέφτει. Το αλεξίπτωτο του Άλκεμεϊντ κάηκε από τη φωτιά στο αεροσκάφος. Με τις φλόγες να τον απειλούν, ο Βρετανός πήδηξε από το βομβαρδιστικό, προτιμώντας να πεθάνει από πρόσκρουση παρά να καεί· έπεσε από ύψος περίπου έξι χιλιομέτρων στο έδαφος και επέζησε!
Ο Άλκεμεϊντ χτύπησε σε μια συστάδα από πεύκα κι’ έπειτα τον περίμενε ένα παχύ στρώμα από απαλό χιόνι που κάλυπτε το έδαφος· τα δέντρα μείωσαν την πτώση του και το χιόνι λειτούργησε σαν δίχτυ ασφαλείας. Ο Άλκεμεϊντ, γρήγορα ανακάλυψε ότι ήταν ζωντανός, ότι μπορούσε να κινήσει τα άκρα του, ότι τίποτα δεν είχε σπάσει και ότι ο μόνος τραυματισμός που υπέστη ήταν ένα τράβηγμα στο πόδι· συνελήφθη και ανακρίθηκε από την Γκεστάπο, η οποία δεν πίστεψε τους ισχυρισμούς του μέχρι που βρήκαν και ερεύνησαν τα συντρίμμια του βομβαρδιστικού του. Ο Άλκεμεϊντ πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων, όπου η ιστορία επιβίωσής του τον έκανε διάσημο. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε σε χημική βιομηχανία· πέθανε το 1987 σε ηλικία 64 χρονών.
Πάνω σε γυάλινη στέγη!
Ο Άλαν Γιουτζίν Μαγκί εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών αμέσως μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ· μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης έγινε πυροβολητής και εντάχθηκε στην 8η μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας στη Βρετανία. Η έβδομη αποστολή του αεροσκάφους του, στις 3 Ιανουαρίου 1943 , είχε ημερήσια επιδρομή εναντίον του Saint-Nazaire στη Γαλλία: έληξε με τον Μαγκί να πέφτει από ύψος πάνω από 6 χιλιόμετρα από το B-17 του, χωρίς αλεξίπτωτο. Ενώ βομβάρδιζε υποβρύχια στις ακτές του Saint-Nazaire, ο πυργίσκος του αεροσκάφους του Μαγκί δέχτηκε βολή που τον αχρήστεψε. Κάνοντας να πηδήξει, ο Μαγκί ανακάλυψε ότι το αλεξίπτωτό του είχε σκιστεί· πριν προλάβει να σκεφτεί τις συνέπειες, ένα άλλο αντιαεροπορικό χτύπημα κατέστρεψε το δεξί φτερό του αεροπλάνου, που άρχισε να φλέγεται και να κατευθύνεται προς τη γη.
Ο Μάγκι είχε ζαλιστεί από έλλειψη οξυγόνου καθώς σύρθηκε προς το μπροστινό μέρος του αεροπλάνου· χωρίς τις αισθήσεις του, έπεσε έξω από το Β-17. Ο Μαγκί προσγειώθηκε ακριβώς πάνω στη γυάλινη οροφή του σιδηροδρομικού σταθμού του Saint-Nazaire, η οποία έσπασε, αλλά μείωσε την ταχύτητά του πριν προσκρούσει στο πάτωμα του σταθμού· τραυματίστηκε, αλλά ήταν ζωντανός! Εκείνη η ανεξέλεγκτη πτώση άφησε στον Μαγκί πολλά προβλήματα: εκτός από τα 28 τραύματα από θραύσματα των συντριμμιών του Β-17, υπέστη κάταγμα στο ρινικό οστό , έχασε το ένα μάτι του, ο ένας πνεύμονας του υπολειτουργούσε πλέον, έχασε το ένα νεφρό του και μετρούσε πολλά σπασμένα οστά, καθώς και ένα σχεδόν κομμένο δεξί χέρι, ωστόσο, είχε επιζήσει! Ο Μαγκί πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε στρατόπεδο αιχμαλώτων. Το 1993, στην 50ή επέτειο από την πτώση του, στο Saint-Nazaire αποκαλύφθηκε μνημείο προς τιμήν του Μαγκί και του πληρώματος του αεροσκάφους. Ο Μαγκί πέθανε το 2003 από εγκεφαλικό επεισόδιο και νεφρική ανεπάρκεια, σε ηλικία 84 χρονών.
Σωτήρια χιονισμένη πλαγιά
Ο Βρετανός αεροπόρος Νίκολας Άλκεμεϊντ επέζησε από πτώση χωρίς αλεξίπτωτο από τα 18.000 πόδια και ο Αμερικανός αεροπόρος Άλαν Μαγκί επέζησε πέφτωντας από τα 22.000. Ο Σοβιετικός αεροπόρος Ιβάν Μιχαΐλοβιτς Τσισόφ τους ξεπέρασε: επέζησε μιας πτώσης χωρίς αλεξίπτωτο από τα 23.000 πόδια, δηλαδή περίπου 7,5 χιλιόμετρα! Το γεγονός συνέβη τον Ιανουάριο του 1942, ενώ ο επισμηναγός Τσισόφ υπηρετούσε ως πιλότος σε βομβαρδιστικό Ilyushin Il-4 που χτύπησαν γερμανικά μαχητικά. Το βομβαρδιστικό φλεγόταν, όταν ο Τσισόφ έπεσε στο κενό από ύψος 23.000 ποδιών· είχε αλεξίπτωτο, αλλά φοβούμενος ότι τα κοντινά γερμανικά μαχητικά θα τον εντόπιζαν και θα τον πυροβολούσαν, αποφάσισε να μην το ανοίξει μέχρι να πλησιάσει στο έδαφος. Ο σοβιετικός πιλότος, λόγω έλλειψης οξυγόνου, έχασε τις αισθήσεις του κατά την πτώση· το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε ποτέ!
Ο Ιβάν Τσισόφ έπεσε κατακόρυφα από τα 23.000 πόδια και προσγειώθηκε στην πλαγιά μιας χιονισμένης χαράδρας· το χιόνι απορρόφησε αρκετή από την ενέργεια της πρόσκρουσης. Τόση ώστε να κρατήσει ζωντανό τον σοβιετικό αεροπόρο. Ο Τσισόφ αναπήδησε από την πλαγιά και κύλησε προς το βάθος· τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη και στη λεκάνη, ωστόσο, ήταν ζωντανός· υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και πέρασε ένα μήνα νοσηλευόμενος στην Εντατική. Όμως ήταν σκληρός ο Ρώσος: τρεις μήνες μετά τη δραματική πτώση του, ο Τσισόφ ήταν και πάλι στον αέρα με το πηδάλιο στα χέρια, σε βομβαρδιστική αποστολή εναντίον των Ναζί! Ο Τσισόφ πέθανε το 1987 στα 70 χρόνια του.
«Τα πραγματικά θαύματα κάνουν λίγο θόρυβο», είχε πει ο διάσημος συγγραφέας-αεροπόρος Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί, που όμως εκείνος κατέπεσε και δεν βρέθηκε ποτέ. Θαύματα κατ’ επιλογήν, λοιπόν; Μάλλον τύχη!
