«Έτσι άδειασα ολόκληρη τη γεμιστήρα μου, πάνω στο τουρκικό περιπολικό που είχε φτάσει 150 μέτρα από το Φυλάκιο»…!!! Ένας Αντιστράτηγος ε.α. περιγράφει…

Εγώ, Υπολοχαγός (ΠΖ) τότε, ήμουν Διοικητής του 2ου Λόχου του 212 ΤΕ (έδρα Βαθύ Σάμου) και στον τομέα ευθύνης μου υπάγονταν το Φυλάκιο της ΨΙΛΗΣ ΑΜΜΟΥ- (κοντά στον ομώνυμο ορμίσκο) 10 χλμ. περίπου ΝΑ από το Βαθύ – στα γνωστά ιστορικά στενά της Μυκάλης 1500 μέτρων πλάτους– επανδρωμένο με ενισχυμένη ομάδα (13 άτομα).

Ήταν απόγευμα Παρασκευής και βρισκόμουν για επιθεώρηση μέσα στο Φυλάκιο, όταν ο σκοπός με ειδοποίησε ότι τουρκικό σκάφος έχει μπει στα χωρικά μας ύδατα! Πετάχτηκα αμέσως έξω με τον Αρχιφύλακα και πράγματι διαπίστωσα ότι μεγάλο Τουρκικό περιπολικό σκάφος έπλεε με ικανή ταχύτητα εντεύθεν της βραχονησίδας του Αγίου Νικολάου-Φάρος (όπου διέρχονταν η γραμμή των χωρικών υδάτων) με κατεύθυνση προς το Φυλάκιο!

Αμέσως διέταξα συναγερμό και πιάσαμε την γραμμή ορυγμάτων -που ήταν μπροστά από το Φυλάκιο, παράλληλα με την ακτογραμμή- με πλήρη οπλισμό και πυρομαχικά ασφαλείας (η ομάδα ήταν ενισχυμένη με ένα πολυβόλο και ένα Α/Τ εκτοξευτή τύπου Μπαζούκας).

Κατέβηκα στο κεντρικό όρυγμα μαζί με το οπλοπολυβολητή στρτη Μ.Σ. (από την Ψέριμμο Καλύμνου) και όταν είδα το περιπολικό με υψωμένη την σημαία να πλησιάζει επιδεικτικά και απειλητικά στα 200-150 μέτρα περίπου με “φουλ ταχύτητα” προς το Φυλάκιο, τότε διέταξα τον οπλοπολυβολητή “πυρ” και έριξε κατευθείαν στον στόχο αδειάζοντας ολόκληρη την γεμιστήρα (τύπου ΜΠΑΡ).

Είδαμε και ακούστηκαν τα πυρά να κτυπούν και να διαπερνούν μέταλλα και τζάμια του περιπολικού σκάφους, ακούστηκαν επίσης φωνές και αμέσως ανέκοψε απότομα ταχύτητα έκανε επιτόπου στροφή και απομακρύνθηκε γρήγορα!

Ανέφερα μετά από λίγο το συμβάν τηλεφωνικά (με δυσκολία έπιασα γραμμή αφού το Φυλάκιο είχε σύνδεση με ΤΤ καλώδιο) στον τότε Διοικητή μου Ανχη (ΠΖ) Κ. Π. Μετά παρέλευση μισής περίπου ώρας με κάλεσε στο τηλέφωνο ο Δντης του 2ου ΕΓ της ΑΔΤΕ που προφανώς ο Διοικητής μου είχε ενημερώσει τον κ.Ταξίαρχο, με ρώτησε για το συμβάν και με διέταξε να παρουσιαστώ πάραυτα στο Στρατηγείο στον κ. Ταξίαρχο.

Πράγματι μετέβηκα στο Στρατηγείο που βρίσκονταν στο Βαθύ και παρουσιάστηκα στο γραφείο του.

Με ρώτησε εμφανώς ταραγμένος και σε αυστηρό τόνο ο τότε Ταξίαρχος Κ. πως συνέβηκε το περιστατικό και αν ζήτησα έγκριση να διατάξω “πυρ”. Του απάντησα ότι όλα συνέβηκαν σε λίγα λεπτά και δεν είχα χρόνο για να ζητήσω έγκριση….

Μετά αφού έμεινε για λίγο σιωπηλός υπομειδίασε και μου είπε: “Μπραβο σου! Να δουμε τώρα τι θα γίνει…. Πήγαινε τώρα”.

Χαιρέτησα και ενώ έβγαινα από το γραφείο του άμέσως μου είπε να τον ακολουθήσω, επιβιβάσθηκε στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο και εγώ τον ακολούθησα με το τζιπ και μεταβήκαμε στο Φυλάκιο όπου του περιέγραψα επιτόπου το συμβάν.

Ούτε ΕΔΕ, ούτε πρόχειρη εξέταση διατάχθηκε, ούτε τίποτε και το θέμα αποσιωπήθηκε! Μέχρι που έφυγε ο Ταξίαρχος Κ. από το νησί (επιβεβαιώνω ότι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους κατοίκους του νησιού της Σάμου) δεν μου ανέφερε τίποτε για το συμβάν παρά μόνο όταν με συναντούσε και τον χαιρετούσα μού έλεγε “γειά σου κομάντο” (έφερα πάντα στην στολή μου τα σήματα της ΟΥΚ και Αλεξιπτωτιστού).

Πέρασαν τα χρόνια και ξανασυνάντησα τον απόστρατο πλέον Στρατηγό Κ. τον Μάιο του 2004, ως Ταξίαρχος τότε εγώ στο ετήσιο τελούμενο μνημόσυνο των πεσόντων Καταδρομέων στο Καβούρι και παρόντος και του Διοικητού της ΔΕΔ Υποστρατήγου Γ.Π., αφού παρουσιάστηκα και τον χαιρέτησα, με αναγνώρισε αμέσως και μεταξύ άλλων μου είπε:

“Ξέρεις παιδί μου, μερικές φορές οι Τούρκοι δεν καταλαβαίνουν παρά μόνο την γλώσσα της Σάμου, της ΨΙΛΗΣ ΑΜΜΟΥ…..”

Με τιμή
Ε. Κ.
Αντιστράτηγος εα