Έτσι για να θυμηθούμε ποιος ειναι ο ψευτοτσαμπουκάς Μαρκόπουλος – Κατήγορος ο υμνητής της Novartis!

Ο βουλευτής που δεν είχε την ευαισθησία να αυτοεξαιρεθεί από μέλος της επιτροπής ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο τον Κ. Φρουζή, «ένας από τους βασικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης», τους οποίους η εταιρεία κρατούσε σε πολύ στενή επαφή. Απόσπασμα από δικό του άρθρο περιέχεται μέσα στα έγγραφα της αμερικανικής δικογραφίας που διαβιβάστηκαν στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής.

Το εκτενές απόσπασμα αποτελούσε μέρος ενός μεγάλου, διθυραμβικού για τη Novartis, ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο ένθετο του «Πρώτου Θέματος» «Business Stories» στις 16.6.2010. Το συγκεκριμένο απόσπασμα του εγγράφου περιέχει μάλιστα ιδιόχειρες διορθώσεις από άγνωστο (;) άτομο.

Ενα ζεστό κυριακάτικο πρωινό του Ιουνίου ακριβώς πριν από 10 χρόνια και λίγο μετά από το Καστελόριζο, μάθαιναν οι πολίτες ότι κάποιοι ήταν υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της χώρας και για το σκληρό αύριο που περίμενε τους Ελληνες. Τότε ακόμα οι εφημερίδες είχαν τις διαφορές τους, έστω κι αν ανήκαν οι περισσότερες στο γαλαζοπράσινο στρατόπεδο που λίγο μετά τις ένωσε μέσω συγκυβέρνησης με τα δεσμά του γάμου.

Το αποκαλυπτικό -όπως πάντα- «Πρώτο Θέμα» και ειδικότερα το ένθετο «Business Stories», το οποίο εκθείαζε ή κακολογούσε αντίστοιχα επιχειρηματίες εφοπλιστές κ.λπ., δημοσίευσε στις 16.6.2010 ένα από τα γνωστά αντικειμενικά του ρεπορτάζ για το φάρμακο και τον ισχυρό άνδρα της Novartis που έψαχνε τη «θεραπεία για την αγορά του φαρμάκου»! Μόνο το 20% της σπατάλης αφορά την τιμή του, διαβεβαίωνε ο κ. Φρουζής μια χώρα που πλήρωνε ήδη σε τριπλάσιες τιμές τα υπερτιμολογημένα φάρμακα της εταιρείας του. Στη διάρκεια βέβαια της κατάθεσής του στην προανακριτική επιτροπή ανέβασε το ποσοστό σε 30%.

Το συγκεκριμένο εγκωμιαστικό δισέλιδο έφερε την υπογραφή του σημερινού βουλευτή της Ν.Δ. και μέλους της προανακριτικής επιτροπής Δημήτρη Μαρκόπουλου. Δεν αποτελούσε φυσικά καταχωρισμένη διαφήμιση, αλλά ένα δημοσιογραφικό διθύραμβο για τον Κ. Φρουζή και τη Novartis.

Ο ρόλος των ΜΜΕ

Ο Δ. Μαρκόπουλος συναντήθηκε τότε με τον Κ. Φρουζή στον απόηχο της αναζήτησης από την τότε κυβέρνηση τρόπων για να κλείσει τις τρύπες στο ασφαλιστικό και στη φαρμακευτική δαπάνη. Ηδη γνωρίζουμε πλέον από τα κατασχεμένα αρχεία και τις δικογραφίες πόσο πολύ βοήθησαν μεμονωμένοι δημοσιογράφοι και εταιρείες ΜΜΕ στην κερδοφόρα πορεία των φαρμάκων της εταιρείας ακόμα και μέσα στην κρίση.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό, δε, ότι ο συγκεκριμένος αρθρογράφος και μέλος της προανακριτικής κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων που έθεσε στον εξεταζόμενο μάρτυρα Κ. Φρουζή αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος των ερωτήσεων για να διαπιστώσει αν πέρα από τις καταχωρίσεις τα έντυπα «Αυγή», «Documento» και «Εφ.Συν.» δημοσίευαν ανάλογα ρεπορτάζ έμμεσης διαφήμισης της εταιρείας.

Επέμενε δε να μάθει τις σχέσεις Φρουζή με την τότε αντιπολίτευση, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ (2013-2014) ρωτώντας τον αν είχε καλύτερες σχέσεις μαζί τους (!) παρά με τα κυβερνητικά στελέχη και τους υπουργούς Σαμαρά. Η επιμονή του ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και ο πρόεδρος της Επιτροπής φέρεται να του ζήτησε να τελειώνει. Τελικά όλα εξηγούνται!

Ολόκληρο το δημοσιευμένο «ρεπορτάζ» του κ. Μαρκόπουλου στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» περιείχε φυσικά και το απόσπασμα που βρέθηκε στα γραφεία της Novartis και στη συνέχεια διαβιβάστηκε στο FBI. Μάλιστα το απόσπασμα είχε 4 διαφορετικούς (προτεινόμενους;) τίτλους και υπότιτλους εκ των οποίων ο πρώτος απορρίφθηκε από τον «διορθωτή».

1. «Ψάχνοντας το φάρμακο για τη θεραπεία της καχυποψίας»
2. «Η μεγάλη πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία σηκώνει το γάντι της κριτικής εις βάρος του κλάδου της και καταθέτει τις δικές της προτάσεις»
3. «Ποιος είναι ο όμιλος που επενδύει δισεκατομμύρια δολάρια και της οποίας τα προϊόντα αφορούν 450.000 Ελληνες»
4. «NOVARTIS – Προς όφελος του ασθενούς, χρέος τιμής η συστράτευση με την πολιτεία»

Ακολουθούσε η υπογραφή και το μέιλ του Δημήτρη Μαρκόπουλου.

Διαβάζοντας στη συνέχεια το άρθρο, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε, διαπιστώνει κανείς την απόλυτη ομοιότητα. Ολο το πρώτο κομμάτι, εκτός των όσων λέει ο ίδιος ο Κ. Φρουζής και αναφέρονται με εισαγωγικά, είναι ακριβώς το ίδιο με το απόσπασμα που είχε προφανώς περάσει από έγκριση. Η τερατώδης αύξηση των δαπανών αποδίδεται αποκλειστικά σχεδόν στην υπερκατανάλωση, στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, στην αύξηση του αριθμού των μεταναστών(!) και στην τραγική συναρμοδιότητα των εμπλεκόμενων υπουργείων.

Ολα αυτά, σύμφωνα με τον Κ. Φρουζή. Οσο για τον δημοσιογράφο, πέρα από τα υπόλοιπα αναφέρει ότι «το να μιλήσει κανείς για τη Novartis είναι σαν να μιλά για τη σύγχρονη φαρμακευτική ιστορία […] Σήμερα η Novartis επικεντρωμένη αποκλειστικά σε αναπτυσσόμενους τομείς της υγείας διαθέτει ένα διευρυμένο χαρτοφυλάκιο: καινοτόμα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα, γενόσημα φάρμακα εμβόλια και διαγνωστικά, καθώς και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα όπου κατέχει ηγετικές θέσεις».

Το πόσο στοίχιζαν τότε και στη συνέχεια τα φάρμακα αυτά στον προϋπολογισμό το διαπιστώσαμε όταν το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και στην Ελλάδα αλλά και τώρα που ανακοινώθηκαν τα υπέρογκα πρόστιμα και η καταδίκη της εταιρείας στις ΗΠΑ. Εχει δε ενδιαφέρον ότι ο πρώην ισχυρός άνδρας της Novartis με την ασφάλεια του προδιαγεγραμμένου πορίσματος φέρεται να είπε στην επιτροπή ότι δεν υπήρξε τελικά σκάνδαλο. Στη συνέχεια, βέβαια, ακολούθησε η δικαστική απόφαση-καταπέλτης της αμερικανικής Δικαιοσύνης.

Μπορεί λοιπόν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος κ. Μαρκόπουλος να είχε πράγματι πειστεί για την εκπληκτική ικανότητα της εταιρείας να παράγει πανάκριβα και πολύ αποτελεσματικά φάρμακα και να αισθανόταν αυθόρμητα την ανάγκη να αρθρογραφεί αφιλοκερδώς με πολύ θερμά λόγια για την εταιρεία, όμως το γεγονός ότι σήμερα είναι ένας από εκείνους που συνέταξαν το πόρισμα της ντροπής αναδεικνύει ένα σοβαρό και φυσικά όχι μόνο ηθικό ζήτημα.

Η στενή συνεργασία

Εκτελώντας χρέη εισαγγελέα όφειλε να έχει αυτοεξαιρεθεί, μετά από μια τόσο στενή συνεργασία και θαυμασμό για την εταιρεία που βρίσκεται στο στόχαστρο των δικαστικών ερευνών. Εκτός κι αν μετά το πόρισμα η Δικαιοσύνη πειστεί από τους βουλευτές και ανατρέψει τις κατηγορίες, σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.

Είναι πάντως γεγονός ότι τον Μάρτιο του 2018, όταν άρχισαν να κελαηδούν τα κατασχεμένα αρχεία της Novartis αλλά και οι μάρτυρες, αποδείχτηκε μεταξύ άλλων η πολύ ιδιαίτερη σχέση της φαρμακευτικής με τους δημοσιογράφους των ΜΜΕ που σήμερα έχουν μετατρέψει ακόμα και κατηγορούμενους σε κήρυκες της αλήθειας. Οταν δε τα στοιχεία αυτά ξεκίνησαν να δημοσιεύονται, τα ίδια ΜΜΕ με τα αυθόρμητα ρεπορτάζ σε καθεστώς ομερτά τα αγνόησαν επιδεικτικά, στήνοντας από τότε το αφήγημα της σκευωρίας.

«Δεκάδες πρωτοσέλιδα πανικόβαλλαν τον κόσμο για την επέλαση “επιδημιών” και την έξαρση ασθενειών που συνοδεύονταν από τερατώδεις αγορές και προμήθειες φαρμάκων της εταιρείας. Δεκάδες πρωτοσέλιδα διαφήμιζαν σε ρεπορτάζ σωτήρια φάρμακα για βαριές ασθένειες. Δεκάδες επίσης δημοσιογράφοι εργάστηκαν σε εταιρείες προώθησης των προϊόντων της Novartis» («Εσπερναν πανικό και θέριζαν… χρυσή διαφήμιση».

Οι ίδιοι οι στόχοι της εταιρείας σχετικά με τα ΜΜΕ εξαγγέλλονταν από τον Κ. Φρουζή και αφορούσαν την ενίσχυση της επικοινωνιακής προώθησης των φαρμάκων της με κάθε τρόπο. Κυρίαρχος στόχος το 2010 και το 2011 ήταν «η ενδυνάμωση των σχέσεων της εταιρείας όχι μόνο με τους δημοσιογράφους του υγειονομικού αλλά και με εκείνους που χαρακτηρίζονταν “δημοσιογράφοι πρώτης γραμμής”».

Το 2013 κύριος στόχος ήταν «να χρησιμοποιηθεί η εξουσία των ΜΜΕ υπέρ της Novartis προκειμένου να συνηγορήσουν μαζί μας στη διαμόρφωση του χώρου της υγείας, να ενδυναμώσουμε τη φήμη των φαρμάκων της Novartis και να προστατέψουμε τη Novartis Ελλάς από την κρίση».

Ο Κ. Φρουζής σημείωνε ότι «πρέπει να επικεντρωθούμε στην επικοινωνία των νέων φαρμάκων μας και των ασθενειών ώστε να αποδώσει η επένδυση(!) στην κάλυψη των θεμάτων μας από τα ΜΜΕ», σχολιάζοντας ότι η εταιρεία σπάει ταμεία στην Ελλάδα και ότι η στρατηγική για τα ΜΜΕ είναι αποτελεσματική.

Εξηγούσε δε ότι αυτό επιτεύχθηκε με την κάλυψη σχεδόν όλων των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων, σε χώρους-κλειδιά, με τον πιο οικονομικό τρόπο: «Είχαμε καλά αποτελέσματα όσον αφορά την κάλυψη θεμάτων της εταιρείας από τα ΜΜΕ και τη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων» έλεγε, αναφέροντας ενδεικτικά το παράδειγμα του Lucentis που ξέφυγε από τον (επιβεβλημένο) έλεγχο στην Ελλάδα.

Οι μάρτυρες, προστατευόμενοι και μη, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, μέσα από τις καταθέσεις τους, επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα του Κ. Φρουζή και κατέδειξαν τους τρόπους αμοιβής (και) των δημοσιογράφων.

Ομως και στα εμπιστευτικά στοιχεία της εταιρείας που κατασχέθηκαν γίνεται λόγος για πελατειακές σχέσεις με συγκεκριμένα ΜΜΕ, ενώ αναλύεται και το προφίλ του κάθε μέσου ώστε να ξέρουν προφανώς πού βαδίζουν και να μη μοιράζουν τζάμπα χρήμα.