Έφτιαξαν εμφύτευμα σπονδυλικής στήλης νανοκλίμακας για την αποκατάσταση της κινητικότητας στα παράλυτα άκρα

Κοινοποίηση:
SPONDULIKI

Επιστήμονες στο Johns Hopkins ανέπτυξαν έναν νέο διεγέρτη της σπονδυλικής στήλης που όπως αναφέρεται μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της λειτουργίας των κάτω άκρων σε παράλυτους ασθενείς.

Η μικροσκοπική συσκευή μπορεί να εμφυτευτεί μη επεμβατικά μέσω σύριγγας.

Οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης διακόπτουν τη ροή των ηλεκτρικών σημάτων από τον εγκέφαλο προς τα κάτω μέρη του σώματος, μειώνοντας την κινητικότητα και σε σοβαρές περιπτώσεις οδηγώντας σε ολική παράλυση. Οι διεγέρτες της σπονδυλικής στήλης είναι συσκευές που μπορούν να εμφυτευθούν χειρουργικά στη σπονδυλική στήλη του ασθενούς για να παρακάμψουν το σημείο του τραυματισμού και να αποκαταστήσουν κάποια κινητικότητα. Είναι όμως συχνά ογκώδη, απαιτούν χειρουργική επέμβαση και έχουν προβλήματα ακρίβειας.

Για τη νέα μελέτη, η ομάδα του Johns Hopkins ανέπτυξε μια πολύ μικρότερη συσκευή που είναι ευέλικτη και ελαστική. Τοποθετείται σε διαφορετική θέση από άλλους διεγέρτες – την κοιλιακή επισκληρίδιο επιφάνεια, η οποία όχι μόνο είναι κοντά στους κινητικούς νευρώνες για καλύτερη ακρίβεια, αλλά μπορεί απλώς να εγχυθεί στη θέση της με μια κανονική σύριγγα, χωρίς να απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Οι δοκιμές σε παράλυτα ποντίκια αποδείχθηκαν πολλά υποσχόμενες.

«Εφαρμόζοντας αυτή τη νέα τεχνολογία σε ένα μοντέλο ποντικιού, προκαλέσαμε κινήσεις των ποδιών χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό ρεύμα σχεδόν δύο τάξεις μεγέθους μικρότερο από αυτό που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ραχιαία διέγερση», δήλωσε ο Ντιντσάνγκ Λιν, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. “Ο διεγέρτης μας όχι μόνο επέτρεψε ένα ευρύτερο εύρος κινήσεων, αλλά μας επέτρεψε επίσης να προγραμματίσουμε το μοτίβο διέγερσης της συστοιχίας ηλεκτροδίων, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα πιο περίπλοκες και φυσικές κινήσεις των ποδιών που θυμίζουν βήμα, κλώτσημα και κυματισμό.”

Η ομάδα λέει ότι η συσκευή θα μπορούσε τελικά να βοηθήσει στην αποκατάσταση της κινητικής λειτουργίας σε ασθενείς με τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού ή νευρολογικές παθήσεις. Το να είναι λιγότερο επεμβατικό θα κάνει τη θεραπεία πιο προσιτή και θα μειώσει το κόστος, διευρύνοντας τον αριθμό των ατόμων που θα μπορούσε να προσεγγίσει.

Αλλά φυσικά, όπως αναφέρεται χρειάζεται να γίνει περισσότερη ανάπτυξη για να είναι έτοιμο για ανθρώπινη χρήση, συμπεριλαμβανομένης της δοκιμής ασφάλειας.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nano Letters.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: