Καθημερινά γύρω μας συμβαίνουν άπειρα περιστατικά που δεν γνωρίζουμε αλλά κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν τα καλύτερα μυθιστορήματα. Άλλες σοκάρουν και διχάζουν την κοινή γνώμη κι άλλες συγκινούν τόσο που φέρνουν δάκρυα στα μάτια του αναγνώστη.
Η ιστορία που βρήκαμε σήμερα για εσάς είναι μια ιστορία – εξομολόγηση όπου μια γυναίκα που έχασε τον άντρα της σε τροχαίο εξιστορεί ακριβώς τα γεγονότα και την κατάληξη αυτής της περιπέτειας.
Διαβάστε εδώ την ιστορία:
Σκεφτόμουν πολύ πριν σας γράψω γιατί η ιστορία μου είναι παράξενη και πολλοί δεν θα την πιστέψουν. Εγώ όμως θέλω να τη βγάλω από μέσα μου γιατί πέρασα πολλά και δύσκολα και βλέπω και άλλους να περνάνε και θέλω να τους δώσω δύναμη και να τους μάθω τη συγχώρεση.
Πριν 3 χρόνια ο άντρας μου γυρνούσε από τη δουλειά με τη μηχανή του, μια μέρα που έκανε χάλια καιρό. Ένα αμάξι βγήκε από στοπ τον χτύπησε και τον τραυμάτισε σοβαρά. Ήμουν στο σπίτι με την κόρη μας (τότε 5 μηνών) και όσο αργούσε ανησυχούσα. Χτύπησε το κινητό μου και ήταν ο οδηγός που τον χτύπησε με το αμάξι του. Ψύχραιμος μου είπε πως είχε τραυματίσει τον άντρα μου, πως είχε καλέσει ασθενοφόρο και να πάω στο Τζάνειο. Δεν θυμάμαι τίποτα, θυμάμαι μόνο να πηγαίνω γύρω γύρω στα δωμάτια να μην βρίσκω τα ρούχα μου να ντυθώ, να φωνάζω σε πανικό και το μωρό να κλαίει. Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη και πήγα.
Έκατσε ένα μήνα στην εντατική. Ο οδηγός συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος. Ήρθε μια εβδομάδα μετά στο νοσοκομείο, μου συστήθηκε και έπεσε κλαίγοντας στα πόδια μου και μου ζητούσε συγγνώμη. Δεν με ενδιέφερε η συγγνώμη του, με ενδιέφερε να γίνει καλά ο άντρας μου. Εκτίμησα όμως ότι δεν τον εγκατέλειψε στο δρόμο, ότι είχε το θάρρος να εμφανιστεί και ότι ερχόταν κάθε μέρα για ένα μήνα στο νοσοκομείο. Τον έλεγαν Δημήτρη ήταν 35 χρονών, είχε μαγαζί με ρούχα και ήταν αρραβωνιασμένος. Εκείνο το βράδυ έτρεχε να προλάβει να κλείσει το μαγαζί γιατί η υπάλληλός του, τον ενημέρωσε ότι δεν είχε ποιος να της κρατήσει το παιδί και έπρεπε να φύγει νωρίτερα. Ήρθε κάποιες φορές στο νοσοκομείο και με την αρραβωνιαστικιά του, μου έφερναν καφέ και σιγά σιγά ενώ στην αρχή ήμουν επιφυλακτική και έβλεπα στα μάτια του τον άνθρωπο που εξαιτίας του θα έχανα τον άντρα μου και θα έμενε ορφανό το παιδί μου, σιγά σιγά κατάλαβα ότι ήταν ένας καλός άνθρωπος που είχε κάνει ένα λάθος.
Λάθος που θα μου στοίχιζε. Ένα μήνα μετά ο άντρας μου έπαθε ανακοπή και πέθανε. 33 χρονών με άφησε με ένα μικρό παιδάκι που δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, να ακούσει τη λέξη μπαμπά. Ο Δημήτρης ήρθε στην κηδεία και δεν είπα σε κανέναν ότι ήταν εκεί γιατί θα του ορμούσαν. Εκείνη ήταν νόμιζα η τελευταία μέρα που τον έβλεπα. Θα τον συναντούσα ξανά στο δικαστήριο, στην αγωγή που είχα κάνει εναντίον του και της ασφαλιστικής του.
Ένα μήνα μετά με βρήκε στο facebook να με ρωτήσει για το μνημόσυνο και πότε θα γινόταν. Έτσι πιάσαμε την κουβέντα. Με τον καιρό μιλούσαμε όλο και πιο συχνά , η αλήθεια είναι πως όσο παράξενο κι αν ακουστεί, ήταν μια παρηγοριά για μένα, ώσπου μου ζήτησε να βγούμε ένα μεσημέρι για φαγητό μαζί με την αρραβωνιαστικιά του και τη μικρή μου. Δέχτηκα γιατί δεν το είδα σαν ραντεβού αλλά ενώ εγώ ήρθα με τη μικρή μου, αυτός ήρθε μόνος του. Μου είπε ότι τελικά η αρραβωνιαστικιά του δεν μπορούσε να έρθει. Κάτσαμε φάγαμε τα είπαμε σαν καλοί φίλοι. Αυτό συνεχίστηκε για λίγους μήνες, ώσπου χώρισε με την αρραβωνιαστικιά του και κάναμε σχέση.
Τον πρώτο καιρό ήμουν κάπως….μαγκωμένη. Ένιωθα πως πρόδιδα τον άντρα μου με κάποιον που του είχε αφαιρέσει τη ζωή. Το παιδί το λάτρευε δεν είχα παράπονο και σε εμένα φερόταν άψογα. Παρ’ όλα αυτά οι ενοχές μου με έκαναν να του ζητήσω πολλές φορές να χωρίσουμε αλλά πάντα ξαναγύριζα. Ταρακουνήθηκα για τα καλά όταν μια φορά από αυτές που ήθελα να ξαναγυρίσω δεν με δεχόταν πίσω. Μου είπε πως ένιωθε κι εκείνος τύψεις που είχε στερήσει απ’ το παιδί μου τον πατέρα του και καλύτερα να το αφήναμε. Έχασα τον κόσμο.
Από τότε δεν χωρίσαμε ποτέ ξανά. Ήταν ο μεγάλος έpωτας που ήρθε στη ζωή μου με τρόπο τραγικό αλλά και με τρόπο που δεν μπορούσα να αρνηθώ αυτό που ένιωθα. Παντρευτήκαμε πριν ένα μήνα και περιμένουμε μωρό. Κανείς δεν γνωρίζει ότι αυτός είναι που τραυμάτισε θανάσιμα τον άντρα μου με το αυτοκίνητό του γιατί αν το γνώριζαν, θα είχαν πέσει επάνω μας, ειδικά επάνω μου. Δεν υπήρχε λόγος να προσθέσουμε εμπόδια ανάμεσά μας, αφού μπορούσαμε να τα αποφύγουμε.
Θέλω να πω σε όλους εκεί έξω να μην φοβούνται να συγχωρούν και να αγαπούν. Δεν θα πω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο γιατί ίσως κάποιος πει ότι και καλά ο άντρας μου ήταν να φύγει και τον έστειλε στη θέση του. Οι άνθρωποι της ζωής μας, δεν αντικαθίστανται. Είναι μοναδικοί και έχουν μοναδική θέση στη ζωή μας, όπως ο πατέρας της κόρης μου. Όπως και ο τωρινός σύζυγος και πατέρας του δεύτερου παιδιού μου.
Να προσεύχεστε και να ανοίγετε το μυαλό σας γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει και η καρδιά σας.
Μου λείπεις εκεί ψηλά που είσαι, αλήθεια πολύ, αλλά να ξέρεις είμαστε καλά.
Σ’ αγαπώ.
Κατερίνα
«Ει αλλάξεται Αιθίοψ τό δέρμα αυτού καί πάρδαλις τά ποικίλματα αυτής καί υμείς δυνήσεσθε εύ ποιήσαι μεμαθηκότες τά κακά» (Πρ.Ιερ.ΙΓ’23, ΙΓ’1….27…., Β’29-30, Ε’3….24…., ΣΤ’10, Κ’12, Πρ.Αμώς Δ’1-13).Ο Απ.Παύλος λέγει διαχρονικώς:: «υμείς γάρ επ’ελευθερίαν εκλήθητε αδελφοί,μόνον μην τήν ελευθερίαν εις αφορμή τή σαρκί»(Γαλ.Ε’13), καί «ει ζώμεν Πνεύματι,Πνεύματι καί στοιχώμεν»(Γαλ.Ε’25), ήτοι,εάν ζούμε εμπνεόμενοι εκ Τού Παναγίου Πνεύματος,τότε νά ζούμε καί συμφώνως τών απαιτήσεών Του.Καί μετά θλίψεως αναρρωτάται ο Άγιος:: «εναρξάμενοι Πνεύματι,νύν σαρκί επιτελείσθε;;;» (Γαλ.Γ’3). Ο Κύριος Παντοκράτωρ μάς προτρέπει:: «γνώσεσθε Τήν Αλήθειαν καί Η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς»(Ιωάν.Η’31….) καί :: « ο ποιών τήν αμαρτίαν ΔΟΥΛΟΣ εστί τής αμαρτίας….» διότι μόνον εάν Ο Κύριος καί Θεός Ιησούς Χριστός ελευθερώσει ημάς όντως ελεύθεροι εσμέν (μέ τήν προϋπόθεση βέβαια τής εμπράκτου πίστεως καί υπακοής εις τά Θεία Του προστάγματα). «Εγώ Ειμί Η Οδός καί Η Αλήθεια καί Η Ζωή» (Ιωάν.ΙΔ’6….) μάς διαβεβαιεί Ο Θεός. Ακόμη καί εκ τής πρό Χριστού εποχής υπήρχον ευλαβέστατες καί Άγιες γυναίκες αι οποίαι τιμούσαν εις τό ακέραιον τόν πρώτο τους γάμο,όταν εχήρευον,όπως η θαυμασία Ιουδίθ,αλλά καί η Σολομωνή (μήτηρ Αγίων 7 μακκαβαίων Μαρτύρων) καί βεβαίως αμέτρητες εις τήν μετά Χριστόν εποχή όπως η αξιοθαύμαστη Αγία Σοφία ανατρέφουσα τά Άγια 3 θαυμάσια τέκνα της ως Αγ.Μάρτυρας. Όταν όμως ο άνθρωπος καταντά ένα μάτσο οστέα,σάρκες καί …..ξύγγια!!!!!(Γέν.ΣΤ’3) αθετεί ασυνειδήτως καί καταπατά κάθε Χριστιανική αρχή καί θεσμό.
μην τσιμπάτε ενα παραμύθι είναι τής ΝΤΠ και τίποτα άλλο κατι θελουν να περασουν στα παιδια μας
Κατουρινα, εύχομαι να σε σιχαθεί το παιδί σου όταν μεγαλώσει και καταλάβει ότι το αναγκάσεις να συγγενεψει (χωρίς γυρισμό) με το ετεροθαλες αδελφό του, παιδί του φονιά του πατέρα του. Απτις πιο αρρωστημενες ιστορίες
Στο χωριουδάκι μου αυτές τις λένε ψ@λες και κ@ρ@πουτ@ν@ρες..
΄Οχι μόνον ΔΕΝ δάκρυσα, αλλά αηδίασα και θύμωσα …
Μωρή αθεόφοβη, ανάλγητη, σιχαμένη,
-Είναι δυνατόν να βάζεις στην θέση του αδικοχαμένου άντρα σου, αυτόν που του στέρησε την ζωή ;
-Είναι δυνατόν να έχεις νου και διάθεση για έρωτες και σχέσεις, μετά από ένα τέτοιο τραγικό συμβάν που διέλυσε την οικογένειά σου ;
-Είναι δυνατόν να κυοφορείς το παιδί εκείνου που στέρησε την ζωή στον πατέρα του πρώτου σου παιδιού ;
΄Αντε στο διάολο, παλιο σαβούρα, που έχεις το θράσος να μας διδάξεις και την συγχώρεση …
Από το παιδί σου να ζητήσεις συγχώρεση, όταν μάθει την αλήθεια …
μαλα@ίες του …αλέξη μητσοτάκη
Το να συγχωρείς είναι ένα πράγμα, και είναι θεμιτό, και εντολή αν είσαι Χριστιανή. Το να γκομενίζεις όμως με αυτόν που με εγκληματική του ενέργεια (παραβιάσε το στοπ) σκότωσε τον άντρα του, ενώ καλά καλά δε πρόλαβε να μπει στο χώμα, λέει πολλά για το ποιόν σου σαν άνθρωπος.
Και μάλιστα το παρουσιάζεις λες και “ήταν γραφτό” να αφήσει ο άλλος την αρραβωνιαστικιά του (υποθέτω πως τα δικά της αισθήματα δε μετράνε μπροστά στον έρωτά σας αυτή δεν είναι άνθρωπος) . Και φυσικά γκομένιζες με τον τύπο ενώ ήταν σε σχέση με την αρραβωνιαστικιά του και μάλιστα προφανώς έγινες η αιτία να χωρίσουν….
Αλλά οκ, έκανες ό,τι έκανες, αυτό είναι το ένα. Το να μας το παρουσιάζεις όμως και σαν κατόρθωμα και να περιμένεις και χειροκρότημα για τα όσα έκανες, αυτό πάει πολύ.
Ας μην ανοίξω το στόμα μου. Είχες κουράγιο να γκομενιζεις με τον φονια του άντρα σου. Απλά ξεφτιλισμενη.
πρεπει να’χεις φαει πολλα αγγουρια στην ζωη σου μεχρι τωρα
κι αν τον ειχες βαλει εσυ τοτε, να φαει τον αλλον;
Ειναι αληθεια λοιπον το,στις 9 του μακαριτη μπηκε αλλος μεσ το σπιτι.
Ότι ναναι. Σύνδρομο Στοκχόλμης