Το στήσιμο της ιδέας ήταν μια μάχη 18 ετών, αλλά με την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ζουν μόνοι, είναι μια ιδέα του οποίου η εποχή έχει έρθει.
Το Chipping Barnet, ένα φυλλώδες προάστιο του βόρειου Λονδίνου, είναι μια απίθανη τοποθεσία για μια φεμινιστική ουτοπία. Ωστόσο, εδώ, στην κορυφή του δρόμου, μετά τη θεατρική σχολή Susi Earnshaw και το ζαχαροπλαστείο Joie de Vie, θα βρείτε την πρώτη κοινότητα συγκατοίκησης της Βρετανίας αποκλειστικά για γυναίκες άνω των 50 ετών, η οποία διοικείται εξ ολοκλήρου από τις γυναίκες που την δημιούργησαν ως εναλλακτική λύση αντί να ζουν μόνες.
«Η είσοδος του New Ground, γυάλινη με τολμηρή τυπογραφία, μπορεί εύκολα να εκληφθεί ως χώρος συνεργασίας, όπως και ο κοινόχρηστος χώρος στον οποίο βρίσκομαι» γράφει η Anita Chaudhuri στην Guardian και συνεχίζει:
«Όλα είναι φωτεινά, ευάερα και πεντακάθαρα. Οι τοίχοι είναι επενδυμένοι με κομψές λευκές βιβλιοθήκες και μια κινηματογραφική οθόνη τηλεόρασης. Η μόνη ένδειξη για τη δημογραφική ομάδα των κατοίκων είναι ένα ημιτελές παζλ 1.000 κομματιών σε ένα τραπέζι που βλέπει στον μεγάλο κήπο».
25 διαμερίσματα με 26 κατοίκους
«Με υποδέχεται θερμά η μυρωδιά του καλού καφέ και ένας κύκλος από κομψά ντυμένες γυναίκες» περιγράφει η Anita Chaudhuri.
«Είμαστε ηλικίας από 58 έως 94 ετών», λέει η Jude Tisdall, 71 ετών, σύμβουλος τεχνών. Όπως και οι περισσότεροι από τους κατοίκους, ζει εδώ μετά από μία διαφήμιση της ιστοσελίδας, το 2016. «Πολλοί από εμάς εξακολουθούν να εργάζονται, άλλοι είναι εθελοντές και δραστηριοποιούνται στην κοινότητα. Κάποιος μπορεί να έρθει εδώ και να σκεφτεί οκέι, είμαστε όλοι μια ηλικία, αλλά δεν μπορείτε να μας ορίσετε ως ηλικιωμένου».
Και είναι αλήθεια ότι κανείς εδώ δεν έχει καμία ομοιότητα με τα στερεότυπα των ηλικιωμένων πολιτών, τουλάχιστον της Tisdall, η οποία αναφέρει ότι φωτογραφήθηκε για ένα τεύχος της Vogue με θέμα «αυτοί που έσπασαν του κανόνες» ως «πρωτοπόρος της συγκατοίκησης».
Στο New Ground υπάρχουν 25 διαμερίσματα με 26 κατοίκους (υπάρχει ένα παντρεμένο ζευγάρι). Τα σπίτια βλέπουν έναν κήπο να ανθίζει με αγριολούλουδα, μούρα και ένα περιβόλι. Η κοινή αίθουσα συσκέψεων χρησιμοποιείται για εβδομαδιαία δείπνα, κινηματογραφικές βραδιές (όπου οι ταινίες του Bill Nighy είναι δημοφιλείς) και μαθήματα γιόγκα. Υπάρχει επίσης μια σουίτα επισκεπτών για διανυκτερεύσεις.
«Θα ήταν μια πολύ καλή δικαιολογία για να πει κανείς: ‘Λυπάμαι, αγάπη μου. Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου, αλλά μπορούμε να έχουμε υπέροχα Σαββατοκύριακα μαζί!’».
«Λυπάμαι, αγάπη μου»
«Η αναφορά των επισκεπτών με προτρέπει να ρωτήσω το φλέγον ερώτημα. Επιτρέπεται η είσοδος των αντρών; «Φυσικά! Όλοι το ρωτούν αυτό», λέει η Tisdall. «Έχουμε αδελφούς, πατέρες, γιους, εγγονούς, εραστές και όλα τα ενδιάμεσα. Το μόνο πράγμα είναι ότι δεν μπορούν να έρθουν να ζήσουν εδώ» περιγράφει η Anita Chaudhuri την κατάσταση.
Οπότε, εάν μία από τις συγκατοίκους παντρευτεί έναν σύντροφο, θα πρέπει να μετακομίσουν; «Όχι απαραίτητα» γελάει η Tisdall, που είναι διαζευγμένη. «Θα ήταν μια πολύ καλή δικαιολογία για να πει κανείς: ‘Λυπάμαι, αγάπη μου. Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου, αλλά μπορούμε να έχουμε υπέροχα Σαββατοκύριακα μαζί!’»
Για τους αμύητους, η συμβίωση δε μοιάζει με το να ζεις σε μια κοινότητα. Αντιθέτως, οι άνθρωποι καταλαμβάνουν ιδιωτικά σπίτια τα οποία μπορούν να κατέχουν ή να νοικιάσουν με επιπλέον κοινόχρηστο χώρο για κοινωνικοποίηση, παρακολούθηση μαθημάτων και κηπουρική.
Το 2021, 3,64 εκατομμύρια άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ζούσαν μόνοι τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 70% των οποίων ήταν γυναίκες. Σε 10 χρόνια, οι ηλικίες άνω των 65 ετών θα έχουν αυξηθεί από 19% σε περίπου 22% του πληθυσμού, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Κέντρου για Καλύτερη Γήρανση.
Παρά τις στατιστικές αυτές, η συγκατοίκηση στη Βρετανία είναι ακόμα σε νηπιακή ηλικία -υπάρχουν μόνο 302 σπίτια σε 12 νέες κοινότητες που δημιουργούνται και λειτουργούν.
Δείτε το βίντεο
τα ψαλιδια πανε συννεφο