«Ήθελα να σκοτώσω άλλη μια, να τις κάνω 50»

Η ιστορία του Ρόμπερτ Πίκτον ξεπερνάει το σενάριο κάθε ταινίας τρόμου. Ο Δολοφόνος του Χοιροτροφείου σκότωσε 49 γυναίκες και εξαφάνισε τα πτώματα τους δίνοντας τα στα γουρούνια και κάνοντας τα κιμά

«Ήταν πολύ ήσυχος. Κάποιες φορές φερόταν περίεργα και ήταν φανερό ότι δεν έκανε πολύ συχνά μπάνιο» θα πει ο Μπίλι Χίσκοξ, ο υπάλληλος του Ρόμπερτ Πίκτον που έπαιξε καθαριστικό ρόλο στην αποκάλυψη μιας από τις φρικιαστικότερες υποθέσεις στην ιστορία της εγκληματολογίας. Ο Πίκτον δολοφόνησε και εξαφάνισε δεκάδες γυναίκες και όπως υποστήριξε τον συνέλαβαν γιατί είχε γίνει πλέον απρόσεκτος. «Ήθελα να σκοτώσω άλλη μια, για να τις κάνω 50» θα πει μέσα από το κελί. Αυτή είναι η ιστορία του Δολοφόνου του Χοιροτροφείου.

Γουρούνια και διοργάνωση πάρτι

Η οικογένεια του Ρόμπερτ Πίκτον ασχολούταν με την εκτροφή χοίρων. Είχαν μια τεράστια φάρμα στο Πορτ Κοκιτλάμ του Καναδά, περίπου 30 χλμ ανατολικά του Βανκούβερ. Από πολύ μικρή ηλικία ο Ρόμπερτ και ο αδελφός του Ντέιβιντ δούλευαν στη φάρμα. «Ο Λέοναρντ (ο πατέρας) ήταν σκληρός άνθρωπος και η Λουίζ (η μητέρα) ενδιαφερόταν περισσότερο για τα γουρούνια παρά για τα αγόρια. Τα παιδιά ήταν μονίμως βρώμικα και στο σχολείο τα κορόιδευαν. Την αδελφή τους, τη Λίντα την είχαν στείλει να μείνει με συγγενείς στο Βανκούβερ γιατί δεν θεωρούσαν ότι η φάρμα είναι μέρος για ένα κορίτσι», θα πει άνθρωπος που γνώριζε την οικογένεια.

Μάρτυρες κατέθεσαν για ένα περιστατικό που είχε σημαδέψει τον Ρόμπερτ στην παιδική του ηλικία. Δεν είχε καθόλου φίλους και ζήτησε από τη μητέρα του ένα κατοικίδιο. Πήρε ένα μικρό μοσχαράκι με το οποίο δέθηκε πάρα πολύ. Επιστρέφοντας από το σχολείο μια μέρα η μητέρα του, του είπε ότι έσφαξαν το μοσχαράκι. Έφυγε από το σπίτι και εξαφανίστηκε για λίγες μέρες.

Σε ηλικία 14 ετών παράτησε το σχολείο και εργάστηκε ως βοηθός σε σφαγείο. Όταν το 1978 οι γονείς του πέθαναν ανέλαβε αποκλειστικά την φάρμα. Τα άλλα αδέλφια δεν ήθελαν να ασχοληθούν.

Σταδιακά ο Ρόμπερτ στράφηκε στη γεωργία και μείωσε των αριθμών των γουρουνιών. Δεν είχε πλέον πολλά ζώα και συνεργαζόταν με συγκεκριμένους πελάτες. Το 1996 τα αδέλφια Πίκτον ίδρυσαν την «Piggy Palace Good Times Society». Υποστήριξαν ότι ήταν μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με σκοπό της διοργάνωση συνεστιάσεων και χορών. Διαμόρφωσαν το κεντρικό σφαγείο της φάρμας και έκαναν τεράστια πάρτι.

Στην περιοχή τα πάρτι των Πίκτονς έγιναν διαβόητα. Συμμετείχαν πάνω από 2.000 άτομα, μέλη συμμοριών όπως οι Hell’s Angels, ιερόδουλες και τα ναρκωτικά… έρρεαν.

Η αποκάλυψη

Τον Μάρτιο του 1997 μια πόρνη εισήχθη σε νοσοκομείο με πολλά τραύματα από μαχαίρι. Κατάθεσε στην αστυνομία ότι ο Πίκτον προσπάθησε να την σκοτώσει. Κατάφερε να του πάρει το μαχαίρι, τον τραυμάτισε και δραπέτευσε. Οι αρχές θεώρησαν ότι με δεδομένο ότι το θύμα ήταν ναρκομανής η υπόθεση δεν θα έστεκε και ο Πίκτον τη γλίτωσε με ένα πρόστιμο 2.000 δολαρίων.

Μέσα στα επόμενα χρόνια η οικογένεια είχε κι άλλα μπλεξίματα με την αστυνομία λόγω των πάρτι και το 1998 η οργάνωση τους διαλύθηκε.

Ο Μπίλι Χίσκοξ δούλευε στη φάρμα και παρατήρησε ότι πολλές φορές ιερόδουλες επισκέπτονταν τον Πίκτον αλλά δεν τις έβλεπε να φεύγουν. Πληροφορίες για μεγάλο αριθμό εξαφανισμένων γυναικών έφταναν στην αστυνομία και μαζί φήμες για το τι συμβαίνει στη φάρμα. Τελικά τον Φεβρουάριο του 2002 εκδόθηκε ένταλμα έρευνας. με τη δικαιολογία ότι τα αδέλφια Πίκτον κατείχαν παράνομο οπλισμό.

Όταν οι αστυνομικοί βρήκαν προσωπικά αντικείμενα γυναικών που είχαν χαθεί ο Πίνκτον συνελήφθη και ακολούθησε εξονυχιστική έρευνα.

Απόλυτη φρίκη

Τα ευρήματα στη φάρμα ξετύλιξαν το κουβάρι της φρίκης. Ήταν φανερό πως ο Πίκτον την είχε μετατρέψει σε σφαγείο γυναικών. Καλούσε ιερόδουλες, τις σκότωνε και στη συνέχεια διαμέλιζε τα πτώματα τους και τα εξαφάνιζε. Έδινε τα εντόσθια τους στα γουρούνια και έβαζε σε μια τεράστια μηχανή του κιμά τα μέλη τους. Κάποιες πληροφορίες ανέφεραν ότι μερικές φορές ανακάτευε την ανθρώπινη σάρκα με χοιρινό κρέας και το έδινε στους πελάτες του. Μάλιστα εκδόθηκε ειδική οδηγία σε όσους είχαν αγοράσει χοιρινό από τον Πίκτον.

Η ομολογία 

Στις 23 Φεβρουαρίου 2002 ο Πίκτον βρισκόταν στο κελί του και μαζί του είχε τοποθετηθεί ένας μυστικός αστυνομικός. Την ώρα του φαγητού ο Δολοφόνος του Χοιροτροφείου ομολόγησε τα πάντα με την κάμερα να τον καταγράφει. «Με έπιασαν αυτή τη φορά. Βρήκαν κάτι παλιά πτώματα. Έχουν DNA. Τις έκανα κιμά. Στο τέλος έγινα όμως απρόσεκτος, πολύ απρόσεκτος. Με έπιασαν γαμώτο, πολύ απρόσεκτος. Θα έκανα περισσότερα, θα το έκανα στρογγυλό πενήντα. Για  αυτό έγινα απρόσεκτος. Ήθελα μια ακόμα να κάνω το μεγάλο πέντε-μηδέν. Όλοι μου λένε “πόσες;” αλλά δεν τους πω. Δεν μπορούν να βάλουν όνομα στα πτώματα. Βάσει όμως των στοιχείων είμαι ήδη καρφωμένος στον σταυρό. Άνοιξα τον τάφο μου με την απροσεξία μου. Αυτό με εξοργίζει. Θα έκανα έναν ακόμα για να γίνει το νούμερο στρογγυλό. Θα ήμουν μεγαλύτερος από αυτούς τους δολοφόνους στις ΗΠΑ» θα πει μεταξύ άλλων και θα υποστηρίξει ότι θα πάρει μαζί του ακόμα δεκαπέντε άτομα που νόμιζε ότι ήταν φίλοι του και δεν τον προστάτεψαν.

Η δίκη έμοιαζε με σενάριο ταινίας σπλάτερ. Τα στοιχεία και τα ευρήματα που παρουσιάστηκαν πάγωναν το αίμα. Ένα 22άρι ρεβόλβερ με έναν δονητή δεμένο στην κάνη του, χειροπέδες, σύριγγες με ψυκτικό υγρό και φωτογραφίες ενός κάδου απορριμμάτων με ανθρώπινα μέλη.

Ο φίλος του Πίκτον, Σκοτ Τσάμπ, κατέθεσε πως του είχε εκμυστηρευτεί ότι είχε σκοτώσει μια ναρκομανή κάνοντάς της ένεση με ψυκτικό υγρό. Ο συνεργάτης του Άντριου Μπέλγουντ αποκάλυψε πως ο Πίκτον είχε αναφέρει ότι σκότωνε ιερόδουλες. «Τους έβαζε χειροπέδες, τις βίαζε και στη συνέχεια τις στραγγάλιζε, τις πυροβολούσε ή τις μαχαίρωνε. Τις κρεμούσε από έναν γάντζο όπως έκανε με τα γουρούνια και τις άνοιγε ώστε να φύγει όλο το αίμα. Στην συνέχεια έβγαζε τα εντόσθια και τα έδινε στα γουρούνια και έκοβε τα πτώματα. Όταν μου το έλεγε είχαμε πιει και δεν τον πίστευα», υποστήριξε.

Λόγω κάποιων λαθών στη διαδικασία και ελιγμών της υπεράσπισης, ο Δολοφόνος του Χοιροτροφείου καταδικάστηκε τελικά για μόλις έξι φόνους. Οι αρχές θεωρούν πως η ομολογία του για 49 δολοφονίες είναι ακριβής.

Τα γράμματα και το βιβλίο

Μετά τη φυλάκιση του, το όνομα του Πίκτον επανεμφανίστηκε στη δημοσιότητα το 2006. Ο Τόμας Λούνταμι, κάτοικος του Φρίμοντ στην Καλιφόρνια, αποκάλυψε ότι διατηρούσε αλληλογραφία με τον κατά συρροή δολοφόνο. Του είχε στείλει συνολικά τρεις επιστολές οι οποίες δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ. Το 2016 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Pickton: In his Own Words». Ως συγγραφέας παρουσιαζόταν ο Μάικλ Τσίλντρες αλλά αποκαλύφθηκε ότι οι 144 σελίδες ήταν οι γραμμένες από τον ίδιο τον Πίκτον. Ήταν χειρόγραφα κείμενα  που είχε δώσει σε έναν πρώην συγκρατούμενο του και ο Τσίλντρες απλά τα είχε δακτυλογραφήσει. Η κυκλοφορία του απαγορεύτηκε. Στα 71 του σήμερα ο Πίκτον παραμένει φυλακισμένος.