Νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή, φέρνει αλλαγές για φορολογούμενους και επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν φορολογικές διαφορές, αναδιαμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο αυτές εκδικάζονται.
Οι διατάξεις του για τη φορολογική δικαιοσύνη αγγίζουν υποθέσεις, όπως προσφυγές κατά πρόσθετων φόρων, τελών ή προστίμων που έχουν επιβληθεί από τη φορολογική διοίκηση.
Με τις νέες ρυθμίσεις, οι υποθέσεις κατατάσσονται ανάλογα με την αξία τους.
Συγκεκριμένα, διαφορές έως 40.000 ευρώ εκδικάζονται από το Μονομελές Πρωτοδικείο, διαφορές από 40.000 έως 250.000 ευρώ από το Τριμελές Πρωτοδικείο, ενώ για διαφορές άνω των 250.000 ευρώ αρμόδιο είναι το Τριμελές Εφετείο, το οποίο αποφασίζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό.
Παράλληλα, η τοπική αρμοδιότητα των δικαστηρίων καθορίζεται πλέον με βάση την κατοικία ή την έδρα του φορολογούμενου, αντί της έδρας της αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη.
Για παράδειγμα, αν ένας φορολογούμενος με έδρα στη Λάρισα προσφύγει κατά απόφασης της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, η υπόθεση θα εκδικαστεί από το τοπικό διοικητικό δικαστήριο της Λάρισας και όχι από την Αθήνα.
Το άρθρο 84 εισάγει αυστηρά χρονικά όρια για τη συνέχιση υποθέσεων που δεν επιλύονται εξωδικαστικά. Εάν η εξωδικαστική διαδικασία αποτύχει, οι ενδιαφερόμενοι φορολογούμενοι έχουν προθεσμία 60 ημερών από την κοινοποίηση της αποτυχίας για να υποβάλουν αίτηση δικαστικής επίλυσης. Εάν δεν κατατεθεί αίτηση εντός της προθεσμίας, η δίκη καταργείται αυτοδικαίως.
Για παράδειγμα, αν ένας επαγγελματίας λάβει ειδοποίηση αποτυχίας εξώδικης επίλυσης στις 10 Ιανουαρίου, έχει προθεσμία έως τις 10 Μαρτίου να υποβάλει αίτηση συνέχισης της δίκης. Αν δεν το πράξει, η υπόθεση κλείνει οριστικά.
Επιπλέον, καθιερώνεται η δυνατότητα σύνταξης πρακτικού εξώδικης επίλυσης, το οποίο θα έχει εκτελεστό χαρακτήρα, υπό την προϋπόθεση ότι ο φορολογούμενος θα αποδεχθεί την πρόταση της Επιτροπής Εξώδικης Επίλυσης Διαφορών εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος.
Οι φορολογούμενοι που αποδέχονται την πρόταση της Επιτροπής έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίσουν τις οφειλές τους σε δόσεις, ενώ η μη τήρηση των συμφωνημένων όρων οδηγεί σε ακύρωση του συμβιβασμού και επαναφορά της αρχικής οφειλής.
Με το άρθρο 55 έρχονται αλλαγές στις δίκες για διαφορές που σχετίζονται με δημόσιες συμβάσεις προμηθειών ή παροχής υπηρεσιών. Μέχρι τώρα, όλες οι διαφορές που σχετίζονταν με δημόσιες συμβάσεις ανήκαν στην αρμοδιότητα του Εφετείου.
Με τη νέα ρύθμιση, οι διαφορές που αφορούν δημόσιες συμβάσεις προμηθειών ή παροχής υπηρεσιών θα εκδικάζονται από το Τριμελές Πρωτοδικείο σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δικαίωμα έφεσης για αυτές τις υποθέσεις, ώστε να επιταχυνθεί η επίλυσή τους.
Εξάλλου με το άρθρο 83 εισάγονται σημαντικές αλλαγές που διευκολύνουν την υποβολή δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης (Πόθεν Έσχες) από τα υπόχρεα πρόσωπα.
Συγκεκριμένα, η τροποποίηση προβλέπει ότι οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, τα πιστωτικά ιδρύματα και άλλοι φορείς υποχρεούνται να παρέχουν στους υπόχρεους βεβαιώσεις με τα απαιτούμενα οικονομικά δεδομένα, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση, ανεξαρτήτως του εάν διαλειτουργούν πλήρως με την εφαρμογή e-pothen.
Οι βεβαιώσεις αυτές πρέπει να χορηγούνται εντός τριών εργάσιμων ημερών από την υποβολή σχετικού αιτήματος και να καλύπτουν τόσο τον υπόχρεο όσο και τα ανήλικα τέκνα του.
Τα δεδομένα που χορηγούνται αφορούν τον ίδιο τον υπόχρεο και τα ανήλικα τέκνα του.
Παράλληλα, διευκρινίζεται ότι ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η τεχνική διαλειτουργικότητα με την εφαρμογή e-pothen δεν είναι δυνατή, η υποχρέωση των φορέων να παρέχουν τα δεδομένα παραμένει αμετάβλητη. Στην περίπτωση αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων, προβλέπεται ότι τα στοιχεία μπορούν να δηλώνονται με κάθε πρόσφορο τρόπο.
