Όλο το παρασκήνιο και οι εξελίξεις στη δεξιά και τον “πατριωτικό χώρο”, μέσα από το βλέμμα ενός 18χρονου φοιτητή

Έχουν μεσολαβήσει 7 μήνες από τις εκλογές του Ιουνίου που, παρά την τεράστια εκλογική νίκη της ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη και τη συντριβή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. εισήλθαν εντός του κοινοβουλίου 3 κόμματα (τα 2 για πρώτη φορά) που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ και τείνουν να αυτοχαρακτηρίζονται ως πατριωτικά ή ακόμα και εθνικιστικά (στην περίπτωση των Σπαρτιατών).

Φυσικά, αναφέρομαι στην Ελληνική Λύση, στους Σπαρτιάτες και τη Νίκη, κόμματα τα οποία, παρόλο που έχουν παρόμοιο ακροατήριο και το “προφίλ” που παρουσίαζαν προεκλογικά έμοιαζε αρκετά (υπέρ της πατρίδας, του έθνους, της θρησκείας και κατά της λαθρομετανάστευσης), με τη πάροδο του χρόνου φάνηκε ότι κρατάνε τελείως διαφορετική στάση εντός Βουλής, ψηφίζουν με διαφορετικά κριτήρια, καθώς και διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους τόσο στο μέγεθος και στο ποιόν της αντιπολίτευσης που ασκούν, όσο και στους απώτερους σκοπούς που φαίνεται να έχουν.

Η ανοδική τροχιά της Ελληνικής Λύσης

Το κόμμα του Κ. Βελόπουλου κρατάει μέχρι στιγμής την ορθότερη στάση στη Βουλή από όλες τις απόψεις, χωρίς να μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς. Η Ελληνική Λύση έχει μπει πολύ δυναμικά από τις αρχές κιόλας αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου, έχοντας τη πρωτιά σε ερωτήσεις στη Βουλή παρόλο που εκπροσωπείται από μόλις 12 βουλευτές, ενώ ο πρόεδρος Κ. Βελόπουλος είναι πρώτος σε ερωτήσεις μεταξύ όλων των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών, ξεπερνώντας τον δεύτερο κατά πολύ (όποιος θέλει να δει και με τα μάτια του τα γραφήματα, αρκεί να επισκεφθεί το vouliwatch).

Η Ελληνική Λύση αναμφισβήτητα κερδίζει από αυτή της τη στάση και δικαιολογημένα, αφού παίζει μπάλα ολομόναχη στη Βουλή απέναντι στη μονοκρατορία της ΝΔ. Αυτό αρχίζει σιγά σιγά και αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις (όσο και αν προσπαθούν να το αποσιωπήσουν τα συστημικά ΜΜΕ και η κυβέρνηση). Σε δημοσκόπηση της Interview για την POLITIC (έλαβε χώρα πριν περίπου 1 μήνα), η Ελληνική Λύση στην εκτίμηση ψήφου για τις ευρωεκλογές εμφανίζεται μεταξύ του 6,5% και του 8,5%, η Νίκη φαίνεται να μένει σταθερή στα ποσοστά της, ενώ οι Σπαρτιάτες καταρρέουν. Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση δίνει στην Ελληνική Λύση το υψηλότερο ποσοστό που της έχει δοθεί ποτέ από δημοσκόπηση, ενώ και οι υπόλοιπες δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν έως και σήμερα της δίνουν ποσοστό από 5,5 έως και 8%.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως αν κάποιος ρίξει μια απλή και γρήγορη ματιά στις προβολές που λαμβάνει η ομιλία κάθε πολιτικού αρχηγού στο Youtube, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους:

H Ελληνική Λύση έχει φανερά κερδίσει το επικοινωνιακό παιχνίδι σε σχέση με τα άλλα δύο “δεξιά” κόμματα στη Βουλή. Οι ιδέες, οι προτάσεις και το έργο της προβάλλονται πλέον μαζικά στα social media και ειδικότερα στο tiktok (παρόλο που ο λογαριασμός του κ. Βελόπουλου με πάνω από 70.000 ακολούθους αποκλείστηκε προ μερικών εβδομάδων) με αποτέλεσμα ο κόσμος να έχει την ευκαιρία να ενημερώνεται καλύτερα. Πιστεύω πως τόσο η Νίκη όσο και οι Σπαρτιάτες έχουν μείνει αρκετά πίσω στο επικοινωνιακό κομμάτι και πρέπει να το κοιτάξουν άμεσα αυτό, αν θέλουν να δουν τους εαυτούς τους ξανά εντός κοινοβουλίου.

Οι προσδοκίες και οι φιλοδοξίες του Κ. Βελόπουλου με τη πάροδο του χρόνου γίνονται πραγματικότητα ολοένα και περισσότερο. Αν αναλογιστεί κανείς τον διασυρμό των Σπαρτιατών και τις ευθύνες που βαραίνουν τον Η. Κασιδιάρη, τη “χειμερία νάρκη” στην οποία έχει πέσει η Νίκη από την έναρξη αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου και τη δυσαρέσκεια πολλών νεοδημοκρατών για τη “κρυφή ατζέντα” του Κ. Μητσοτάκη, η οποία περιλαμβάνει τη νομιμοποίηση χιλιάδων παράνομων μεταναστών, τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και συνεπώς την υιοθεσία παιδιών από αυτούς, καθώς και την υποχώρηση στα ελληνοτουρκικά (πράγματα τα οποία δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με τις αρχές της συντηρητικής και χριστιανοδημοκρατικής ΝΔ του Κ. Καραμανλή), τότε διαπιστώνει πως η Ελληνική Λύση έχει “στο πιάτο” την ευκαιρία να διπλασιάσει τις δυνάμεις της, αγγίζοντας ακόμα και διψήφιο ποσοστό.

Το μεγάλο στοίχημα για την Ελληνική Λύση, ούτως ώστε να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω, είναι να κατορθώσει να προσελκύσει όχι μόνο όσους ψήφισαν Σπαρτιάτες και Νίκη και έπειτα το μετάνιωσαν. αλλά και όλους αυτούς τους απογοητευμένους συντηρητικούς ψηφοφόρους της ΝΔ (δεν είναι καθόλου λίγοι, ασχέτως του τι λένε αρκετές κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις).  Ο Κ. Βελόπουλος έχει καταφέρει να αγγίξει αρκετούς κεντροδεξιούς ψηφοφόρους που νιώθουν προδομένοι από τις πολιτικές Μητσοτάκη και ψάχνουν μια εναλλακτική λύση στα δεξιά, η οποία επιθυμούν μεν να ταρακουνήσει λίγο το Μαξίμου, αλλά ταυτόχρονα να είναι αρκετά πιο μετριοπαθής από τη ρητορική Κασιδιάρη και την εξτρεμιστική (άκρο)δεξιά γενικότερα. Ήδη μερικά site φαίνεται να έχουν αντιληφθεί το τι συμβαίνει και το δεξιό ρεύμα που είναι προ των πυλών (όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη άλλωστε).

Η στασιμότητα της Νίκης

Η Νίκη του Δ. Νατσιού φαίνεται να διατηρεί τα ίδια περίπου ποσοστά με αυτά που εισήλθε για πρώτη φορά στη Βουλή, έχοντας αρκεστεί στο να θίγει κυρίως θρησκευτικά ζητήματα, για αυτό άλλωστε δε παρατηρεί και αύξηση των δυνάμεων της. Εκτός αυτού, η Νίκη έχει υπερψηφίσει ορισμένα αμφιλεγόμενα κυβερνητικά νομοσχέδια, όπως αυτό που αφορά την ενσωμάτωση ευρωπαϊκής οδηγίας για την τρομοκρατία στο διαδίκτυο, καθώς και αυτό αναφορικά με την ψήφο των αποδήμων, συναινώντας έτσι στο ενδεχόμενο να υπάρξουν φαινόμενα νοθείας δια της επιστολικής ψήφου. Τέτοια γεγονότα είναι που ίσως πρέπει να προβληματίσουν τους ψηφοφόρους του κόμματος.

Επιπρόσθετα, μεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσε η στάση της ΝΙΚΗΣ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό όπου ο κ. Βορύλλας, βουλευτής της ΝΙΚΗΣ, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αυξήσει τη συμμετοχή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μίγμα παραγωγής. Και μάλιστα προτείνει άμεση χωροθέτηση και αδειοδότηση θαλάσσιων αιολικών πάρκων ώστε να προσελκύσουμε επενδύσεις… Η θέση αυτή συγκλίνει αρκετά, αν όχι εντελώς, θα έλεγε κανείς με αυτές της woke ΝΔ.
Βέβαια, υφίσταται και ο εξής παράγοντας: Πολλά μοναστήρια που στηρίζουν τη ΝΙΚΗ είναι και διαχειριστές εκκλησιαστικής περιουσίας και θα τους ενδιέφερε αυτή η διέξοδος. Ταυτόχρονα, σε άρθρο στο επίσημο site της Νίκης, ο γραφών φαίνεται να υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που είπε στη βουλή ο κ. Βορύλλας. Κάποιος επιτέλους από τη Νίκη να μας απαντήσει, ποια από τις δύο είναι η επίσημη στάση του κόμματος; 

Τέλος, αναφορικά με το κόμμα Νίκη, οι δηλώσεις βουλευτή της περί “καλικάντζαρων” δεν εμπνέουν δείγματα σοβαρότητας, ειδικά όταν μιλάμε για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που είναι (ή παριστάνει πως είναι, όπως το πάρει κανείς) υπερσυντηρητικό και θρησκόληπτο, ενώ η στενή σχέση βουλευτή της με τον επιχειρηματία και εφοπλιστή Β. Ρέστη άλλα και οι επαφές του κόμματος με εκκλησιαστικούς κύκλους μόνο ερωτήματα γεννούν για το πόσο αγνοί είναι εν τέλει στη Νίκη…

Η πολιτική “κατάντια” των Σπαρτιατών

Η όλη κατάσταση με τους Σπαρτιάτες που έλαβε χώρα τους τελευταίους μήνες, απεδείχθη ένα τεράστιο φιάσκο που οδήγησε για άλλη μια φορά σε πολυδιάσπαση, κατακερματισμό και διασυρμό του δεξιού-πατριωτικού χώρου, ενώ οι ίδιοι οι “Σπαρτιάτες” αποδείχθηκαν μια “φούσκα”, λειτουργώντας μονάχα υπέρ της ΝΔ ως χρήσιμος ηλίθιος και βαλβίδα εκτόνωσης, με αποτέλεσμα να απογοητεύσουν τους ψηφοφόρους τους που σίγουρα περίμεναν πολλά περισσότερα από τους “εκλεκτούς” που έλαβαν το “χρίσμα” του έγκλειστου Η. Κασιδιάρη.

Η υπόθεση των Σπαρτιατών έχει σημείο έναρξης λίγες εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, όταν ο έγκλειστος Η. Κασιδιάρης, αφότου του απαγορεύτηκε η κάθοδος με το κόμμα “Έλληνες”, έδωσε επίσημα την στήριξη του στους Σπαρτιάτες, προτρέποντας έτσι τους υποστηρικτές του να τους ψηφίσουν. Έτσι οι Σπαρτιάτες, που μέχρι πρότινος ήταν εντελώς άγνωστοι τόσο στη πολιτική σκηνή της χώρας, όσο και στο ευρύ κοινό, βρέθηκαν στο επίκεντρο των ΜΜΕ, με τις συστημικές δημοσκοπήσεις να δίνουν στο πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα ποσοστά από 3 έως και 5%, κάτι το πρωτόγνωρο και το εξωπραγματικό για τα πολιτικά δεδομένα της Ελλάδος.

Εν τέλει, πράγματι οι Σπαρτιάτες έλαβαν 4,7%, εξασφαλίζοντας έτσι την είσοδο τους στη Βουλή. Η δυναμική που φαινόταν τότε να δημιουργείται ήταν πολύ μεγάλη, με τους 250.000 υποστηρικτές του Κασιδιάρη που έδωσαν τη ψήφο τους στους Σπαρτιάτες να πανηγυρίζουν, θεωρώντας πως οι 12 βουλευτές που εξελέγησαν με το κόμμα θα ασκήσουν σκληρή αντιπολίτευση και θα σφυροκοπάν τον Μητσοτάκη ανελέητα.

Φυσικά, οι ελπίδες και οι προσδοκίες αυτής της μερίδας των ψηφοφόρων πέσαν στο κενό, αφού πολύ γρήγορα φάνηκε το ποιόν και οι προθέσεις του κ. Στίγκα. Αφού, αρχικά, αποκήρυξε δημόσια τον Η. Κασιδιάρη, λέγοντας ότι οι Σπαρτιάτες είναι ανεξάρτητο κόμμα και πως ο ίδιος δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση “μπροστινός” του έγκλειστου στον Δομοκό (προκειμένου να μη συνδεθεί με τον Κασιδιάρη και κινδυνέψει να χάσει την κρατική επιχορήγηση), έπειτα κατηγόρησε 3 βουλευτές του ότι είναι καθοδηγούμενοι από εξωκοινοβουλευτικά κέντρα, τα οποία παραπέμπουν σε Greek Mafia και Δον Κορλεόνε, φωτογραφίζοντας έτσι τον Ηλία Κασιδιάρη. Ύστερα, αφού διέγραψε τους 3 αυτούς βουλευτές και μεσολάβησαν μερικές ακόμα αποχωρήσεις βουλευτών από τη ΚΟ, ο Β. Στίγκας κλήθηκε από την εισαγγελία να καταθέσει αναφορικά με τις δηλώσεις του. Λίγες εβδομάδες μετά, οι διαγραφέντες και αποχωρήσαντες βουλευτές επέστρεψαν στην ΚΟ των Σπαρτιατών σαν να μην συνέβη τίποτα.

Όλο αυτό το “τσίρκο” που διαδραματίστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που είχαν στηρίξει τους Σπαρτιάτες, προκάλεσε τεράστια απογοήτευση. Το κόμμα αυτό, στο οποίο οι πολίτες που τείνουν να αυτοχαρακτηρίζονται ως “εθνικιστές” βάσισαν τις ελπίδες τους για εποικοδομητική αντιπολίτευση απέναντι στον “ηγεμόνα” Μητσοτάκη, απεδείχθη ένα αποτυχημένο εγχείρημα το οποίο όχι μόνο δεν άσκησε τη παραμικρή αντιπολίτευση, αλλά κατέληξε να αυτοδιαλύεται για χάρη των 1,7 εκατομμυρίων ευρώ της κρατικής επιχορήγησης. Τέτοια κόμματα και τέτοιες συμπεριφορές μονάχα ντροπιάζουν τη “πατριωτική” δεξιά.

Οι βαρύτατες ευθύνες Κασιδιάρη

Ο Η. Κασιδιάρης είναι αδιαμφισβήτητα ένας πολιτικός με πολύ κακό παρελθόν, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπήρξε ένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη της Χ.Α. Η Χρυσή Αυγή, η οποία έγινε γνωστή για τις βίαιες πρακτικές της και τα ναζιστικά στοιχεία που την στελεχώνανε, διατέλεσε με απόλυτη επιτυχία τον ρόλο του “δούρειου ίππου” του συστήματος στον πατριωτικό χώρο και της “βαλβίδας εκτόνωσης” σε μια περίοδο έντονης δυσαρέσκειας απέναντι στο κατεστημένο, προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημία στη λαϊκή Δεξιά και αμαυρώνοντας τον όρο “εθνικισμός”, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τα πεπραγμένα της Χ.Α καθόλη τη διάρκεια ύπαρξης της. Εκτός αυτού, τα βίαια ξεσπάσματα του Κασιδιάρη κατά της Λ. Κανέλλη και του Ν. Δένδια φανερώνουν έλλειψη ψυχραιμίας και επιχειρημάτων από μεριάς του Η. Κασιδιάρη, όσο προκλητικοί ή λανθασμένοι και ας ήταν οι τότε συνάδελφοι του. Η αδικαιολόγητη βία δε πρόκειται να λύσει κανένα φλέγον πολιτικό ζήτημα και φυσικά δεν συνάδει σε καμία περίπτωση με την Δημοκρατία.

Παρόλα αυτά, όλοι μας έχουμε περιθώρια βελτίωσης και μετάνοιας, ακόμα και ο κ. Κασιδιάρης. Ίσως και να είναι ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι, δεν είμαι σε θέση να το ξέρω αυτό. Αυτό που ξέρω σίγουρα πάντως είναι ότι από την αποχώρηση του από τη Χ.Α και έπειτα, παρά το γεγονός ότι έχει μειώσει αισθητά την ακραία ρητορική του παρελθόντος, συνεχίζει το κρεσέντο πολιτικών λαθών, τα οποία είναι αδύνατον να μη του κοστίσουν. Ο Η. Κασιδιάρης, μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου τουλάχιστον, διέθετε αναμφισβήτητα ένα μεγάλο αριθμό υποστηρικτών, που εν τέλει αποτυπώθηκε στις κάλπες σε 250.000 κόσμου (4,7%). Οι περισσότεροι εξ αυτών, ήταν παλιοί ψηφοφόροι της Χ.Α που έμειναν πολιτικά “άστεγοι” αφότου η Χ.Α καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση.

Μια αξιοσημείωτη παρένθεση είναι πως επειδή η Χ.Α περιλάμβανε και νεοναζιστές, δε σημαίνει πως οι ψηφοφόροι της ήταν ναζί, κάθε άλλο παρά αυτό. Οι υποστηρικτές του κόμματος ήταν κυρίως αγανακτισμένοι πατριώτες που ψάχνανε μια “αντισυστημική” διέξοδο πέραν του παραδοσιακού πολιτικού κατεστημένου που τους πρόδωσε με την επιβολή των μνημονίων.

Ο Η. Κασιδιάρης, αφότου του απαγορεύτηκε (με αντισυνταγματικό τρόπο, δεν “σώζεις” τη δημοκρατία καταπατώντας τη) η συμμετοχή με το κόμμα Έλληνες στις εκλογές, άρχισε να ψάχνει ένα άλλο κόμμα με εθνικιστικό υπόβαθρο που θα μπορούσε να εμπιστευτεί και να “στείλει” στη Βουλή. Φυσικά, πρωταρχικό του μέλημα ήταν να μπορεί να βρίσκεται σε καθημερινή επικοινωνία με τους βουλευτές αυτού του κόμματος, προκειμένου να έχει τον απόλυτο έλεγχο του και να εξασφαλίσει έτσι την είσοδο του στο κοινοβούλιο από τη πίσω πόρτα.

Αρχικά, έδωσε την υποστήριξη του στο κόμμα ΕΑΝ του τέως Αντεισαγγελέα του Άρειου Πάγου Α. Κανελλόπουλου, την οποία όμως απέσυρε πολύ γρήγορα. Έπειτα, στράφηκε στους Σπαρτιάτες, ένα κόμμα μέχρι πρότινος άγνωστο, το οποίο υφίσταται από το 2017 με ιδρυτή και πρόεδρο του τον Β. Στίγκα, ο οποίος έχει περάσει από τη ΝΔ, τη Πολιτική Άνοιξη του Α. Σαμαρά και το Λ.Α.ΟΣ. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η επιλογή του κ. Κασιδιάρη ήταν σκόπιμη και γνώριζε το χάος που θα ακολουθούσε μετέπειτα, αλλά σίγουρα η κρίση του έπεσε πολύ έξω. Προφανώς ο κ. Στίγκας με το που εξελέγη μυρίστηκε το μπόλικο χρήμα της κρατικής επιχορήγησης και προκειμένου να διασφαλίσει την απόκτηση του, απαρνήθηκε τη σύνδεση του με τον έγκλειστο Η. Κασιδιάρη και προέβη σε μια σειρά βιαστικών κινήσεων που εν τέλει τον καταπόντισαν πολιτικά.

Τα υπαρκτά σενάρια είναι δύο, αλλά έχουν κοινό παρονομαστή: Οι ευθύνες του κ. Κασιδιάρη για το φιάσκο αυτό είναι βαρύτατες.

Ας ξεκινήσουμε με το πιο ρεαλιστικό (έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον, διότι αν ισχύει το δεύτερο, υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα). Ο Η. Κασιδιάρης είναι φυλακισμένος, με συνέπεια η διεύθυνση ενός κόμματος να καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Συνεπώς, θεωρώ πως θα ήταν καλύτερα να μη πράξει τίποτα και να αναμένει την αποφυλάκιση του για να προετοιμάσει κάτι που θα είχε όντως προοπτικές επιτυχίας. Αντίθετα, διάλεξε να δώσει την υποστήριξη του σε ένα κόμμα αμφιβόλου αξιοπιστίας το οποίο εν τέλει “τον πούλησε” για τα λεφτά της κρατικής επιχορήγησης και έγινε το καλύτερο δεκανίκι της ΝΔ (πλέον και με τη βούλα, αφού Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος έγινε υποψήφια με τον συνδυασμό του Κ. Μπακογιάννη). Με λίγα λόγια, 250.000 ψήφοι πήγαν χαμένες με ευθύνη του Η. Κασιδιάρη.

Το δεύτερο σενάριο είναι πιο τραβηγμένο. Εύχομαι ολόψυχα να μην επιβεβαιωθεί ποτέ, αλλά με τόσα που έχουμε δει σε αυτή τη χώρα, τίποτα δε φαντάζει πλέον απίθανο. Μου κάνε εξαρχής εντύπωση και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε: Δεν είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι ο Η. Κασιδιάρης κατάφερε ενώ ήταν έγκλειστος να συντονίσει την κάθοδο ενός ολόκληρου κόμματος, δίνοντας του την υποστήριξη του; Πολλοί λένε ότι ρόλο μεσάζοντα μεταξύ του Η. Κασιδιάρη και των Σπαρτιατών (προκειμένου να υπάρχει συνεννόηση για τον συντονισμό των κινήσεων) έπαιξε η δικηγόρος του πρώτου Β. Πανταζή, η οποία παρεμπιπτόντως είναι μέλος της ΝΔ. Επιπρόσθετα, δεν γνώριζε ο Η. Κασιδιάρης το παρελθόν του κ. Στίγκα; Τόσο εύκολα αφήνει να ταυτιστεί το όνομα του με πρόσωπα που αποδεικνύονται εν τέλει φιλικά προς τη ΝΔ; Είναι πολλά τα ερωτήματα. Πάντως αν κάποιος πιο τολμηρός ενώσει τα κομμάτια του πάζλ, ίσως βρεθεί ενώπιον σοκαριστικών συμπερασμάτων.

Ένα επιχείρημα κύκλων γύρω από τον Η. Κασιδιάρη είναι πως έδωσε την υποστήριξη του στους Σπαρτιάτες προκειμένου να τεστάρει τις δυνάμεις του για το μέλλον. Και έτσι να είναι, η κίνηση αυτή δείχνει πολιτική ανευθυνότητα και ανωριμότητα, με τις συνέπειες για τον εθνικιστικό χώρο και τη Δεξιά να είναι εμφανείς. Το αν θα κατέλθει μόνος του στις ευρωεκλογές, αν θα δώσει υποστήριξη πάλι σε κάποιον ή αν θα απέχει, μένει να το δείξει ο χρόνος. 

Η ανασύσταση του ΛΑΟΣ υπό νέα ηγεσία

Ο ΛΑ.Ο.Σ είναι ένα κόμμα που άφησε το στίγμα του στη πολιτική σκηνή του τόπου (με την αρνητική έννοια), αφού ψήφισε χεράκι χεράκι με το ΠΑΣΟΚ το πρώτο μνημόνιο, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ακολούθησε η αποχώρηση των πιο προβεβλημένων βουλευτών του (Α. Γεωργιάδης, Μ. Βορίδης, Θ. Πλεύρης) που συνέχισαν τη πολιτική τους σταδιοδρομία στη ΝΔ του Α. Σαμαρά.

Ο ιδρυτής του κόμματος Γ. Καρατζαφέρης έχει αποχωρήσει αρκετά χρόνια από την ηγεσία του κόμματος, με το οποίο δεν έχει πλέον καμία σχέση, όπως τουλάχιστον επεσήμανε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξη του στον Γ. Λιάγκα. Ο ΛΑ.Ο.Σ πλέον έχει αλλάξει χέρια, αφού το συνέδριο του κόμματος που έλαβε χώρα στις 17 Δεκεμβρίου εξέλεξε ως νέο πρόεδρο τον Φίλιππο Καμπούρη, πρώην πολιτευτή της Ελληνικής Λύσης και νυν Περιφερειακό Σύμβουλο Αττικής με τον συνδυασμό “Μάχη για την Αττική”.

Στις εκλογές του Μαΐου, ο Φ. Καμπούρης είχε κατέλθει ως υποψήφιος Βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών με την Ελληνική Λύση, τερματίζοντας εν τέλει δεύτερος στην εκλογική του περιφέρεια και συνεπώς μένοντας εκτός ΚΟ. Έπειτα όμως, ο κ. Καμπούρης φάνηκε να μη πτοείται, αφού ανακοίνωσε πως θα συμμετάσχει με δικό του συνδυασμό στις περιφερειακές εκλογές του Οκτώβρη. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος συνδυασμός στην Αττική δεξιότερα της ΝΔ, σε συνδυασμό με την αναγνωρισιμότητα που πλέον διέθετε ως πρώην πολιτευτής της Ελληνικής Λύσης, κατάφερε να προσελκύσει τις ψήφους της Δεξιάς και κυρίως τους ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης στην Αττική (δίχως να έχει λάβει τη στήριξη του κόμματος, το οποίο αποφεύγει να δίνει “χρίσματα” στις τοπικές εκλογές) και να λάβει 3,18%, κερδίζοντας 2 έδρες στο περιφερειακό συμβούλιο.

Παρά όμως τη νίκη του αυτή, την οποία οφείλει σε τεράστιο βαθμό στην στήριξη από τους ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης, ο κ. Καμπούρης φάνηκε να έχει άλλα σχέδια, αποφασίζοντας να “αναστήσει” ένα κόμμα που υπήρξε αρκετά ζημιογόνο για την εικόνα και την υπόσταση της “λαϊκής Δεξιάς” στην Ελλάδα, προδίδοντας ουσιαστικά τους ψηφοφόρους του.

Επιπρόσθετα, όπως (ορθώς θεωρώ) αναφέρει το ρεπορτάζ της ειδησεογραφικής ιστοσελίδας radar.gr, τo “ντιλ” της κυβέρνησης με τον Γιώργο Καρατζαφέρη συνεχίζεται, με τον δεύτερο να παραδίδει τα ηνία του ΛΑ.Ο.Σ στον Φ. Καμπούρη προκειμένου να κόψουν την φόρα της Ελληνικής Λύσης και του Κυριάκου Βελόπουλου. Άλλωστε, οι καλές σχέσεις Μητσοτάκη-Καρατζαφέρη είναι ευρέως γνωστές (ο Γ. Καρατζαφέρης έχει χαρακτηρίσει τον Κ. Μητσοτάκη ως “τον πιο άρτιο πολιτικό του αιώνα”). Στο Μαξίμου φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τη συνεχή άνοδο της Ελληνικής Λύσης και προσπαθούν να “αναστήσουν μέχρι και νεκρούς” προκειμένου να ανακόψουν την ανοδική της πορεία, αφού δε τους “βγήκε” με τους Σπαρτιάτες και τη Νίκη.

Χρήστος Τσάκος