Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας – «Καλά σού κάνανε, σποδόδερμε μελανέ»

1. Τά Ιερά σήμαντρα, σήμερον ηχούν,ουχί πένθιμα αλλά χαρμοσύνως,εις Άγιον Όρος, Αγίους Τόπους καί όπου αλλού εις Ορθόδοξα κράτη,εορτάζεται η Κοίμηση, Ανάσταση καί Μετάσταση (ψυχοσωματικώς) εις Ουρανούς Τής Πανσεβασμίου Μητρός Τού Ενανθρωπήσαντος Θεού Δημιουργού. Έτη καλά καί ψυχοσωτήρια νά έχουν όσοι καί όσες αδελφές ονομάζονται Παναγιώτης,Παναγιώτα, Δέσποινα, Μαριάμ (‘ή Μαρία) κλπ. Αναμφισβητήτως, ουδείς ρήτωρ, φιλόσοφος, Θεολόγος ‘ή Άγιος Άγγελος δύναται νά εγκωμιάσει επαρκώς τάς μεγαλειώδεις χάριτας καί αρετάς Τής Θεομήτορος.Υποθετικώς αναφερόμενος, εάν ήτο δυνατόν νά συγκεντρωθεί ολόκληρος ο όγκος καί μέγεθος αρετών πάντων τών απ’αιώνων Αγίων καί Αγίων Αγγελικών Ταξιαρχειών, συγκρινόμεναι μετά Τής Μεγαλόχαρης, υπολείπονται κατά πολύ. Ως εκ τούτου, ο όρος Παν-Αγία (υπεράνω πάντων τών Αγίων καί Αγίων Αγγέλων) ουκ έστιν απλώς σχήμα λόγου αλλά η οντολογική πραγματικότης, όπως ο θαυμαστός ύμνος «Άξιον εστίν……Τήν Υψηλοτέραν τών Ουρανών καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών…..». Η Κεχαριτωμένη εστί ΚΑΙ εκ προφητειών ΚΑΙ εκ γεγονότων ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ (πρό τόκου, κατά καί μετά τόκου), ουχί μόνον εν τώ παναχράντω σώμα Της αλλά καί τού νοός, καρδίας καί ψυχής Της.Διά τούτο Η Ιδία προλέγει προφητικώς ότι :::: «ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσι Με πάσαι αι γενεαί»(εκ τών ευσεβών βεβαίως καί ουχί μόνον εν λόγοις αλλά καί έργοις) Λουκά Α’48. Ο Μέγας Βασίλειος, ταπεινοφρόνως λέγει::: «καί γυναίκα αγνοώ καί παρθένος ουκ ειμί». Όμως εις Τήν Πάναγνο καί Πανάχραντο Κόρη,ακόμη καί η καθαρότης τού νοός καί καρδίας ήτο καί διηνεκώς παραμένει εις δυσθεώρητα ύψη, αδιανόητα,ακατάληπτα καί ασύλληπτα δι’ημάς. Η Θεομακάριστος δέν είχε ποτέ προσωπικάς αμαρτίας (ουχί μόνον εν πράξεσιν αλλά καί εν διανοία). Βέβηλοι, βλάσφημοι καί δαιμονιώδεις υπάρξεις, καταφέροντε ενάντια εις δόγματα Ορθοδοξίας, ευρισκόμενοι ουχί απλώς εν κατάσταση ημιμαθείας αλλά βαθυτάτου σκότους, τολμώντες νά άπτονται Ιερών Θεμάτων τά οποία ουκ εισί τής αρμοδιότητός των. Ορθοδοξία ουκ εστί κατά τό εκάστου δοκούν «ΟΡΘΩΣ-ΔΟΚΩ». Οι Άγιοι Πατέρες, πεφωτισμένοι εξ Αγίου Πνεύματος,έθεσαν ως διάκριση καί αντιδιαστολή, εκ τών ψευδοχριστιανικών καί παρεκτρεπομένων δοξασιών, τόν όρον ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ουχί κατά τό δοκούν τού οιονδήποτε άσχετου καί ανοήτου, αλλά συμφώνως Τού Αλάνθαστου καί Πανάγιου Τριαδικού Θεού καί τών Ορθοδόξων Αγίων διανθιζόμενον καί εμπλουτισμένον εκ τού Θεάρεστου βίου καί διδαχάς Τής Θεομήτορος καί τών Αγίων ημών. Πολλαί αιρέσεις ανέβλυζον, ανά τούς αιώνας, εκ τού κόλπου τού Χριστιανικού χώρου υπό κακοηθεστάτων, κακοβούλων καί εναγών, αυτοαποκαλούμενων ως …. «χριστιανών», όπως διαπιστώνομεν έως τής σήμερον όπου αντίχριστοι αιρετικοί, ιαχωβάδες, προτεστάνται, φράγκοι κλπ. έως καί τό δαιμονισμένο τρελοκούνελο, νά αυτοχαρακτηρίζονται …..χριστιανοί!!!!! πρός αποπλάνηση τών αδελφών μου Χριστιανών. Η εωσφορική υπερηφάνεια τών αντικειμένων τής Ορθοδόξου Πίστεως, ένεκα σκότους, αδυνατεί νά αντιληφθεί ότι Ο Κύριός μου καί Θεός μου, Ο Ιησούς Χριστός, αλλού αναφέρεται σχετικώς, αλλού απολύτως (πάντα βεβαίως ως Ο Μοναδικός καί Απόλυτος Διδάσκαλος καί Αυθεντία). Ήτοι, αλλού εκφράζεται ως Άνθρωπος, αλλού ως Θεός καί αλλού ως Θεάνθρωπος (τεράστιο τό θέμα, δέν θά εμβαθύνω Θεολογικώς). Πρός κατανόηση αυτής τής αλληλουχίας καί αλληλοδιαδοχής, χρειάζονται εξ άπαντος τά ανάλογα συγγράμματα τών πεφωτισμένων, εξ Αγίου Πνεύματος Αγίων ημών, όπως ευκρινώς τό επεξηγεί ο Απ.Πέτρος (Ά Πέτρου Α’10-11, Β’ Πέτρ.Α’19-21). Ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός, έχων Μία Υπόσταση (έν Πρόσωπον), υπό τό πρίσμα τής Ανθρωπίνης Φύσεώς Του έχει διπλή φύση (Ανθρώπινη καί Θείαν),δύο ενέργειας, δύο γνώσεις, δύο θελήσεις.Υπό τό πρίσμα όμως Τής Θεότητος τά κατέχει μονά μετά Τού Θεού Πατρός, διότι εστί Τό Έν Πρόσωπον Τής Ομοουσίου, Αδιαιρέτου καί Τρισυποστάτου Αγίας Τριάδος.Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εστίν Ο Πανυπερτέλειος Θεός Δημιουργός τών πάντων (Ιωάν.Α’κεφάλ.). Αναμφιβόλως, Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μεσιτεύει δι’ημάς (Εβρ.Ζ’ 26, Θ’ 15, Πρ.Ησαΐα ΝΕ’12), καθώς επίσης καί Τό Πανάγιον Πνεύμα (Ρωμ.Η’26). Ωστόσο, νά μήν πλανώμεθα.Άνευ μεσιτειών τών Αγίων καί κυρίως Τής Υπεραγίας Θεοτόκου δέν γινόμεθα διόλου εισακουστοί εκ Θεού. Όταν Έλληνες,επλησίασαν μέ συστολή, καί εζήτησαν τού Απ.Φιλίππου τήν πρόθεση νά ομιλήσουν μέ Τόν Κύριον,ο Απ.Φίλιπ.ενημέρωσε τόν Απ.Ανδρέα (αδελφό Απ.Πέτρου) καί τότε καί οι δύο των έλαβον θάρρος καί ενημέρωσαν Τόν Κύριον περί τού αιτήματος τών Ελλήνων. Εάν ένας Μέγας Απ.Παύλος λέγει:::: «οίδα γάρ ότι τούτο μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν διά τής υμών δεήσεως καί επιχορηγίας Τού Πνεύματος Ιησού Χριστού»(Φιλιπ.Α’19), ήτοι ζητά τάς μεσιτείας τών αδελφών Χριστιανών, όπως καί εις Ρωμ.ΙΕ’30, Β’Κορ.Α’11, Εβρ.ΙΓ’18, Κολας.Δ’2. Καί εις άλλο σημείο αναφέρει:::: «θά προσευχηθούν οι Άγιοι δι’ημάς» (Β’Κορ.Α’3-5, Θ’13, Εφες.Α’16-17). Αυτά τά αναφέρω, επειδή όταν απουσιάζω ευρίσκουν ευκαιρία τά ποντίκια καί αρουραίοι νά εμφανίζονται μέ τάς συνήθεις βλασφημείας των, όπως τό δαιμονοτρελοκούνελο, υποστηρίζοντες ασεβώς αιρετικάς δοξασίας, εν πλάνη όντες, δημοσιοποιούν τήν σαπρά,αίολη, αντιπαιδαγωγική, αντιευαγγελική καί δαιμονική άποψη καί γνώμη των. Προσοχή αδέλφια μου Ορθόδοξοι Χριστιανοί.Καί πάλι εύχομαι ευλογίας εκ Θεού πρός τούς εορτάζοντας καί η Σκέπη τής Παμμακαρίστου μετά πάντων τών Αγίων καί Αγίων Αγγέλων νά επισκιάζουν πάντας υμάς.

Comments are closed.