Ήταν τόσο αναστατωμένη, που τίποτα δεν μπορούσε να την αποσπάσει από τις σκέψεις της. Αποφάσισα να τη ρωτήσω ευθέως: -“Κάτια, σου συνέβη κάτι;” “Ναι, αλλά δεν ξέρω πώς να το πω, ντρέπομαι τόσο πολύ.-Λοιπόν, δεν είμαστε ξένοι, οπότε πες μας τι συμβαίνει. -Πρόκειται για την κόρη μου, την ‘ννα.
Η Anya είναι η ανιψιά μου, είναι ένα πολύ σοβαρό κορίτσι. Αμέσως μετά το σχολείο, αποφάσισε να κάνει επάγγελμα, αποφοίτησε από ένα καλό οικονομικό ινστιτούτο και εργάζεται καλά. Έχει έναν υπέροχο σύζυγο και δύο παιδιά. – “Η Anya μου είπε ότι έχει φίλο. Λέει ότι έχασε τον έρωτα με τον σύζυγό της πριν από πολύ καιρό, αλλά ο Ντίμα είναι απλά τέλειος.
Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν. Πρέπει να υπερασπιστώ την κόρη μου μπροστά στον γαμπρό μου, να βρω κάποιες δικαιολογίες. Αλλά ο γαμπρός μου είναι τόσο καλός, δεν έχει κακές συνήθειες, αγαπάει πολύ την Άννα, μεγαλώνει καλά τα παιδιά… λοιπόν, αυτό βλέπει σ’ αυτόν τον Ντίμα…
-Και είναι τόσο σοβαρό; Όταν η Άνια επέστρεψε, είπε ότι ο Ντίμα της ζήτησε να έρθει, οπότε ήθελε να πει στον άντρα της ότι τον εγκαταλείπει. Είπα στην Κάτια την ιστορία της νιότης μου. Ο πρώτος μου σύζυγος ήταν ένας τέλειος οικογενειάρχης. Ονειρευόταν τόσο πολύ μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια και με αντιμετώπιζε με μεγάλο τρόμο.
Ήταν αμέσως φανερό ότι με εκτιμούσε και με σεβόταν. Αλλά μετά είχα μια σύντομη σχέση, ένας άντρας μου γύρισε το κεφάλι, και χώρισα τον άντρα μου εξαιτίας του. Είχα όμως ήδη ένα παιδί ενός έτους και εκείνος ο τύπος είπε ότι δεν ήθελε να με δεχτεί με ένα παιδί. Έτσι έχασα τον πρώτο μου σύζυγο και το αγόρι μου.
Μετά ο πρώτος μου σύζυγος παντρεύτηκε για δεύτερη φορά. Κι εγώ παντρεύτηκα ξανά λίγα χρόνια αργότερα. Ο δεύτερος σύζυγός μου πήρε ένα παιδί, και τώρα ζούμε καλά, έχουμε παιδιά μαζί. Αλλά θυμάμαι τη στάση που είχε ο πρώτος μου σύζυγος απέναντί μου – δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου. – “Πες αυτή την ιστορία στην Άνια, ίσως έτσι καταλάβει ότι πρέπει να εκτιμήσει την ευτυχία της”, ρώτησε η Κάτια.
Ότι του φανεί του λολοστεφανή…..