Η φύση πάντα έχει την ικανότητα να μας εκπλήσσει και να κάνει αυτό που θεωρούμε αδύνατο. Εκπληκτικά πλάνα κάνω το γύρο του διαδικτύου με μια λέαινα να φαίνεται να οδηγεί ένα μοναχικό γκνου πίσω στο κοπάδι του.
Ο επίσημος λογαριασμός στο Twitter των Εθνικών Πάρκων της Τανζανίας δημοσίευσε το βίντεο τη Δευτέρα στο οποίο φαίνεται μια λέαινα να περπατά δίπλα-δίπλα με ένα μικρό γκνού (ή αντιλόπη της Νοτίου Αφρικής) στο μισό μέγεθός και η οποία φέρεται να συνόδευε το μωρό ζώο πίσω στην ασφάλεια του κοπαδιού του στο Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι.
Μια τέτοια συμπεριφορά είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη και οδήγησε τον Pascal Shelutete, εκπρόσωπο της Αρχής Εθνικών Πάρκων της Τανζανίας, να πει στο BBC ότι τα μητρικά ένστικτα της λέαινας υπερνίκησαν τα φυσικά της ένστικτα ως σαρκοβόρο αρπακτικό.
Wilderbeast walking along the Lioness at Serengeti National Park in Tanzania. This is possible when maternal instinct overides predatory instincts @TTBTanzania pic.twitter.com/31gWFfDOIs
— Tanzania Embassy in China (@TZEmbassyCN) January 11, 2022
Το παράδοξο με το λιοντάρι να χάνει ένα εύκολο γεύμα
Τα λιοντάρια είναι «γενικά υπερσαρκοφάγα», που σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία της διατροφής τους αποτελείται από κρέας και δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος ζώου.
Ωστόσο, οι ζέβρες και τα γκνου είναι μεταξύ των θηραμάτων που στοχοποιούνται πιο συχνά από λιοντάρια, καθώς πιάνονται σχετικά ευκολότερα από ζώα όπως οι αντιλόπες και οι γαζέλες, ενώ αποτελούν μικρότερο κίνδυνο από τους βουβάλους.
Τα υγιή ενήλικα λιοντάρια πρέπει να καταναλώνουν κατά μέσο όρο 11-16 λίβρες κρέατος την ημέρα και δεδομένου ότι είναι σπάνιο τα λιοντάρια να απολαμβάνουν επιτυχημένο κυνήγι στη φύση σε καθημερινή βάση, είναι πολύ ασυνήθιστο να βλέπεις έναν από τους μεγαλύτερους κυνηγούς στον κόσμο να χάνει την ευκαιρία για ένα εύκολο γεύμα
Παραδόξως, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μια λέαινα είναι γνωστό ότι προστατεύει και μεγαλώνει ένα ζώο που συνήθως θα σκότωνε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πλάνα που δημοσιεύτηκε από το Smithsonian Channel ως μέρος του ντοκιμαντέρ «Surviving the Serengeti» του 2015 έδειχνε ένα μωρό γκνου, το οποίο είχε γεννηθεί λίγα λεπτά νωρίτερα αλλά είχε χωριστεί από τη μητέρα του, να έρχεται αντιμέτωπο με μια ενήλικη λέαινα που περιπλανιόταν.
Σε μια περίεργη τροπή των γεγονότων, ακριβώς τη στιγμή που η λέαινα είναι έτοιμη να μπει για να σκοτώσει, σταματά και αφήνει το μικρό ζώο να κουρνιάσει πάνω της.
Λίγες στιγμές αργότερα, η λέαινα φαίνεται να κυλιέται μαζί με το μικρό, αφήνοντάς το να χωθεί δίπλα στο ζεστό σώμα της σαν να ήταν δικός της απόγονος, πριν απελευθερώσει το νεογέννητο ζώο και του επιτρέψει να καλπάσει για να συναντήσει τη μητέρα του.
Τα ζώα σκοτώνουν, ακολουθώντας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, για να επιβιώσουν. Ο άνθρωπος σκοτώνει από σαδισμό, χαιρεκακία, ένα κακώς εννοούμενο αίσθημα ηδονής. Το ζώο είναι ζώο, ο άνθρωπος είναι κτήνος, χειρότερος από το ζώο.