Σαν σήμερα, 27 Μαρτίου του 1973, Ο Μάρλον Μπράντο αρνήθηκε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των Ινδιάνων…
Μια συγκεκριμένη στιγμή, ωστόσο, για την οποία τον κατακρίνουν, μια στιγμή συμπεριφοράς μακριά από τα στερεότυπα και το κατεστημένο, ήρθε όταν αρνήθηκε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1973 για την ερμηνεία του στον θρυλικό πια και 50χονο πλέον «Νονό».
Τότε ήταν που ακούγονταν οι φήμες ότι ο Μπράντο μπορεί να μην εργαστεί ποτέ ξανά στο Χόλιγουντ. Η ευκαιρία να δουλέψει στο «Νονό», έμοιαζε με την τελευταία ζαριά ενός παίκτη, που δεν είχε να χάσει τίποτε άλλο πια εκτός από την… ψυχή του! Ο Μπράντο τότε ήταν στο κατώφλι των 50 χρόνων του, κουρασμένος και απογοητευμένος, όπως λένε. Η «ζαριά» έφερε 6άρες!
Η υπέροχη απεικόνιση μιας μαφιόζικης οικογένειας της δεκαετίας του ‘40 στη Νέα Υόρκη θα θεμελιώνε καριέρες στο Χόλιγουντ, αλλά η ερμηνεία του Μάρλον Μπράντο ως ντον Βίτο Κορλεόνε ήταν εκείνη που θα έμενε στην Ιστορία και θα επισκίαζε όλους τους υπόλοιπους. Η ογκώδης παρουσία του Μπράντο στο «Νονό» και η επική ερμηνεία του, θα αναγνωριστεί από τους θαυμαστές του, αλλά και από τους επικριτές του, η φήμη του είχε αποκατασταθεί!
Ο ρόλος του σκληρού, αλλά δίκαιου πατριάρχη της μαφίας, και παράλληλα ο χαρακτήρας ενός αδίστακτου και βίαιου εγκληματία, που θέλει απεγνωσμένα να προστατεύσει την οικογένειά του, θα μείνει για πάντα στην ιστορία του κινηματογράφου και δικαίως κέρδισε την υποψηφιότητα Καλύτερου Ηθοποιού το 1973. Και να σκεφτεί κάποιος ότι πλάι του «έτρεχαν» ιερά τέρατα της υποκριτικής: Πίτερ Ο’Τουλ, Μάικλ Κέιν, Λόρες Ολίβιε!
Πάντα αναρχικός στην ψυχή!
Είπε: «Εκπροσωπώ τον Μάρλον Μπράντο απόψε και μου ζήτησε να σας πω ότι δυστυχώς δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το πολύ γενναιόδωρο βραβείο. Και ο λόγος είναι η αντιμετώπιση των Αμερικανών Ινδιάνων σήμερα από την κινηματογραφική βιομηχανία». Σε αυτό το σημείο, το πλήθος άρχισε να αποδοκιμάζει και φάνηκε εξαγριωμένο τόσο από την άρνηση όσο και από τη μομφή στην κινηματογραφική βιομηχανία, μέσα στο «σπίτι» της την ώρα της γιορτής της.
Είχαν προηγηθεί πρόσφατα τα γεγονότα στο Wounded Knee όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στράφηκε εναντίον ιθαγενών Αμερικανών ακτιβιστών στην πόλη της Νότιας Ντακότα, αλλά… Στην αίθουσα της τελετής είχε ξεσπάσει πανδαιμόνιο!
«Έπρεπε να είχε έρθει…»
Ο εμβληματικός ηθοποιός και ταυτισμένος με τα γουέστερν, ο Τζον Γουέιν, στεκόταν στο πλάι της σκηνής φανερά αναστατωμένος: «Ο Μπράντο έπρεπε να είχε εμφανιστεί εκείνο το βράδυ και να είχε καταθέσει τις απόψεις του αντί να δώσει λόγο σε ένα μικρό άγνωστο κορίτσι και να το ντύσει με στολή ινδιάνας», είπε αργότερα στη New York Post. Ο Τζον Γουέιν και πολλοί άλλοι διάσημοι αντέδρασαν αρνητικά για την κίνηση του Μπράντο.
Την επόμενη κιόλας μέρα η New York Post εκδόθηκε με ολόκληρη την 15σέλιδη ομιλία του Μπράντο και ο ίδιος ο ηθοποιός ξεκαθάρισε για το γιατί επέλεξε αυτή τη στιγμή για να πάρει θέση. Ο Μπράντο είχε γράψει: «Η κινηματογραφική κοινότητα ήταν εξίσου υπεύθυνη για την υποβάθμιση του Ινδιάνου και την παραποίηση του χαρακτήρα του, περιγράφοντάς τον ως άγριο, βίαιο, εχθρικό και κακό. Είναι αρκετά δύσκολο για τα παιδιά να μεγαλώσουν σε αυτόν τον κόσμο. Όταν τα παιδιά των Ινδιάνων βλέπουν τη φυλή τους να απεικονίζεται έτσι στις ταινίες, το μυαλό τους τραυματίζεται με τρόπους που ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε». Αυτά έγραψε και το Χρυσό Αγαλματάκι έμεινε μόνο στα ράφια της Ακαδημίας, όμως η ατάκα: «Θα του κάνω μία πρόταση που δεν θα μπορεί να αρνηθεί», έμεινε στις ιστορικές φράσεις των ανθρώπων αυτού του κόσμου, έστω και της μυθοπλασίας…
Και στον Μάρλον Μπράντο έγινε μια πρόταση (το βραβείο) που είχε τη δύναμη να αρνηθεί. Τίποτε άλλο.
«Ο πατέρας μου του έκανε μία πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί… Ο Λούκα Μπράτσι του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και ο πατέρας μου τον διαβεβαίωσε ότι το συμβόλαιο θα έχει ή την υπογραφή του ή το κομματιασμένο κεφάλι του».
Και ο Νονός, 50 χρόνια μετά, παραμένει έφηβος!
