Στο ύψωμα 731 έγινε η φονικότερη μάχη του Αλβανικού μετώπου. Βρίσκεται στα στενά της Κλεισούρας και ήταν ένα στρατηγικό πέρασμα στα βουνά της Αλβανίας.
Ιταλοί ήθελαν διακαώς να το καταλάβουν, καθώς θα τους άνοιγε τον δρόμο για την κατάκτηση της Ελλάδας.
Το ύψωμα θα υπερασπιζόταν το 2ο Τάγμα του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, με διοικητή τον Δημήτριο Κασλά, ο οποίος έδωσε διαταγή στους άντρες του να αμυνθούν μέχρι εσχάτων:
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των».
Η μάχη ήταν κρίσιμη, γι’αυτό ο Μουσολίνι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.
Είχε σκοπό να παρελάσει στην Αθήνα μέχρι το τέλος της Άνοιξης.
Οι ιταλικές δυνάμεις υπερίσχυαν σημαντικά από τις ελληνικές. Ήταν ενισχυμένες με 400 βομβαρδιστικά αεροπλάνα και με τεράστιο αριθμό κανονιών.
Στις 9 Μαρτίου 1941 ξεκίνησε η εαρινή επίθεση των Ιταλών με κανόνια. Κάθε ένα δευτερόλεπτο που περνούσε επάνω στο βουνό έσκαγαν 11 βλήματα, που προκάλεσαν σύννεφα καπνού, σκόνη,και διαμελισμούς. Το βουνό έμεινε φαλακρό.
Όταν οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν ο Ιταλός διοικητής Πυροβολικού, Καβαλέρο, από την Τρεμπεσίνα, ήταν σίγουρος ότι δεν είχε μείνει άνθρωπος ζωντανός και έστειλε το Πεζικό να καταλάβει το ύψωμα.
Οι ιταλοί στρατιώτες αντίκρισαν καταστραμμένα συρματοπλέγματα και χαρακώματα και πίστευαν ότι η κατάληψη του υψώματος θα γινόταν με ευκολία.
Τα ελληνικά κανόνια επάνω στο ύψωμα, είχαν καταστραφεί όπως επίσης τα πυροβόλα, οι όλμοι και τα βαριά όπλα.
Ο Κασλάς έδωσε διαταγή προς τους φαντάρους να μην κουνηθούν από τις θέσεις τους και να μην πυροβολήσουν τους σχεδόν ακάλυπτους Ιταλούς που πλησίαζαν.
Όταν έφτασαν κοντά διέταξε «πυρ” και οι Έλληνες φαντάροι γάζωσαν τους Ιταλούς με χειροβομβίδες, πολυβόλα και αυτόματα.
Οι Ιταλοί έκαναν σε τρεις ημέρες 18 επιθέσεις εναντίον του υψώματος αλλά ο ελληνικός στρατός αν και αριθμητικά λιγότερος το υπερασπίστηκε με επιτυχία.
Οι Έλληνες απέκρουσαν όλες τις επιθέσεις.
Παρόλο που τα πυρομαχικά που διέθεταν λιγόστευαν ρίχνονταν στους Ιταλούς με μπουκάλια μολότοφ, ενώ τους καταδίωξαν, πέρασαν τη χαράδρα με τους χιλιάδες νεκρούς κι έφτασαν μπροστά από τις ιταλικές γραμμές.
Οι Ιταλοί απέτυχαν να το καταλάβουν και στις 22 Μαρτίου o Μουσολίνι επέστρεψε στη Ρώμη «απογοητευμένος με τους στρατηγούς του».
Ο Κασλάς έγραψε στο ημερολόγιό του: «Προς το εσπέρας νομίζουν ότι θα κλονίσουν το ηθικόν των στρατιωτών μας, ρίπτουν δι’ αεροπλάνων χιλιάδας προκηρύξεις, καλούν τους στρατιώτας μας να ρίψουν τα όπλα και να σπεύσουν να παραδοθούν. Αι προκηρύξεις αυταί μόνον γέλωτα προσέφερον εις τους ηρωικούς οπλίτας».
Οι Ιταλοί μέτρησαν 12.000 νεκρούς και 3.000 τραυματίες. Οι απώλειες της ελληνικής πλευράς ανήλθαν σε 1.200 νεκρούς και 4.000 τραυματίες.
Οι μάχες ήταν τόσο σφοδρές που το ύψος του λοφίσκου μειώθηκε κατά 5 μέτρα και σήμερα αναφέρεται στους χάρτες σαν ύψωμα 726 και όχι 731
Ζήτω το Ελληνικό Έθνος