ΑΛΛΟΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΝΕΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ… “ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΣΚΗΘΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ”… ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΔΙΚΙΟ, ΑΛΛΑ…

Σαν παιδί κάνει δυστυχώς ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης, και μάλιστα σαν κακομαθημένο παιδί που λέει και κάποια ψεματάκια…

Είναι ο ίδιος που εμφανίζεται να “ενοχλήθηκε σφόδρα” από την αντίκρουση του άρθρου του της 07/06/2024, στο οποίο εκείνος το πρώτον κάνει αναφορά στο πρόσωπό μου με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, κάνοντας ο ίδιος αυτό που κατηγορούσε στο άρθρο του εμένα:

Ατυχή και εσφαλμένη νομική ανάλυση.

Είναι ο ίδιος που εμφανίζεται να μην ανέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση, με τη διαφορά ότι το κάνει υπερασπιζόμενος ατυχείς και εσφαλμένες τοποθετήσεις.

Και είναι ο ίδιος που εμφανίζεται να επιδεικνύει αλαζονεία, την οποία κατά τα λοιπά ξεκάθαρα αποδίδει σε εμένα.

Κατ’ αρχάς, το κίνητρο του θιασώτη της αποχής καθηγητή και δικηγόρου για τη δημοσίευσή του της 07/06/2024 [“προσπάθησα να καθησυχάσω τους πολίτες”], είναι προφανές ότι ήταν και το δικό μου στην προ εβδομάδων αντίστοιχου περιεχομένου δημοσίευσή μου, την οποία επιχείρησε ανεπιτυχώς, ατυχώς και εσφαλμένα, να αντικρούσει με την παραπάνω δημοσίευση. Η διαφορά μας είναι ότι εγώ αποτύπωσα τα πραγματικά νομικά δεδομένα της αποχής, ενώ εκείνος στην επίμαχη δημοσίευση προσπάθησε να τους δώσει διαφορετική διάσταση, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην νομική πραγματικότητα, με προφανές κίνητρο να απαξιώσει τόσο την τοποθέτησή μου όσο και εμένα προσωπικά.

Μόλις στο …τέλος της χθεσινής δημοσίευσής του, στην οποία παραπέμπει από την αντίστοιχη ανάρτησή του στο facebook, παραδέχεται με …μεγάλη δυσκολία ότι, ναι, “θεωρητικώς θα μπορούσε να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος ‘αρνητή ψήφου’, αλλά τούτο θα σήμαινε ότι υπάρχει εισαγγελέας ο οποίος αγνοεί την αναθεωρημένη διάταξη του άρθρου 51 παρ. 5“.

Τι …διαφορετικό έγραψα εγώ;;

Ότι ΝΑΙ ,

θα ΜΠΟΡΟΥΣΕ ένας εισαγγελέας ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ! Και αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι η σχετική διάταξη που προβλέπει το αξιόποινο ΔΕΝ έχει καταργηθεί!

Είναι δηλαδή τόσο …σπάνιο φαινόμενο οι εισαγγελείς να κάνουν άλλα από αυτά που πολλές φορές ορίζει όχι μόνο η συνείδηση και το καθήκον τους, αλλά και αυτό ακόμα το ίδιο το γράμμα του νόμου;

Στην …σιωπηρή κατάργηση θα κολλούσε ένας τέτοιος εισαγγελέας;

Να θυμίσω μόνο την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος μου από τον εισαγγελέα Ιωακείμ Κασωτάκη με κανονικότατα, και όχι …σιωπηρώς, καταργηθείσα διάταξη του 191 του Ποινικού Κώδικα;

Φυσικά αθωώθηκα με το 201/2024 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. Προηγουμένως όμως διώχθηκα;

Διώχθηκα…

Όλα τα άλλα είναι απλά η αντίδραση ενός κακομαθημένου παιδιού που επιπλέον έχει μεγάλο πρόβλημα μαζί μου.

Από εκεί και πέρα ας δούμε και αυτά τα …κάποια ψεματάκια και ας πούμε και μία – δύο αλήθειες…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έχουμε και λέμε, αρχίζοντας από τη δημοσίευση στην ιστοσελίδα του, και στο τέλος θα δούμε και τα τρία σχόλιά του στην ανάρτηση στο facebook.

-Ισχυρίζεται ότι εγώ δήθεν παρέλειψα να αναδείξω την “κρίσιμη συνταγματική παράμετρο”.

ΨΕΥΔΕΣ!

ΚΑΙ την ανέφερα ΚΑΙ την ανέδειξα ΚΑΙ …συμφώνησα μαζί του! Η διαφορά μας είναι ότι εγώ αποδίδω εν συνεχεία την πραγματική νομική εικόνα, ότι δηλαδή αυτό στο οποίο συμφωνούμε και οι δύο, η σιωπηρή κατάργηση της ποινικής διάταξης, ενώ εκείνος ισχυρίστηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η κατάργηση αυτή ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την άσκηση ποινικής δίωξης, εγώ είπα το νομικά ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και σε πρωτοετή φοιτητή της Νομικής:

Εφόσον η διάταξη ΔΕΝ έχει καταργηθεί με την προβλεπόμενη διαδικασία κατάργησής της, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ και ΤΙΠΟΤΑ δεν εμποδίζει έναν εισαγγελέα να ασκήσει ποινική δίωξη σε “αρνητή ψήφου” (κατά την ορολογία του κ. Βαθιώτη).

-“…περιοριζόμενος να αναφέρει γενικώς και αορίστως ότι η διάταξη του άρθρου 117 π.δ. 26/2012 ‘ισχύει’ μέχρι σήμερα”.

Πραγματικά δεν μπορώ να τον παρακολουθήσω!

Πιο ΕΙΔΙΚΗ και ΟΡΙΣΜΕΝΗ δεν θα μπορούσε να είναι η αναφορά μου στην ισχύ της διάταξης!

-“…παραλείποντας να αναχθεί στις ιστορικές ρίζες αυτού του νομικού υβρίδιου”.

ΨΕΥΔΕΣ!

Όχι απλά έκανα την αναγωγή αυτή, αλλά και ΣΥΜΦΩΝΗΣΑ με αυτή!

Αυτό που είπα είναι απολύτως ξεκάθαρο. Πως δηλαδή ό,τι μας έρχεται από παλιά, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό! Και αυτό που ειδικότερα επισήμανα είναι το λεκτικό παράδοξο, ένα δικαίωμα να είναι ταυτόχρονα και υποχρέωση.

-Τα περί …άρθρου 120 παρ. 4 του Συντάγματος, επιλέγω να μην τα σχολιάσω. Το μόνο ερώτημα που θα του θέσω είναι γιατί δεν βοήθησε αυτός την Ελλάδα με την συνταγματική αυτή διάταξη, την ώρα που εγώ, που δεν με εμπιστεύεται, έσωζα τον έναν άνθρωπο μετά τον άλλον από τα κολαστήρια και έκανα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ νομικές ενέργειες, οι οποίες όπως όλοι γνωρίζουν είχαν αποτελέσματα. Εκτός και αν έχει καταφέρει άλλος που να εμπιστεύεται ο κ. Βαθιώτης, να στείλει ένα ολόκληρο νοσοκομείο στο εδώλιο ή να πετύχει να κινηθεί η μοναδική στον κόσμο ΠΟΙΝΙΚΗ διαδικασία για την διερεύνηση του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ των εμβολίων…

-“Όταν, λοιπόν, μία ποινική διάταξη έχει σιωπηρώς καταργηθεί σημαίνει, σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζει ο κ. Αντωνιάδης, ότι δεν ισχύει. Έτερον ζήτημα το ότι θα πρέπει να διαγνωσθεί δικαστικά η κατάργηση αυτή”.

ΟΧΙ, κύριε καθηγητά, ΔΕΝ είναι “έτερο” ζήτημα:

Είναι ΤΟ ζήτημα! Είναι αυτό στο οποίο και εσείς ο ίδιος τελικά παραδέχεστε στη συνέχεια ότι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΛΕΩ, ότι δηλαδή “θεωρητικώς θα μπορούσε να ασκηθεί ποινική δίωξη“!

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΩ!

ΠΡΑΚΤΙΚΟ το ζήτημα!

Και ότι εναπόκειται στα ποινικά δικαστήρια κατά τον αυτεπάγγελτο έλεγχο της συνταγματικότητας των ποινικών διατάξεων που καλούνται κάθε φορά να εφαρμόσουν, ή κατόπιν υποβολής από τον κατηγορούμενο σχετικής ενστάσεως, να διαγνώσουν δικαστικά την κατάργηση, να μην εφαρμόσουν την διάταξη και να απαλλάξουν τον κατηγορούμενο από την κατηγορία. Ο οποίος όμως κατηγορούμενος ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ θα έχει προηγουμένως διωχθεί και ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ θα έχει παραπεμφθεί σε δίκη.

Τα περί …απίθανου να προχωρήσει ένας εισαγγελέας στην άσκηση μίας τέτοιας δίωξης μετά τη δημοσίευση του κ. Βαθιώτη, είναι η αλαζονεία που έλεγα στην αρχή. Δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά με τέτοια “επιχειρήματα”.

Εις ό,τι αφορά, τέλος, στα σχόλια, λεκτέα τα εξής:

Ο κ. Βαθιώτης λέει ότι δεν με εμπιστεύεται και αυτό βεβαίως είναι δικαίωμά του, άλλο αν στις αρχές αυτής της μάχης επαινούσε εγγράφως το εκτόπισμά μου…

Ούτε εγώ τον εμπιστεύομαι, ιδίως όταν δεν ανταποκρίθηκε σε δύο προσκλήσεις μου για συνεργασία και βοήθεια, μία το 2021 και μία το 2024. Την πρώτη φορά του ζήτησα να συνεργαστούμε στη μήνυση που έγραφα κατά της εγκληματικής οργάνωσης και να πάμε μαζί στην Γ.Α.Δ.Α. να την καταθέσουμε, την άλλη φέτος, στις 24 Φεβρουαρίου:

Αναφέρεται στο γυαλί που έχει σπάσει ήδη από το 2020, χωρίς όμως να εξηγεί και την αιτία, αφήνοντας έτσι τον αναγνώστη να κάνει υποθέσεις, προφανώς όχι κολακευτικές για το πρόσωπό μου.

Η αιτία λοιπόν που το γυαλί έσπασε, και ήταν ο ίδιος που το έσπασε, ήταν ότι διαφωνούσε με το πεδίο της μάχης μου “με τα δικά τους”. Η διαφωνία μας ήταν ότι εγώ χτυπούσα την καρδιά του εγκλήματος, την απάτη, ενώ εκείνος την επιφάνεια, την “αντισυνταγματικότητα”. Προσπάθησα μάταια να του εξηγήσω ότι εφόσον επικρατεί η παραδοχή περί “πανδημίας”, τα μέτρα ήταν “συνταγματικά”, τόσο με βάση το Σύνταγμα όσο και με βάση την Σύμβαση του Οβιέδο. Και του ζητούσα απεγνωσμένα να συνδράμει με το εξαιρετικό νομικό μυαλό του στη μάχη εν γένει κατά της εγκληματικής οργάνωσης. Άλλωστε, και θα το πω πρώτη φορά, το ένα από τα δύο βασικά κακουργήματα του 187 Π.κ. της μήνυσής μου στο Οργανωμένο Έγκλημα την 19/07/2021, αυτό του άρθρου 322 περί αρπαγής, ήταν ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΕΨΗ, και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Έστω και με την συζήτησή μας αυτή, η οποία μάλιστα έγινε το 2021, αφού δηλαδή είχε …σπάσει το γυαλί, ο κ. Βαθιώτης με βοήθησε.

Εις ό,τι αφορά στα περί εξωδίκου που “τόλμησα” να στείλω “εναντίον του” και που με αυτό “ξεπέρασα κάθε όριο” και “πλέον” είμαι “εχθρός του”, και ότι τον “απείλησα με μηνύσεις αν δεν αναρτήσει δήλωση εγκωμιασμού στο πρόσωπό μου”, λεκτέα τα εξής:

-Είναι ΨΕΥΔΕΣ ότι τον απείλησα με μηνύσεις αν δεν κάνει δήλωση. ΞΕΡΕΙ πολύ καλά ότι αυτό ισχύει για τα άλλα εξώδικα που επέδωσα αμυνόμενος στον αδιανόητο πόλεμο λάσπης που δέχθηκα το προηγούμενο διάστημα. Από τον ίδιο, αφού του γνωστοποίησα ότι δηλώθηκε δημόσια από τρίτο πρόσωπο ότι άκουσε το περιεχόμενο προσωπικής τηλεφωνικής επικοινωνίας μου μαζί του, του ζήτησα το εξής και μόνο:

“Σας γνωστοποιώ τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά και παρακαλώ για την έγγραφη απάντησή σας στην παρούσα.”

Μάλιστα, απέκλεισα ρητά ακόμα και την πιθανότητα να ήταν ο ίδιος υπεύθυνος.

Ώστε μόνο σε εμμονή προς το πρόσωπό μου μπορεί να αποδοθεί η διαστρέβλωση αυτή της πραγματικότητας. Να σημειώσω δε, ότι δύο μέρες πριν την επίδοση του εξωδίκου, τήρησα όλους τους δεοντολογικούς κανόνες και του έδωσα και τον χρόνο να με καλέσει να λύσουμε το ζήτημα χωρίς να χρειαστεί να επιδοθεί το εξώδικο, το οποίο εν τέλει επιδόθηκε ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ:

 

 

Πιο ξεκάθαρα ΔΕΝ θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.

Υ.Γ.1 Αλήθεια, κ. Βαθιώτη, μετά την επίδοση του “εναντίον σας” (…) εξωδίκου έγινα εχθρός σας;

Δηλαδή στο τηλεφώνημα εκείνο ήμουν ακόμα …φίλος σας;

Υ.Γ.2 Ξέρω ότι δεν σας αρέσουν οι φωτογραφίες μου με ανοιχτό πουκάμισο, αλλά αυτή βρήκα πρόχειρη…

Υ.Γ.3 Τι να πω τώρα και για το ότι δεν μιλάμε ΚΑΝ για σιωπηρή κατάργηση…

Σιωπηρή κατάργηση ποινικής διάταξης από συνταγματική αναθεώρηση προϋποθέτει μεταγενέστερη της διάταξης αυτής αναθεώρηση.

Εν προκειμένω η ποινική διάταξη είναι του 2012 και η συνταγματική αναθεώρηση του …2001.

Τι να λέμε τώρα…