Συγκλονιστικός ο αδερφικός φίλος του Τάσου Ισαάκ, Ευγένιος Παπαγεωργίου, στον Στέφανο Δαμιανίδη και τον focusfm, που 26 χρόνια μετά τη δολοφονία του από τους Τούρκους στην κατεχόμενη Κύπρο μιλά για τη στιγμή που τον αντίκρισε νεκρό στο νοσοκομείο και για την κόρη του Αναστασία που γεννήθηκε ένα μήνα μετά τον θάνατο του πατέρα της και την βάφτισε ο ίδιος!
«Οι Τούρκοι είχαν διαλύσει το κεφάλι του»…
«Ήταν το 1996, όταν εξηγηθήκαμε με τον Τάσο να πάμε στην πορεία. Τις μηχανές τις φέραμε και οι δυο από το εξωτερικό μαζί με ακόμα ένα άλλο παιδί. Εξηγηθήκαμε για να πάμε στην πορεία. Βρεθήκαμε στις 11/08/96 στο σπίτι μου για να ξεκινήσουμε να πάμε στην πορεία. Ξεκινήσαμε το πρωί να πάμε στην πορεία. Πήγαμε Λευκωσία, ερχόμαστε. Σε κάποιο σημείο στη Λάρνακα, που είναι ένας κυκλικός κόμβος που τώρα είναι στην Πράσινη Γραμμή, εκεί σταματήσαμε. Ήταν χιλιάδες οι μοτοσυκλετιστές. Σταματήσαμε εκεί. Η Πράσινη Γραμμή, που στήναν τα φυλάκια των Τούρκων, για να διαδηλώσουμε. Εκεί όταν σταματήσαμε, περίπου πέντε-δέκα λεπτά, άρχισαν οι Τούρκοι να μας πυροβολάνε. Με όπλα, με αεροβόλα, με σφεντόνες, με διάφορα. Με απ’ όλα. Λέω στον Τάσο, πάμε να φύγουμε, λέω, είναι έγκυος η γυναίκα σου, μήπως και συμβεί κάτι. Πήραμε τις μηχανές, πήγαμε περίπου ένα χιλιόμετρο πιο μακριά και βλέπαμε τι γινόταν. Εκεί άναψαν φωτιές, ήρθαν ελικόπτερα των Ηνωμένων Εθνών, τέλος πάντων έγινε και μια μεγάλη φασαρία εκεί, μετά φύγαμε. Ξεκινήσαμε να πάμε στη Δερύνεια που ήταν ο προορισμός μας. Εκεί στο δρόμο, κάποια άτομα πήγαν ευθεία προς Στροβίγια. Στροβίγια είναι πάλι νεκρή ζώνη (…) Κάποιοι πήγαν ευθεία, κάποιοι πήγαν Δερύνεια. Εγώ πήγα Δερύνεια, ο Τάσος πήγαινε ευθεία προς Στροβίγια. (…) Οι Τούρκοι ήταν κρυμμένοι, χιλιάδες Τούρκοι κρυμμένοι. Άρχισαν να πυροβολάνε με κανονικά όπλα, με αεροβόλα, με σφεντόνες, με όλα, κάποιοι που ήταν δίπλα μου τους βρήκαν στο μέτωπο, στο στήθος, με αεροβόλα. Εκεί μας επιτέθηκαν αλλά δεν είχε γίνει κάποιο συμβάν. Όταν είχαν αρχίσει να πυροβολούν αληθινά πυρά εμείς φύγαμε. Αυτοί που βγήκαν στα Στροβίγια, ήταν και ο Τάσος μαζί τους. Ήρθαν μια ώρα μετά που πήγαμε και εμείς. Εκείνη την ώρα, αυτοί δεν ήξεραν τι είχε προηγηθεί πριν. Αυτοί είχαν έρθει ανήξεροι, προχώρησαν προς την Πράσινη Γραμμή. Εκεί τους περίμεναν οι Τούρκοι πιο οργανωμένοι. Όταν μπήκαν μέσα στην Πράσινη Γραμμή, τους επιτέθηκαν και τους έκλεισαν σε μια γωνιά, που δεν μπορούσαν να φύγουν, ήταν τα συρματοπλέγματα. Εκείνη την ώρα έτρεξαν να φύγουν τρία άτομα είχαν εγκλωβιστεί στα συρματοπλέγματα. Ο Τάσος ήταν άνθρωπος με αρχές, με ιδανικά, δεν φοβόταν τίποτα. Άλλος κόσμος, όλοι έτρεξαν να φύγουν, ο Τάσος επέστρεψε πίσω να γλιτώσει τον συμπολίτη μας που ήταν μπλεγμένος κάτω στα συρματοπλέγματα. Επέστρεψε πίσω, είχε γλιτώσει αυτόν τον άνθρωπο, χτύπησαν τον Τάσο και έγινε αυτό που έγινε», αφηγήθηκε.
«…Λέω στη νοσοκόμα, πού είναι ο Τάσος, είναι νεκρός, λέει, είναι στο τάδε δωμάτιο. Όταν πήγα τον βρήκα, τον αγκάλιασα, τον έπιασα πάνω μου, η κεφαλή του ήταν διαλυμένη. Με τόσο μίσος που χτυπούσαν, που το κρανίο του είχε γίνει όπως παίρνεις και σπας ένα αυγό το τσόφλι, έτσι ήταν η κεφαλή του. Όταν τον είδα, σκέφτομαι, με τόσο μίσος; Τόσο μίσος τον χτυπούσαν; Δηλαδή, από τον λαιμό και πάνω είχε διαλυθεί. Με τσεκούρια, με λοστούς…» είπε.
Τόσες μαρτυρίες ,τόσοι βιασμοί,τόσες σφαγές,τόσες εξαφανίσεις,τοσες δολοφονίες!
Κ ακόμη άλλες τόσες………
Αλλά ακόμη τούς χαϊδεύουν .Γιά να κάνουν
Άλλες τόσες οι σφαγείς της ανθρωπότητας !
Τι να πώ;
Ότι έχουμε Έλληνες πού αδιαφορούν κ δέν το βλέπουν ;
Πώς νά τό δούν τότε οι «σύμμαχοι»;
ειναι γνωστοι οι δολοφονοι των ηρωων.Γιατι δεν τους επικυρρησει η Κυπρος με ενα μεγαλο ποσον? Γιατι μια ομαδα κομαντος δεν τους( επισκεπτεται)?
Λεβέντη μου…γιατί;