Ένα τραγικό γεγονός έλαβε χώρα το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ, όταν νοσηλεύτρια κατά την αλλαγή βάρδιας, εντόπισε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, νεκρό έναν 51χρονο συνάδελφο της.
Σύμφωνα με πληροφορίες του GRTimes, επρόκειτο για ημέρα γενικής εφημερίας στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, με τον 51χρονο νοσηλευτή – ο οποίος εργαζόταν ως χειριστής αγγειογράφου – να αποσύρεται στον χώρο όπου αναπαύεται το προσωπικό, καθώς αισθάνθηκε αδιαθεσία.
Η τραγωδία αποκαλύφθηκε περίπου δυόμισι ώρες αργότερα – όταν η συνάδελφός του έφτασε στον χώρο για να ξεκινήσει τη βάρδια της.
Όπως αναφέρει εργαζόμενος του νοσοκομείου στο GRTimes χρειάστηκε να παραβιαστεί η πόρτα του δωματίου, ώστε να παραληφθεί ο 51χρονος και να διαπιστωθεί ο θάνατος του, ενώ σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες είχε ιστορικό με καρδιολογική πάθηση και πιθανόν αυτό να του κόστισε τη ζωή.
«Ήταν μόνος του στη βάρδια»
Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, το θλιβερό περιστατικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις σοβαρές ελλείψεις που καταγράφονται σε νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ σημαντικός παράγοντας είναι η εξουθένωση από τον φόρτο της πανδημίας. Παράλληλα το προσωπικό αντιμετωπίζει δύσκολες συνθήκες, καθώς για να βγουν οι βάρδιες δεν παίρνουν τα δεδουλευμένα ρεπό τους, ενώ τα τελευταία 2,5 χρόνια οι ημέρες θερινής άδειας είναι ελάχιστες.
Η νοσηλεύτρια που εντόπισε τον άτυχο 51χρονο αναφέρει μιλώντας στο GRTimes ότι «ο άνθρωπος ήταν αδιάθετος, είχε ενοχλήσεις και έκανε καρδιογράφημα την ίδια μέρα, αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να μην εργαστεί, καθώς δεν υπάρχει άλλος συνάδελφος να τον αντικαταστήσει.
Είναι ένας σε κάθε βάρδια, μόνος του, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και με το άγχος ότι αν του συμβεί κάτι δεν μπορεί να λείψει ή χειρότερα ότι δεν μπορεί να τον βοηθήσει κανείς αν χρειαστεί βοήθεια. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που εργάζεται 30 χρόνια ως νοσηλευτής».
Τον 51χρονο νοσηλευτή αποχαιρέτησε η «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών ΑΧΕΠΑ» με το εξής κείμενο:
Για το Γιώργο… Για όλους εμάς… Έτσι, λίγα λόγια… Λίγα λόγια για τον συνάδελφό μας που πας να τον αντικαταστήσεις από βάρδια και τον βρίσκεις νεκρό, για τον συνάδελφό μας που μπορεί να μην ένιωθε καλά, αλλά δεν μπορούσε να μην πάει στη δουλειά γιατί δεν υπήρχε άλλος και δεν ήθελε να γυρίσει κάποιον από άδεια. Για τον συνάδελφό μας, που έτρεχε για τη σύνταξη αναπηρίας της ΑμεΑ αδερφής του και ήταν χαρούμενος για το μεγάλο ποσοστό που πήρε, ώστε να μπορεί ως ένα σημείο να συντηρηθεί μόνη της γιατί -ως γνωστόν- όσο πιο ανάπηρος τόσο καλύτερα (αλλιώς σκάσε και δούλευε και μη ζητάς καν ψίχουλα για πρόνοια).
Για τον Γιώργο που έτρεχε για κάθε ασθενή, και έτσι πρέπει, που έμενε παραπάνω από το ωράριό του μέσα στην ακτινοβολία γιατί ήταν δικό του δίλημμα να λύσει με τον εαυτό του αν θα μείνει ή αν επιλέξει να φύγει και να κινδυνέψει ένας άνθρωπος…
Για τον Γιώργο, που έπρεπε να τρέχει σαν “τρελός” για να προλάβει να πάρει το παιδί του από το σχολείο, να κάνει έξτρα μεροκάματα γιατί ο μισθός δεν έφτανε. Για τον Γιώργο και κάθε Γιώργο που ονειρευόταν να πάει 4 μέρες διακοπές και να ξεκουραστεί, γιατί ήταν όνειρο γι’ αυτόν και για άλλους πολλούς το αυτονόητο. Για τον Γιώργο που έφυγε όπως ο Γιώργος της COSCO, της “e-food”, της ΛΑΡΚΟ, ο Γιώργος που δούλευε στο γιαπί…
Για όλους αυτούς που το σύστημα και το κράτος του ποτέ δεν έδωσε σημασία, γιατί απλά ήταν αναλώσιμος. Έτσι και αλλιώς, έχουν τόσους να ξεζουμίσουν, να εκμεταλλευτούν και στο τέλος να πούνε “ήταν καλός άνθρωπος, αλλά δεν φταίμε εμείς που δεν άντεξε”…
Για αυτούς και όχι για τους υπουργούς που έρχονται αποστειρωμένοι μέσα στα κοστούμια τους, στα ταιριασμένα τους ταγιέρ, ενώ είναι κρυμμένοι όλοι οι άλλοι που έχουν σφουγγαρίσει μέχρι και τα ταβάνια των νοσοκομείων…Όχι για αυτούς που ο ένας μετά τον άλλο διαχρονικά βάλανε πλάτη στο τσάκισμα των δημοσίων νοσοκομείων, στο τσάκισμα της υγείας μας, στο τσάκισμα των ζωών μας! Και είναι χαρούμενοι. Ανταλλάσσουν χειραψίες, όχι, όμως, με δουλευτάρικα χέρια γιατί αυτά βρίσκονται κάτω από γάντια μέσα στα δωμάτια των ασθενών και παλεύουν.
Για τον συνάδελφό μας τον Γιώργο που έφυγε και για όλους τους Γιώργους, όλοι εμείς χρωστάμε κάτι, χρωστάμε στα παιδιά τους, χρωστάμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Έτσι θα είναι η ζωή μας; Θα περιμένουμε να μας βρει κι εμάς κάποιος συνάδελφος;
Φτάνει, συνάδελφοι, ας το αλλάξουμε αυτό το σάπιο σύστημα που τρώει τις ζωές μας… Έχουμε τη δύναμη, μπορούμε!
Καλό ταξίδι, συνάδελφε.
Καλό ταξίδι, Γιώργο».
Τα παραπονα τους στο μπ@στ@ρδο της Ντορας και στους ακατακδιωκτους τηλεμαϊντανους.
Αλλος για την τεταρτη δοση? Ο Αγιος Πετρος δεν δεχεται αλλους λογω πληροτητας
Αν κάνεις το μπόλι δουλεύεις και άχρηστος να είσαι. Οι ήρωες υγειονομικοί σε αναστολή είναι εκτός και οι μπολιασμένοι εντός με το μόνο που τους ζητάνε το μπόλι της μίζας. Τι δεν καταλαβαίνετε; Τον ρώτησε κανένας τον άνθρωπο αυτό αν έκανε το μπόλι από μόνος του ή τον εκβιάσανε οι πλευρομητσοτάκηδες αφού θα εξαθλιωνόταν μέχρι να το κάνει μένοντας εκτός εργασίας;
Το θλιβερό περιστατικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το τσίμπημα, καθότι όλοι οι εργαζόμενοι υγειονομικοί είναι τσιμπημενοι. Κρατάτε γερά υγειονομικοί σε αναστολή, μη πάθετε τα ίδια
η συστηματική νυχτερινή εργασία αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο καρκίνου και εμφράγματος. Αν προσθέσεις το immortal mRNA που παράγει ακίδα επάπειρον ο κίνδυνος αυξάνει κι άλλο. Αν προσθέσεις και τον ηλίθιο υπουργό που τα ρίχνει όλα στους εργαζόμενους και απειλεί την προσωπική, επαγγελματική και οικογενειακή τους ευημερία, η είδηση θα είναι ότι νοσηλευτής έζησε μέχρι την σύνταξη….
Δολοφονίες με ακαταδίωκτα για το βιολογικό όπλο
Μια χαρά τα μπόλια του θανάτου ε;Κάντε και την 4η δόση,μπεεεεεεεεεε
ΞΑΦΝΙΚΟΥΑ
ΜΠΟΛΙ
ΜΠΟΛΙ
ΜΠΟΛΙ
και τίποτε άλλο. Τομέας υγείας, και απασχολούμενος. ΜΟΝΟ μπόλι θα μπορούσε να είναι. Αρνητές της πραγματικότητας, υποχρεούστε να το δεχτείτε. –