“Αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;” Αυτό αναρωτιόταν η 43χρονη Μαρία Σ. λίγο πριν χάσει την ζωή της και καθώς συζητούσε με τα παιδιά της. Η Μαρία, μητέρα 10 παιδιών – που οι ηλικίες τους ξεκινούν από τα 22 έτη με το τελευταίο να είναι 2 μηνών – μαία στο επάγγελμα, έχασε την ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα πριν από λίγες μέρες, επιστρέφοντας στο σπίτι της μετά από την δουλειά της. Το περασμένο Σάββατο ήταν η κηδεία της και τελέστηκε με παρουσία χιλιάδες κόσμου.
Όσοι έδωσαν το παρών μιλούν για κάτι ασυνήθιστο… Η οικογένεια ήταν εκείνη που έδινε κουράγιο στον κόσμο και όχι ο κόσμος στην οικογένεια. Ο σύζυγός της και τα παιδιά της ντυμένα στα λευκά, σχεδόν χαμογελούσαν κι έψαλαν κρατώντας την στα χέρια το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη… Αυτή ήταν και η απάντησή τους σε όσους, τους εύχοντας να έχει καλό παράδεισο… Χριστός Ανέστη απαντούσαν. Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε τελειώσει και την θεολογική σχολή και φαίνεται πως είχε μεταδώσει κάποιες από τις γνώσεις της και στα παιδιά της,
Ένας ιερέας μοιράστηκε μια συζήτησή του με τη Μαρία, που περιέγραφε εκείνη κάποιες κουβέντες με τα παιδιά της και την παραθέτει το blog αερικές εποχές.
– Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν; -Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο τον Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του… Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι…
-Δεν τα νουθετείς; -Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε…Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη…
– Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνια σώζει; – Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα… Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε…. Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά… αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό….είχε συμφωνήσει! ”
