Η χρήση μετρητών στην Ελλάδα επιφέρει ήδη βαριά πρόστιμα!!!
Τα μετρητά δεν αναγνωρίζονται ως δαπάνες για να υπολογιστούν στο αφορολόγητο, ενώ επιβάλλονται πρόστιμα σε συναλλαγές άνω των 500 ευρώ με αυτά, που απο αρχές του 2019, θα πέσει στα μισό…..
ΜΙΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ, ΚΑΘΑΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ…
Η μη αποδοχή καρτών για πληρωμή, επισύρει επίσης πρόστιμα και ποινική δίωξη.
Πρακτικά, η ποινικοποίηση σε κάθε χρήση μετρητών είναι γεγονός καθώς αυτή επισύρει ποινές.
Μπορεί να ακούγεται σαν θεωρία συνωμοσίας, αν όμως κρίνουμε από την αυξανόμενη απόγνωση των κυβερνήσεων για έλεγχο και “ώθηση” της παγκόσμιας οικονομίας, ίσως διαπιστώσουμε πως δεν απέχει πολύ απο την πραγματικότητα.
Αναφερόμαστε στην ιδέα για κατάργηση των μετρητών (δολαρίων, ευρώ, λιρών κ.ο.κ.) στην φυσική τους μορφή.
Και μία βασική δικαιολογία όσων υποστηρίζουν αυτό το ακραίο μέτρο είναι ότι ενισχύει την ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να επιβάλουν αρνητικά επιτόκια.
Τα αρνητικά επιτόκια σημαίνουν ότι οι δανειστές κυριολεκτικά πληρώνουν τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές για να δανειστούν χρήματα!
Επίσης, τιμωρούν τους αποταμιευτές που κάνουν οικονομίες για μελλοντική κατανάλωση, επένδυση, η απλά συνταξιοδοτική η ιατροφαρμακευτική εξασφάλιση.
Οι Δανοί και οι Ελβετοί έχουν υποχωρήσει ήδη σε αρνητικό έδαφος, με τα επιτόκια στο -0.75%.
Αυτό σημαίνει πως 100.000 € σε λογαριασμό στην Ελβετία θα άξίζουν 99.250 € μετά από ένα χρόνο.
Προς το παρόν τα ποσοστά αυτά ισχύουν μόνο για “υψηλά αποθεματικά” που οι τράπεζες διατηρούν στην κεντρική τράπεζα, τίποτα δεν εμποδίζει όμως τις τράπεζες να απαιτήσουν σύντομα από όλους τους καταθέτες να μοιραστούν το βάρος.
Τα μετρητά είναι ενοχλητικά για τους τεχνοκράτες.
Όμως αυτά τα “ασήμαντα” ποσοστά δεν αρκούν, σύμφωνα με ορισμένους οικονομολόγους.
Ένας επικεφαλής οικονομολόγος της Citicorp, ο τεχνοκράτης Willem Buiter, πιστεύει για παράδειγμα πως οι ΗΠΑ χρειάζονται πολύ χαμηλότερα επιτόκια για να “ωθήσουν” την οικονομία μακριά από την ύφεση η την στασιμότητα.
Προτείνει αρνητικά επιτόκια γύρω στο -6% «για να γίνει η δουλειά».
Αλλά για να συμβεί αυτό υπάρχει μία προϋπόθεση:
Για να λειτουργήσει αυτό το σχέδιο, λέει ο κύριος Buiter, η κυβέρνηση πρέπει να καταργήσει τα μετρητά.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ο κύριος Buiter και ανάλογοι γραφειοκράτες θεωρούν “ενοχλητικά” τα μετρητά.
Αν η τράπεζα αφαιρεί 6% από τις αποταμιεύσεις σας, τα 100 € στον λογαριασμό σας θα άξιζαν 94 € στο τέλος του χρόνου, 88.36 € μετά από δύο χρόνια, και 83.06 € μετά από τρία χρόνια.
Αντίθετα, ένα χαρτονόμισμα των 100 € σε κυκλοφορία θα εξακολουθεί να αξίζει … 100 €.
Ο κύριος Buiter συνεπώς αντιλαμβάνεται ότι όσο υπάρχουν μετρητά σε φυσική μορφή, κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα τα κρατήσει εγκλωβισμένα σε τραπεζικούς λογαριασμούς με αρνητικά επιτόκια ώστε να κατάσχει η τράπεζα και η κυβέρνηση τις αποταμιεύσεις του.
Θα προκύψει αναπόφευκτα μαζική απόσυρση καταθέσεων (bank run) και ταχύτατη μετάδοση τραπεζικού πανικού.
Και το bank run δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η τελευταία άμυνα των πολιτών απέναντι σε κακές τραπεζικές, νομισματικές, η κυβερνητικές πολιτικές.
Εύλογο συνεπώς να ενοχλείται ο κρατικός ολοκληρωτισμός από τέτοια οικονομικά δικαιώματα.
Ποινικοποίηση των μετρητών στην Ελλάδα
Οι προϋποθέσεις για κατάργηση των μετρητών είναι πολύ πιο προηγμένες εκτός των ΗΠΑ και ιδιαίτερα δημοφιλείς στους γραφειοκρατικούς κύκλους των Βρυξελλών όπου η σοσιαλιστική εκδοχή της Ε.Ε. έχει επικρατήσει κατά κράτος των ελάχιστων οικονομικά φιλελεύθερων.
Η Ιταλία και η Γαλλία έχουν απαγορεύσει τις συναλλαγές άνω των 1.000 € με μετρητά ενώ η Ισπανία έχει απαγορεύσει τις συναλλαγές με μετρητά άνω των 2.500 €.
Παρόμοιοι περιορισμοί ισχύουν στο Βέλγιο, τη Βουλγαρία και αλλού.
Ήδη μια ελβετική τράπεζα, η Alternative Bank Schweiz, χρεώνει από 1/1/2016 επιτόκια -0,15% σε καταθέσεις ως 100.000 ευρώ και -0,75% σε καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ.
Η χρήση μετρητών στην Ελλάδα επισύρει ήδη πρόστιμα.
Τα μετρητά δεν αναγνωρίζονται ως δαπάνες για να υπολογιστούν στο αφορολόγητο, ενώ επιβάλλονται πρόστιμα σε συναλλαγές άνω των 500 ευρώ με αυτά.
Η μη αποδοχή καρτών για πληρωμή, επισύρει επίσης πρόστιμα και ποινική δίωξη.
Πρακτικά, η ποινικοποίηση σε κάθε χρήση μετρητών είναι γεγονός καθώς αυτή επισύρει ποινές, χρηματικές και άλλες, σε κάθε περίπτωση συναλλαγής!
Στην προπαγάνδα των κυβερνήσεων για το “κακό” που προκαλούν τα μετρητά, σημαντικό ρόλο παίζει και ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”.
Υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις πως αν δεν είχαν μετρητά οι τρομοκράτες δεν θα μπορούσαν να δράσουν.
Αυτό πραγματικά αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.
Οι τρομοκράτες σαφώς χρησιμοποίησαν μετρητά για να προμηθευτούν παπούτσια και ρούχα και χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα και αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της εκτέλεσης των εγκλημάτων τους.
Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα.
Γιατί να μην απαγορευτούν και αυτά τα αγαθά;
Ένας γυμνός ξυπόλητος τρομοκράτης, χωρίς κινητό και αυτοκίνητο, είναι σίγουρα λιγότερο αποτελεσματικός από έναν ντυμένο εποχούμενο τρομοκράτη με i phone.
Εφόσον τα πράγματα έγιναν πολύ επικίνδυνα, ας απαγορεύσουμε όλα τα πράγματα να ησυχάσουμε.
Στόχος είναι να αναγκαστούμε να ξοδεύουμε συνεχώς
Ας σοβαρευτούμε καλύτερα.
Ο πραγματικός στόχος των κυβερνήσεων είναι να αναγκαστεί το κοινό να πραγματοποιεί αποκλειστικά τις συναλλαγές του μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αυτό δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις να κατασκοπεύουν ακόμα και τις πιο ιδιωτικές χρηματοοικονομικές συναλλαγές των πολιτών, προκειμένου να στραγγίξουν και το τελευταίο σέντ ώστε να ικανοποιήσουν την ακόρεστη βουλιμία τους.
Πρόκειται για ακραία αντιφιλελεύθερη/αντικαπιταλιστική πρακτική όπως και οι περισσότερες πρακτικές του οικονομικού καθεστώτος που κυριαρχεί στον πλανήτη.
Ένας ακόμα πολύ σοβαρός λόγος είναι η απελπισμένη προσπάθεια στήριξης του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων το οποίο βρίσκεται υπό καθεστώς κατάρρευσης παγκοσμίως.
Ο εξαναγκασμός να ξοδεύουμε συνεχώς είναι επίσης συμβατός με την προσπάθεια ανόδου του πληθωρισμού που επιχειρούν οι κεντρικές τράπεζες.
Πραγματικά ακούγονται τρομακτικά όλα αυτά.
Όμως αν οι κυβερνήσεις νομίζουν ότι μπορούν να αναγκάσουν τον κόσμο να αποδεχτεί αρνητικά επιτόκια καταθέσεων η κατάργηση μετρητών, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν πολύ σοβαρά.
Είναι παράλογο να υποθέσουν πως οι αποταμιευτές θα αποδεχθούν παθητικά την ολοκληρωτική δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων μέσω αρνητικών επιτοκίων ή κατάργησης μετρητών διότι περί αυτού πρόκειται.
Αν απαγορευτούν τα μετρητά, θα περάσουμε σε μια κοινωνία όπου οι καρποί των κόπων των ανθρώπων θα είναι εγκλωβισμένοι σε μια τράπεζα δεδομένων υπό τον έλεγχο μιας κεντρικής αρχής.
Θα διανέμονται ως εκ τούτου κατά την κρίση και την βούληση αυτής της αρχής.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι mainstream σχολές οικονομικών στρέβλωσαν επί δεκαετίες την έννοια του χρήματος καθιστώντας το σε ουδέτερο προϊόν, αποσυνδεδεμένο από τα υπόλοιπα προϊόντα της αγοράς το οποίο μπορεί να παράγεται αποκλειστικά από κρατικές μηχανές.
Οι κεντρικοί σχεδιαστές σπρώχνουν τους πολίτες στον αντιπραγματισμό
Επί της ουσίας, η κατάργηση των μετρητών θα αποτελέσει απαλλοτρίωση των προϊόντων και των υπηρεσιών και απόλυτο έλεγχο των μέσων παραγωγής από τον κεντρικό σχεδιασμό.
Η δυνατότητα δε του ανθρώπου να αποταμιεύσει ώστε να εξασφαλίσει μια στοιχειώδη σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ακυρώνεται.
Η ζωή μας περνά κυριολεκτικά στην “ελεημοσύνη” του “κράτους πρόνοιας” το οποίο αφού θα έχει απαλλοτριώσει τους κόπους μας, θα εμφανίζεται πλέον ως μεσσίας!
Είναι πάντως βέβαιο πως θα εμφανιστούν εναλλακτικά μέσα συναλλαγής.
Οι γραφειοκράτες θα πρέπει να αντιληφθούν πως θα οδηγήσουν τον κόσμο σε μιααντιπραγματιστική οικονομία .
Για παράδειγμα, στο τέλος του Β ‘Παγκοσμίου πολέμου, μια τέτοια οικονομία αναπτύχθηκε στην κατεχόμενη Γερμανία.
Τα μετρητά ήταν λιγοστά και οι Γερμανοί προσαρμόστηκαν σε ανταλλαγή τσιγάρων για τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Η ανταλλαγή ειδών ανθεί όταν τα χρήματα είναι λιγοστά και θα ανθίσει ακόμη περισσότερο αν οι κυβερνήσεις επιχειρήσουν να καταργήσουν τα μετρητά.
Θα ενθαρρύνει επίσης την ανάπτυξη αποκεντρωμένων ψηφιακών νομισμάτων όπως το Bitcoin, έναντι των ανάλογων κεντρικά ελεγχόμενων ψηφιακών λογαριασμών-νομισμάτων που θα θελήσουν να επιβάλουν δια της βίας οι κυβερνήσεις.
Επιπλέον μπορούμε να υποθέσουμε ενδεχόμενες κινήσεις ρευστών διαθεσίμων σε πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός.
Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια κατάσχεσης του πλούτου από τις κυβερνήσεις, δεν θα είναι τόσο απλή όσο θα επιθυμούσαν “πεφωτισμένοι” οικονομολόγοι όπως ο κύριος Buiter.
ΠΗΓΗ: shmantikanea.blogspot.com
