Η εξαγγελία για τη ρύθμιση των «κόκκινων» αγροτικών δανείων, που αναμένεται να ψηφιστεί εντός Φεβρουαρίου, αποτελεί σίγουρα μια ανάσα για περισσότερους από 21.000 αγρότες και εκατοντάδες συνεταιρισμούς. Ωστόσο, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: πρόκειται για μια πραγματική λύση ή για μια ακόμα αναβολή της αντιμετώπισης ενός διαχρονικού προβλήματος;
Το βάρος των αγροτικών χρεών – ύψους 3,8 δισ. ευρώ – δεν είναι απλώς ένα λογιστικό ζήτημα.
Αντανακλά τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού αγροτικού τομέα, τις ατελέσφορες πολιτικές στήριξης και τη σταθερή αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδότηση με βιώσιμους όρους.
Πολλοί παραγωγοί έμειναν εγκλωβισμένοι σε οφειλές που ξεκινούν ακόμα και από τη δεκαετία του 2000, χωρίς ποτέ να έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν εκ νέου στην ανάπτυξη των εκμεταλλεύσεών τους.
Το σχέδιο που τίθεται σε διαβούλευση συνοδεύεται από την προοπτική αξιοποίησης δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων αξίας άνω των 1,5 δισ. ευρώ, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει έναν μηχανισμό εξυγίανσης.
Ωστόσο, η εμπειρία από παρόμοιες ρυθμίσεις δείχνει ότι χωρίς μια συνολική στρατηγική για την αγροτική παραγωγή και χρηματοδότηση, το πρόβλημα απλώς θα επανέλθει στο μέλλον.
Άλλα ίσχυαν για τα δάνεια των Αγροτών, πριν πουληθεί το υγιές κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας! Και τώρα τα διαχειρίζονται, κατά το δοκούν και κατά πως τους συμφέρει, με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τους αγρότες! Εν ολίγοις και στην συγκεκριμμένη
περίπτωση, πρόκειται περί π@υστιάς!
Υ.γ. Αν δεν βαρεθώ, θα συμβουλευτώ το αρχείο μου, μόλις θα έχω πρόσβαση!