Αμείλικτοι οι αριθμοί έρχονται να δείξουν απογοητευτικά δεδομένα για το εργασιακό δυναμικό της χώρας μας. Τον τρίτο μεγαλύτερο ανενεργό πληθυσμό στην ΕΕ, σε άτομα ηλικίας 15-64 ετών που δεν αναζητούν εργασία, έχει η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Συγκεκριμένα, το 32,6% των ατόμων ηλικίας 15-64 ετών δεν ήταν διαθέσιμα ή δεν αναζητούσαν εργασία το 2020.
Το αντίστοιχο ποσοστό του 2019 ήταν 31,6% . Υψηλότερα ποσοστά είχαν μόνο η Ιταλία (35,9%) και η Κροατία (32,5%).
Αρκετά υψηλός παραμένει και ο μέσος όρος της ΕΕ, όπως και της Ευρωζώνης, που ήταν 27,1%.
Τη μεγαλύτερη αύξηση πέρυσι στο ποσοστό των ατόμων εκτός εργατικού δυναμικού είχαν η Ισπανία και η Ιταλία (1,6 ποσοστιαίες μονάδες), η Ιρλανδία (1,4 μονάδες), η Πορτογαλία (1,2 μονάδες), η Βουλγαρία και η Ελλάδα (1 μονάδα).
Αντίθετα, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στη Μάλτα (-1,2 μονάδες), τη Λετονία (-0,9), τη Ρουμανία και την Κορατία (-0,6) και τη Λιθουανία (-0,5).
Ο μη ενεργός πληθυσμός μειωνόταν σταδιακά στην ΕΕ την τελευταία 20ετία, με το σχετικό ποσοστό να υποχωρεί από το 32,3% το 2002 στο 26,6% το 2019, αλλά πέρυσι αυξήθηκε κατά μισή ποσοστιαία μονάδα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι παρόλο το τεράστιο ποσοστό εργασιακής αδράνειας, ζητείται προσωπικό, ιδιαίτερα σε πολλά νησιά, όπου αρχίζει η τουριστική σεζόν. Πολλοί επιχειρηματίες στα νησιά, δεν μπορούν να βρουν άτομα για δουλειά, αφού πολλοί προτιμούν να πάρουν τα επιδόματα, μαζί με το πάσο του εμβολιασμένου, και να κάνουν τις διακοπές τους όσο πιο γρήγορα μπορούν.
Η δημιουργία ενός λαού που θα κάθεται και θα περιμένει από το κράτος έτοιμα χρήματα για να ζήσει, δεν είναι πλέον ένα απλό σχέδιο, για το οποίο προειδοποιούσε ο Λιακόπουλος. Όλοι βιώνουν την νέα ζοφερή πραγματικότητα για την Ελλάδα.
Με το νέο μάλιστα νόμο στα εργασιακά που έφερε η Ν.Δ. , δεν θα τολμάει κανείς να προσλάβει εργαζόμενους και το πρόβλημα θα μεγιστοποιηθεί.
Οι επιχειρηματίες στα νησιά δουλεύουν μια χαρά με Αλβανούς.
Οι επιχειρηματίες στα νησιά αναζητούν εμβολιασμένο προσωπικό. Ανεμβολίαστο δε θέλουν. Οπότε να τα δουλέψουν μόνοι τους.
όχι δε γίναμε ο λαός του “ξαπλόπουλου. ΠΑΝΤΑ είμασταν ο λαός του ξαπλόπουλου και αντίδραση μηδέν. ειδικά απο τα μνημόνια μέχρι σήμερα αμάσητα τα καταπίναμε όλα απο τις δουλειές που χάναμε μέχρι τους φόρους και τις περικοπές που μας επιβάλανε. Γιατί αυτό που μας ενδιέφερε ήταν πάντα η τσέπη μας να είναι γεμάτη. Φραπές, τσιγάρο και άραγμα. Γι αυτό δε πετύχαμε τίποτα σε αυτή τη χώρα. Καλοπερασάκηδες μια ζωή.