Η Αθήνα μετράει στις μέρες μας εκατομμύρια κατοίκους, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι, ειδικά πριν επιλεγεί ως πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Η απογραφή που έγινε εν έτει 1879 αποτυπωνόταν σε νούμερα ο πληθυσμός της Αθήνας και ευρύτερα της Αττικής. Τότε η περιοχή είχε μόλις 63.374 κατοίκους. Χωριστά είχαν καταγραφεί άλλες περιοχές: η Κυψέλη (77 κάτοικοι), τα Πατήσια (847 κάτοικοι) και οι Αμπελόκηποι (165) θεωρούνταν τότε προάστια.
Με βάση τα στοιχεία, η πολυπληθέστερη περιοχή της Αττικής ήταν το Μαρούσι με 1.216 κατοίκους, ενώ ακολουθούσαν η Κηφισιά με 652 και το Χαλάνδρι με 558. Μόνο τα Λιόσια από τη Δυτική Αττική είχαν πιο δυνατό αποτύπωμα, με 372 κατοίκους. Άλλες δυτικές περιοχές ήταν ακόμα αραιοκατοικημένες: ο Κορυδαλλός είχε 70 και το Περιστέρι μόλις 49 κατοίκους.
Εντύπωση προκαλούν, ακόμα, οι ονομασίες περιοχών που σήμερα έχουν άλλη καταγραφή. Τέτοιες είναι η Κατσιποδού που είναι η σημερινή Δάφνη και ο Καράς, δηλαδή η σημερινή Ηλιούπολη, ή το Χασάνι που είναι το σημερινό Ελληνικό. Επίσης, οι Τράχωνες είναι στο Άνω Καλαμάκι και το Μπραχάμι είναι ο σημερινός Άγιος Δημήτριος. Όλες αυτές οι περιοχές το 1879 είχαν συνολικά 275 κατοίκους, συνολικά. Η περιοχή Λευή, που είχε 62 κατοίκους, βρισκόταν στον Ελαιώνα.
«Όταν έγινε η επιλογή της ως πρωτεύουσας η Αθήνα ήταν ένα χωριό 4.000 κατοίκων και ο Πειραιάς μια ασήμαντη ιχθυόσκαλα», ανέφερε σχετικά ο ιστορικός Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, στην ηλεκτρονική έκδοση της έκδοσης η «Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών» του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
