Αιχμές για Λυκουρέζο στην απολογία Παναγόπουλου! ΤΟΝ ΔΙΝΕΙ ΣΤΕΓΝΑ

Αξιότιμε κ. Εφέτη,

Αξιότιμε κ. Εισαγγελέα,

Με την υπ’αριθμ πρωτ. ΕΠ 96/28-3-2019 παραγγελία της κ. Αντιεισαγγελέως Εφετών Αθηνών προς τον κ. Ειδικό Εφέτη Ανακριτή ασκήθηκε ποινική δίωξη in rem για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης που επιδιώκει τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 299 ΠΚ (ανθρωποκτονία με πρόθεση) και 385 ΠΚ (εκβίαση) καθώς και για απόπειρα εκβίασης από κοινού.

Στο πλαίσιο της διενεργούμενης ανάκρισης εξεδόθη το υπ’ αριθμ 6/18-4-2019 ένταλμα συλλήψεως σε βάρος μου το οποίο περιλαμβάνει αυτούσιο το κατηγορητήριο που ήδη μου απαγγέλθηκε και η έκδοση του αιτιολογήθηκε με την κρίση ότι «είναι πολύ πιθανόν αυτός να διαπράξει και άλλα εγκλήματα» και για«να προληφθεί με τη σύλληψη του, η εκ μέρους αυτού τέλεση νέων κακουργηματικών πράξεων».Ανεξαρτήτως, της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς και οιασδήποτε πραγματικής βάσεως για την έκδοση του εν λόγω εντάλματος, οφείλω να Σας ενημερώσω ότι, αμέσως μόλις πληροφορήθηκα το γεγονός της εκδόσεως του από δημοσιογράφους (!) ενώ εβρισκόμουν εκτός Αθηνών ασκώντας τα επαγγελματικά μου καθήκοντα, επέσπευσα την επιστροφή μου στην Αθήνα, και επικοινώνησα με τις αρχές προκειμένου να τεθώ στη διάθεση τους όπως άλλωστε προκύπτει από την έκθεση συλλήψεως μου εντός του μεγάρου της ΓΑΔΑ και ειδικότερα εντός της έδρας της Δ.Α.Ε.Ε.Β. δεκαπέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 18^ης προς 19^η-4-2019. Την 19^η-4-2019 και περί ώρα 13:30, οδηγήθηκα ενώπιον Σας και μου απαγγείλατε κατηγορίες για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση καθώς και για απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης από κοινού σε βάρος του Αριστείδη Φλώρου, με χρόνο τέλεσης των ως άνω φερομένων ως τελεσθεισών πράξεων, μη επαρκώς προσδιορισθέντα, αλλά πάντως από τα τέλη του 2014.

Τις ως άνω κατηγορίες αρνούμαι στο σύνολο τους ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμες και παντελώς αναπόδεικτες.

Από την μελέτη της δικογραφίας συνάγεται με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες αυτές είναι προϊόν αθλιας μεθόδευσης και κατασκευής του δις καταδικασθέντος για σοβαρά κακουργήματα Αριστείδη Φλώρου, ο οποίος προδήλως επιχειρεί να παραπλανήσει τα όργανα απονομής δικαιοδοτικής κρίσης και έτσι να κατασκευάσει υπερασπιστικούς ισχυρισμούς ενόψει της εκδίκασης των εκκρεμών εφέσεών του κατά των πρωτοδίκων καταδικαστικών αποφάσεων, εμφανιζόμενος ως θύμα εκβίασης και μάλιστα από τον συνήγορο υπεράσπισης του αντιδίκου του. Για την επιδίωξη του ως ανω σκοπού του, δεν διστάζει, να κατασυκοφαντήσει οιονδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην επίτευξη του, επιδεικνύοντας συνεχώς εγκληματική ετοιμότητα στο ψεύδος και στην καταστροφή της προσωπικότητας και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας.

Με το παρόν υπόμνημα, συμπληρωματικώς της ενώπιον Σας προφορικής μου απολογίας, θα Σας εκθέσω το πραγματικό ιστορικό της επαγγελματικής εμπλοκής μου ως υπερασπιστή του κ. Γ Αντωνόπουλου στην αντιδικία με τον Αριστείδη Φλώρο, θα προβώ σε συνοπτικό σχολιασμό των στοιχείων που αναφέρονται στο εκδοθέν ένταλμα συλλήψεως, καθώς και των λοιπών εγγράφων της δικογραφίας προκειμένου να καταδειχθεί η απουσία οιασδήποτε, έστω και απλής, ένδειξης ενοχής σε βάρος μου.

Είμαι δικηγόρος Αθηνών από το έτος 1985 οπότε και έλαβα τη σχετική άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Τα τριαντατέσσερα αυτά έτη, έχω εργαστεί με αξιοπρέπεια και εντιμότητα, τηρώντας ευλαβικά τον νόμο και τους κανόνες δεοντολογίας και έχω διακριθεί και τιμηθεί στον επαγγελματικό μου χώρο με την ανάθεση καθηκόντων πειθαρχικού δικαστή και μέλους των Επιτροπών Εξετάσεων των Διαγωνισμών Υποψηφίων Δικηγόρων. Εξειδικεύομαι στην άσκηση δικηγορίας στο πεδίο των ποινικών επιστημών και έχω αποκτήσει μεγάλη εμπειρία στα ακροατήρια των ποινικών δικαστηρίων. ….

Μόλις χρειάζεται να επισημάνω ότι ουδέποτε έχω διωχθεί καθ’οιονδήποτε τρόπο για οιοδήποτε παράπτωμα.

Με τον δικηγόρο Γεώργιο Αντωνόπουλο γνωρίστηκα μέσω κοινού μας γνωστού συναδέλφου το έτος 2012 (;) προκειμένου να αναλάβω το ποινικό σκέλος σοβαρής υπόθεσης που ήδη χειριζόταν ο Γεώργιος Αντωνόπουλος και πράγματι συνεργαστήκαμε επί διετία(;) στο χειρισμό της. Την 3-11-2014 εμβρόντητος πληροφορήθηκα την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του και έσπευσα να του εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση μου και τις ευχές μου για την ταχεία αποκατάσταση της υγείας του. Σε σχετική συζήτηση που είχαμε αναφορικά με τους δράστες και τα κίνητρα αυτής, ο Γεώργιος Αντωνόπουλος παρουσιαζόταν πεπεισμένος ότι επρόκειτο για «συμβόλαιο εκτέλεσης» του κατευθυνόμενο από τον Αριστείδη Φλώρο, καθότι ήταν ο μόνος που είχε σχετικό κίνητρο για την εξόντωση του. Όπως κατωτέρω θα Σας εκθέσω, στην υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε βάρος του Γ. Αντωνόπουλου, ζητήθηκε η συνδρομή μου ως πληρεξουσίου δικηγόρου πολιτικής αγωγής μετά τις εορτές του Πάσχα το 2017. Έως τότε ουδεμία εμπλοκή είχα στην υπόθεση.

Γνωρίζω τον Δικηγόρο Αθηνών Αλέξανδρο Λυκουρέζο ως επί πενήντα και πλέον έτη διακεκριμένο δικηγόρο και έχει συμβεί λόγω της κοινής μας ενασχόλησης με την ποινική δικηγορία να παριστάμεθα στο πλαίσιο πολυπρόσωπων δικών ως υπερασπιστές συγκατηγορουμένων αλλά και ως αντίδικοι.

Τον Αριστείδη Φλώρο συνάντησα για πρώτη φορά τυχαίως περί τον Μάιο του έτους 2017, κατά τη διάρκεια επισκεπτηρίου σε εντολέα μου που κρατείτο στο Ψ.Κ.Κ., καθώς ταυτοχρόνως εκείνος είχε συνάντηση με έναν εκ των συνηγόρων του. Ο Αρ. Φλώρος είχε πληροφορηθεί από τον εντολέα μου ότι προσφάτως είχα λάβει εντολή χειρισμού της υπόθεσης που εκκρεμούσε εναντίον του και επεδίωξε μία σύντομη συζήτηση μαζί μου (ορ. κατωτέρω).

Όπως προεξέθεσα, ο Γεώργιος Αντωνόπουλος μετά τις εορτές του Πάσχα του έτους 2017, μου ζήτησε να αναλάβω τον χειρισμό της υπόθεσης της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε βάρος του ως πληρεξούσιος πολιτική αγωγής και με ενημέρωσε ότι την υπόθεση χειρίζεται εξαρχής ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Μου παρέδωσε το παραπεμπτικό υπ’ αριθμ. 1434/2017 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, καθώς και έγγραφα της δικογραφίας και συζητήσαμε για την θέση του σχετικά με το αντικείμενο της ποινικής δίκης η οποία είχε ήδη προσδιορισθεί για την 4^η-9-2017. Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος μου εξέφρασε την πλήρη εμπιστοσύνη του προς τις ικανότητες μου για τον επ’ ακροατηρίω χειρισμό ποινικών υποθέσεων και μου επεσήμανε ότι με θεωρούσε τον πλέον κατάλληλο για να τον συνδράμω στην αναμενόμενα επίπονη, πολυήμερη και απαιτητική επ’ακροατηρίω διαδικασία της εν λόγω υπόθεσης. Μελέτησα το βούλευμα και τα έγγραφα που μου παρέδωσε από τα οποία προέκυπτε ότι δικαιώνονταν πλήρως τα επιχειρήματα και οι συλλογισμοί του Γεωργίου Αντωνόπουλου, επικουρούμενα και από το αποδεικτικό υλικό, περί την ενοχή του του Αριστείδη Φλώρου και των δύο φυσικών αυτουργών της απόπειρας. Περί του Ιούνιο του 2017, κλήθηκα από τον Γεώργιο Αντωνόπουλο σε συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο Γεώργιος Αντωνόπουλος και οι δικηγόροι της Βασιλικής Σειτανίδου, σύζυγός του Γεώργιου Αντωνόπουλου. Αντικείμενο της συζήτησης ήταν, καθόσον ενθυμούμαι το ενδεχόμενο ανεύρεσης συμβιβαστικής επίλυσης της υπόθεσης ENERGA–HELLAS POWER και η υπαγωγή της διαφοράς σε διαιτησία. Στην εν λόγω συζήτηση υπήρξα απλός ακροατής καθόσον ουδεμία ουσιαστική γνώση αλλά και δικονομική ανάμειξη είχε με την υπόθεση ENERGA. Επόμενη συνάντηση για την υπόθεση του Γεωργίου Αντωνόπουλου είχα με τον ίδιο και τον συνάδελφο Αλέξανδρο Λυκουρέζο το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου 2017 όπου και ενημερώθηκα συνοπτικώς για τη συνάντηση που είχε λάβει χώρα στο τέλος του προηγούμενου Ιουνίου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού μεταξύ Γ. Αντωνόπουλου, Θεμιστοκλή Σοφού και Αριστείδη Φλώρου. Κατά την εν λόγω συνάντηση του Ιουλίου 2017, αντιλήφθηκα ότι ο Γεώργιος Αντωνόπουλος φαινόταν να ταλαντεύεται ως προς την άσκηση του δικαιώματος του να παραστεί ως πολιτικώς ενάγων στην επικείμενη ποινική δίκη. Η εντύπωση που απεκόμισα ήταν ότι ο Αντωνόπουλος παρότι πεπεισμένος για την ενοχή όλων των κατηγορουμένων, εξακολουθούσε να φοβάται για την ζωή του ίδιου αλλά και της οικογένειας του και αξιολογούσε την παράσταση του στην ποινική δίκη ως παράγοντα έντασης της διαδικασίας που πιθανότατα θα πυροδοτούσε ανεξέλεγκτες εκδικητικές αντιδράσεις αδίστακτων ανθρώπων. Του εξέφρασα την άποψη μου ότι όφειλε να υποστηρίξει την κατηγορία όχι μόνο με την ιδιότητα του μάρτυρα που ούτως ή άλλως υποχρεούτο να πράξει αλλά και ασκώντας πλήρως τα δικαιώματα του δια της επ’ακροατηρίω δηλώσεως παράστασης πολιτικής αγωγής. Ταυτοχρόνως, συναισθηματικά δεν μπορούσα να παραβλέψω ότι ο Γεώργιος Αντωνόπουλος ήταν πράγματι ένας τρομοκρατημένος άνθρωπος που έπαιρνε επί χρόνια εξαιρετικά μέτρα προστασίας του ίδιου και της οικογένειας του και πάντοτε συνέδεε ευλόγως την ασφάλεια και την ακεραιότητα του με τις αποφάσεις και τους χειρισμούς του τόσο στην εν λόγω υπόθεση όσο και σε αυτή της ENERGA. Επιπροσθέτως γνώριζα ότι ο Γεώργιος Αντωνόπουλος δεχόταν συνεχείς πιέσεις και οχλήσεις από τον μάρτυρα κατηγορίας Κlodian Lekocaj. Ο τελευταίος εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα του ως καταλυτικός παράγων της δίκης και την γνώση που είχε περί τα πραγματικά περιστατικά αυτής καθώς και τον τρόμο που είχε εγκατασταθεί στον Γεώργιο Αντωνόπουλο, τον ενοχλούσε διαρκώς ζητώντας χάρες και εξυπηρετήσεις. Μάλιστα, περί τα τέλη Ιουλίου 2017, ο Γεώργιος Αντωνόπουλος με παρακάλεσε να συναντήσω τον άγνωστο μου έως τότε Κlodian Lekocaj στις Φυλακές Αγιάς Χανίων δεδομένου ότι ο ίδιος δεν μπορούσε λόγω φόρτου να τον επισκεφθεί. Το περιεχόμενο της συνάντησης μας περιγράφεται πλήρως στην από 20-10-2017 ένορκη κατάθεση μου στην Δ.Α.Α. Το μήνα Αύγουστο 2017 πραγματοποίησα ολιγοήμερες διακοπές και το τελευταίο πενθήμερο του Αυγούστου, μετά από σχετική εξουσιοδότηση του Γεωργίου Αντωνόπουλου, μετέβην στην γραμματεία του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου προς λήψη τυχόν εγγράφων που υπήρχαν στη δικογραφία και δεν μου είχαν παραδοθεί από τον Γεώργιο Αντωνόπουλο, έτσι ώστε να προετοιμαστώ για το Δικαστήριο της 4^ης Σεπτεμβρίου 2017, δεδομένου ότι δεν είχε ακόμη ξεκαθαριστεί εάν η δίκη θα αναβαλλόταν ή θα διακοπτόταν ούτε ο Γεώργιος Αντωνόπουλος είχε λάβει οριστική απόφαση σχετικά με την δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής και το περιεχόμενο αυτής. Μάλιστα συζητήσαμε σχετικά και συμφωνήσαμε ότι εγώ όφειλα να προετοιμαστώ ανεξαρτήτως των όποιων αποφάσεων του. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα ο Γεώργιος Αντωνόπουλος είχε αναχωρήσει από την Ελλάδα για λόγους αυτοπροστασίας του και θα επέστρεφε κατά την ημέρα της δικασίμου.

Την 30-8-2017, ενημερώθηκα ότι είχε κανονιστεί συνάντηση μεταξύ του Αλέξανδρου Λυκουρέζου και του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου στο γραφείο του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Όταν έφθασα στη συνάντηση είχε ήδη προσέλθει ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος και συζητούσε με τον κ. Λυκουρέζο. Η συζήτηση αφορούσε στο ζήτημα της αναβολής ή διακοπής της δίκης καθόσον ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος είχε κώλυμα λόγω άλλης υποχρεώσεως του, και αφετέρου στο ζήτημα της παράστασης πολιτικής αγωγής.

Οφείλω να επισημάνω ότι σε όσες συζητήσεις ήταν παρών ο αείμνηστος Μιχάλης Ζαφειρόπουλος υποστήριζε με πίστη την άποψη του ότι δεν του φαίνεται εύλογο το ενδεχόμενο συμμετοχής του Φλώρου στην απόπειρα ανθρωποκτονίας Αντωνόπουλου και πάντοτε επιχειρούσε με σειρά σκέψεων και επιχειρημάτων να πείσει κατά το δυνατόν τους αντιδίκους – συναδέλφους του περί αυτού.

Πράγματι συζητήθηκε το ζήτημα της παράστασης ή μη πολιτικής αγωγής του Αντωνόπουλου ιδίως εναντίον του Φλώρου, και σε αυτό το πλαίσιο ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος έθεσε ζήτημα δικηγορικής αμοιβής σε περίπτωση που ο Αντωνόπουλος απεφάσιζε τελικώς να μην παραστεί. Στη συζήτηση αυτή δεν μετείχα καθώς δεν είχα προηγουμένως συζητήσει σχετικώς ούτε με τον Γεώργιο Αντωνόπουλο ούτε βεβαίως με τον κ. Λυκουρέζο περί τυχόν αμοιβής μου).

Σε κάθε περίπτωση η άποψη που εξέφρασα ήταν η ίδια που είχα και προηγουμένως, δηλαδή ότι ο Γεώργιος Αντωνόπουλος όφειλε να υποστηρίξει την κατηγορία από την δικονομική θέση του πολιτικώς ενάγοντος. Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος ενημερώθηκε για το περιεχόμενο της συνάντησης και απέστειλε την 3-9-2017 ηλεκτρονικό μήνυμα-email με συνημμένη επιστολή του με την οποία γνωστοποιούσε στους Α. Λυκουρέζο, Θ. Σοφό και εμέ την οριστική απόφαση του να μην παραστεί ως πολιτικώς ενάγων στην ακροαματική διαδικασία εναντίον οιουδήποτε εκ των κατηγορουμένων. Από το περιεχόμενο της επιστολής καθίσταται προφανές ότι ο κυρίαρχος λόγος για την απόφαση αυτή ήταν ο τρόμος του για τις συνέπειες της παράστασης του λόγω της έντασης που θα είχε έτσι η αντιδικία, και ο φόβος αντεκδίκησης. Κατέληξε λοιπόν στην απόφαση του ως βέλτιστη γιατί όπως επί λέξει αναφέρει«ακόμα κι αν ο Φλώρος τελικά καταδικαστεί, δεν θα μπορεί όσο ηλίθιος κι αν είναι να αποδώσει την καταδίκη του σε δική μου ενέργεια». Επίσης από το περιεχόμενο της επιστολής του δεν καταλείπεται καμμία αμφιβολία ότι εξακολουθούσε να είναι πεπεισμένος για την ενοχή του Φλώρου και ότι δεν σκόπευε να θέσει υπό οιαδήποτε διαπραγμάτευση την πεποίθησή του αυτή. Τέλος, ρητώς αναφέρει ότι η ληφθείσα τότε απόφαση του περί μη παραστάσεως πολιτικής αγωγής ουδόλως εξαρτάτο από την καταβολή δικηγορικής αμοιβής. Ζήτησε μάλιστα να συναντηθούμε την επόμενη το πρωί, μία ώρα πριν τη δίκη, σε καφέ έναντι του Εφετείου.

Κατά τη συνάντηση αυτή που έλαβε χώρα το πρωί της 4^ης -9-2017 πράγματι υπήρξε διένεξη μεταξύ Α. Λυκουρέζου – Γ. Αντωνόπουλου σχετικά με το ύψος του ποσού που είχε αναφερθεί στη συνάντηση της 30-8-2017 από τον κ. Λυκουρέζο. Ο Γ.Αντωνόπουλος ουδόλως παραπονέθηκε προς εμέ καθώς γνώριζε ότι ουδέποτε είχα αξιώσει κάποια αμοιβή από τον ίδιο ούτε είχα συνδέσει την αμοιβή μου για τον χρόνο κατά τον οποίο ασχολήθηκα με την υπόθεση με τυχόν «συμβιβασμό» ή με καθ’οιονδήποτε τρόπο απαίτηση από την πλευρά Φλώρου. Η συζήτηση μεταξύ τους δεν κατέληξε σε κάποιο συμπέρασμα καθόσον με βάση τις πληροφορίες που είχαμε ήταν βέβαιη η διακοπή της δίκης λόγω του κωλύματος Ζαφειρόπουλου και του αυτεπάγγελτου διορισμού συνηγορών στους Αλβανούς φυσικούς αυτουργούς. Τελικώς η δίκη ανεβλήθη για τις 6-11-2017 ελλείψει νομίμου κλητεύσεως του κατηγορουμένου Φλώρου.

Πράγματι κατά την 4-9-2017 ήταν ειλημμένη η απόφαση του Αντωνόπουλου να μην παραστεί ως πολιτικώς ενάγων, την οποία σεβάστηκα ανεξαρτήτως της διαφωνίας μου.

Στις 12-10-2017 πληροφορηθήκαμε με συντριβή τη φρικτή δολοφονία του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου και τις επόμενες ημέρες την αποκάλυψη των προσώπων των ηθικών και φυσικών αυτουργών αυτής της δολοφονίας. Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα λειτούργησε καταλυτικά στη διαμόρφωση της αντίληψης του Γεωργίου Αντωνόπουλου ότι δεν είχε καμμία άλλη επιλογή παρά να αναλάβει τους κινδυνους που συνεπάγετο κατά τον ίδιο η παράσταση πολιτικής αγωγής, καθόσον είτε παρίστατο είτε όχι, διέτρεχε ούτως ή άλλως, τον ίδιο κινδυνο για τον εαυτό του και την οικογένεια του από τους αδίστακτους εγκληματίες που αδιαφορούν επιδεικτικά για το έννομο αγαθό της ζωής και δεν διστάζουν να εξοντώσουν καθέναν που δεν υπακούει στις παράλογες απαιτήσεις τους ή ακόμη χειρότερα αφαιρούν ανθρώπινες ζωές προκειμένου να στείλουν μηνύματα «σε κάθε ενδιαφερόμενο». Όπως προκύπτει ήδη από τα έγγραφα της δικογραφίας καθώς και από τα έγγραφα που Σας προσκομίζω, παρέστην στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο καθόλη τη διάρκεια της πρωτόδικης δίκης από τις 6-11-2017 έως την 12-3-2018. Το Δικαστήριο κήρυξε ομόφωνα ενόχους τους τρεις κατηγορουμένους για την απόπειρα ανθρωποκτονίας του Γ.Αντωνόπουλου, δέχθηκε ομοφώνως ότι ηθικός αυτουργός αυτής ήταν ο Αριστείδης Φλώρος ενώ ταυτόχρονα κονιορτοποιήθηκαν οι ισχυρισμοί του τελευταίου ότι υπήρξε θύμα σκευωρίας και συστοίχων με αυτήν εκβιασμών.

Από τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά προσδιορίζεται με ακρίβεια η συμπεριφορά μου, οι πράξεις και οι τυχόν παραλείψεις μου κατά την άσκηση των επαγγελματικών μου καθηκόντων ως συνηγόρου πολιτικής αγωγής του Γεωργίου Αντωνόπουλου. Ως εκ περισσού αναφέρω ότι δεν γνωρίζω κανένα από τα υπόλοιπα πρόσωπα που αναφέρονται στο σε βάρος μου κατηγορητήριο ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης και αποδεδειγμένα δεν είχα ποτέ οιαδήποτε επαφή μαζί τους.

Ουδέποτε απείλησα αμέσως ή εμμέσως τον Αριστείδη Φλώρο με την επέλευση οιουδήποτε «κακού» και φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο η ιερή υποχρέωση μου να ασκήσω τα καθήκοντα του δικηγόρου πολιτικής αγωγής κατόπιν σχετικής εντολής.

Ουδέποτε απαίτησα καθ’οιονδήποτε τρόπο καταβολή ποσού από τον Αριστείδη Φλώρο υπό οιονδήποτε «μανδύα».

Ουδέποτε απέβλεψα στην παράνομη περιουσιακή βλάβη του Αριστείδη Φλώρου ή σκοπούσα σε πορισμό παράνομου περιουσιακού οφέλους.

Αναγιγνώσκοντας στη δικογραφία τα τερατουργήματα του αδίστακτου Αριστείδη Φλώρου σε βάρος μου, που οδήγησαν στην παρούσα δικονομική μου μεταχείριση, έχω την βεβαιότητα ότι η δικαιοσύνη μπορεί να διακρίνει κίνητρα, προσωπικότητες και πραγματικό αποδεικτικό υλικό και να αποκρούσει σύννομα την επιχειρούμενη σκοπιμοθηρική χρήση της. Να μην καταστεί η άδικη δίωξη σε βάρος μου ένα άτυπο «Εφετείο» των υποθέσεων Φλώρου.

Ουδεμία γνωριμία, σχέση ή επαφή είχα ποτέ με τα αναφερόμενα ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης πλην των συναδέλφων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Γεώργιου Αντωνόπουλου και του Λεκοσάϊ που επισκέφθηκα χάριν εξυπηρέτησης συναδέλφου μια φορά στις Φυλακές.

Την εκπροσώπηση του Αντωνόπουλου ανέλαβα τον Ιούνιο ου 2017. Πώς είναι δυνατόν να είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης από το 2014; Ουδέν στοιχείο υπάρχει για οποιαδήποτε επαφή μου με τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση προ του 2017, διότι δεν είναι δυνατό να υπάρχει. Ως εκ τούτου οποιοσδήποτε ισχυρισμός για συμμετοχή μου σε εγκληματική οργάνωση βρίσκεται ολωσδιόλου στη σφαίρα της φανατσίας.

Εντύπωση προκαλεί εν πρώτοις το εξής:

Υποτίθεται ότι διατύπωσα εκβιαστικές αξιώσεις στον αείμνηστο συνάδελφο και φίλο Μιχάλη Ζαφειρόπουλο. Εντούτοις ουδείς από το περιβάλλον του επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο! Ούτε η σύζυγός του, ούτε οι συνεργάτες του στο γραφείο, ούτε τα τέκνα του αναφέρουν ότι εγώ, φίλος της οικογένειας από δεκαετιών εκβίασα τον αείμνηστο Μιχάλη! Και ερωτάται: Είναι δυνατόν, αν τον είχα εκβιάσει, να μην είχε αναφέρει κάτι στη σύζυγό του και στους συνεργάτες του; Είναι προφανές, ότι αν είχα επιδοθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες η πρώτη φυσική αντίδραση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου να ήταν να το εκμυστηρευθεί στη σύζυγό του και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τη συμπεριφορά μου.

Ο διαπρεπής Δικηγόρος Βασίλης Δημακόπουλος, εγνωσμένου κύρους και με ανεπίληπτο βίο, καταθέτει ενώπιόν Σας την απόλυτη αλήθεια, διαψεύδοντας ευθέως όσους από αδιαφανή κίνητρα υπαινίσσονται συμμετοχή μου στην απαίτηση χρηματικών ποσών από τον Φλώρο. Συγκεκριμένα στην από 8.4.2019 κατάθεσή του ο κ. Δημακόπουλος προς τιμήν του με παρρησία αναφέρει:

«Ο Ζαφειρόπουλος, λοιπόν, μου είπε ότι μετέσχε σε συνάντηση στο γραφείο του συναδέλφου μας Αλέξανδρου Λυκουρέζου παρόντος του Αντωνόπουλου και της συζύγου του επίσης δικηγόρου, κατά την οποία ζητήθηκε η καταβολή από τον Αριστείδη Φλώρο χρηματικού ποσού το οποίο, αν ενθυμούμαι καλώς, υπερέβαινε το 1.000.000 ευρώ για να λυθεί η διαφορά και να μην παραστεί ως πολιτικώς ενάγων. Ενθυμούμαι μάλιστα ότι του είχε γνωστοποιηθεί ότι ο Αντωνόπουλος είχε υποβληθεί σε δαπάνες και ίσως ότι θα εξακολουθούσε να υποβάλλεται για την φύλαξη του ιδίου, αλλά και των μελών της οικογένειάς του λαμβανομένου υπόψη ότι είχε τρία παιδιά. Δεν είχε αναφερθεί ο αείμνηστος Ζαφειρόπουλος στο όνομα του συναδέλφου μας Θεόδωρου Παναγόπουλου, όσες φορές μου αφηγήθηκε όσα προαναφέρω, ή και σε ότι μεταγενέστερα ενδεχομένως μου είπε περί του ότι η δίκη αναβλήθηκε».

(α) «Πράγματι, μου τηλεφώνησε την επόμενη μέρα [δηλ. 31.8.2017] , αν θυμάμαι καλά, και με ενημέρωσε ότι κατά τη συνάντηση που είχε, προβλήθηκαν εκ μέρους του Αλέξανδρου ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΥ,οικονομικές απαιτήσεις, της τάξεως των δύο εκατομμυρίων ευρώ σε σχέση με την υπόθεση ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ. Δεν μου διευκρίνισε όμως, ούτε εγώ τον ρώτησα, τί είδους απαιτήσεις και τίνος, αφορούσε το ποσό αυτό. Σημειωτέον, ότι και ο Αριστείδης ΦΛΩΡΟΣ μου είχε αναφέρει όταν τον είχα επισκεφθεί στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού την πρώτη φορά στις 27-7-2017, ότι προβάλλονταν από τον ΑλέξανδροΛΥΚΟΥΡΕΖΟ τέτοιου είδους απαιτήσεις».

Σχόλιο: Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ανωτέρω κατάθεσή ο μάρτυς Αναγνωστόπουλος αναφέρει ότι οι οικονομικές απαιτήσεις προβλήθηκαν μόνον από τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Το όνομά μου απουσιάζει παντελώς από αυτήν την κατάθεσή του. Ουδεμία αναφορά κάνει στο πρόσωπό μου, ούτε αν ήμουν παρών, ούτε αν μίλησα κλπ. Η κατάθεση αυτή, ωστόσο, τελεί σε αντίφαση προς την έτερη κατάθεση, όπου αναφέρει ότι ήμουν παρών αλλά δεν μίλησα! Κυρίως όμως είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο ο μάρτυς, ενώ στην ανωτέρω κατάθεση τονίζει ότι οικονομικές αξιώσεις τέθηκαν μόνον από τον Λυκουρέζο, στην έτερη κατάθεσή του αφήνει να εννοηθεί ότι ήμουν παρών και κατά το χρόνο που τέθηκαν οι οικονομικές απαιτήσεις, ενώ είναι γνωστό ότι στη συνάντηση εκείνη είχα μεταβεί με καθυστέρηση, όταν είχε λήξει η συζήτηση περί οικονομικών απαιτήσεων. Πώς ήξερε όμως ο μάρτυς ότι ήμουν παρών καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης Λυκουρέζου-Ζαφειρόπουλου; Εννοείται ότι η κατάθεση αυτή τελεί σε αντίθεση και προς την κατάθεσηΔημακόπουλου που προαναφέρθηκε! («Δεν είχε αναφερθεί ο αείμνηστος Ζαφειρόπουλος στο όνομα του συναδέλφου μας Θεόδωρου Παναγόπουλου, όσες φορές μου αφηγήθηκε όσα προαναφέρω»).

(β) «… στις 27-7-2017 που επισκέφθηκα τον Αριστείδη ΦΑΩΡΟ στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων του Κορυδαλλού, μου είχε αναφέρει ότι ο Γεώργιος ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ μαζί με τον Θεμιστοκλή ΣΟΦΟ, τον είχαν επισκεφθεί και είχαν συζητήσει την υπόθεση του ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ με φιλική κατάληξη μεταξύ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ και ΦΛΩΡΟΥ».

Σχόλιο: Και εδώ απουσιάζει το άτομό μου!

«…ήρθε στο γραφείο μου ο αείμνηστος ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ και μου είπε «Αντώνη, μην τον παρεξηγείς, φοβάται, ξέρει ότι κάνεις ό,τι καλύτερο εδώ και συνέχισε να τον προσέχεις. Αν κι εγώ του έχω πει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει δεν είναι εδώ, αλλά είναι δύο συνάδελφοί μου» και μου είπε δύο ονόματα. Αυτά τα ονόματα τα

ΑΠ: Όχι, γιατί ουσιαστικά θα είναι ο λόγος μου απέναντι στο λόγο ενός τεθνεότος [sic] και δεν είναι κάτι που ξέρω εξ ιδίας αντιλήψεως. Και δεν ξέρω αν θα εξακολουθούσε και τώρα, αν ζούσε, να έχει την ίδια άποψη».

Σχόλιο: Είναι χαρακτηριστικός ο δισταγμός του μάρτυρα, αφού ο ίδιος επισημαίνει ότι ο ισχυρισμός του περί δύο δικηγόρων δεν μπορεί να γίνει πιστευτός. Υποβάλλει υπόνοιες σε βάρος μου παραδεχόμενος συγχρόνως

– ότι δεν μπορεί να τις αποδείξει

– ότι δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη των λεγομένων του και επομένως

– ότι ο λόγος του είναι αναξιόπιστος.

(α) «Μου είπε [ο Ζαφειρόπουλος] ότι η πλευρά του κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΑΟΥ, δια της νομικής του εκπροσώπησης, δεν θυμάμαι αν μου είχε πει ενικό ή πληθυντικό, αξίωνε ποσό δύο εκατομμυρίων ευρώ για να κλείσει η υπόθεση».

Σχόλιο: Είναι αληθώς απορίας άξιο, πώς η κατάθεση Λάρδα μπορεί να ληφθεί υπόψη εις βάρος μου όταν ο ίδιος «δεν θυμάται» αν ο Μιχάλης είχε αναφερθεί σε έναν ή δύο δικηγόρους. Επίσης είναι απορίας άξιο και αντιστρατεύεται όλα τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής να «μη θυμάται» αν ο Μιχάλης χρησιμοποίησε ενικό ή πληθυντικό. Αν είχε αναφερθεί σε δύο δικηγόρους θα το είχε πει και μάλιστα με αγανάκτηση!

(β) «Περί τα τέλη Φεβρουάριου 2019 ή αρχές Μαρτίου 2019, πληροφορήθηκα από τον Αριστείδη ΦΑΩΡΟ ότι κάποια στιγμή στα τέλη καλοκαιριού 2017, ο κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ είχε επισκεφθεί το γραφείο του συναδέλφου κ. Βασίλη ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ζητώντας χρήματα για να κλείσει η υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του. Κατά τον Αριστείδη ΦΑΩΡΟ ο κ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ τον έδιωξε από το γραφείο».

Σχόλιο: «Τέλη καλοκαιριού» σημαίνει ότι μόλις είχα αναλάβει. Δηλ. αν ήμουν εκβιαστής, αυτό σημαίνει ότι με το «καλημέρα» άρχισα να ζητώ πέντε εκατομμύρια ευρώ απειλώντας ότι διαφορετικά θα μεθόδευα θανάτωση του Φλώρου! Πραγματικά ξεπερνά τη φαντασία μου η υπόθεση αυτή. Ο ίδιος ο συνάδελφος κ. Δημακόπουλος φυσικά δεν την επιβεβαιώνει και υποβάλλω αίτημα αν κρίνετε αναγκαίο, κ. Ανακριτά, να ερωτηθεί εκ νέου αν είχα οποιαδήποτε ανάμιξη

Εννοείται ότι για να στοιχειοθετηθεί εκβίαση θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου του εξαγγελλόμενου «κακού». Θα πρέπει δηλ. να αποδεινύεται ότι είχα έλεγχο των Αλβανών επίδοξων δολοφόνων, εκδοχή που βρίσκεται εντελώς εκτός πραγματικότητος.

(α) «Ο συνάδελφός μου κος ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, όταν συναντηθήκαμε ήταν εμφανώς ταραγμένος και θα ‘λεγα θυμωμένος. Τον ρώτησα σε τι οφειλόταν ο έκδηλος εκνευρισμός του, και μου εξήγησε ότι μόλις προ ολίγου είχε συνομιλήσει με τον δικηγόρο Αλέξανδρο ΛΥΚΟΥΡΕΖΟ, πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιου ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, ενημερώνοντάς τον ότι θα ζητούσε ο Ηλίας ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ εννοείται, αναβολή, κατά την πρώτη αυτή δικάσιμο, για προσωπικούς λόγους και ότι ο Αλέξανδρος ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ, του δήλωσε ότι θα αντιλέξει στο αίτημα αυτό, εάν δεν υπάρξει μια χειρονομία καλής θέλησης, μέχρι τότε, από την πλευρά οικογενείας ΦΛΩΡΟΥ. Στην προφανή απορία μου τι εννοούσε ως κίνηση καλής θελήσεως ο κ. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ ο κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ μου διευκρίνισε (σημειώνω ότι ήμουν πολύ νέος τότε στην υπόθεση), ότι αναφερόταν σε συζητήσεις, οι οποίες διεξάγονταν μεταξύ του αδικοχαμένου Μιχάλη ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΑΟΥ ως εκπροσώπου του Άρη ΦΛΩΡΟΥ αφενός, και του Γ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ και των πληρεξουσίων δικηγόρων του αφετέρου, το περιεχόμενο των οποίων δεν εγνώριζα, και για να είμαι ειλικρινής, δεν ρώτησα καν τότε τον συνάδελφό μου να μου εξηγήσει, για ευνόητους λόγους, κι επειδή εν πάση περιπτώσει είχα αντιληφθεί περί τίνος επρόκειτο, χωρίς να γνωρίζω τις λεπτομέρειες.

Σχόλιο: Όπως βλέπουμε, ο κ. Μεταξόπουλος βεβαιώνει ότι ο μάρτυς Αναγνωστόπουλος δεν μιλούσε μαζί μου αλλά μόνον με τον Αλ. Λυκουρέζο. Διαψεύδει έτσι όσους εμμέσως αποδίδουν σκιές στην «παρουσία» μου, έστω και αν δεν μίλησα. Επίσης διαψεύσει τον Φλώρο, που επικαλείται τη μαρτυρία Μεταξόπουλου ως δήθεν επιβεβαίωση των ψευδών ισχυρισμών του.

(β) «Επιβεβαιώνω ότι ήταν κοινός τόπος στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι ο Μιχάλης ΖΛΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ συμμετείχε για λογαριασμό του Άρη ΦΛΩΡΟΥ σε διαπραγμάτευση με τον Γ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΑΟ και τους πληρεξουσίους δικηγόρους του Αλέξανδρο ΛΥΚΟΥΡΕΖΟ και Θόδωρο ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ για τον ακριβή ρόλο του οποίου, ειλικρινά δεν γνωρίζω, κατά την πρώτη αυτή φάση της διαπραγμάτευσης 2017 κι ότι στην διαπραγμάτευση αυτή ζητήθηκε από τον Αρη ΦΑΩΡΟ να καταθέσει ένα ποσό, σίγουρα δύο εκατομμυρίων ευρώ, ίσως και περισσότερα να είχαν ζητηθεί κάποια στιγμή, αλλά για τα δύο εκατομμύρια θυμάμαι με βεβαιότητα ότι είχαν ζητηθεί, έτσι ώστε Γ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΑΟΣ να μην παραστεί ως πολιτικώς ενάγων, κατά του Αριστείδη ΦΑΩΡΟΥ, αλλά και να πεισθούν, αν είχα αντιληφθεί καλά, και οι εμπλεκόμενοι Αλβανοί να συνεργαστούν και να προσαρμόσουν τις καταθέσεις τους και απολογίες τους αναλόγως».

Σχόλιο: Ακόμη ένας μάρτυρας που δεν επιβεβαιώνει την εμπλοκή μου σε οποιαδήποτε οικονομική αξίωση, και πολύ περισσότερο, σε οποιαδήποτε εκβιαστική ενέργεια ή απειλή. Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν είχε ερωτηθεί δεν θα αναφερόταν διόλου στο άτομό μου ούτε θα θεωρούσε αναγκαίο να το μνημονεύσει.

(α) «Τον Μάιο του 2017 αν θυμάμαι καλά εκδόθηκε το Βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου που με παρέπεμψε στον Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο … Μετά την παραπομπή μου με το Βούλευμα ο Μιχάλης μου συνέστησε να κάνει μια προσπάθεια επικοινωνίας με τον ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ, …. Όπως μου ανέφερε στο Ψυχιατρείο, όπου με επισκέφθηκε, συναντήθηκαν στο γραφείο του ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΑΟΥ και παρόντες ήταν εκτός από τους συνηγόρους του Θεόδωρο ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ και Αλέξανδρο ΛΥΚΟΥΡΕΖΟ, και η γυναίκα του ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, η οποία είναι δικηγόρος και τη γνώριζε από παλιά, γιατί ήταν γνωστοί από τα φοιτητικά τους χρόνια. Στη συνάντηση αυτή, ουσιαστικά έγιναν δύο πράγματα: πρώτον, ζητήθηκε από την πλευρά ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ σύσσωμη, μεγάλο οικονομικό αντάλλαγμα και συγκεκριμένα το ποσό των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) ευρώ για να συμφωνήσουν να παραιτηθούν από πολιτική αγωγή εναντίον μου, να καταθέσει ο ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ως μάρτυρας ότι δεν πιστεύει ότι είμαι εγώ ο ηθικός αυτουργός και να δώσουν εντολή στους Αλβανούς συγκατηγορουμένους μου, να άρουν κι αυτοί τις καταθέσεις τους,

Σχόλιο: Τον Μάιο δεν είχα σχέση με τη υπόθεση. Στη συνάντηση αυτή δεν έλαβα μέρος Τον μάρτυρα διαψεύδουν όλοι οι λοιποί, που ρητά αναφέρουν ότι εγώ δεν ζήτησα χρήματα. Τον διαψεύδει όμως και ο συνήγορός του Αναγνωστόπουλος ο οποίος στις στις 22.10.2019 καταθέτει:

Βλέπουμε λοιπόν, ότι το «όλη η πλευρά Αντωνόπουλου σύσσωμη» που περιλαμβάνει και το άτομό μου γίνεται εδώ «δια στόματος Λυκουρέζου»! Ας αποφασίσουν λοιπόν οι συκοφάντες την εκδοχή που θέλουν να υποστηρίξουν!

(β) «…. από δω και στο εξής για την υπόθεση αυτή, θέλει να μιλάνε μαζί του (με τον ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟ), μόνο οι δικηγόροι του Θ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ και Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ. Όταν ο ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ μου είπε αυτά κατά την επίσκεψή του σε εμένα στο Ψυχιατρείο Κορυδαλλού, τον είχα ήδη ενημερώσει και τηλεφωνικά για τις απειλές που δεχόμουν από Αλβανούς, που με πλησίαζαν εκείνη την περίοδο και μου έλεγαν «δώσε τα πέντε εκατομμύρια, γιατί αλλιώς θα γαμήσουμε την αδερφή σου και θα σε σκοτώσουμε», μάλιστα ένας από αυτούς αναφέρθηκε και στα δύο ανίψια μου, γιατί εγώ δεν έχω παιδιά, που είναι παιδιά της αδερφής μου. Ο Μιχάλης προσπαθούσε συνεχώς να με κάνει να ηρεμήσω. Είχα φοβηθεί για τη ζωή μου και το είχα αναφέρει στον αρμόδιο Αρχιφύλακα του Ψυχιατρείου κ. Αντώνη ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟ, …, ξαφνιάστηκα, φοβήθηκα και πραγματικά δεν ήξερα, τί πρέπει να κάνω όσον αφορά την προστασία τη δική μου και της οικογενείας μου».

Σχόλιο: Ο Φλώρος είχε κατά το χρόνο εκείνο δικηγορικό επιτελείο πολυάνθρωπο, πολυτελές και απαρτιζόμενο από την «αφρόκρεμα» των ποινικολόγων της Αθήνας. Γιατί δεν έσπευσαν να καταγγείλουν την εκβίαση στις Αρχές; Γιατί δεν ζήτησαν αστυνομική προστασία; Γιατί δεν υπέβαλαν μήνυση κατά Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Θεόδωρου Παναγόπουλου;

(γ) «…Λίγες μέρες αργότερα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συνάντηση στην οποία παρευρέθηκαν οι Θεόδωρος ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, Αλέξανδρος ΑΥΚΟΥΡΕΖΟΣ και ο Μιχάλης και διημείφθησαν τα κάτωθι: Αρχικώς, το ποσό του εκβιασμού έπεσε στα δύο εκατομμύρια και ειπώθηκε ευθέως στον Μιχάλη ότι οι ίδιοι ελέγχουν πλήρως τους Αλβανούς και με αυτό το ποσό, αν συναινούσα να το δώσω θα πετύχαινα και την, από πλευράς των Αλβανών, μεταστροφή και αλλαγή των καταθέσεών τους. Όσα σας έχω αναφέρει παραπάνω σχετικά με την εκβίαση σε βάρος μου τα γνωρίζουν οι δικηγόροι Ηλίας ΛΑΡΔΑΣ, Κρίτωνας ΜΕΤΑΞΟΠΟΥΛΟΣ και Θεόδωρος ΜΑΝΤΑΣ, στους οποίους τα είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος ο Μιχάλης ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ, γεγονός που το γνωρίζω από τον ίδιο τον ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟ, αλλά και από αυτούς τους ίδιους».

Σχόλια: Πρώτον: Αδιάψευστοι μάρτυρες οι ανωτέρω! Ούτε ο Μεταξόπουλος, ούτε ο Λάρδας, ούτε ο Μαντάς τα επιβεβαιώνουν. Δεύτερον: Εντύπωση προκαλεί ότι ο Φλώρος ουδόλως επικαλείται τον Β. Δημακόπουλο, ο οποίος τον «αδειάζει» τελείως Τρίτον: Ούτε και ο συνήγορός του Αναγνωστόπουλος τον επιβεβαιώνει.

Σύμφωνα με το άρθρο 296 ΚΠΔ: «Ο σκοπός των περιοριστικών όρων είναι να αποτραπεί ο κίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων και να εξασφαλιστεί ότι εκείνος στον οποίο επιβλήθηκαν θα παραστεί οποτεδήποτε στην ανάκριση ή στο δικαστήριο και θα υποβληθεί στην εκτέλεση της απόφασης».

Κατά το άρθρο δε 282 παρ. 4 ΚΠΔ, όπως ισχύει σήμερα: «Προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί αντί: (…) β) για περιοριστικούς όρους εάν αιτιολογημένα κριθεί ότι τα υπό στοιχεία α΄ και β΄ μέτρα δεν επαρκούν – εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της πρώτης παραγράφου του άρθρου αυτού, μόνον αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα και δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής και από τη συνδρομή των ανωτέρω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής του ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανόν, όπως προκύπτει από προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες του για ομοειδείς αξιόποινες πράξεις, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα (Το προηγούμενο [πρώτο] εδάφιο της παρ.4 τίθεται όπως ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ με την παρ.Γ. του άρθρ.2 του Ν.4205/2013-ΦΕΚ 242Α).

Εν προκειμένω, όμως, ισχύουν τα εξής:

1. Εν πρώτοις, απουσιάζουν παντελώς ενδείξεις ενοχής μου για τα αδικήματα που κατηγορούμαι, ήτοι ελλείπει η πρώτη και ουσιωδέστερη από τις δυο προϋποθέσεις του νόμου, η οποία πρέπει να συντρέχει για να είναι δυνατό να επιβληθεί αρχικώς και (πολύ περισσότερο) να διατηρηθεί, τώρα, η προσωρινή μου κράτηση. Θυμίζω ότι σοβαρές ενδείξεις ενοχής θεωρούνται εκείνες, που είναι δυνατό να οδηγήσουν σε καταδίκη του κατηγορουμένου, κάτι που πρέπει να θεωρηθεί αποκλειόμενο στην περίπτωσή μου, ενόψει των προεκτεθέντων.

2. Δεύτερον, απουσιάζει στην υπό κρίση περίπτωση και η δεύτερη προϋπόθεση του νόμου, δηλ. όλοι οι λοιποί ουσιαστικοί όροι, για τους οποίους θα ήταν δυνατό να διατηρηθεί προσωρινή κράτηση.

Ειδικότερα, ουδέποτε είχα άγνωστη διαμονή στη χώρα ή έχω κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνω τη φυγή μου, ουδέποτε υπήρξα στο παρελθόν φυγόποινος ή φυγόδικος, ούτε έχω καταδικαστεί για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής. Ουδέποτε, βεβαίως, καταδικάστηκα (και δη αμετακλήτως) για ομοειδείς, με την παρούσα, αξιόποινες πράξεις.

Η διπλή αυτή απουσία ενδείξεων ενοχής, αφενός, και των λοιπών ουσιαστικών προϋποθέσεων του νόμου, αφετέρου, οδηγεί και στη συνακόλουθη αδυναμία επιβολής προσωρινής κρατήσεως. Όμως, ταυτοχρόνως, άγει και σε αυτονόητη αδυναμία αιτιολογήσεως της σχετικής κρίσεως, δηλαδή αδυναμία να υπάρξει νόμιμη, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση, όπως είναι υποχρεωτικό, πλέον, τόσο για το ένταλμα, όσο και για οποιαδήποτε απόφαση (με διάταξη ή βούλευμα) για τη στέρηση της ελευθερίας του ατόμου.

Η προσωρινή κράτηση, η οποία από πλευράς συνεπειών δεν διαφέρει από την ποινή, είναι εξαιρετικό μέτρο δικονομικού καταναγκασμού (βλ. Καρρά, Μαθήματα Ποινικού Δικονομικού Δικαίου, τεύχος Β!, σελ. 229, Διάταξη Ανακριτή Τριπόλεως 12/91 ΠΧρ ΜΑ/933, Ν. Κουράκη, Οι δυσλειτουργίες ενός θεσμού, ΠΧρ ΛΣΤ/625,) και αποβλέπει στο να εξασφαλιστεί η ανεμπόδιστη απονομή της Ποινικής Δικαιοσύνης. Είναι μία συνειδητή κάμψη του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου αθωότητας (άρθρ. 11 παρ. 1 της από 10/2/1948 Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/74 και έχει αυξημένη ισχύ σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 Συντάγματος. Σε κάθε, πάντως, περίπτωση, τονίζεται ότι κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας, που περιορίζει συνταγματικώς καθιερωμένα δικαιώματα, όπως εν προκειμένω το δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας, πρέπει το μέσον, προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, να είναι αναγκαίο, αλλά και πρόσφορο προς τούτο, υπό την αυτονόητη παραδοχή του ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα του δικαίου και συμφώνως προς το άρθρο 5 παρ. 1 εδ. γ΄ της ΕΣΔΑ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα παραπάνω: α) Οι περιοριστικοί όροι προηγούνται στην προτίμηση του σύγχρονου Νομοθέτη και β) το μέτρο της προσωρινής κρατήσεως επιβάλλεται σήμερα, μόνον όταν αυτό είναιαπολύτως επιβεβλημένο.

Ωστόσο, εν προκειμένω, οι προαναφερθείσες κατά νόμον προϋποθέσεις, οι οποίες πρέπει να υπάρχουν για την επιβολή του μέτρου της προσωρινής κρατήσεως, απουσιάζουν εντελώς, διότι:

α) Δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής και να παρέχουν τη βεβαιότητα, ότι το μέλλον να εκδικάσει την υπόθεση Δικαστήριο θα ασχοληθεί σοβαρά με τη συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά και

β) δεν υπάρχουν οι λοιποί, κατά νόμον, όροι για την επιβολή της προσωρινής μου κρατήσεως, αφού:

1. Κατοικώ μόνιμα και σταθερά στην περιοχή της Βούλας, διεύθυνση την οποία έχω ήδη αναφέρει.

2. Δεν έχω κάνει οποιεσδήποτε προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνω τη φυγή μου,αφού ουδέποτε διανοήθηκα να φύγω στο εξωτερικό. Αντίθετα, εμφανίστηκα αυτοβούλως στη ΓΑΔΑ μόλις πληροφορήθηκα την έκδοση εντάλματος συλλήψεως , επιστρέψας από την πόλη των Ιωαννίνων όπου συμμετείχα σε δίκη ως συνήγορος υπεράσπισης. Επιθυμώ να είμαι παρών σε όλα τα στάδια της προκείμενης ποινικής διαδικασίας, ώστε να συνεισφέρω τα μέγιστα στην αποκάλυψη της αλήθειας και στην απόδειξη της αθωότητάς μου. Τέλος, το σύνολο των επαγγελματικών και κοινωνικών μου δραστηριοτήτων βρίσκεται στην Ελλάδα.

3. Ουδέποτε, κατά το παρελθόν, υπήρξα φυγόποινος ή φυγόδικος. Το ακριβώς αντίθετο, μάλιστα: Έχω λευκό ποινικό μητρώο. Ουδέποτε, βεβαίως, έχω καταδικαστεί αμετάκλητα για προηγούμενες, ομοειδείς με την παρούσα κατηγορία, εγκληματικές πράξει ούτε για οποιαδήποτε άλλη πράξη.

Δεν υπάρχει οποιοδήποτε συγκεκριμένο περιστατικό της προηγουμένης ζωής μου ή κάποιο συγκεκριμένο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πράξεως για την οποία κατηγορούμαι, από τα οποία να είναι δυνατό να κριθεί αιτιολογημένως, ότι, είναι πιθανό να διαπράξω και άλλα εγκλήματα. Παρεκτός τούτων, η κρίση περί δήθεν ενδεχομένου κινδύνου να διαπράξω και νέα εγκλήματα, έρχεται ευθέως σε σύγκρουση με το τεκμήριο αθωότητας, αφού θεωρεί ως αποδεδειγμένο το ζητούμενο. Δέχεται, δηλαδή, ως δεδομένο ότι, τάχα, έχω διαπράξει τα εγκλήματα, για τα οποία κατηγορούμαι. Εξάλλου, ρητά ορίζεται πως μόνη η βαρύτητα της φερόμενης ως τελεσθείσας πράξης σύμφωνα με τον νόμο δεν αρκεί για την επιβολή της προσωρινής κράτησης (βλ. ad hoc ΣυμβΠλημμΑγρ 290/1999, Υπερ. 2000, 582, ΣυμβΠλημΞανθ 16/1999, Υπερ. 2000, 872).

Πλην των ανωτέρω, η όλη συμπεριφορά που επέδειξα ακόμη κάθε άλλο παρά συνάδει με τη συμπεριφορά ανθρώπου που διαθέτει εγκληματικό χαρακτήρα και διακρίνεται για τη ροπή του προς την παρανομία.

Συνεπώς, από όλα τα προεκτεθέντα αποδεικνύεται ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 282 ΚΠΔ. Τονίζω δε μετ’ επιτάσεως ότι τυχόν μη εμφάνισή μου σε μεταγενέστερα στάδια της ποινικής διαδικασίας, θα συνεπήγετο την πλήρη επαγγελματική, οικογενειακή και ηθική μου εξόντωση. Άλλωστε η διαρκής παρουσία μου είναι αναγκαία, προκειμένου να αγωνιστώ μέχρι τέλους αποδεικνύοντας την αθωότητά μου.

Σύμφωνα με το τεκμήριο της αθωότητος του κατηγορουμένου, το οποίο καθιερώνεται και κατοχυρώνεται με ρητές διατάξεις του ισχύοντος θετικού δικαίου (άρθρ. 6§2 ΕΣΔΑ και 14§2 ΔΣΑΠΔ) ζήτημα επιβολής μέτρων δικονομικού καταναγκασμού, δύναται να τεθεί αποκλειστικώς και μόνον αν υπάρχουν συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία, εκ των οποίων αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούμενος δεν θα εμφανισθεί στο Δικαστήριο και δεν θα υποβληθεί στην εκτέλεση της τυχόν επιβληθησομένης ποινής με βάση την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας (ά. 25 παρ. 1 εδ. δ΄ Συντ).

Εν προκειμένω, όχι μόνο δεν συντρέχουν τέτοια αποδεικτικά στοιχεία, αλλά αντιθέτως συντρέχουν συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία αντενδεικνύουν την προσωρινή μου κράτηση και επιβάλλουν την μη διατήρησή της.

Ειδικότερα:

Είμαι Δικηγόρος Αθηνών από το έτος 1982 με κρυστάλλινο δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Έχω σταθερή κοινωνική επαγγελματική και οικογενειακή ζωή διάγοντας πάντοτε νομοταγώς και κατά τρόπο ηθικώς ανεπίληπτο.. Η τυχόν διατήρηση της κράτησής μου ισοδυναμεί με ηθικό θάνατο πολύ χειρότερο αυτής καθ’ εαυτήν της στέρησης της ελευθερίας μου. Είναι επομένως προφανές, ότι τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής, ακόμη και μετά την απόδειξη της αθωότητάς μου, δεν θα είναι δυνατό να αρθούν ούτε να αμβλυνθούν.

πηγή: dikografies.blogspot.com