Η απάντηση στο γιατί η χειραψία επικράτησε βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα, του 5ου αιώνα π.Χ.
Η χειραψία λοιπόν συμβόλιζε την ειρήνη, δείχνοντας πως κανένας από τους δυο που ένωναν τα χέρια τους δεν κρατούσε όπλο. Έτσι η χειραψία έκανε το ξεκίνημα της με έναν παρόμοιο με τον σημερινό τρόπο. Δίνοντας τα χέρια οι άνθρωποι κάνουν τον άλλον να αισθανθεί ασφάλεια και οικεία.
Οι Ρωμαίοι αργότερα την διαφοροποίησαν ελαφρώς, αφού άρπαζαν τον πήχη και όχι την παλάμη, ώστε να είναι σίγουροι πως κανένας από τους δυο δεν είχε κρυμμένο κάποιο μαχαίρι μέσα στο μανίκι του. Από εκεί και πέρα, το κούνημα των χεριών στην χειραψία λέγεται πως ξεκίνησε τον Μεσαίωνα, όταν οι ιππότες κουνούσαν τα χέρια εκείνου που βρισκόταν απέναντί τους, ώστε κάθε κρυμμένο όπλο να έπεφτε στο έδαφος.
Στην Δύση τα τελευταία χρόνια βέβαια, η χειραψία μπορεί να παραμένει η πιο διαδεδομένη μορφή χαιρετισμού, αλλά έχει δώσει σε πολλές περιπτώσεις την θέση της στο λεγόμενο high-five, η σε αυτό που λέμε εμείς «κόλλα το». Επίσης και η ένωση δυο γροθιών ήταν αρκετά διαδεδομένη, κάτι που στην πανδημία, μαζί με την ένωση των αγκώνων, ίσως η κυρίαρχη μορφή χαιρετισμού. Ωστόσο, ειδικά στην εργασία, η χειραψία παρέμενε μέχρι πρόσφατα κυρίαρχη, ως ένδειξη ειρηνικής και ευχάριστης διάθεσης.
