Ο Τζίμης, ο νεαρός ιδιοκτήτης του video club που γνωρίσαμε στη σειρά «Η πολυκατοικία», δεν μένει πια εδώ. Ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Γιάννου, σύμφωνα με την Espresso, μετακόμισε πριν από οκτώ χρόνια στο Παρίσι, όπου ασχολείται με το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Δεν έφυγε λόγω της κρίσης, απλώς συνέπεσε η εποχή. Βλέπετε, είναι μισός Ελληνας και μισός Γάλλος, και αυτό το ταξίδι το ανέβαλλε συνεχώς. Μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλη η λαχτάρα του να συνεχίσει τη ζωή και την καριέρα του στην πόλη του φωτός που το αποφάσισε όταν ακόμη έπαιζε στην επιτυχημένη κωμική σειρά του Mega. «Ήταν μια ανάγκη δική μου να δω και να ανακαλύψω καινούργια πράγματα σε σχέση με το θέατρο, συν το ότι έχω γεννηθεί στο Παρίσι -η μητέρα μου είναι Γαλλίδα- και δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ζήσω ουσιαστικά σ’ αυτήν την πόλη. Ήταν κάτι που το ήθελα χρόνια και ίσως κάτι το οποίο είχα ορκιστεί πως θα έκανα. Αν θες, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να τα παρατήσω όλα και να σηκωθώ να φύγω, για λίγο, για πολύ, για πάντα… Ποιος ξέρει;» είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
H αλλαγή χώρας και τρόπου ζωής δεν ήταν εύκολη. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος Γιάννου έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και δημιούργησε μια θεατρική ομάδα, στην οποία συνεργάζεται με την Ελένη Αποστολοπούλου. Το πρώτο έργο που ανέβασαν και απέσπασε καλές κριτικές ήταν η «Γκόλφω» με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Χωραφά, την κόρη του διάσημου πρωταγωνιστή Γιώργου Χωραφά. Ακολούθησε ακόμη μία μεγάλη επιτυχία, το μιούζικαλ «Le bal des abeilles» («Ο χορός των μελισσών«) στο «Θέατρο 12», όπου, εκτός από τον ρόλο του, ο Αλέξανδρος Γιάννου έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε.
Ο 35χρονος ηθοποιός είναι απόφοιτος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων! Σπούδασε υποκριτική στο Studio Παράθλαση της Μόνας Κιτσοπούλου, στη Θεσσαλονίκη, και κατόπιν φοίτησε στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη.
«Ηθοποιός δεν επιλέγεις να γίνεις. Είναι μια βαθύτερη ανάγκη να επικοινωνήσεις και να εκφραστείς. Είναι κάτι που σε “τρώει” μέσα σου. Έτσι κι εμένα με “έφαγε”! Και να ‘μαι εδώ, σχεδόν 10 χρόνια μετά τα πρώτα μου βήματα στη δραματική σχολή και έπειτα στη σκηνή, στην οθόνη, στο πανί. Δεν θυμάμαι ποτέ να ήθελα να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό, ακόμη και σήμερα, παρά τις όποιες δυσκολίες και πίκρες, γιατί δεν είναι ένα επάγγελμα μόνο φώτα και στρας. Νομίζω πως, αν γυρνούσα πίσω τον χρόνο, το ίδιο θα έκανα ξανά και ξανά και ξανά. Είναι το μόνο πράγμα που με έκανε να νιώθω γεμάτος. Και ίσως διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Όχι καλύτερος, απλώς ξεχωριστός» ανέφερε παλιότερα, μιλώντας για την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική.
