Μια ιστορία από τα παλιά, άγνωστη σε πολλούς Έλληνες είχε εξομολογηθεί στο makeleio.gr και την είχε εξιστορήσει, ο τότε εργαζόμενος εκεί Στέφανος Χίος, ο οποίος την περίοδο, τέλη 1995-1997, διατελούσε ως υπεύθυνος της δημοσιογραφικής ομάδος της πολυδάπανης εκπομπής ΜΠΡΑΒΟ του Mega, με την Ρούλα Κορομηλά. Υπεύθυνος του ΜΠΡΑΒΟ ήταν τότε ο Βαγγέλης Περρής και σκηνοθέτης ο Ιταλός, Στέφανο Σαρντίνι , με παραγωγή από το Στούντιο ΑΤΑ και γυρίσματα που γίνονταν στα τότε στούντιο της εκπομπής στα Μελίσσια. Διαβάζουμε:

“…Σε ένα από τα σόου του Απριλίου-κι ενώ εκτίμηση μου τώρα που το ξαναθυμάμαι, είναι ότι η μεγάλη Αλίκη, ήταν άρρωστη (πιθανόν χωρίς να το γνωρίζει), έμεινα δίπλα της, πάνω από 18 ώρες σερί.

Τόσο κράτησαν τα γυρίσματα. Η γυναίκα, μας ξεθέωσε. Βράχος. Χόρεψε, τραγούδησε, περίμενε στα διαλείματα πίνοντας καφέ και παίζοντας με το κομπολόι της. Κανονικό αντράκι. Κάποια στιγμή, ξεθεωμένοι, φθάνοντας στο τέλος των γυρισμάτων, η παραγωγή είχε κανονίσει να έρθει να την πάρει ζωντανά, στο στούντιο, ο Κώστας ο Σπυρόπουλος(με τον οποίο ζούσαν μαζί τότε) με τη μηχανή του.

Χαμηλόφωνα της είπα ότι αυτό δεν γινόταν. Γιατί ο ίδιος μας είπε ότι δε μπορεί να έρθει. Γύρισε με κοίταξε κι εμένα και δυο τρείς ακόμα-και τον μακαρίτη τον Βλάσση Μπονάτσο- με εκείνο το μάτι της γυναικείας μαγκιάς και μας είπε: «Πείτε του να πάρει τη μηχανή και να γκρεμοτσακιστεί να είναι εδώ, σε δέκα λεπτά, γιατί αλλιώς θα τον γ@μ@σω».

Μείναμε άγαλμα.

Μετά από 20 λεπτά ο Σπυρόπουλος ήταν εκεί, μες την καλή χαρά.

Αυτή ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ήξερε να παίρνει αυτό που γούσταρε, και το έπαιρνε την ίδια ώρα.
Κάτι που θυμάμαι ακόμα και μου έχει μείνει(που μου είχε πει): «Αγόρι μου, επειδή είσαι νέος, άκου. Στον άντρα μετράει να φοράει καθαρό παπούτσι και καλό παπούτσι και καθαρά εσώρουχα και τα μάτια του, καθαρά, να μιλάνε στις γυναίκες».

Μετά από 3 μήνες, πέθανε.