Αλβανικό Μέτωπο: Ο Λάμπρος, ο Οδυσσέας Ελύτης, οι ψείρες και η σκασμένη οβίδα . Ένα συγκλονιστικό επετειακό αφιέρωμα του Δημ. Κωνσταντάρα

Κοινοποίηση:
πολεμοσ

Μια φορά όλη κι όλη μού είχε μιλήσει για τον πόλεμο του ’40 και το Αλβανικό Μέτωπο ο πατέρας μου. Μία μόνο. Αλλά ήταν αρκετή. Είχαμε πάει για μπάνιο στο Φάληρο, τότε που ήμουνα μικρό παιδί, τότε που το Φάληρο ήταν πολύ δημοφιλές για τους Αθηναίους που το επισκέπτονταν για κολύμπι. Τον θαύμασα , με το μαγιό του, με το ψηλό, γυμνασμένο  κορμί του και τα πλούσια καστανόξανθα μαλλιά του. Κι ένα παράξενο εξόγκωμα στο αριστερό του πλευρό. Ήταν πολλά χρόνια χωρισμένος από τη μητέρα μου και δεν είχα ποτέ παρατηρήσει λεπτομέρειες του σώματός του. Κι εγώ ήμουν πολύ μικρός για να ξέρω τι θα πει «πόλεμος», εκτός απ΄ αυτά που είχα ακούσει στο σπίτι και στο σχολείο. Τον πλησίασε και χάιδεψα με περιέργεια το πλευρό.

«Τι είναι αυτό;» τον ρώτησα με αφέλεια.

«Αυτή είναι μια ανάμνηση που έχω από τον πόλεμο» μού είπε.

Καθίσαμε στα βοτσαλάκια και μου διηγήθηκε μια ιστορία που ποτέ μου δεν κατάφερα να επιβεβαιώσω ή να διερευνήσω καλύτερα. Ούτε ήθελα άλλωστε. Ότι το 1940 είχε πάει κι αυτός στον πόλεμο, στα χιονισμένα μέρη που γράφτηκε το λεγόμενο Αλβανικό  Έπος. Μαζί με το φίλο του, τον Οδυσσέα που έμενε κοντά στο σπίτι που αργότερα έγινε και δικό μου σπίτι πριν ο ίδιος φύγει. Στην οδό Αγαθουπόλεως εμείς, στην οδό Ιθάκης ο Οδυσσέας.

«Πηγαίναμε μέσα στα χιόνια με το λόχο και τριγύρω μας έσκαγαν οβίδες και όλμοι. Και ξαφνικά, ένας όλμος ή κάποια οβίδα έσκασε σχεδόν δίπλα μας. Ένοιωσα ένα πόνο, εδώ, στο πλευρό και άλλον ένα, κάτω, χαμηλά στο πόδι μου το δεξί» . Και μού τόδειξε το πόδι. Φαινόταν κάτι σαν τραύμα επουλωμένο βέβαια αλλά στα παιδικά μου μάτια δεν φαινόταν σημαντικό.

«Έπεσα κάτω και κυρίως με πονούσε το πόδι. Είχε σκιστεί το στρατιωτικό μου παντελόνι και έτρεχε αίμα. Η οβίδα που είχε σκάσει είχε γίνει κομμάτια και τα κομμάτια έπεσαν επάνω μας με δύναμη. Τραυματίστηκαν πολλοί. Δεν ήξερα τι να κάνω και ξαφνικά, ήρθε δίπλα μου ο Οδυσσέας. Συνομίληκός μου αλλά ανθυπολοχαγός. Κοίταξε το πόδι, έσκισε το παντελόνι, έβγαλε τη χλαίνη του, το παλτό του που φορούσε και έσκισε ένα κομμάτι από το χοντρό του πουκάμισο. Μέσα στο κρύο και την παγωνιά. Φόρεσε τη χλαίνη και μετά, έτριψε καλά το κομμάτι του πουκάμισου στο χιόνι, μου καθάρισε το αίμα και μου το έδεσε σφιχτά. Το χιόνι πάγωσε το πόδι. Αλλά μετά το ζέστανε. Και σταμάτησε το αίμα. Μετά φώναξε τους νοσοκόμους που μ έβαλαν σ΄ένα φορείο και με πήγαν πίσω, εκεί που είχε στρατοπεδεύσει ο λόχος. Και έγινα καλά. Και με έστειλαν πίσω, σπίτι μου».

«Και το πλευρό;» τον ρώτησα.

«Α, το ξέχασα αυτό. Ήταν ένα θραύσμα, ένα σπασμένο κομμάτι της οβίδας που με χτύπησε κι από τότε, έχει μείνει εκεί».

«Ο Οδυσσέας;» ξαναρώτησα.

«Μια χαρά είναι. Θα τον γνωρίσεις κάποια στιγμή. Αλεπουδέλης λεγόταν. Τώρα είναι σπουδαίος ποιητής και άλλαξε το όνομά του. Τον λένε Ελύτη. Θα σού τον γνωρίσω».

ελύτης

Δεν μού τον γνώρισε ποτέ. Ο πατέρας μου δεν ήταν και πολύ…. εντάξει στις υποσχέσεις του.

Όπως διάβασα μετά, τo κρύο στις κατάλευκες παρυφές της Πίνδου ήταν βαρύ. Οι Έλληνες φαντάροι διέθεταν μόλις μία αλλαξιά, αυτή που φορούσαν. Όπως αναφέρεται σε ημερολόγια φαντάρων:

«Πολεμούσαμε στα 1.700 μέτρα και  ξηρό τόπο δεν είδαμε. Οι ακρωτηριασμοί από τα κρυοπαγήματα ήταν πλέον ο μεγαλύτερος φόβος  μας». Μέσα στην παγωνιά όμως, ένας μικρός εχθρός έσωζε τους φαντάρους από τον ακρωτηριασμό. Αυτός ο εχθρός ήταν οι ψείρες.

Πολλοί έπιασαν ψείρες κι έτσι άρχισε η τριβή και η θερμοκρασία του σώματος ανέβαινε. Επίσης, η φαγούρα από τις ψείρες δεν τους άφηνε να πέσουν σε καταστολή και να παγώσουν από το κρύο.

ξεψείρισμα

«Κάναμε να ξυστούμε και δέκα-δέκα τις πιάναμε και τις διώχναμε. Αλλά αυτές μας έσωζαν!», λένε χαρακτηριστικά κάποιοι  βετεράνοι  του  1940. Για ψείρες δεν μού μίλησε ο πατέρας μου. Όπως όμως έγραφε για το Έπος του ΄40  ο Νικηφόρος Βρεττάκος: «  Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους, Άνθρωποι. Ένας μεγάλος καταυλισμός είναι η έννοια της αρετής. Το ότι πεθάναν, δεν σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν εκεί, με τις λύπες, τα δάκρυα και τις κουβέντες τους. Ο ήλιος σας θα ‘ναι ακριβά πληρωμένος.»

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

7 Σχόλια

  1. Δύο μεγάλοι Ελληνες πού έκαναν τό καθήκον των στήν πατρίδα ένω ο “εθνάρχης”ο Κωνσταντίνος Καραμανλής
    είχε απαλλαγεί από τόν Ελληνικό Στρατό λόγω κώφωσης εξ ού καί τό παρατσούκλι “κουφός εθνάρχης”.Γνωστό ρητό του σκατοψύχη εθνοπροδότη.”Η Κύπρος κείται μακράν”.Τό πραγματικό όνομα τού Οδυσσέα Ελύτη είναι Οδυσσεας Αλεπουδάκης.Ανθυπολοχαγός στήν Αλβανία πολέμησε στήν πρώτη γραμμή τού μετώπου.Τόν ρώτησαν τί έκανε προσωπικά στόν αγώνα.Ημουν συνεπής στήν αποστολή μου.”Αλλά είδα στό πρόσωπο τών στρατιωτών μου τή λάμψη πού είναι ικανός ο ελληνισμός νά αναδύσσει οταν πιστεύει στό δίκιο του.Καί γνώρισα από πολύ κοντά τήν αψηφισιά τού θανάτου,τήν ακατάβλητη θέληση τής ζωής,πού έγινε τελικά δική μου”.
    Β.Παγκόσμιος Πόλεμος.Γερμανία-Ιταλία.Η Γιουγκοσλαβία έκανε 3 ημερες άμυνα,η Ολλανδία 4 ημέρες,τό Βέλγιο
    18 ημέρες,η Πολωνία 30 ημέρες,η Νορβηγία 61 ήμερες,καί η Γαλλία η τότε υπερδύναμη 43 ημέρες.
    Η Ελλάδα 219 ημέρες δηλαδή 7 ολόκληρους μήνες.
    Τσώρτσιλ:”Μέχρι τώρα λέγαμε οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες.Τώρα θά λεμε οί ήρωες πολεμούν σάν
    Ελληνες”
    Γιάννης Λάκων

  2. ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΑΜΠΡΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗΝ ΣΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ..

  3. ΑΝΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΔΕΣ ΕΚΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ. ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ.

  4. Η Ελλάδα πού ξέραμε ΤΕΛΟΣ!! ΣΥΡ&ΝΔ ειναι κόμματα εθνομηδενιστηκά καί αντίθεα. Η κυβέρνηση διέλυσε τίς ενορίες, κατηργησε τήν ιστορία, έχει συμβούλους πρώην ΚΝΙΤΕΣ καί τό άκρως ενδοτικό ΕΛΙΑΜΕΠ!!! ΕΛΕΟΣ!!!

  5. Η θα πάνε τώρα αν γίνει κάτι με τους τουρκαλαδες?

  6. Οι πατεράδες και παππούδες μας ήταν εκεί ποιοι θα ήταν του Κούλη? Του Αλέξη και του Γιωργάκη?από τη Γαλλία?

  7. Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΠΟΛΈΜΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΊΑ.
    ΤΟΝ ΈΧΑΣΑ ΤΟ 1987.
    ΔΕΝ ΜΙΛΟΎΣΕ ΌΜΩΣ ΠΟΤΈ ΓΙ’ΑΥΤΌ.
    ΕΊΧΕ ΧΆΣΕΙ ΤΗΝ ΑΚΟΉ ΤΟΥ ΈΝ ΜΈΡΗ ΑΠΌ ΤΟ ΔΕΞΊ ΤΟΥ ΑΥΤΙ. ΑΠΌ ΠΑΙΔΆΚΙ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΦΟΡΟΎΣΕ ΤΟ ΧΕΙΜΏΝΑ ΚΆΛΤΣΕΣ ΣΤΟΝ ΎΠΝΟ ΤΟΥ.
    ΕΊΧΕ ΠΆΘΕΙ ΚΡΥΟΠΑΓΗΜΑΤΑ.
    ΤΟ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΊΧΕ ΠΕΙ ΉΤΑΝ
    ΌΤΙ ΤΙΣ ΨΕΊΡΕΣ ΤΙΣ ΜΆΖΕΥΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΤΟΎΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΎΦΤΑ ΤΟΥ ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΑΚΆ ΤΟΥ…..
    ΣΉΜΕΡΑ ΌΛΗ ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΚΛΑΊΩ ΚΑΙ ΠΟΝΆΩ.
    ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΠΑΤΈΡΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΜΑΣ.??????
    ΧΩΡΊΣ ΠΑΡΕΛΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΜΕΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΈΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΉ ΤΟΥΣ ΑΚΌΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΊΔΑ ΜΑΣ….

    ΤΟ ΈΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΌΤΙ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΎΝ
    ΕΒΡΑΙΟΧΑΖΑΡΟΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΙΑ????

    .
    ΑΓΓΕΛΙΚΉ

Comments are closed.