Πρώην μηχανικός της GM θεωρεί ότι τα 15.000 χιλιόμετρα μπορούν να επιτευχθούν χωρίς κάποιες ζημιές στον κινητήρα, μόνο σε ιδανικές συνθήκες οδήγησης και συνθηκών.
Οι περισσότεροι οδηγοί τηρούν πιστά τις συστάσεις των κατασκευαστών αυτοκινήτων και επισκέπτονται το συνεργείο για την καθιερωμένη αλλαγή λαδιών, όπως ακριβώς αναγράφεται στο εγχειρίδιο χρήσης. Το νούμερο είναι συνήθως τα 15.000 χιλιόμετρα, όμως μπορεί να είναι και τα 20.000 χιλιόμετρα. Άλλοι προτείνουν τα 10.000 χλμ. Υπάρχουν εκείνοι λοιπόν που περιμένουν να φτάσουν τα προτεινόμενα νούμερα, αλλά υπάρχουν και αυτοί που τα αλλάζουν πολύ νωρίτερα. Δηλαδή στα περίπου στα μισά.
Ποιος έχει δίκιο;
Οι οδηγοί κατά το μηχανικό επιλέγουν τα δύο άκρα. Στη μια περίπτωση μπορεί να καθυστερήσουν την αλλαγή, «παίζοντας με τη φωτιά» καθώς μπορεί να προκληθεί ζημιά στον κινητήρα, ενώ στην άλλη ουσιαστικά κάνουν «κακό» μόνο στο πορτοφόλι τους. Κατά τα λεγόμενα του ειδικού και ανεξάρτητα από τη μάρκα του κατασκευαστή, το διάστημα π.χ. των 15.000 είναι απλά ένα τέχνασμα marketing και υπερεκτιμημένο.
Διότι μερικές εταιρείες εξοπλίζουν τα οχήματά τους με συστήματα παρακολούθησης της υπολειπόμενης διάρκειας ζωής του λαδιού του κινητήρα. Αυτό μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια κάποιες φορές τη φθορά του λαδιού και έτσι να προτείνει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να τα αλλάξουμε.
Στη λειτουργία αυτή μετρούνται τα χιλιόμετρα που έχουν διανυθεί και κυρίως τα «κρύα», πόσες εκκινήσεις έχουν γίνει σε ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες, πόσες είναι οι θερμές εκκινήσεις, πόσες μικρές διαδρομές έχουμε κάνει (έως 8 χλμ.), αλλά και πόσες το στροφόμετρο έχει μπει στην… κόκκινη ζώνη. Οι παράγοντες αυτοί είναι καθοριστικοί, ενώ βέβαια ρόλο παίζει η εξωτερική θερμοκρασία περιβάλλοντος ανάλογα την χώρα δηλαδή και το ιξώδες του λαδιού που βάζουμε.
Ωστόσο, για να μην το κάνουμε πολύπλοκο, υπάρχει και η εναλλακτική της αλλαγής λαδιών μια φορά τον χρόνο, ανεξάρτητα των διανυθέντων χιλιομέτρων. Έτσι θα έχουμε το κεφάλι μας πάντα ήσυχο. Φρέσκο λάδι δεν έβλαψε ποτέ.
