Όχι μόνο αν κάποιος είχε γονιό με Αλτσχάιμερ, αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσει τη νόσο, αλλά και εάν έχει συγγενείς δευτέρου βαθμού (παππούς-γιαγιά, θείοι-θείες, ετεροθαλή αδέλφια) ή και τρίτου (πρώτα ξαδέλφια, προπάππους, προγιαγιά) που εμφάνισαν αυτή την ανίατη νευροεκφυλιστική πάθηση.
Αυτό υποστηρίζει μια αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας από ερευνητές, με επικεφαλής την Λάιζα Κάνον-Ολμπράιτ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γιούτα.
«Υπάρχουν ακόμη πολλά άγνωστα πράγματα, όσον αφορά στο γιατί κάποιος εκδηλώνει Αλτσχάιμερ. Το οικογενειακό ιστορικό της νόσου είναι μόνο μία από τις πιθανές αιτίες, ενώ μπορεί να ευθύνονται περιβαλλοντικοί παράγοντες ή ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών» δήλωσε η Λάιζα Κάνον-Ολμπράιτ.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα για περισσότερους από 270.800 ανθρώπους, από τους οποίους οι 4.436 είχαν πεθάνει με επίσημη αιτιολογία τη νόσο Αλτσχάιμερ. Έπειτα από ανάλυση του οικογενειακού ιστορικού καθενός, διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι με έναν συγγενή πρώτου βαθμού με Αλτσχάιμερ είχαν 73% μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδηλώσουν και οι ίδιοι τη νόσο.
Άνθρωποι με δύο συγγενείς πρώτου βαθμού που είχαν Αλτσχάιμερ είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να πάθουν και οι ίδιοι τη νόσο, ενώ εκείνοι με τέσσερις συγγενείς πρώτου βαθμού που ήταν ασθενείς είχαν 15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ.
Άτομα με έναν συγγενή πρώτου βαθμού και έναν συγγενή δεύτερου βαθμού με Αλτσχάιμερ (π.χ. πατέρα και παππού) είχαν 21 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο, ενώ άνθρωποι που είχαν τρεις τρίτου βαθμού συγγενείς με Αλτσχάιμερ είχαν 43% μεγαλύτερο κίνδυνο.
«Το οικογενειακό ιστορικό αποτελεί σημαντικό δείκτη κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ, αλλά έως τώρα οι περισσότερες έρευνες εστιάζουν στην άνοια των άμεσων μελών της οικογένειας, ενώ η μελέτη μας βλέπει την ευρύτερη οικογενειακή εικόνα, κάτι που μας επιτρέπει να προβλέψουμε καλύτερα τον κίνδυνο. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη διάγνωση στο μέλλον» δήλωσε η Κάνον-Ολμπράιτ.
Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι από τους ανθρώπους που μελέτησαν μόνο το 3% είχε οικογενειακό ιστορικό που διπλασίαζε τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ, ενώ μόλις το 0,5% είχε αυξημένο κίνδυνο κατά τουλάχιστον τρεις φορές λόγω οικογενειακού ιστορικού.
