Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Μπρους Κάμπελ πλήρωσε 25.800 δολάρια για 10 στρέμματα γης στο Χίλσμπορο, ένα προάστιο του Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο οποίος είναι τώρα 73 ετών, λέει στο CNBC ότι το όνειρο ξεκίνησε όταν είδε στην τηλεόραση ένα αεροπλάνο στην τηλεόραση σε ηλικία 15 ετών. Αποφάσισε λοιπόν ότι ήθελε να ζήσει σε ένα από αυτά.
Το 1999, ο Κάμπελ αποφάσισε ότι θα ακολουθούσε το όνειρό του, αλλά δεν είχε ιδέα πώς να το κάνει, έτσι προσέλαβε μια εταιρεία διάσωσης για να του βρει ένα αεροπλάνο. «Αυτό ήταν ένα λάθος. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Οι εταιρείες διάσωσης είναι καταστροφικές», είπε ο Κάμπελ. «Συνιστώ ανεπιφύλακτα να αγοράσετε απλώς ένα jetliner εντελώς άθικτο και πλήρως λειτουργικό, εκτός ίσως από την αφαίρεση των κινητήρων».
Μετά από μήνες αναζήτησης, η εταιρεία βρήκε στον Κάμπελ, ένα αεροσκάφος Boeing 727, 200 επιβατών που ήταν 1.066 τετραγωνικά πόδια και ζύγιζε περίπου 31 τόνους.
Δείτε βίντεο:
Το αεροπλάνο της Ολυμπιακής χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά της σορού του ιδιοκτήτη της, Αριστοτέλη Ωνάση, το 1975. Ο αείμνηστος Έλληνας μεγιστάνας της ναυτιλίας ήταν παντρεμένος με την πρώην Πρώτη Κυρία Ζακλίν Κένεντι Ωνάση τη στιγμή του θανάτου του.
Τα μηνιαία έξοδά του για το «σπίτι» του ανέρχονται σε 370 δολάρια τον μήνα (περίπου 350 ευρώ), καθώς δίνει 220 δολάρια τον μήνα σε φόρους για το ακίνητο και από 100 έως 250 δολάρια τον μήνα για ρεύμα. Τον περισσότερο χρόνο του, ο Κάμπελ τον περνά επισκευάζοντας παλιούς υπολογιστές και κάνοντας ξεναγήσεις στο αεροπλάνο του.
Τώρα, ο Κάμπελ ξοδεύει τον χρόνο του ανακαινίζοντας παλιά συστήματα υπολογιστών, επισκευάζοντας διαφορετικά ηλεκτρικά συστήματα στο αεροπλάνο και αφήνοντας τους ανθρώπους να έρθουν και να περιηγηθούν στο αεροσκάφος του.
«Δεν μετανιώνω που επιδίωξα αυτό το όραμα. Από την εμπειρία μου με τους καλεσμένους μου, πιστεύω ότι η ανθρωπότητα θα αγκαλιάσει αυτό το όραμα ολόψυχα σε αρκετή αναλογία ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε αεροσκάφος που αποσύρεται από την υπηρεσία», λέει.
Επειδή μοιράζει ως επί το πλείστον τον χρόνο του μεταξύ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, η ελπίδα του είναι να έχει μια μέρα ένα αεροπλάνο σπίτι και εκεί. «Πρόκειται να στήσω ένα σπίτι που αγαπώ σε μια χώρα που αγαπώ και με ανθρώπους που αγαπώ», λέει. «Αν μπορέσω απλά να ανακτήσω τα νιάτα μου, όλα θα πάνε καλά».
