Υπόθεση τροχαίου δυστυχήματος διερευνά η Τροχαία Αμμοχώστου μετά την καταγγελία που έκαναν στην Αστυνομία οι γονείς μαθήτριας, της οποίας η τσάντα «πιάστηκε» στην πόρτα του λεωφορείου που την πήγε στο σπίτι της, με αποτέλεσμα όταν αυτό ξεκίνησε να «παρασύρεται» και η ίδια στο δρόμο.
Σύμφωνα με την Αστυνομία μαθήτρια Γυμνασίου από τη Σωτήρα ηλικίας 14 χρόνων, μεταβαίνει καθημερινώς με λεωφορείο από τη Σωτήρα, όπου διαμένει στο Γυμνάσιο Δερύνειας.
Χθες το μεσημέρι όταν ολοκληρώθηκαν τα μαθήματα στο Γυμνάσιο, η 14χρονη πήρε το λεωφορείο για να επιστρέψει σπίτι της. Η μαθήτρια που καθόταν στις πίσω θέσεις του λεωφορείου κατέβηκε τελευταία, ωστόσο την ώρα που κατέβαινε, ο οδηγός έκλεισε η πίσω πόρτα του οχήματος με αποτέλεσμα να «πιαστεί» σ’ αυτήν η σχολική της τσάντα.
Ο οδηγός του λεωφορείου δεν αντιλήφθηκε ότι η τσάντα της μαθήτριας είχε «πιαστεί» στην πόρτα του οχήματος και ξεκίνησε με χαμηλή ταχύτητα για τον τελικό προορισμό του, «παρασύροντας» την 14χρονη στο δρόμο.
Σύμφωνα πάντα με την Αστυνομία ουσιαστικά η μαθήτρια με πιασμένη την τσάντα της στην πόρτα του λεωφορείου «περπατούσε» μαζί με το όχημα για απόσταση 20 – 30 περίπου μέτρων.
Οδηγός αυτοκινήτου που πήγαινε πίσω από το λεωφορείο κόρναρε στον οδηγό του με αποτέλεσμα αυτός να σταματήσει το όχημα.
Ο οδηγός του λεωφορείου άνοιξε τελικά την πίσω πόρτα του οχήματος και η τσάντα της μαθήτριας απελευθερώθηκε.
Η μαθήτρια συνοδεύτηκε από τους γονείς της στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Αμμοχώστου και αφού εξετάστηκε από τους επί καθήκοντι ιατρούς διαπιστώθηκε ότι έφερε ελαφρούς μώλωπες στα πόδια.
Οι γονείς της 14χρονης προχώρησαν σε καταγγελία στην Αστυνομία με τους ανακριτές του Τμήματος Τροχαίας Αμμοχώστου να διερευνούν υπόθεση τροχαίου δυστυχήματος.
Ο οδηγός του λεωφορείου κλήθηκε στην Αστυνομία για κατάθεση δίνοντας τις δικές του εξηγήσεις για το συμβάν.
Αυτό μού θύμισε ένα περιστατικό , όταν ήμουν μικρός , πού πιάστηκε τό χέρι μου απ’ τήν πόρτα τού λεωφορείου , οπότε είχα τό ένα πόδι στό πολύ μικρό “περβαζάκι” πού είχε ή πόρτα κι επειδή δέν χωρούσε νά βάλω καί τό άλλο , μ’ εκείνο έτρεχα… Αλλά μού είχε κάνει τότε τρομακτική εντύπωση τό γεγονός ότι , όταν ήρθε ένα αυτοκίνητο δίπλα στό λεωφορείο καί μέ έιδαν , αντί νά κάνουν ότι έκανε ό οδηγός τού αυτοκινήτου τού συγκεκριμένου άρθρου – κόρνες , φώτα κλπ.) αυτοί πάτησαν τά γέλια καί γελούσαν σάν χάνοι ενώ εγώ είπα όσες προσευχές ήξερα μπάς καί σταματήσει τό λεωφορείο , έστω καί στή μέση τού δρόμου (ήταν στήν παραλιακή)…