Να ανιχνεύσει τις επιθυμίες του Βλαντιμίρ Πούτιν όσον αφορά το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ επιχειρεί σε ανάλυσή του το Politico ξεκινώντας με την υπενθύμιση ότι «όταν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε το 2016, οι φελλοί της σαμπάνιας έσκασαν στη Μόσχα».
«Οκτώ χρόνια μετά με δύο εκλογικές αναμετρήσεις και επίθεση στην Ουκρανία, η πραγματικότητα είναι ότι κανένας από τους δύο πιθανούς μελλοντικούς προέδρους δεν είναι πιθανό να προσφέρει όλα όσα θέλει η Μόσχα» συνεχίζει η εισαγωγή του Politico.
H περίπτωση νίκης του Τραμπ
Από την πρώτη περίοδο διακυβέρνησής του, ο Τραμπ απολαμβάνει ένα είδος θαυμασμού από τη Μόσχα και τον πρόεδρο της Ρωσίας.
Ο Πούτιν είναι ένας κοντός, ματαιόδοξος άνθρωπος.
Στο Κρεμλίνο αρέσει το γεγονός ότι ο ψηλός, πλούσιος Τραμπ τρέφει απόλυτο δέος για τον Πούτιν.
Αυτό δίνει στον Πούτιν το πάνω χέρι» αναφέρει η καθηγήτρια στο New School της Νέας Υόρκης και δισέγγονη του πρώην σοβιετικού πρωθυπουργού Νικίτα Χρουστσόφ, Νίνα Χρούστσεβα.
Όπως σημειώνεται στην ανάλυση του Politico, η ρωσική ελίτ δεν είναι ξένη προς την επίδειξη πλούτου, όπως αυτή στην οποία επιδίδεται ο Τραμπ, ενώ «η συνωμοσιολογική σκέψη του Τραμπ συντονίζεται με την βαθιά ριζωμένη πεποίθηση πολλών Ρώσων ότι οι απλοί Αμερικανοί είναι όμηροι ενός βαθέως κράτους».
«Το μεγαλύτερο δέλεαρ για το Κρεμλίνο όσον αφορά τον Τραμπ, φυσικά, είναι η στάση του απέναντι στην Ουκρανία.
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών έχει δεσμευτεί να τερματίσει τον πόλεμο σε μια μέρα, προφανώς αναγκάζοντας το Κίεβο να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις.
Την ίδια ώρα ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τζέι Ντι Βανς είναι σφοδρός επικριτής της παροχής μεγαλύτερης βοήθειας στην Ουκρανία.
”Ο Πούτιν χρειάζεται απεγνωσμένα μια νίκη. Μια παρατεταμένη σύγκρουση την οποία δεν είναι σε θέση να κερδίσει δεν βοηθάει τη νομιμοποίησή του” σημειώνει ο πρώην λογογράφος του Κρεμλίνου, Αμπάς Γκαλιάμοφ.
Υπάρχει, ωστόσο, και ένα μειονέκτημα για τον Τραμπ.
Όπως έμαθε η Μόσχα με τον δύσκολο τρόπο κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο Τραμπ δεν τηρεί πάντα τις υποσχέσεις του.
Συγκεκριμένα, δεν τήρησε τις υποσχέσεις του σχετικά με την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία και την άρση των δυτικών κυρώσεων για την κατάληψη της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας.
Οκτώ χρόνια αργότερα, καθώς το σχέδιο εισβολής του Πούτιν φτάνει προς το τέλος του τρίτου έτους του, η Μόσχα αμφιβάλλει ότι η εχθρότητα της Ουάσιγκτον θα διαλυθεί ακόμη και από τον πιο φιλικό προς το Κρεμλίνο πρόεδρο» προστίθεται στην ανάλυση του Politico.
«Οι αμερικανικές εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα για τη Ρωσία, επειδή οι υποψήφιοι αντικατοπτρίζουν πλήρως τη διακομματική συναίνεση ότι η χώρα μας πρέπει να ηττηθεί», υποστήριξε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, σε ανάρτησή του στο Telegram.
Ο ίδιος, μάλιστα, χαρακτήρισε τα λόγια του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου και την καλή σχέση του με τη Ρωσία ως «κοινοτοπίες».
Δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο.
Ούτε σε μια μέρα, ούτε σε τρεις μέρες, ούτε σε τρεις μήνες.
Και αν πραγματικά προσπαθήσει, θα μπορούσε να γίνει ο νέος JFK», πρόσθεσε ο Μεντβέντεφ.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ:
Όποιος κι αν κερδίσει τις εκλογές, δεν βλέπουμε καμία προοπτική να αλλάξει η Αμερική τη ρωσοφοβική της πορεία»
Η περίπτωση νίκης της Χάρις
Ο πρόεδρος Μπάιντεν ήταν «ο αγαπημένος μας, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι», είχε δηλώσει ο Πούτιν στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ και όταν ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ αποσύρθηκε από την κούρσα των αμερικανικών εκλογών, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία θα κάνει ό,τι είχε ζητήσει ο πρόεδρος των Δημοκρατικών από τους οπαδούς του και θα «υποστηρίξει» την Κάμαλα Χάρις.
«Έχει ένα τόσο εκφραστικό και μεταδοτικό γέλιο, που δείχνει ότι τα πάει καλά», είχε πει προκαλώντας γέλια στο ακροατήριό του.
«Πρόκειται για μια παραδοσιακή επιχείρηση κάλυψης της KGB που έχει σκοπό να ωφελήσει τον Τραμπ» εξήγησε ο Γκαλιάμοφ με την Χρούστσεβα να υποστηρίζει, αντίθετα, ότι τα λόγια του Πούτιν θα μπορούσαν να περιέχουν ένα ψήγμα αλήθειας.
Η υπόσχεση του Τραμπ για ένα γρήγορο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, ακόμη και ενός που θα εξασφάλιζε εδάφη για τη Μόσχα, μπορεί να μην είναι το προτιμώμενο αποτέλεσμα για τον Πούτιν.
«Έχει κάνει τον πόλεμο το επίκεντρο της υστεροφημίας του και έτσι θα τον διεξάγει για όσο καιρό χρειάζεται, θέλει και μπορεί» εξηγεί η Χρούστσεβα.
Η Χάρις θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτό, παρατείνοντας ένα status quo που η Μόσχα πιστεύει ότι είναι υπέρ της, καθώς η αποφασιστικότητα της Δύσης εξασθενεί απέναντι στην αδυσώπητη επίθεση της Ρωσίας.
Ως υπέρμαχος του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, η Χάρις προσφέρει επίσης στον Πούτιν ένα τέλειο αντίπαλο δέος καθώς και μια δικαιολογία για τον πόλεμό του εναντίον αυτού που αποκαλεί «αμερικανική ηγεμονία».
«Αν το Κρεμλίνο ψήφιζε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζε υπέρ του χάους, της πόλωσης και της απογοήτευσης από την αμερικανική δημοκρατία.
Από σήμερα, φαίνεται να έχει καλές πιθανότητες να κερδίσει» καταλήγει η ανάλυση του Politico.
