«Ανάπηρη» δημοκρατία η Γερμανία, όλα πια θυμίζουν Βαϊμάρη

Το Krisenmodus, δηλαδή «Σε λειτουργία κρίσης», αναδείχθηκε Λέξη της Χρονιάς στη Γερμανία.
Προφανώς, απηχεί το κοινό αίσθημα, καθώς επίσης και την απογοήτευση που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα της άλλοτε ατμομηχανής της Ευρώπης, για την κατάσταση που επικρατεί στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός έχει σχεδόν απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ωστόσο οι ηγέτες του είναι… αποφασισμένοι να κάνουν τα πράγματα χειρότερα για τη συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών.
Οι Πράσινοι πιέζουν για περισσότερο πόλεμο, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες θέλουν περισσότερες περικοπές κοινωνικών δαπανών και ο καγκελάριος Olaf Scholz και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του (SPD) βρίσκονται στη μέση υιοθετώντας τις χειρότερες προτάσεις που διατυπώνονται και από τις δύο πλευρές, οδηγώντας τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή.
Στο διεθνές μέτωπο, σύμφωνα με την Deutsche Welle, το 2024 «το Βερολίνο πρέπει να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει δύο πολέμους, μια ολοένα πιο επιθετική Κίνα και μια παγκόσμια τάξη σε μετάβαση».
Με επικεφαλής την απαράδεκτη και αστοιχείωτη Annalena Baerbock, η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας αποδείχθηκε καταστροφική, γεγονός που έχει επιπτώσεις στην εσωτερική πολιτική κονίστρα.
Το Βερολίνο έχει αποκοπεί από τα ρωσικά ενεργειακά ταμεία…
Την ίδια στιγμή, εκτός από τα χρήματα και όπλα που στέλνει στην Ουκρανία, θέλει να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες και να γίνει πιο παρεμβατικό.
Η δε ενεργειακή μετάβαση την οποία ευαγγελίζονταν οι Πράσινοι αποδείχθηκε μη ρεαλιστική, άρα πλήρως αποτυχημένη: Η βιομηχανία καταρρέει, οι καταναλωτές υποφέρουν από την ακρίβεια, η χώρα στρατικοποιείται, ενώ η τάση για λιτότητα εντείνεται.
Ο πληθωρισμός συνεχίζει να έχει αυξητικές τάσεις, η οικονομία συρρικνώνεται, οι εξαγωγές στην Κίνα μειώνονται, υπάρχει συνεχής πίεση από τους Ατλαντιστές, το βιοτικό επίπεδο μειώνεται, η πολιτική παράλυση επικρατεί στα περισσότερα θέματα εκτός από τις κοινωνικές περικοπές και άλλα.
Οι δε στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται, όπως και εισοδηματική ανισότητα… καθώς η χώρα βιώνει μια πρωτόγνωρη αποβιομηχάνιση.
Bad news from Germany.

One of the world leaders in the production of seamless pipes, Vallourec, has closed the production of these products in Germany.

The company’s plant in Mülheim an der Ruhr will close permanently on December 31.

The decision to close the Vallourec plants… pic.twitter.com/Q2HuTsvvrg

— Zlatti71 (@djuric_zlatko) December 23, 2023
Εσχάτως ενέσκηψε και το μέτωπο των αγροτών που διαδηλώνουν σε ολόκληρη τη χώρα εις απάντησιν στην απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει σταδιακά τη φορολογική ελάφρυνση στο γεωργικό ντίζελ.
Ο Scholz απέτισε φόρο τιμής στο krisenmodus στην πρωτοχρονιάτικη ομιλία του, ξετυλίγοντας ένα παραμύθι ότι δήθεν οι κρίσεις της Γερμανίας είναι απλώς μια σειρά ατυχών γεγονότων, και όχι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Κατέληξε δε με τα εξής: «Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, αν συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό, τότε δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το μέλλον, τότε το έτος 2024 μπορεί να είναι μια καλή χρονιά για τη χώρα μας, ακόμα κι αν κάποια πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά από το επιθυμητό».
Η κενού περιεχομένου ρητορική του Scholz είναι σημάδι πως γνωρίζει ότι η χώρα είναι καταδικασμένη, ωστόσο δεν σχεδιάζει τίποτα για να αλλάξει τη μοίρα της.

Θα καταρρεύσει η κυβέρνηση;

Παρότι η γερμανική νομοθεσία αποτελεί εχέγγυο βιωσιμότητας για τον σημερινό συνασπισμό ζόμπι, δεν είναι αδύνατο να καταρρεύσει.
Όπως αναφέρει το Politico, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη πολιτικών εποχής της Βαϊμάρης, η οποία συνέβαλε στην άνοδο των Ναζί, οι συντάκτες του μεταπολεμικού Βασικού Νόμου της Γερμανίας προσπάθησαν να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα δημιουργώντας ένα πολιτικό σύστημα που απαιτούσε την ταχεία επίλυση των συγκρούσεων με όσο το δυνατόν λιγότερη αναστάτωση.
Ως εκ τούτου, έθεσαν έναν υψηλό πήχη για τις πρόωρες εκλογές.
Μόνο ο καγκελάριος έχει την εξουσία να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο και μόνο ο πρόεδρος μπορεί να προκηρύξει νέες εκλογές.
Γι’ αυτό οι ψήφοι εμπιστοσύνης στη Γερμανία είναι σπάνιες (μόνο πέντε) και είναι συνήθως κινήσεις τακτικής από καγκελαρίους που επιδιώκουν να ενισχύσουν την πολιτική τους θέση.
Η μόνη περίπτωση που ένας καγκελάριος απομακρύνθηκε άθελά του ήταν το 1982, όταν το FDP εγκατέλειψε τη συμμαχία με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) του καγκελαρίου Helmut Schmidt, αναγκάζοντάς τον να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και να ηττηθεί.
Πίσω στο παρόν, η κυβέρνηση Scholz μόλις μετά βίας πέρασε πρόσφατα ένα εμπόδιο που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε πτώση.
Μέλη του υποτιθέμενου δημοσιονομικά-συντηρητικού FDP ψήφισαν το κόμμα τους να παραμείνει μέλος του συνασπισμού σε μια εσωκομματική ψηφοφορία για το θέμα.
Ωστόσο, μόνο το 52% τάχθηκε υπέρ της παραμονής.
Το ότι συμμετέχει στην κυβέρνηση Scholz ήταν καταστροφικό για το FDP, που έχασε τα ερείσματά του στη γερμανική κοινωνία (δημοφιλία μόλις 5% από 11,5%).
Αν χάσει και το 5%, μένει εκτός Bundestag – γι’ αυτό τον λόγο εστιάζει και στις κρατικές δαπάνες.
Αυτό θα σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη τριβή με τα άλλα δύο κόμματα του συνασπισμού.