Όλη του τη ζωή ο κυρ-Κώστας ήθελε ένα ζευγάρι παπούτσια από δέρμα κροκοδείλου και έκρινε πως είχε φτάσει πια η ώρα να τα κάνει δώρο στον εαυτό του.
Όταν επέστρεψε σπίτι, φορώντας τα καινούργια του παπούτσια, είπε στην κυρά-Φρόσω:
– “Λοιπόν, βλέπεις κάτι διαφορετικό πάνω μου;”
– “Τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό; Κάθε μέρα φοράς το ίδιο πουκάμισο και το ίδιο παντελόνι. Που είναι η διαφορά;”
Ο κυρ-Κώστας δεν το έβαλε κάτω. Χωρίς να πει κουβέντα, πήγε στο υπνοδωμάτιο, γδύθηκε και βγήκε έξω μη φορώντας τίποτε άλλο παρά τα καινούργια του παπούτσια.
– “Τώρα Φρόσω, βλέπεις κάτι διαφορετικό;”, τη ρώτησε.
– “Που είναι η διαφορά, Κώστα μου; Κρέμεται προς τα κάτω όπως και κάθε μέρα.”
Προσβεβλημένος και θυμωμένος, ο κυρ-Κώστας φώναξε:
– “Και ξέρεις ΓΙΑΤΙ κρέμεται προς τα κάτω; Γιατί κοιτάζει τα καινούργια μου παπούτσια!”
Η κυρά-Φρόσω σήκωσε τους ώμους λέγοντας:
– “Έπρεπε να αγοράσεις καπέλο!”
