Υπήρξε ο τελευταίος ζεν πρεμιέ της Φίνος Φιλμ, πριν η θρυλική εταιρία σταματήσει να παράγει ταινίες. Ο Νίκος Γαλανός, που πρωταγωνίστησε σε μερικά από τα εμπορικότερα φιλμ από το 1967 έως το 1974, έχει καταφέρει να κρατήσει σταθερό το κοινό του εδώ και πέντε δεκαετίες.
Φέτος πάτησε αισίως τα 75 χρόνια του και δείχνει να το απολαμβάνει. Το αγαπημένο παιδί του Φίνου, του Φώσκολου, της Αλίκης και της Τζένης ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και τον Νίκο Νικόλιζα και σε έναν σπάνιο απολογισμό ζωής, μας μιλάει για τις εμπειρίες του δίπλα στα ιερά τέρατα του σινεμά. Ο δυσεύρετος γόης δεν απασχόλησε σχεδόν ποτέ τα media με προσωπικά θέματα.
«Η στάση ζωής καθενός κρίνει και την εκτίμηση που έχει ο κόσμος στο πρόσωπό του. Η διάρκεια στον χώρο εξαρτάται από το αν ένας ηθοποιός είναι παρών όλα τα χρόνια, αν κρατάει μια σταθερή καλλιτεχνική πορεία που δεν μπερδεύει τον κόσμο για τα έργα που θα παίξει. Από εκεί προέρχεται και σεβασμός του κόσμου» μας λέει.
Τον ρωτάμε αν ήθελε πάντα να γίνει ηθοποιός. Χαμογελάει ξανά. «Δεν ξεκίνησα να γίνω ηθοποιός συνειδητά. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, είχα καταλήξει ότι θα γίνω καπετάνιος. Ξαφνικά, δεν ξέρω τι συνέβη στο μυαλό μου και μπαίνω στη θεατρική σχολή του Μιχαηλίδη, χωρίς να έχω επηρεαστεί από κάτι».
Πρότυπα ο Μάρλον Μπράντο και ο Λόρενς Ολιβιέ
Ο ίδιος πιστεύει πολύ στη θετική ενέργεια, αλλά και στο πεπρωμένο. Στην εποχή που μεγάλωσε, μεσουρανούσαν τα ιερά τέρατα της τέχνης παγκοσμίως. Είχε, άραγε, πρότυπα; «Υπήρχαν ηθοποιοί που μου άρεσαν και δεν τους έχω ξεπεράσει ακόμα, όπως ο Μάρλον Μπράντο και ο Λόρενς Ολιβιέ. Και από Έλληνες μου άρεσαν ο Κούρκουλος και ο Φούντας. Αλλά, ως δίδυμο υποκριτικής, ο Χορν με τη Λαμπέτη» αναφέρει.
Φέτος, ο Νίκος Γαλανός είναι επικεντρωμένος στον ρόλο του, στο έργο «Οι φάλαινες του Αυγούστου», που ανεβαίνει στο Θέατρο Χώρα. «Παίζω με τρεις σπουδαίες ηθοποιούς, την Τζένη Ρουσσέα, την Έρση Μαλικένζου και τη Μαρία Αντουλινάκη» μας λέει και το πρόσωπό του λάμπει από χαρά που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την παράσταση. «Υποδύομαι έναν ξεπεσμένο αριστοκράτη, ο οποίος, όταν άλλαξε το καθεστώς, ζούσε παρασιτικά. Είμαστε μια εκπληκτική ομάδα και, φυσικά, ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας είναι μοναδικός σε όσα κάνει» σημειώνει.
«Στον “Αστραπόγιαννο” Ο Νίκος μού έριξε χαστούκι και πρήστηκε το μάγουλό μου»
Με τον Νίκο Κούρκουλο ο Γαλανός έπαιξε σε τρεις ταινίες που έχουν μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ο ίδιος θυμάται το αληθινό ξύλο που έτρωγε στις σκηνές από τον μεγάλο ηθοποιό.
«Ο,τι ξύλο έχετε δει με εμένα και τον Κούρκουλο στις ταινίες ήταν πέρα ως πέρα αληθινό! Στο φιλμ ”Ορατότης μηδέν”, την πιο σκληρή σκηνή τη γυρίσαμε στη Χαλυβουργική κατακαλόκαιρο. Το σενάριο έλεγε πως έπρεπε να κυλιστούμε παίζοντας ξύλο από έναν λόφο. Ο λόφος αυτός ήταν από ρινίσματα σιδήρου, που έκαιγαν από τον ήλιο. Ο Κούρκουλος φορούσε ένα παντελόνι κι ένα μπλουζάκι. Εμένα, όμως, ο Φώσκολος με ήθελε γυμνό από τη μέση και πάνω. Όταν τελείωσα και πήγα σπίτι μου, όλο το σώμα μου ήταν καμένο από τον καυτό σίδηρο όπου κυλιόμασταν και η πλάτη μου ήταν γεμάτη αμυχές, σαν να με είχαν γδάρει. Έκανα πολλές μέρες για να φορέσω μπλούζα.
Επίσης, στην ταινία ”Ο Αστραπόγιαννος” με τον Κούρκουλο, εγώ υποδυόμουν τον κακό αδερφό της αγαπημένης του Αστραπόγιαννου, της Νίκης Τριανταφυλλίδη. Η ταινία είχε γυριστεί σε ένα χωριό της Κορινθίας, στον Πλάτανο. Ο σκηνοθέτης, λοιπόν, ο Νίκος Τζίμας, ήθελε να κάνουμε μια σκηνή με ξύλο. Και μου λέει ο Κούρκουλος: ”Θα αντέξεις να σου ρίξω ένα χαστούκι;” Του λέω: ”Ρίξτ’ το”. Και μου ρίχνει με τη χερούκλα του ένα χαστούκι τόσο δυνατό, που πρήστηκε το μάγουλό μου. Την επόμενη μέρα δεν πήγα στο γύρισμα».
Η Καρέζη, που τον έβγαλε από τύχη στο σανίδι, και η Βουγιουκλάκη, που τον… έκλεψε για τον ρόλο του ‘Oθωνα
Ο λόγος του μεστός, μετρημένος, με απίστευτες λεπτομέρειες στις αφηγήσεις του. Θυμάται με νοσταλγία την εποχή που ξεκίνησε το θεατρικό ταξίδι του κοντά στην Τζένη Καρέζη. «Εκείνη με έβγαλε στο θέατρο, εντελώς τυχαία. Είχα πάει να παρακολουθήσω μια πρόβα και με φώναξε σε ένα διάλειμμα για να με ρωτήσει αν θέλω να παίξω. Άλλαξε έναν ηθοποιό που είχε και πήρα εγώ τον ρόλο. Στις πρόβες, από σεβασμό και μόνο, της μιλούσα στον πληθυντικό. Κάποια μέρα, λοιπόν, μου λέει: ”Σε παρακαλώ, σταμάτα να μου μιλάς στον πληθυντικό. Είμαστε συνάδελφοι, παίζουμε μαζί πάνω στη σκηνή”. Κάναμε πολλά χρόνια θέατρο με την Τζένη. Και μετά ήρθε η Αλίκη».
Τον ρωτάμε πώς έγινε και μεταπήδησε στην «αντίπαλό της», κι αν του κράτησε κακία. Γελάει. «Η αλήθεια είναι πως η Τζένη ήθελε να είμαι μαζί της. Είχε αποφασίσει τότε να ανεβάσει στο θέατρο ένα έργο του Γιώργου Ρούσσου, την ”Ασπασία”. Την ίδια περίοδο, η Αλίκη ανέβαζε τη ”Βασίλισσα Αμαλία”, πάλι του Γιώργου Ρούσσου. Αρχικά, μου είχε κάνει πρόταση η Τζένη και θεωρούσε δεδομένο ότι θα μου έδινε τον ρόλο του Αλκιβιάδη. Τότε, όμως, με πιάνει η Αλίκη και μου λέει: ”Νίκο, πήρα δικό μου θέατρο, θέλω να υποδυθείς τον Οθωνα στη ‘Βασίλισσα Αμαλία”’. Ρωτάω, λοιπόν, την Τζένη αν ο ρόλος του Αλκιβιάδη ήταν σημαντικός και μου απαντάει: ”Ρώτα τον Ρούσσο για τον ρόλο αυτόν”. Δεν σου κρύβω ότι είχα συναισθηματικό δίλημμα, γιατί η Τζένη με είχε βγάλει στη δουλειά, ωστόσο επέλεξα να πάω στην Αλίκη, όπου ο ρόλος ήταν σίγουρος και σημαντικός. Το είπα στην Τζένη και μου λέει: ”Ο,τι θέλεις κάνε”. Πικράθηκε που έφυγα, αλλά ύστερα από κάποια χρόνια ξαναπαίξαμε».
Τον ρωτάμε αν ο ανταγωνισμός τους ήταν σκληρός. «Δεν νομίζω πως υπήρχε ανταγωνισμός, αλλά συναγωνισμός. Η Τζένη και η Αλίκη ήταν οι δύο πόλοι της υποκριτικής τέχνης εκείνη την εποχή, που κέντριζαν το κοινό τους. Και άφηναν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να ακούγεται ως ”κόντρα”, γιατί συνέφερε τους πάντες» σχολιάζει.
Όταν του ζητάμε να μας πει ποια από τις δύο ήταν πιο φιλική απέναντί του, μας ξαφνιάζει. «Τώρα που το σκέφτομαι, η Τζένη και ο Κώστας έκαναν πιο φιλική και ζεστή παρέα με τους συναδέλφους που αγαπούσαν. Πηγαίναμε σπίτι τους, παίζαμε χαρτιά και γενικά ήταν πολύ φιλικό ζευγάρι. Υπήρχε η ζεστασιά του σπιτιού, της οικογενειακής θαλπωρής. Με την Αλίκη δεν υπήρχε το… σπίτι. Βγαίναμε έξω όταν κάναμε παρέα, αλλά δεν θυμάμαι να ανοίγουν το σπίτι τους. Ίσως επειδή η Τζένη και ο Κώστας ήταν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Και η αγαπημένη οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο τελικά και στο φιλικό περιβάλλον. Ίσως επειδή η Αλίκη και ο Δημήτρης είχαν ”θέματα”, δεν υπήρχε η ζεστασιά που υπήρχε στο περιβάλλον της Τζένης».
Οι 18 ταινίες στη Φίνος Φιλμ και ο ρόλος που του πήρε ο Αλεξανδράκης
Και ενώ ο Νίκος Γαλανός έχει καταξιωθεί θεατρικά στο πλευρό της Τζένης και το όνομά του ακούγεται, έρχεται στη ζωή του ο κινηματογράφος, πάλι τυχαία.
«Κινηματογραφικά, ξεκίνησα με ταινία του Νίκου Φώσκολου, τη ”Λεωφόρο του μίσους”, το 1968. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης μου έλεγε συνέχεια: ”Ρε συ, πρέπει να πας στον Φίνο. Μόλις σε δουν, θα κάνεις μεγάλη καριέρα”. Κάθε βράδυ, ο Ανδρέας με ”έψηνε” στο θέατρο. Και μια μέρα αποφασίζω και πηγαίνω στον Φίνο. Βρίσκω τον διευθυντή της εταιρίας, τον Μάρκο Ζέρβα, συστημένος από τον Μπάρκουλη. Μόλις με βλέπει εκείνος, αμέσως με αγκαλιάζει και μου λέει: ”Μικρέ, ο Δημόπουλος ετοιμάζει μια ταινία με τη Μάρω Κοντού. Θα τον φωνάξω να τα πούμε”. Ερχεται ο Δημόπουλος, με κοιτάζει, με ξανακοιτάζει και λέει στον Ζέρβα: ”Δεν νομίζω ότι θα ‘δέσει’ ως ζευγάρι στην ταινία με τη Μάρω. Είναι πολύ πιτσιρικάς”. Η ταινία όπου δεν έπαιξα ήταν το ”Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη” και τον ρόλο πήρε ο μεγάλος Αλέκος Αλεξανδράκης. Ύστερα από έναν μήνα, με παίρνει ξανά τηλέφωνο ο Ζέρβας για να πάω για κάστινγκ σε ταινία του Φώσκολου. Με κοιτάζει ο Φώσκολος και μου δίνει να διαβάσω το κείμενο του ρόλου. ”Σε θέλω, ρε γαμώτο, για πρωταγωνιστή, αλλά τον έχω δώσει σε άλλον” μου λέει. Και τελικά, μου έδωσε τον ρόλο στη ”Λεωφόρο του μίσους”.
Θυμάμαι, δε, ότι, όταν είδε ο Φίνος σε πρώτη προβολή την ταινία, με φώναξε και μου είπε: ”Είδα την ταινία. Θα σκίσεις, είσαι πολύ καλός. Εγώ θέλω να μείνεις σε μένα, μαζί μου. Αν θέλεις κι εσύ, υπόγραψε το 6ετές συμβόλαιο”. Κι έτσι μπήκα στη Φίνος Φιλμ, όπου έκανα συνολικά 18 ταινίες. Στην έβδομη ταινία, με φωνάζει η Αλίκη. Ο λόγος της περνούσε στη Φίνος Φιλμ όσο κανενός άλλου. Τότε ήταν η περίοδος που είχε αποφασίσει να μην παίξει σε άλλες ταινίες με τον Δημήτρη και ήθελε να αλλάξει παρτενέρ. Και μου λέει: ”Θα κάνουμε το ‘Ενα αστείο κορίτσι”’. Και έκτοτε ήμουν στο πλευρό της Αλίκης και κινηματογραφικά και θεατρικά».
