Αντιμέτωποι με μία αναπάντεχη ανακάλυψη βρέθηκαν σπηλαιολόγοι της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, του Σπηλαιολογικού Ελληνικού Αθλητικού Συλλόγου
κατά τη διάρκεια οδοιπορικού τους στο υπογειοποιημένο ρέμα της Πικροδάφνης την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018. Συγκεκριμένα, στο τέλος της διαδρομής τους προς το βουνό, στο σημείο εισόδου του ρέματος, αντίκρισαν ένα τοίχο από τσιμεντόλιθους. Σε ανακοίνωσή της η Κίνηση Πολιτών Ηλιούπολης (ΚΙ.Π.Η), αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στο τέλος της διαδρομής, ενώ περίμεναν να βγουν στο βουνό, βρήκαν τοίχο! Ένα τοίχο, που φράζει εντελώς το πέρασμα του νερού και ακυρώνει το ίδιο το έργο της υπογειοποίησης 2,5 χλμ. κοίτης του ρέματος!».
Το ρέμα της Πικροδάφνης είναι το τελευταίο ρέμα της νότιας Αττικής που διατηρείται σε φυσική μορφή και ένα από τα τελευταία αστικά ρέματα του νομού. Πηγάζει από τη δυτική πλευρά του Υμηττού και καταλήγει στη θάλασσα, στα σύνορα Παλαιού Φαλήρου και Καλαμακίου. Με συνολικό μήκος 9,3 χιλιόμετρα, το ρέμα της Πικροδάφνης αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο ποτάμι του λεκανοπεδίου Αττικής μετά τον Κηφισό και τον Ιλισό, ενώ παράλληλα παρουσιάζει ιδιαίτερο υδρομορφολογικό και βιολογικό ενδιαφέρον. Περίπου 2,5 χιλιόμετρα από το μήκος του έχουν εγκιβωτιστεί σε τσιμεντένια αναχώματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σημείο εισόδου του ρέματος που σφραγίστηκε με τον τοίχο βρίσκεται στην ίδια ευθεία με την οδό Πατριάρχου Γρηγορίου στην Αγία Μαρίνα Ηλιούπολης, έναν δρόμο που κατεβάζει πολύ νερό μετά τον εγκιβωτισμό μέρους του ρέματος. Πρόκειται για το δρόμο στον οποίο τα νερά παρέσυραν και έπνιξαν μια άτυχη γυναίκα πριν από πολλά χρόνια. Είναι απορίας άξιο τι θα μπορούσε να συμβεί από τη στιγμή που έκλεισε με τοίχο και το υπογειοποιημένο τμήμα.
Στην προσπάθειά της να λύσει το μυστήριο της κατασκευής του τοίχου, η ΚΙ.Π.Η. απευθύνθηκε στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου Ηλιούπολης, η οποία δήλωσε ότι αγνοεί την ύπαρξη αυτού του τοίχου, καθώς και του δημιουργού του. Όπως ο προϊστάμενός της ανέφερε, η υπηρεσία είχε τοποθετήσει μεγάλους βράχους κοντά στην είσοδο του εγκιβωτισμένου ρέματος, ώστε να εμποδίζονται κλαδιά και άλλα φερτά υλικά από το βουνό, προκειμένου να μη φράξει ο αγωγός σε μεγάλη βροχόπτωση. Με λίγα λόγια, η τεχνική υπηρεσία ορθά τοποθέτησε αυτούς τους βράχους σε απόσταση μερικών μέτρων για να προστατέψει την είσοδο-άνοιγμα του ρέματος, χωρίς ωστόσο να παρατηρήσει ότι ήταν φραγμένη (!).
