Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, Ούλοφ Πάλμε (Olof Palme) δολοφονήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1986 ενώ επέστρεφε με την σύζυγό του από έναν κινηματογράφο. Ο δολοφόνος του δεν βρέθηκε ποτέ. Η Σουηδική δικαιοσύνη ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2020, ότι η υπόθεση έκλεισε κατηγορώντας -χωρίς αδιάσειστα στοιχεία- για την δολοφονία τον Stig Engström (φωτό), που μέχρι τότε θεωρούταν αυτόπτης μάρτυρας και ήταν 52 ετών την εποχή της δολοφονίας. Τόσο πριν όσο και μετά από αυτή την ανακοίνωση, πολλές θεωρίες υπάρχουν για την δολοφονία του Πάλμε.
Κάποιες έχουν περισσότερη βάση από κάποιες άλλες. Για παράδειγμα, το καθεστώς απαρχάιντ της Νότιας Αφρικής υπάρχει σοβαρή πιθανότατα να εμπλέκεται. Μια άλλη εκδοχή που βασίζεται σε στοιχεία, και όχι απλώς θεωρίες, είναι η εμπλοκή της Ιταλικής Μασονικής στοάς P2 (Propaganda Due), την οποία συναντάμε σε πολλές σκοτεινές υποθέσεις (πχ. τον ξαφνικό θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου Α’ 33 μέρες μετά την εκλογή του, την δολοφονία του «τραπεζίτη του Θεού» Roberto Calvi, την απαγωγή και δολοφονία του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού Aldo Moro, την βομβιστική επίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια το 1980 με 85 νεκρούς, κ.ά).
Η P2 κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν φανατικά αντι-κομμουνιστική με στενή και αποδεδειγμένη σχέση με την CIA, και ήταν βασικός παράγοντας στην δημιουργία της «στρατηγικής της έντασης» (strategy of tension) συμμετέχοντας σε δολοφονίες, προβοκάτσιες, βομβιστικές επιθέσεις, απόπειρες πραξικοπήματος και άλλες ενέργειες που προκαλούσαν αστάθεια, ώστε να δικαιολογούνται αυταρχικοί νόμοι και καθεστώτα.
Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία, οι stay-behind (ΥΓ.1) στρατοί του ΝΑΤΟ είχαν διπλή λειτουργία: Πρώτον, να ενεργοποιηθούν ως αντάρτικοι στρατοί σε περίπτωση Σοβιετικής εισβολής και κατοχής, της Σουηδίας εν προκειμένω. Δεύτερον, αν δεν υπάρχει εισβολή, σε περίπτωση εσωτερικής «έκτακτης ανάγκης». Ήταν ο Πάλμε απειλή για το ΝΑΤΟ και αντιπροσώπευαν τα πολιτικά του σχέδια μια «έκτακτη ανάγκη»;
Συμμετείχε λοιπόν ο stay-behind στρατός στη δολοφονία του Σουηδού Πρωθυπουργού; Ο πρώην διευθυντής της CIA, William Colby (που έστησε το stay-behind δίκτυο στην ουδέτερη Σουηδία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) δεν ανέφερε τα κριτήρια για το πότε τα μυστικά δίκτυα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εσωτερικές επιχειρήσεις.
«Μου άρεσε πολύ η δουλειά στη Σκανδιναβία», θυμόταν ο Colby το 1978, «είχα την αίσθηση ότι έκανα κάτι πολύτιμο, στην πραγματικότητα συμμετείχα στη μάχη ενάντια στην κομμουνιστική απειλή». Φυσικά, ο Colby γνώριζε ότι δεν υπήρχε τέτοια απειλή στη Σουηδία και «η ανάγκη μυστικής πολιτικής ή παραστρατιωτικής δράσης σχεδόν δεν υπήρχε στη Σκανδιναβία. Οι κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες οδήγησαν τους Κομμουνιστές σε ένα μικρό ποσοστό του πολιτικού φάσματος μέσω μιας καλής και κοινωνικά προηγμένης κυβέρνησης, αφήνοντας τους Κομμουνιστές ν’ ασχολούνται με λίγα θέματα εκτός από τις σχέσεις, μυστικές ή φανερές, της Σκανδιναβίας, με τη Δύση».
Τη στιγμή που ο Colby δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του στο 1978, ο Ούλοφ Πάλμε ήταν ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Colby (φωτό) κατέστησε σαφές ότι το μυστικό δίκτυο, αν και δεν απαιτείται σήμερα, θα μπορούσε να είναι πολύτιμο στο μέλλον όταν δήλωνε ότι «η δουλειά μου ήταν λιγότερο στο παρόν από ό, τι στην οικοδόμηση και την κατάρτιση ενός πλαισίου μυστικών λειτουργιών της CIA για χρήση στο μέλλον αν η τρέχουσα κατάσταση στη Σκανδιναβία άλλαζε ριζικά».
Στην μεταπολεμική Ευρώπη, το δίκτυο του Gladio αποτέλεσε αντικείμενο πολλών δικαστικών ερευνών. Η βόμβα στην Μπολόνια της Ιταλίας, η βομβιστική επίθεση στο Oktoberfest στο Μόναχο της Γερμανίας και οι δολοφονίες στο Brabant του Βελγίου είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Μόνο σε λίγες υποθέσεις οι δράστες οδηγήθηκαν σε δίκη.
Ο Πάλμε είναι ένα ακόμα παράδειγμα όπου το δίκτυο αναφέρεται στην έρευνα, αν και με ασαφή τρόπο. Κάτω από το κωδικό όνομα “Operation Tree”, (Επιχείρηση Δέντρο) μια αναφορά στον «φοίνικα» (palm στα Αγγλικά), η CIA φέρεται ότι μέσω του κέντρου διοίκησης του Allied Clandestine Committee (ACC -Συμμαχική Μυστική Επιτροπή) του ΝΑΤΟ, διηύθυνε το “Special Operations Planning Staff” (SOPS – Επιτελείο Σχεδιασμού Ειδικών Επιχειρήσεων).
Η ύπαρξη του μυστικού SOPS του ΝΑΤΟ, μερικές φορές αναφέρεται και ως «Ειδικές Επιχειρήσεις» (Special Operations) ή «Ειδικά Σχέδια» (Special Projects), επιβεβαιώθηκε από έγγραφα που βρέθηκαν στο Νορβηγικό Υπουργείο Άμυνας στο πλαίσιο έρευνας για το stay-behind. Σύμφωνα με τους Hedin και Kanger, το SOPS στελέχωναν αντιπρόσωποι των υπηρεσιών πληροφοριών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Οι αξιωματικοί ήταν κατά κανόνα ένθερμοι αντικομμουνιστές πολεμιστές του Ψυχρού Πολέμου.
Μεταξύ άλλων, σε συναντήσεις του SOPS φέρεται να συμμετείχαν και αντιπρόσωποι της Ιταλικής στρατιωτικής μυστικής υπηρεσίας. Ταυτόχρονα, οι Ιταλοί αντιπρόσωποι, των οποίων τα ονόματα δεν είναι γνωστά, ήταν επίσης μέλη της μυστικής Ιταλικής αντικομμουνιστικής Μασονικής Στοάς Ρ2, που είχε επικεφαλής τον Λίτσιο Τζέλι (Licio Gelli). Η ύπαρξη της P2 έγινε γνωστή το 1981 στην Ιταλία και στα δικαστήρια αποκαλύφθηκαν ότι είχε τουλάχιστον 962 μέλη, 422 εκ των οποίων ήταν ισχυροί ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων διευθυντών των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού.
Ο Ιταλός ακροδεξιός τρομοκράτης και μέλος του Gladio, Vincenzo Vinciguerra, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής εξήγησε μετά την ανακάλυψη των μυστικών στρατών σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη ότι «Η P2 δεν ήταν κρυφή δύναμη. Ήταν η πραγματική δύναμη. Κρυμμένη από το κοινό, αλλά όχι από το κράτος».
Ο Vinciguerra τόνισε ότι μαζί με το ΝΑΤΟ, η Ρ2 λειτουργούσε σε ένα αντικομμουνιστικό ψυχροπολεμικό πλαίσιο. «Έχει παίξει έναν πολύ ακριβή ρόλο σε αυτήν τη μάχη εναντίον του Κομμουνισμού. Θεωρώ την P2 μία από αυτές τις παράλληλες δομές που αποτελούσαν μέρος του Gladio. Δεν είχε στρατιωτικό ρόλο, αλλά περισσότερο έναν ρόλο στην διεθνή υπονόμευση». Λίγο πριν από την αποκάλυψη των στρατών του Gladio στην Ιταλία, ο Richard Brennecke το καλοκαίρι του 1990 εξήγησε στην ιταλική τηλεόραση ότι η CIA είχε χρηματοδοτήσει την P2 και ότι είχε εμπλακεί στην δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε.
«Ήξερα την P2 από το 1969 και είχα σχέσεις μ’ αυτήν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980», ισχυρίστηκε ο Brennecke και είπε ότι κι ο ίδιος είχε εργαστεί για τη CIA. «Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρηματοδοτούσε την P2 με έως και 10 εκατομμύρια δολάρια το μήνα», ισχυρίστηκε ο Brennecke. «Σε μερικές περιπτώσεις συνάντησα τρομοκράτες. Θεωρούνταν άνθρωποι που βοηθούσαν τον αγώνα των Ηνωμένων Πολιτειών».
«Ο Πάλμε ήταν σαν την μύγα μες στο γάλα, οπότε πήραμε την P2 για να τον ξεκάνουμε», είπε ο Brennecke (φωτό) ισχυριζόμενος ότι ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος (George H. W. Bush), πρώην διευθυντής της CIA επί Gerald Ford, και αντιπροέδρος των ΗΠΑ επί Reagan, συμμετείχε άμεσα στη μυστική επιχείρηση. «Ο Bush, τότε διευθυντής της CIA, δεν γνώριζε μόνο αυτές τις δραστηριότητες της CIA, αλλά ήταν ο εγκέφαλος πίσω απ’ αυτές».
Η εικόνα και η φήμη του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, ο οποίος κατά την εποχή της μαρτυρίας του Brennecke ήταν εν ενεργεία Πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν υπέστη ζημιά από τον ισχυρισμό ότι συμμετείχε στη δολοφονία του Πάλμε, μιας και η ιστορία δεν μεταδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ακόμα και σήμερα ορισμένοι παρατηρητές αμφισβητούν την αξιοπιστία του Brennecke ως πηγή.
Στην Ιταλία, η μαρτυρία του Brennecke οδήγησε σε λαϊκή κατακραυγή. Ο Μέγας Μάγιστρος της P2, Licio Gelli μήνυσε αμέσως Ιταλική κρατική τηλεόραση ζητώντας 5 εκατομμύρια λίρες ως αποζημίωση. Η CIA αρνήθηκε τις κατηγορίες χαρακτηρίζοντάς τες «απόλυτες ανοησίες». Ο Ιταλός Πρόεδρος Κοσίγκα (Cossiga) διέταξε να του παραδοθούν αμέσως οι κασέτες της εκπομπής στο Ανάκτορο του Κυρηναλείου (Προεδρικό Μέγαρο), και, αφού τις είδε, αναρωτήθηκε ανοιχτά αν η CIA βρισκόταν όντως πίσω από την δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε.
Σε επιστολή με ημερομηνία 3 Ιουλίου προς τον πρωθυπουργός Αντρέοτι, ο Κοσίγκα προέτρεψε: «Αν αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί, τότε Θα πρέπει να ακολουθήσει μια πλήρης δικαστική έρευνα. Εάν οι ισχυρισμοί είναι αναληθείς και αυτό είναι «δημιουργική δημοσιογραφία», τότε η κατάσταση δεν είναι λιγότερο σοβαρή και τα δικαστήρια θα πρέπει να παρέμβουν».
Λίγους μόνο μήνες αργότερα ο πρωθυπουργός Αντρέοτι βρέθηκε να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του πρώην άκρως απόρρητου Gladio στην Ιταλία. Ωστόσο, μετά την μαρτυρία του Brennecke, ακόμα απέρριπτε έντονα τον ισχυρισμό ότι οι ΗΠΑ υποστήριζαν την P2 για να αποσταθεροποιεί την Ιταλία.
Μπροστά σε ένα ταραγμένο Ιταλικό κοινοβούλιο, ο Πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «είναι εντελώς παράλογο να φανταστούμε ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα μπορούσε να έχει εξουσιοδοτήσει ή ακόμα και να υποστηρίξει σιωπηρά μια επιχείρηση αποσταθεροποίησης ενάντια σε μια φιλική και συμμαχική χώρα όπως η Ιταλία». Στην Σουηδία αξιωματούχοι της αστυνομίας εξηγούσαν την επομένη της μαρτυρίας του Brennecke ότι βρίσκονταν από καιρό στο μονοπάτι που ενέπλεκε τη CIA και την ισχυρή Ιταλική Μασονική Στοά P2 στη δολοφονία του Πάλμε.
«Οι δηλώσεις ότι κάποιος που συνδεόταν με την P2 εμπλεκόταν στη δολοφονία δεν είναι καινούργιες», είπε ο Hans Ölvebro, επικεφαλής της Σουηδικής αστυνομικής ομάδας που ερευνούσε την δολοφονία, στεναχωρημένος για το γεγονός ότι οι Σουηδοί ερευνητές προσπαθούσαν μάταια για χρόνια να εντοπίσουν άτομα για καταθέσεις σχετικά με την P2. Μέχρι σήμερα είναι αδύνατο να βρεθούν αξιόπιστες και επώνυμες πηγές από το διεθνές stay-behind δίκτυο που να επιβεβαιώνουν ότι το ΝΑΤΟ ήθελε νεκρό τον Πάλμε (φωτό) και ότι συμμετείχαν στη δολοφονία.
Ωστόσο, η ιστορία εμφανίστηκε αρκετές φορές Σουηδία. «Ένα άκρως απόρρητο δίκτυο μυστικών υπηρεσιών μέσα στο ΝΑΤΟ βρίσκεται πίσω από το θάνατο του Ούλοφ Πάλμε», έγραφε στο εξώφυλλο της η κορυφαία Σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter το 1992.
Μεταξύ των πηγών κατονομάζεται μόνο ο υποτιθέμενος πράκτορας της CIA, Oswald Le Winter, μια διαβόητη πηγή που είχε παραπλανήσει τους Αμερικανούς δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Ιράν-Contra όπου έκανε μια συγκάλυψη για την CIA. Δύο άλλες πηγές, «και οι δύο με ιστορικό στις μυστικές υπηρεσίες», ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμες, αλλά η μία ισχυρίστηκε «ότι μπόρεσε να δει και να φωτογραφίσει το έγγραφο σύμφωνα με το οποίο το ΝΑΤΟ ήταν πίσω η δολοφονία». Σύμφωνα με την έρευνα του Σουηδικού Τύπου, «το όργανο του ΝΑΤΟ που φέρεται να συνδέεται η δολοφονία είναι το SOPS, ένα κομμάτι του ACC».
Το ρεπορτάζ της Dagens Nyheter ισχυρίστηκε ότι το «SOPS (Επιτελείο Σχεδιασμού Ειδικών Επιχειρήσεων). είναι το λειτουργικό τμήμα του ACC (Συμμαχική Μυστική Επιτροπή). Τα καθήκοντά του είναι να σχεδιάζει και να κρύβει μυστικές επιχειρήσεις. Ένα τρίτο όργανο, που ονομάζεται ITAC, υποστηρίζει το SOPS με πληροφορίες και μέσα κατασκοπείας. Οι εκπρόσωποι των ACC και SOPS συναντιούνται τακτικά κάθε μήνα σε διαφορετικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τα κεντρικά γραφεία φέρεται να ήταν στις Βρυξέλλες, αλλά οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Mons (Βέλγιο), καθώς και σε πόλεις της Δανίας και της Νορβηγίας».
Η Σουηδική εφημερίδα ισχυρίστηκε επιπλέον ότι είχε «Στην κατοχή της πληροφορίες ότι η Σουηδία συμμετείχε επίσης τακτικά στις συνεδριάσεις των ACC/SOPS. Ο εκπρόσωπος της πρώην Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης επιβεβαίωσε αυτές τις πληροφορίες. Επίσης πηγή στη Σουηδική στρατιωτική μυστική υπηρεσία έχει επιβεβαιώσει την ύπαρξη και τις δραστηριότητες του των ACC/SOPS».
Σύμφωνα με τις πηγές του Σουηδικού Τύπου «Κατά τη διάρκεια αρκετών συναντήσεων των ACC/SOPS φέρεται να έγινε ένα σχέδιο δολοφονίας […] με κωδικό όνομα “Operation Tree” (Επιχείρηση Δέντρο)». Η Dagens Nyheter έχει στην κατοχή της ένα υποτιθέμενο έγγραφο του SOPS το οποίο δηλώνει λακωνικά «η διοίκηση του σχεδίου είναι τοπική, ο τεχνικός εισαγόμενος» (“project management is local, technician imported”).
Η θεωρία ότι το SOPS ως παράρτημα του ACC είχε προγραμματίσει και πραγματοποιήσει τη δολοφονία του Πάλμε (φωτό) διερευνήθηκε από τη Σουηδική αστυνομία, χωρίς όμως πειστικά αποτελέσματα. Ωστόσο, όπως αποκάλυψε η έρευνα της Βελγικής Γερουσίας για τον μυστικό στρατό, τα stay-behind δίκτυα είχαν σίγουρα την υλικοτεχνική ικανότητα να πραγματοποιήσουν μια τέτοια δολοφονική επιχείρηση και να «εισάγουν έναν τεχνικό», δηλαδή έναν δολοφόνο.
Οι Βέλγοι γερουσιαστές τόνισαν ότι «εμείς ασχολούμαστε εδώ με ένα διεθνές δίκτυο το οποίο θα μπορούσε να βγάλει παράνομα ένα άτομο από τη Νορβηγία στην Ιταλία. Αυτό συνεπάγεται πολύ στενή συνεργασία και αυστηρό συντονισμό σε διεθνές επίπεδο μεταξύ μιας σειράς μυστικών υπηρεσιών. Αυτό που είναι επίσης εκπληκτικό είναι η τέλεια τεχνική υποδομή την οποία με ήταν εξοπλισμένο το stay-behind δίκτυο: Τα άτομα και το υλικό μετακινήθηκαν ή παραλήφθηκαν από τη θάλασσα, από τον αέρα, με αλεξίπτωτο. Οι περιοχές άφιξής τους σημάνθηκαν και βρίσκονταν υπό έλεγχο. Τα άτομα στεγάστηκαν σε ασφαλή κτίρια». Αν μη τι άλλο, οι ισχυρισμοί έδειχναν ότι ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να ήταν αληθινό, πράγμα που είναι από μόνο του ανησυχητικό.
O διακεκριμένος ερευνητής δημοσιογράφος Άλαν Φράνκοβιτς (Allan Francovich), ο οποίος το 1992 είχε παρουσιάσει στο BBC αυτό που μέχρι και σήμερα παραμένει σαφώς το καλύτερο ντοκιμαντέρ για τους μυστικούς στρατούς του Gladio στην Ευρώπη, το 1997 άρχισε να ερευνά την θεωρία ότι ο Σουηδικός μυστικός στρατός και το ΝΑΤΟ είχαν υποστηρίξει τη δολοφονία του Πάλμε.
Το Intelligence Newsleter ανέφερε ότι ο Φράνκοβιτς είχε στην κατοχή του τα πρακτικά των συναντήσεων του SOPS με χαρακτηρισμό “Cosmic”, την υψηλότερη διαβάθμιση ασφαλείας στο ΝΑΤΟ, που αποδείκνυαν ότι μια κοινή επιχείρηση της CIA και της MI6 με στόχο το άμεσο περιβάλλον του Πάλμε είχε ως αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ «ν’ αποκτήσει αντίγραφο της κρυφής ατζέντας του Σουηδού Πρωθυπουργού για μια συνάντηση στη Μόσχα το πρώτο τρίμηνο του 1986».
Η μυστική αναφορά του SOPS κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Πάλμε αποτελούσε απειλή για την βόρεια πλευρά του ΝΑΤΟ και αρκετά ευαίσθητα τόνιζε ότι η «τρέχουσα κατάσταση καθιστά επιτακτικό η “Επιχείρηση Δέντρο” να εκτελεστεί με επιτυχία». Τα έγγραφα έδειχναν ότι «το SOPS έχει εξασφαλίσει ότι η απόσταση ασφαλείας θα διατηρηθεί προκειμένου να διασφαλιστεί η άρνηση».
Αυτό σημαίνει ότι η εμπλοκή του ΝΑΤΟ και του Σουηδικού μυστικού στρατού δεν έπρεπε να είναι εμφανής, μιας κι ο επαγγελματίας δολοφόνος θα ήταν ξένος. «Βγάζοντας συμπεράσματα από έγγραφα και πολλές απ’ ευθείας, σε υψηλά κλιμάκια, πηγές», ανέφερε το Intelligence Newsletter «ο Φράνκοβιτς επρόκειτο να αποκαλύψει ότι η Επιχείρηση Δέντρο (Operation Tree – το κωδικό όνομα για τη δολοφονία του Πάλμε) ξεκίνησε κατά τη διάρκεια μιας σειράς συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 1985 από το SOPS (Special Operations -Ειδικές Επιχειρήσεις), μια εξαιρετικά μυστική οργάνωση εντός του ΝΑΤΟ στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι των υπηρεσιών πληροφοριών των χωρών μελών, ακόμη κι ορισμένων ουδέτερων εθνών όπως η Σουηδία».
Το συγκλονιστικό τηλεγράφημα τρεις μέρες πριν την δολοφονία του Πάλμε
Ο Φράνκοβιτς επρόκειτο να ενώσει τα κομμάτια του παζλ της δολοφονίας. Τον Ιανουάριο του 1986, σύμφωνα με ισχυρισμούς, το SOPS φέρεται ότι συναντήθηκε σε ένα σπίτι στο Wiltshire του Ηνωμένου Βασιλείου και κατά τη διάρκεια της μυστικής συνάντησης των διοικητών του Gladio, ο εκπρόσωπος των Ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, αναφέροντας την ιταλική αντικομμουνιστική οργάνωση P2 του Licio Gelli (φωτό) επιβεβαίωσε «το ενδιαφέρον του GM/P2 (GM -Grand Magistrate, ο Μέγας Μάγιστρος της Στοάς) για τη λύση.
Στην Ιταλία δικαστές, που ερευνούσαν την παράνομη Μασονική Στοά P2 ανάμεσα στα πολλά κατασχεθέντα έγγραφα, βρήκαν κι ένα τηλεγράφημα το οποίο έστειλε το αφεντικό της P2, Τζέλι, τόσο στο μέλος της P2 (φωτό), Philip Guarino, όσο και στην Εθνική Επιτροπή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το τηλεγράφημα, που στάλθηκε τρεις ημέρες πριν το θάνατο του Πάλμε, είχε ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 1986 και έγραφε: «Το Σουηδικό δέντρο σύντομα θα πέσει. Πες το στον καλό μας φίλο Μπους». Η υπόθεση φαινόταν αδιαμφισβήτητη για τον Φράνκοβιτς που ήταν αποφασισμένος να αποδείξει ότι ο Πάλμε δολοφονήθηκε από έναν επαγγελματία δολοφόνο κατ’ εντολή του ΝΑΤΟ και τον οποίο το μυστικό stay-behind δίκτυο είχε βάλει και βγάλει κρυφά από την Σουηδία.
Ο δολοφόνος του Πάλμε, ανέφεραν οι πηγές του Φράνκοβιτς, ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκπαιδεύτηκε από τη CIA και είχε γίνει επαγγελματίας δολοφόνος μετά την ένταξή του στην SAVAK, την διαβόητη πρώην Ιρανική μυστική υπηρεσία. Ο Φράνκοβιτς είχε το όνομα, τη διεύθυνση και την φωτογραφία του άντρα και επρόκειτο να αποκαλύψει τα πιο σκοτεινά μυστικά τόσο του ΝΑΤΟ όσο και του Σουηδικού μυστικού στρατού.
Ωστόσο, ο Φράνκοβιτς δεν κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει το ντοκιμαντέρ του. Ενώ περνούσε το τελωνείο στο αεροδρόμιο του Χιούστον, στο Τέξας, στις 18 Απριλίου 1997, καθ’ οδόν προς τον φερόμενο δολοφόνο, ο Φράνκοβιτς πέθανε, υποτίθεται από καρδιακή προσβολή.
Τέσσερα μόλις χρόνια μετά τη δολοφονία του Πρωθυπουργού Πάλμε ανακαλύφθηκαν οι μυστικοί stay-behind στρατοί σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη και προκάλεσαν σημαντική αμηχανία, σύγχυση και πανικό και στην ουδέτερη Σουηδία. Πρώτος ο Jonas Mauritzson, εκπρόσωπος του επιτελείου του Σουηδικού στρατού, δήλωσε τον Νοέμβριο του 1990 στον Τύπο: «Το επιτελείο του Υπουργού Άμυνας δεν έχει γνώση γι’ αυτήν την υπόθεση. Ρώτησα αρκετά άτομα σχετικά με αυτό και πήρα την απάντηση ότι δεν έχουμε γνώση για την όλη υπόθεση».
Η Σουηδική κυβέρνηση βρέθηκε σε αμηχανία και έκπληξη καθώς ο μυστικός ΝΑΤΟ-ικός στρατός της CIA έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την Σουηδική ουδετερότητα. Πάνω απ’ όλα, το Υπουργείο Άμυνας είχε πρόβλημα στο να εξηγήσει τις αντιφάσεις μεταξύ των κυβερνητικών δηλώσεων και των ρεπορτάζ του Τύπου. Ο Σουηδός Βοηθός Υφυπουργού Άμυνας, Nils Gyldén, επέμενε ότι παρά τις αναφορές στον τύπο δεν γνώριζε κανένα μυστικό δίκτυο αντίστασης στη Σουηδία.
Όμως, καθώς αυξανόταν η σύγχυση και η πίεση, το Υπουργείο Άμυνας αποφάσισε τελικά να πάρει θέση δημόσια. Ο στρατηγός Bengt Gustafsson, αρχηγός επιτελείου του Σουηδικού Στρατού επιβεβαίωσε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1990 ότι πράγματι η Σουηδία είχε δημιουργήσει μια μυστική παράνομη αντιστασιακή ομάδα κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Προσπαθώντας να περιορίσει την ζημιά ο στρατηγός Gustafsson, επέμεινε όχι και πολύ πειστικά ότι δεν είχε εμπλακεί η CIA.
ΥΓ.1: Σε μια “stay-behind” επιχείρηση, μια χώρα τοποθετεί μυστικούς πράκτορες ή οργανώσεις στην επικράτειά της, για να τους χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που ένας εχθρός καταλάβει το έδαφος της. Εάν συμβεί αυτό, οι πράκτορες θα αποτελέσουν τότε τη βάση ενός κινήματος αντίστασης ή θα ενεργήσουν ως κατάσκοποι πίσω από τις γραμμές του εχθρού.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ και η CIA χρηματοδότησαν stay-behind δίκτυα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σκοπεύοντας να τα ενεργοποιήσουν σε περίπτωση που η χώρα αυτή καταληφθεί από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή εάν ένα κομμουνιστικό κόμμα ερχόταν στην εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες. Σύμφωνα με τον Martin Packard, «χρηματοδοτήθηκαν, οπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν σε μυστικές αντιστασιακές δραστηριότητες, όπως δολοφονία, πολιτική πρόκληση και παραπληροφόρηση».
Πολλές κρύπτες με κρυμμένα όπλα βρέθηκαν στην Ιταλία, την Αυστρία, τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και άλλες χώρες, για χρήση από τους «μυστικούς στρατούς». Η πιο διάσημη από αυτές τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ήταν η Επιχείρηση Gladio, την ύπαρξη της οποίας παραδέχτηκε ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζούλιο Αντρεότι (Giulio Andreotti) στις 24 Οκτωβρίου 1990. Στην Ελλάδα ονομαζόταν «Κόκκινη Προβιά».
Πηγή: thetruth.gr
