Κάμερες στο τροπικό δάσος της Βραζιλίας φέρνουν στο «φως» μια απομονωμένη κοινότητα ιθαγενών που ζει στον Αμαζόνιο, γνωστή ως Massaco.
Στην κοινότητα έχει δοθεί το όνομα Massaco από το ποτάμι που διασχίζει τα εδάφη τους, αλλά κανείς δε γνωρίζει πώς οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται, ενώ η γλώσσα, ο κοινωνικός τους ιστός και οι πεποιθήσεις τους παραμένουν μυστήριο.
Παρά την αυξανόμενη πίεση από υλοτόμους, κτηνοτρόφους και άλλες παράνομες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στον Αμαζόνιο, η κοινότητα εξακολουθεί να επιβιώνει.
Οι φωτογραφίες, οι οποίες τραβήχτηκαν από το Εθνικό Ίδρυμα Αυτοχθόνων Λαών της Βραζιλίας (Funai), παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την αύξηση του πληθυσμού των Massaco, ο οποίος φέρεται να έχει διπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1990, φτάνοντας τα 200-250 άτομα.
Η Funai τοποθέτησε τις κάμερες σε ένα σημείο όπου περιοδικά αφήνει μεταλλικά εργαλεία ως δώρα, μια πρακτική που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει μέλη της φυλής ανθρώπους από το να επιχειρήσουν να μπουν σε αγροκτήματα ή καταυλισμούς υλοτομίας για να πάρουν εργαλεία, το οποίο μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για την φυλή.
Φωτογραφίες των οικισμών Massaco έχουν ληφθεί στο παρελθόν κατά τη διάρκεια αποστολών της Funai σε περιοχές που οι δορυφορικές εικόνες επιβεβαίωσαν ότι είχαν εγκαταλειφθεί.
Οι Massaco – που παραμένουν μυστήριο για τον έξω κόσμο – ζουν νομαδικά, κυνηγούν με τεράστια τόξα και προστατεύουν τα εδάφη τους φυτεύοντας παγίδες στο έδαφος.
Περίπου 61 κοινότητες έχει επιβεβαιωθεί πως ζουν μεταξύ του Αμαζονίου και του Γκραν Τσάκο, ωστόσο υπάρχουν άλλες 128 που δεν έχουν ακόμη επαληθευτεί από τις αρχές, σύμφωνα με σχέδιο έκθεσης της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας για τους αυτόχθονες λαούς σε απομόνωση και αρχική επαφή.
Ο συγγραφέας της έκθεσης, ο Antenor Vaz, ήταν από τους πρώτους που εφάρμοσαν τη μη επαφή στο Massaco το 1988. Είπε ότι η Βραζιλία έχει διαπρέψει στην ανάπτυξη βέλτιστων πρακτικών στον τομέα αυτό, αλλά δεν έχει νόμο που να προστατεύει ειδικά τους απομονωμένους λαούς.
Η πολιτική προστασίας των απομονωμένων πληθυσμών, πρωτοποριακά υιοθετημένη από τη Βραζιλία το 1987, έχει γίνει παράδειγμα προς μίμηση για χώρες όπως το Περού και η Κολομβία.
Ωστόσο, οι Massaco, όπως και άλλες κοινότητες, αντιμετωπίζουν την απειλή παράνομων δραστηριοτήτων και έλλειψης θεσμικής στήριξης. «Αυτοί οι λαοί έχουν δικαίωμα στη ζωή και στη γη τους, και η προστασία τους είναι κλειδί για τη διατήρηση των τροπικών δασών», δήλωσε ο Paulo Moutinho, συνιδρυτής του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Ερευνών στον Αμαζόνιο, , αναφέρει ο Guardian.
